Daar zijn we weer met een nieuwe photo blog! Ik vind het altijd leuk om jullie mee te nemen in mijn leven. Helaas kent deze week niet heel veel diversiteit qua foto's. Ik ben vooral omringd geweest door katjes en mijn werk. En in plaats van een gezellig weekendje weg naar Maastricht lag ik op de bank met een astma-aanval. Als jullie toch benieuwd zijn hoe ik hiermee ben omgegaan, lees en kijk dan snel verder! 

Maandag

Wat een ontzettend leuk, maar ook druk weekend heb ik achter de rug! Ik ben met een vriendin naar de dierentuin in Antwerpen geweest, met een andere vriendin en haar zoontje gaan bowlen en gisteren vierden we de verjaardag van mijn moeder. Ik zou bijna zeggen dat ik vandaag op m'n werk moest herstellen van het weekend, haha. 

Verder begin ik de week met een mooie zonsopkomst! De herfst is weer in het land en ik moet toegeven dat ik er dit jaar ook echt zin in had/heb. Dat warme, plakkerige en benauwde weer is niet aan mij besteed. Zeker niet in combinatie met mijn astma. 

Even mezelf gereed maken (ik ben trouwens geen make-up dame :-)) en toen ging ik rond 09:00 uur naar de eerste vergadering van deze week. De vergadering was op één van de oudste (zorg)locaties, maar het gebouw heeft wel een hele mooie spreuk boven de ingang: één luisterend oor zegt meer dan duizend woorden. 

En mijn luisterend oor is natuurlijk Ronja'tje. Alles kan ik bij haar kwijt en oordelen zal ze nooit. In november woont ze twee jaar bij mij en wat heb ik in die jaren al veel tegen haar verteld. Veel meer dan menig ander persoon uit mijn omgeving weet, volgens mij. In de middag hebben we samen lekker verder gewerkt. Althans, ik heb gewerkt en Ronja heeft gesnoept en buitengespeeld, haha. 

Dinsdag

Vroeg opstaan, want vóór werk staan er andere (mantelzorg)taken op de planning. Rond 08:00 uur stond ik bij de supermarkt om boodschappen te halen voor m'n moeder en daarna ben ik langs het huis van een vriendin gereden om voor haar drie katjes te zorgen. Mijn moeder heeft nog steeds last van haar gebroken schouder, maar gelukkig kan ze weer steeds meer zelfstandig voor zichzelf zorgen. Mijn vriendin is een weekje op vakantie met haar familie en daarom ga ik nu een paar keer per dag langs om de katjes eten en drinken te geven. En natuurlijk om met ze te knuffelen. Een leuk weetje: het zwarte poesje is de dochter van Ronja en het gestreepte katje is de kleinzoon van Ronja! 

Na alle bezigheden sprong ik snel achter mijn laptop voor een Teams-afspraak. Rond de middag was het wel even tijd voor een pauze samen met MAFS en een theetje. Mijn hoofd was echt even te vol, maar na deze break voelde alles weer wat fijner en had ik in de middag overleggen op kantoor (van tanteLouise). 

Woensdag

Al meer dan een week rijd ik rond zonder een nummerplaat aan de voorkant van mijn auto, oeps... Vandaag was het dan ook echt tijd om langs de garage te gaan om hem er weer op te laten zetten. Voordat ik naar de garage ging, kon ik een mooi een lesje Bodypump meepakken. 

Verder gebeuren er in deze plog tot nu toe eigenlijk geen hele spannende dingen. Het was een thuiswerkdagje. Aan het einde van de middag ging ik weer langs bij die lieve viervoeters van mijn vriendin en ik moest nog medicatie ophalen bij de apotheek. Het zijn volle dagen, maar geen hele bijzondere, volgens mij. 

Donderdag

Vandaag even de camera iets minder erbij gepakt, maar dat betekende niet dat ik minder heb gedaan. Vooral de ochtend kende een pittige afspraak. Nog altijd sta ik op de wachtlijst (intussen ongeveer een halfjaar) voor een EMDR behandeling. Ik heb dit nog nooit ondervonden en ik hoop ontzettend dat deze behandeling mijn angststoornis gaat verminderen. Totdat ik mag starten heb ik één tot twee keer per maand een gesprek met mijn spv-er. Doordat de afgelopen weken behoorlijk druk zijn geweest met werk, maar ook zeker met de mantelzorg voor mijn moeder, merkte ik dat de spanning toenam. Om hier echt open en eerlijk over te zijn, ging er vandaag een vriendin met me mee. Haar vertrouw ik ontzettend veel en ze is echt mijn steun en stok achter de deur. Enkele tranen zijn er wel gevallen, maar na het gesprek voelde ik me absoluut lichter in m'n hoofd. Daarnaast ging het 'normale' leven deze dag door. Ik heb gewerkt en ben twee keer langs de katjes geweest om eten en drinken te geven. Het zijn echt schatten!

Vrijdag

Balen! Dit weekend (vrijdag en zaterdag) stond een nachtje Maastricht met een vriendin op de planning. Al weken keek ik ernaar uit, maar helaas heeft vannacht de astma 'gewonnen'. In plaats van veel kletsen, Maastricht ontdekken en andere gezellige activiteiten, heb ik een bezoek aan de huisarts gebracht en ben niet veel verder gekomen dan de bank. Ergens was het te verwachten, want mijn longen zijn nu eenmaal mijn gevoelige plek en het wisselvallige weer, de druk van de mantelzorg en het extra werken zijn 'goede ingrediënten' voor astma. Wat wel anders is dan vroeger, is dat ik nu op tijd aan de bel trek, als ik nog niet hevig benauwd ben. Ik durf dit nu aan te geven, ook al stel ik hier iemand anders mee teleur. Mijn vriendin kan nu ook niet naar Maastricht en voel me daarover schuldig, maar vanochtend hadden we al gebeld en ze gaat nu lekker naar de sauna. Zo komt alles toch behoorlijk goed! 

Zaterdag

Na een behoorlijk lange nacht slapen, voelde ik me weer iets beter dan de dag ervoor. Met de nodige medicatie vooraf ben ik mijn huisje uitgestapt om weer naar de drie musketiers te gaan. Daar stond me een verrassing te wachten... Draakjes! Na een poetsbeurt en nog snel wat boodschapjes halen, heb ik me vooral weer gesetteld op de bank met Videoland. Nu volg ik Love Island USA. Misschien zijn dit niet de meeste intelligente programma's, maar ik vind het wel erg leuk om te kijken en zeker als ik ziek ben en niet teveel aan m'n hoofd wil hebben. Nu moet ik wel eerlijk toegeven dat ik - ook nu ik last heb van mijn astma - altijd ergens een beetje een schuldgevoel ervaar dat ik toch meer kan doen. Een stem die zegt 'Marli, neem je rust' en een stem die zegt 'Marli, ga eens dit of dat doen'. Vroeger (toen ik thuis woonde ) won altijd de laatste stem, maar nu winnen ze allebei weleens. Ik realiseer me steeds meer dat ieder mens echt rust nodig heeft op z'n tijd. 

Zondag 

Zondag is Prouddag! Met nog wat naweeën van de astma-aanval voelde ik me zeker goed genoeg om lekker te werken voor Proud. Fysiek moet ik mezelf nog wat inhouden, maar ik vind het wel erg fijn om dan op andere gebieden bezig te zijn. Videoland heb ik immers in twee dagen tijd meer gezien dan normaal in een hele maand, haha. 

Ondanks de vele kattenspam en mijn 'saaie' weekendje thuis hoop ik dat jullie het fijn vonden om mee te kijken in mijn weekje. Ziek zijn hoort er soms bij en ondanks mijn soms volle weekenden heb ik doordeweeks ook zeker mijn routine in mijn werk (en moeder zijn voor katjes, haha). Als je er behoefte aan hebt, laat dan zeker een reactie achter. Ik lees ze weer allemaal! 

Liefs, Marli