Ik blijf me erover verbazen hoe graag we een ander helpen, maar hoe moeilijk het toch kan zijn om dat voor onszelf te vragen. Alsof er dan andere regels gelden, andere bezwaren. Hoewel het natuurlijk ook iets kwetsbaars is. Hulp vragen is iets heel persoonlijks. Maar als jij het graag geeft, geven anderen dit waarschijnlijk ook aan jou. Niet iedereen helpt op dezelfde manier en niet iedereen heeft hetzelfde nodig. Dat is gelukkig ook helemaal geen voorwaarde; samen kun hier wel uitkomen!

Er zijn veel verschillende manieren waarop iemand je kan helpen, verschillende vormen van steun die je nodig kan hebben. En dus kan vragen. Hoewel je misschien niet altijd weet waar je precies behoefte aan hebt, kun je daar gaandeweg (of met behulp van dit lijstje) best achterkomen. Grote kans dat iemand met alle liefde de persoon wil zijn waar jij nu behoefte aan. 

Hoe beter je weet wat jij nodig hebt, hoe gerichter je daar om kunt vragen. Zodat de ander niet goedbedoeld de plank misslaat en jij je niet geholpen voelt. Wat heb jij nodig? Waar heb jij behoefte aan?

Het luisterend oor

Soms wil je even uitrazen. Even je verhaal kwijt en echt alles eruit gooien. Het enige dat je dan nodig hebt, is iemand die naar je luistert. Écht even naar je luistert, je verhaal hoort en er voor je is. Bij wie je alles uit mag storten. Meestal rakel je zelf alle antwoorden uiteindelijk wel op. Zonder een woord van de ander, kun je je al stukken lichter voelen. Omdat die ander er gewoon even was.

De oplossing-machine

Als je ergens niet uitkomt, maar wel het idee hebt dat de oplossing voor handen is, kan iemand anders daar soms goed bij helpen. Een buitenstaander kijkt vaak met hele andere ogen naar jouw situatie. Ziet mogelijkheden die je zelf nog even niet zag. Die objectieve blik kan het voor jou net wat duidelijker maken of nieuwe inzichten geven. Wat zou die ander doen in jouw plaats? Los van of je daar ook echt iets mee doet; gewezen worden op mogelijke oplossingen is altijd goed.

De herkennende en begripvolle knik

Je hebt lang niet altijd behoefte aan oplossingen. Sterker nog, soms weet je de oplossing zelf ook best wel. Maar dat maakt het niet meteen makkelijker. Het laatste dat je wil, is een oplossing. Want nu is even alles stom. Dat klinkt niet constructief, maar openlijk klagen en daarin erkend worden kan gek genoeg ook voor een vlaag van opluchting zorgen. Soms is het enige dat je nodig hebt erkenning en herkenning. Iemand die jou erkent in de ellende die je doormaakt en jouw gevoel daarin herkent. Je bent niet gek, het ligt niet altijd aan jou, soms is het gewoon even niet leuk. Zonder dat het opgelost hoeft te worden. Begrip voor wat je voelt en wat je doormaakt, kan ontzettend waardevol en helpend zijn.

De geruststeller

De persoon die je kan bellen als je even zwart ziet van paniek. Waar je aan mag kloppen als je overstuur bent en het even niet meer weet. Je hoeft het niet altijd te weten, soms is het ook echt even teveel. Iets dat iedereen zal herkennen en wat heel menselijk is. Sommige mensen kunnen je, met veel of weinig worden, toch geruststellen. Vaak weet je wel dat het weer goedkomt, maar heb je die bevestiging even nodig van iemand anders. Van iemand die je vertrouwt en die het beste met je voor heeft. Je bent niet alleen en het komt goed.

De knuffelbeer

Misschien heb je al eens gehoord van het knuffelhormoon? Een knuffel geeft een oxytocine-boost aan ons lichaam en dat zorgt voor gevoelens van vertrouwen en verbondenheid. Een heel gezond hormoon dat we nodig hebben. Het verlaagt gevoelens van angst en stress. Daarom is het heel normaal om daar voor je gevoel echt behoefte aan te hebben; aan die lichamelijke geruststelling. Veel situaties vragen om een knuffel, ook als dat niet de oplossing is voor het probleem. Alleen al omdat het je lichamelijk kan ontstressen. En soms is dat alles wat je nodig hebt.

Fotografie: kyllik/likes