In mijn vorige photo blog eindigde ik met een positieve corona-test. Inmiddels zijn we een maand verder en heb ik nog best wat last van vermoeidheid. Dit zorgt er helaas voor dat het hier en daar wat passen en meten is. Dat ik soms rustiger aan moet doen dan ik wil. Of dat ik dingen uit handen moet geven, terwijl ik het liever zelf wil doen. Ondanks dat ik ervan baal dat mijn jaar zo is begonnen, heb ik hierdoor in de eerste maand van het nieuwe jaar al veel geleerd. Soms is het even wat het is en kan je niet meer doen dan je best. En dat is oké.

Maandag

Nadat ik de meiden naar school had gebracht en boodschappen had gedaan, was het weer tijd voor een nieuwe werkdag. Met een bakkie koffie en wat lekkers erbij was ik deze dag goed begonnen. 

Maar mijn energie was nog niet wat het normaal gesproken moest zijn. Ik besloot na het werken even een warme douche te nemen en dit deed me goed. Na het avondeten had ik dit toetje. Mijn ouders hadden dit meegenomen uit Duitsland en dit kon ik niet weerstaan. Het was best lekker maar ik kon de koffiesmaak niet vinden.

Dinsdag

Volgende week, of eigenlijk deze week, wanneer je de plog leest, is Romy jarig. Voor haar kinderfeestje was ik op stap gegaan om wat Paw Patrolspullen te scoren. Haar eerste kinderfeestje! Ik ben zo benieuwd hoe het zal gaan!

Voor het eerst in een lange tijd had ik weer een middagchat! Dat was even fijne start van mijn werkmiddag. Aan het eind kreeg ik nog wat gezelschap omdat mijn schoonmams op tijd weg moest. Ook de avond had ik nog fijn gewerkt, waarna ik heel gauw mijn bedje op zocht.

Woensdag

Inmiddels zitten we in februari en dat betekent dat we over twee maanden al naar Vietnam gaat. De stress begon aardig toe te nemen dus begon ik vandaag met het maken van een lijstje. Voorbereid met wat snacks ging ik aan de slag en dat werd uiteindelijk een inpak- en to do-lijst van vijf pagina's. Ik weet niet goed of de stress hierdoor minder is geworden of juist toe is genomen nu ik weet wat ik allemaal nog moet doen en moet meenemen... maar we gaan het zien. Ik had verder in ieder geval een fijn middagje met de meiden.

In de avond kwam mijn mams met het idee om sushi te bestellen voor het avondeten. Daar zeg ik geen nee tegen! Toen ze weg waren en de meiden naar bed gingen, begon het plots heftig te regenen en hoorden we een grote knal. Boem. Pikzwart... De elektriciteit sloeg eruit en de meiden waren behoorlijk geschrokken. Na een tijd vonden we weer de rust en vielen ze in slaap zodat we verder konden met onze nieuwe woensdagavondplanning. Mijn man is sinds kort begonnen met een taalcursus Cantonees zodat hij beter met mijn ouders en familie kan communiceren, maar ook zodat de meiden hopelijk de taal beter oppikken. Het was een gezellige bezigheid voor op de woensdagavond! 

Donderdag

Donderdag benoem ik bij deze tot dipdag. Bijna elke week is het weer raak en vandaag was ook niet anders. Ik was ontzettend moe en het was grijs en regenachtig buiten. Dat was geen fijne combinatie. Toen de meiden naar school waren, besloot ik na lang wikken en wegen weer even mijn bed in te kruipen. Na een kort dutje voelde ik me iets fitter en besloot ik dat het tijd was om in beweging te komen. Ik vind het sinds de corona erg zoeken in wat lukt of niet lukt. Aan de ene kant voel ik de druk om alles op te bouwen zodat ik alles weer kan wat ik voorheen kon. Maar aan de andere kant voelt het als een vermoeidheid die ik niet eerder heb gevoeld, dus dat wil ik ook niet negeren. Een middenweg dan maar en elke dag weer aankijken zonder mezelf te veroordelen als iets niet of op een ander tempo gaat. Dit zorgde voor veel confronterende en frustrerende momenten afgelopen maand, maar ik vind er eindelijk meer acceptatie in.

De meiden vrolijkten me in de middag op door hun gezellige zelf te zijn. Romy kreeg een uitnodiging voor een kinderfeest en daar was ze heel enthousiast over. Dan is het moeilijk niet mee te gaan in haar enthousiasme. Toen er een pakketje binnenkwam ter voorbereiding van onze reis naar Vietnam was ik mijn vermoeidheid van vanochtend alweer vergeten en hadden we het vooral over de fijne vooruitzichten. 

Vrijdag

Jammer genoeg werd Romy vannacht ziek en dit betekende helaas dat wij ook een slechte nacht hadden gehad. Dan maar rustig aan doen vandaag en extra genieten van de koffiemomenten. In de loop van de dag werd ze gelukkig iets fitter. Rust... iets waar we vaker aan toe zijn dan we soms willen toegeven. 

Zaterdag

Romy werd na een goede nachtrust weer een stuk fitter wakker. Gelukkig maar, want het was ook haar Chinese verjaardag. Nadat we de kids hadden afgezet bij mijn ouders gingen mijn man en ik naar de Ikea. We willen al een tijd onze woonkamer verbouwen en vandaag hadden we de eerste stap daarin gezet. 

Maar zo'n uitstapje vergde toch best wat van mij. Terwijl mijn man de spullen een plek gaf, plofte ik op de bank om bij te komen. De meiden waren nog bij oma dus ik nam het er even van en viel zelfs eventjes in slaap. Het was net genoeg om even op te laden voordat we verder gingen naar onze volgende bestemming vandaag. De dochter van vrienden vierde vandaag haar verjaardag. Het was gezellig!

Zondag

Het scheelde dat de kids gisteravond op tijd naar huis moesten om naar bed te gaan. Zo konden we ook op tijd naar bed en stonden we vandaag ook weer fris en fruitig op. Vanochtend gingen we naar de nieuwste Fien en Teun film. 

Toch vond mijn lichaam het wel even genoeg geweest. Na de film gingen we naar huis en zou ik eigenlijk aan de slag gaan bij het huis van mijn overleden tante, dat inmiddels verkocht is. Maar in plaats daarvan bleef ik thuis en ging mijn man daar helpen. Zo kon ik wat rust nemen en me vooral voorbereiden op een drukke week voor de boeg. Maar één ding gaf me wel weer veel energie, de pioenrozen beginnen weer te bloeien! Ik merkte vorig jaar al dat ik het steeds leuker vind om in de tuin bezig te zijn met de bloemen en planten. Dit was een teken dat de lente er echt aan komt, ondanks dat het nog wel even duurt. Maar goed, met alle liefde ga ik deze kwetsbare plantjes de komende tijd beschermen tegen mogelijke vrieskou en temperatuursveranderingen. En ik weet nu al; dat wordt later beloond. 

♥