Ga je er maar aan wagen, aan de zin van het leven. Een caberatier zei ooit dat dat gewoon de zin is die je met je eerste woordjes begint en met je laatste woorden eindigt. En dat het leuk zou zijn als dat ook nog intelligente woorden zouden zijn. Is het iets heel groots en vaags; de zin van het leven? Of hoeft het helemaal niet zo ingewikkeld te zijn? Het is vooral heel erg persoonlijk. Iedereen kan dat voor zichzelf invullen. In deze blog delen wij wat voor ons de zin van het leven is.

De zin van het leven, volgens Daphne..

Vooral ‘s avonds in bed, als ik eigenlijk allang moet slapen, kan ik hierover mijmeren. Uiteindelijk bekruipt me dan toch vaak het gevoel dat het allemaal best simpel kan zijn. Simpel is het nooit, maar dat mag misschien wel... Dat zolang ik niemand pijn doe en niet in de problemen raak, ik het aan het eind van de dag gewoon leuk moet hebben gehad. Ik stel mijzelf regelmatig voor als oude dame, met nog een paar witte haren, een likeurtje en een doos bonbons. Vaak denk ik 'Wat zou, als ik daar aan ben gekomen, het allerbelangrijkste zijn geweest?' Ik denk toch dat het er voor mij dan op neer komt dat ik genoten heb. Dat ik het gewoon, zo veel mogelijk, leuk heb gehad. 

Vroeger was ik hier heel erg mee bezig; kon ik mezelf er op een goede middag echt een ongeluk aan denken. Het was zoiets groots voor me, juist omdat het zo ongrijpbaar is. Alles is mogelijk als het hierover gaat. De ene periode had het leven helemaal geen zin en daar werd ik niet vrolijk van. Het volgende moment had alles wel heel veel zin, maar kon ik dat niet bijbenen. Ging die zin compleet aan mij voorbij! Dan had ik er al helemaal geen zin meer in.. Volg je het nog?

Tegenwoordig helpt het mij wel om het bewust wat kleiner te houden voor mijzelf. Ik heb eigenlijk alleen maar mijn leventje. Ik heb mijn wereldje dat zich op dagelijkse basis aan mij opdringt. Dat is eigenlijk iets heel kleins, maar tegelijkertijd is het alles dat ik heb. Voor mij heeft het zin om vast te houden aan de gedachte dat ik binnen mijn eigen leventje invloed heb. Ik kan bepalen wat ik belangrijk vind, investeren in dingen en mensen die mij goed doen. Ik heb invloed op mijzelf en misschien een heel klein beetje op mijn directe omgeving en dat is denk ik ook voldoende. Daarin kan ik mijn steentje bijdragen, op een manier die voor mij goed voelt en mag ik blijven leren. Blijven ontdekken. Door dat zo behapbaar mogelijk voor mijzelf te houden, verlies ik mij er niet meer in. 

De zin van het leven, volgens Irene..

Zin? Zinvol? Zinnig? Ik weet niet of het leven zinnig is. Het is er gewoon, denk ik. In de tijd dat het niet zo goed met me ging, ben ik hier echt ontzettend veel mee bezig geweest. Misschien juist wel omdat ik zoveel behoefte had aan dat het leven een zin had. Dan had ik tenminste ook iets om het voor te doen. Een houvast in een onzekere tijd. Hoe meer ik echter opzoek was naar die houvast, hoe meer het voor mij als iets ongrijpbaars voelde. Is ons leven er met een reden? Geen idee. Misschien maakt het ook niet uit. Het enige dat ik zeker denk te weten is dat mijn leven er is en dat het ooit zal stoppen. En tussen die tijd leeft het leven gewoon, dat is wat elk leven doet. Niet meer, niet minder, toch?

In het hele grote alles stelt ons leven helemaal niet zo veel voor. Aan de andere kant is jouw leven, voor jou als individu, het enige en alles wat je hebt. In die zin is het dus wel iets heel groots. Het is maar net in welk perspectief je het zet. In die zin is het met alles belangrijk om het in het juiste perspectief te zetten. Wat is wel en niet belangrijk? Wat is wel en niet zinvol? Dat perspectief ben ik een tijdje kwijtgeraakt door mijn eetstoornis en lage zelfbeeld. Ik tilde ontzettend zwaar aan dingen die uiteindelijk helemaal niet zo zwaar hoefden te wegen. Ik dacht te makkelijk over dingen die achteraf gezien helemaal niet zo vanzelfsprekend waren. 

Dat is op zich niet verkeerd. Goed of fout is uiteindelijk ook maar iets dat door mensen is bedacht. Ik denk dat het belangrijk is om te doen wat voor jou goed voelt. Echter ben je niet alleen op de wereld, dus kan je wel verwachten dat een ander daar misschien op reageert. We wonen in een samenleving en dat is een feit. Je wilt je goed voelen in die samenleving of erbuiten, als je die weg kiest. Dat betekent niet dat je het altijd met elkaar eens hoeft te zijn of dat iedereen van elkaar moet houden. Ieder bewandelt zijn eigen pad. Kijk naar wat jij belangrijk vindt, waar jij je goed bij voelt en wat voor jou een gezonde en zinvolle manier is om je leven in te vullen. Van hoe je je voedt, fysiek en mentaal, tot de mensen die je om je heen hebt. Van wat je langs je heen laat gaan tot waar je in wilt duiken. Van wat jou gelukkig maakt en wat je lekker mag laten voor wat het is. 

De zin van het leven, volgens Lonneke..

Ik heb periodes gekend waarin ik hier veel mee bezig was. Ik dacht veel na over mijn bestaan en de wereld en wat ik hier in voor rol had. Ik voelde me dan altijd heel nietig en klein en had het idee dat ik meer moest betekenen dan ik op dat moment deed. Dit frustreerde mij een beetje. Ik was van mening dat ik het niet goed deed, dat ik een nalatenschap moest creëren. Ik wilde iets achterlaten. Gelukkig heb ik dit een beetje kunnen loslaten, want dit bracht veel druk met zich mee. Ik vond het lastig om keuzes te maken en twijfelde aan alles. Toen ik hier voor mijzelf wat rust in bracht, lukte het mij om echt iets meer stil te staan bij andere aspecten van leven. Ik wil mezelf niks verplichten of opleggen. Ik wil het vooral nu leuk hebben. Ik wil nu tevreden zijn met het leven dat ik leid en hiervan kunnen genieten met de mensen om mij heen. 

De zin van het leven, volgens Hannah..

Pfff… Wat een vraag. Dit is iets waar ik graag over filosofeer met een glaasje likeur of een biertje in mijn hand. Of waar ik uren over na kan denken zonder tijdslimiet en zonder antwoord. Om al die gedachtes even in een paar zinnen samen te vatten, is een flinke uitdaging. Misschien voelt het ook wel zo onmogelijk omdat ik het niet weet. Ik heb geen antwoord, al zou ik het zo graag willen hebben. Ik weet niet of er na de dood iets is, maar ik kies ervoor om te geloven dat dat wel zo is. Omdat ik dat een fijn gevoel en een mooi idee vind. Wat dat dan precies is weet ik niet. Of ons leven op aarde daar invloed op heeft, weet ik ook niet. Maar goed, we zijn hier nu toch. Ik, jij, we zijn hier met z’n allen; laten we er dan maar wat van maken. 

Nu ik er over nadenk, merk ik dat hoe beter ik me voel, hoe minder ik de behoefte voel om een antwoord te vinden op deze vraag. Toen ik me vaak heel slecht voelde - verdrietig, boos, bang, alleen - vroeg ik me ook veel vaker af waar ik het leven voor leefde. Waar is dit voor nodig? Ik vond het oneerlijk dat ik zoveel te verduren kreeg, terwijl andere mensen het in mijn ogen een stuk makkelijker hadden. Wat mij toen heeft geholpen is accepteren dat het leven an sich niet perse leuk is, maar dat er wel heel veel mooie, leuke en fijne dingen zijn. Doordat ik van mijzelf het leven niet meer leuk hoefde te vinden, vond ik een soort rust. Een rust die ruimte heeft gebracht om mij juist meer te focussen op de dingen die wel leuk en fijn zijn.

Inmiddels ben ik hersteld ben van mijn eetstoornis en heb ik een hoop lastige dingen uit mijn leven een plekje kunnen geven. Hierdoor merk ik ook dat ik beter kan inzien wat ik van die ervaringen geleerd heb. Daarbij zie ik vooral de meerwaarde van mijn eigen ervaringen in mijn rol als hulpverlener. Ik denk niet dat er één ‘zin van het leven’ is. Ik denk dat iedereen die voor zichzelf kan vinden. Ik denk eigenlijk ook niet dat het uitmaakt wat je als de zin van het leven ziet, zolang iedereen zich er op zijn of haar eigen manier maar goed bij voelt.

De zin van het leven, volgens Nadine..

De zin van het leven? Dat het leuk is! Het leven moet één groot feest zijn! Dat is in ieder geval wat ik dacht tot ik een jaar of 22 was (inmiddels 6 jaar geleden). Eerlijk is eerlijk; ik heb tot die tijd voornamelijk aan mezelf gedacht. Tot ik erachter kwam dat ik me eigenlijk niet zo goed voelde bij de persoon die ik was geworden en hoe ik in het leven stond. Ik besloot aan mezelf te gaan werken. Mede door de therapie voor mijn eetstoornis, veel sessies met mijn haptonoom en nog meer kritische (maar toch liefdevolle) gesprekken met de mensen die dicht bij me staan, ben ik een fijner persoon geworden. Dat vind ik zelf, maar dat heb ik gelukkig ook teruggekregen van de mensen om mij heen. Dat heeft met zich meegebracht dat de zin van het leven na die persoonlijke ontwikkelingen ook is veranderd...

Natuurlijk probeer ik er nog steeds voor te zorgen dat het leven een zo groot mogelijk feestje is. Maar - even metaforisch gesproken - ik zie nu in dat je ook tijdens feestjes momenten hebt dat je met pijn aan je voeten op een stoel zit. Dat de muziek even niet matcht met wat je wilt horen. Dat je vrienden net allemaal tegelijk naar wc zijn. En zelfs dat er mensen vroegtijdig naar huis gaan, waardoor je misschien alleen achterblijft. Dat hoort bij het feestje (lees: leven) en hoeft niet te betekenen dat je er verder niet het beste van kan maken, toch?

Maar wat daarnaast vooral veranderd is, is dat ik binnen dat feestje heel graag iets voor anderen wil betekenen in plaats van alleen maar plezier te hebben met mezelf. Kortom: het leven van anderen ietsje beter of leuker maken, als dat mogelijk is. Dat kunnen kleine dingen zijn, zoals mijn vrienden en familie helpen of steunen op momenten dat ze het nodig hebben. Maar ik hoop ook dat ik, door de thuisstudie die ik nu volg (Gewichtsconsulent met een verdieping in eetstoornissen) en de functie die ik tijdelijk uitvoer (Hoofdredacteur van Proud), genoeg kennis op kan doen om het leven van iemand met een eetstoornis een beetje beter te maken. Dat is iets dat mijn leven nóg meer zin geeft. Misschien verandert de exacte uitvoer van 'iets voor anderen betekenen' nog wel, je kunt het op zoveel manieren doen... Maar mezelf gelukkig maken én een beetje geluk brengen in de levens van anderen waar dat kan, dat is voor mij op dit moment de zin van míjn leven.

De zin van het leven, volgens Phoi Cai.. 

De zin van het leven... Allerlei gedachtes vliegen nu door mijn hoofd en ik probeer het op een rijtje te krijgen. Wat is de zin van het leven voor mij? Mijn antwoord is door de jaren heen behoorlijk veranderd. Vroeger vond ik dat het leven pas zin had als ik er alles uit kon halen. Als ik een leuk leven had gehad door alles te doen dat 'hoort'. Studeren, uitgaan, feesten, werken, trouwen, kinderen krijgen, reizen; ga zo maar door. De zin van het leven werd hierdoor eerder een verplichting. Alsof het leven niet geslaagd zou zijn als ik dit alles niet had behaald of had gedaan. Alleen merkte ik al snel dat al het bovenstaande helemaal niet zo vanzelfsprekend was. De studie die ik voor ogen had, werd plots onhaalbaar. En van het uitgaan kon ik maar niet genieten. Toen ik zo worstelde met mezelf, heb ik me vaak afgevraagd wat de zin nog van het leven was als het zou blijven zoals ik me op dat moment voelde. Is dat waar ik voor leefde?

De zin van mijn leven was niet de zin van iemand anders. De zin van mijn leven moest ik dichterbij mezelf leren zoeken. Het was best lastig zoeken en hiervoor moest ik de zin van HET leven leren loslaten. Er was namelijk niet één manier van leven. Er was geen stappenplan dat je kon volgen. Het ging om mijn leven. En door het in te leren vullen naar mijn wensen, kon ik de zin van mijn leven vinden. De zin van mijn leven zit hem in kleinere dingen. Het gaat niet om het behalen van de hoogste cijfers, het wonen in het grootste huis, het hebben van de meeste vrienden of wat dan ook. De zin van mijn leven zit hem in het kunnen genieten van de kleinste dingen. Van het zien van de kleinste lichtpuntjes. De zin van het leven is het leven. Door goed te zijn voor een ander, maar ook goed te kunnen zijn voor mezelf. Door liefde te kunnen delen met degene die het nodig hebben, waaronder ook mezelf. Door niet te leven voor een ander, maar te kunnen leven met een ander. Door samen kracht te vinden om er iets moois van te maken zodat ik aan het einde zonder spijt kan terug kijken op het leven, ondanks dat er lastigere momenten zijn geweest. Het leven is eenmaal niet alleen maar feest. Maar als ik aan het eind tevreden kan zijn met hoe ik heb geleefd... Tja, dan heeft het leven best wel zin gehad! 

Wat is voor jou de zin van het leven? ♥