"Het was weer een emotionele week", zeg ik alsof het een uitzondering is. Nee, even zonder gekkigheid. Nadat mijn vriend en ik spontaan bij een leuk huis gingen kijken dat we tegenkwamen op Funda, zijn dingen wel in een stroomversnelling geraakt. Voordat we het wisten, hadden we het over een samenlevingscontract, verzekeringen, hypotheek en noem het maar op. Ik wist dat er veel op ons af zou komen, maar toch is het veel waar je aan moet denken. Aan de ene kant de overweldigende beslissingen die we moeten maken en het geregel wat daarbij komt kijken. Aan de andere kant toch ook de emoties van het achterlaten van ons oude appartementje, waar we toch meer dan zes jaar hebben gewoond. Echt een beetje een 'eind van een tijdperk'-gevoel. Ook nemen we afscheid van een van onze reptielen: wimpergekko Ruto. Ik zal daar in de photoblog nog wat meer over vertellen, maar ook daardoor ben ik emotioneel. Het zijn en blijven bewogen weken, zullen we maar zeggen.

Maandag

"Worden we misschien morgen wakker met sneeuw?", vroeg de stiefvader van mijn vriend gisteravond nog. "Nee joh, dat gaat echt niet gebeuren", was ons stellige antwoord. Haha, nou, toch mis gehad. Er vielen dikke vlokken uit de lucht toen de wekker ging. De katten aanschouwen het spektakel het liefst veilig vanachter het raam en terwijl zij lekker tekeergaan, begin ik vast met werken. 

Als het buiten wat lichter is geworden, op zich niet zo moeilijk met de hoeveelheid sneeuw die er viel, maak ik me klaar om naar buiten te gaan. De broertjes van Fiep en Sop zijn in huis gehaald door een vriend van ons en die is er even tussenuit, dus ik loop even die kant op om ze eten (en wat sneeuw) te geven. Ik wilde eigenlijk gaan hardlopen, maar met die sneeuw en de gladheid besluit ik toch maar om gewoon te wandelen. Onderweg luister ik naar de setlist van de Era's tour: het was me niet gelukt om kaartjes te kopen, maar ontzettend onverwachts verraste Peggy me vorige week met kaartjes en ik ga dus met haar mee naar Taylor Swift (och, en de manier waarop ze dat deed). Het beste cadeau voor 2024 gaat nu al naar Peggy! Ik kan het nog steeds niet geloven, maar ik heb er zoveel zin in! Dit jaar wordt wel echt het jaar van de uitjes. Het is extra leuk ook, omdat ik met zowel Peggy als met Irene een keer naar een concert ga.

Vorige week grapte ik naar Irene dat het de laatste weken voelde alsof de dagen soms grip op mij hadden in plaats van andersom en vandaag voelde het voor het eerst weer eens een keer anders: ik kreeg veel uit mijn handen en heb meer gedaan dan gepland en dat is toch ook wel even lekker.

Dinsdag

Ik begin al vroeg met werken, zodat ik tussendoor weer even naar de pluizige poezenbroertjes kan. Het sneeuwt nog steeds aardig, dus ik besluit weer om te wandelen in plaats van hard te lopen. Het bleek gisteren ook veel gladder dan ik had verwacht en ik ken mezelf; liever geen ongelukken. Verder is het vandaag ook Fiep-dag. Elke dag is er een van de twee katjes 'actief'; het liefst liggen ze dan op schoot en ze lopen verder de hele dag achter je aan. Gisteren was dat Sop, vandaag is Fiep aan de beurt. 

En nog een update in het kader van verhuizen: mijn vriend is bezig met het ontwerpen van eetkamerstoelen. Onze vensterbank staat inmiddels vol met prototypen.

Woensdag

Nog een Fiep-dag, zo aangestaard worden is toch wel echt een voordeel van thuiswerken. In de podcast over stress, die Irene en ik even geleden opnamen, zei ik al dat je niet elke dag op 100 procent begint. Vandaag is echt zo'n dag. Ik heb slecht geslapen en dit voel ik direct wanneer ik opsta. Waar ik tot voor kort daar eigenlijk altijd doorheen ging en deze signalen negeerden, probeer ik daar nu naar te luisteren en rustig aan te doen. Mezelf blijven vertellen dat het niet erg is dat er een dag tussenzit waarop er minder uit mijn handen komt - en mezelf er ook aan blijven herinneren dat ik, zoals Irene dat mooi zegt, nog vers uit een burn-out kom. Niet alles is altijd mogelijk en dat is ook gewoon oké.

We zouden eigenlijk pas in april de sleutel krijgen, maar onverwachts zijn we toch eerder aan de beurt. De overdracht staat nu eind februari, dus we zijn al een beetje begonnen met het uitzoeken van onze kelder en het inpakken van spullen die we tot die tijd niet meer nodig hebben. Omdat er best wel wat maanden tussen het moment van de voorlopige koop tot de definitieve zaten, voelde het tot vorige week ook een beetje als een anticlimax: we hebben een huis gekocht, maar nu voel ik ook dat we er daadwerkelijk ook echt heen moeten, haha. Ter voorbereiding kopen we alvast twee gps-trackers voor de katjes. Zeker omdat onze angstige Fiepje een stoornis heeft waar ze ook twee keer per dag medicatie voor nodig heeft, vind ik het fijn dat ik dadelijk weet waar ze is, ook als ze daar naar buiten kan.

En waar ik de afgelopen maanden helemaal obsessed was van Skyrim, is nu Balders Gate 3 aan de beurt.

Donderdag

In de middag komt er een interview van Irene online op NPO, naar aanleiding van de documentaire 'Moordpillen?' van Dionne Slagter over ADHD-medicatie. Ohh, zulke mooie foto's, helemaal een trotse collega hier.

Verder blijf ik emotioneel, zonder dat het echt verklaarbaar is, zonder directe reden. Los van alles wat er al gebeurt, natuurlijk. Ik moet snel huilen, heb heel realistische nachtmerries en eigenlijk voelt alles een beetje wankel, maar niet op een zorgwekkende manier. Totdat mijn vriend me wijst op het feit dat ik een paar maanden geleden gestopt ben met de pil, die slikte ik al meer dan vijftien jaar. Zou dat het zijn..? Ik merk wel echt een verandering in mijn huid - nog droger en weer meer eczeem, maar misschien dat dit er ook wel gewoon bijhoort?

Vanaf februari ga ik weer proberen om zelf de donderdagavonddienst hier op Proud2Bme weer op te pakken. Gelukkig is iedereen in de groep heel flexibel en hebben we vlot een andere dag gekozen. Vandaag spelen we nog een keer vertrouwd op de donderdag. Haha, topfoto ook weer.

Vrijdag

Ik begin mijn ochtend weer met mijn gebruikelijke ochtendchat en later op de dag luister ik naar deze aflevering van High Rollers waarin de stemacteurs van Baldurs Gate D&D spelen. Zo bijzonder om te horen hoe makkelijk ze kunnen wisselen van hun eigen rol en stem naar die van hun karakter. En nog meer fan van Neil Newbon geworden, haha.

's Avonds vertrekken mijn vriend en ik naar het theater in Nijmegen. Een paar maanden geleden kochten we kaartjes voor de voorstelling van het cabaretduo Van der Laan en Woe. Ik ben al jaren fan van hen en al eerder naar een show geweest (toen heette ze nog 'Geen Familie'), daar was ik destijds zo van onder de indruk. En ik mocht kiezen wat we gingen eten, ja, dan toch naar de Mac. 

Ik ben alleen al van hun dynamiek zo fan, maar de show zelf zat ook zo goed in elkaar. Echt een aanrader.

Zaterdag & zondag

Ik verklapte het al in de intro, maar niet alleen wij, ook onze wimpergekko Ruto krijgt een nieuw huisje. We hebben hem in 2017 in huis gehaald - wat vliegt de tijd! Hij was toen zo klein! Onze vingers waren groter. Inmiddels is hij echt wel een chonker geworden. Mijn vriend kende iemand die graag een reptiel zou willen en er ook al veel research naar heeft gedaan. Hij wil zelf het terrarium bio-active maken (dus met levende planten, een heel ecosysteem). Ruto doet het supergoed, maar ik merk dat het me minder goed lukt om goed voor alle dieren te zorgen dan ik zou willen, en hij verdient iemand die hem overlaad met liefde en goede zorg. Ook, met het oog op het nieuwe huis, was het al een beetje puzzelen waar we alle dieren een plekje zouden geven; we hebben naast de katten nog een baardagaam en twee luipaardgekko's. Nou goed, ik merk dat ik me helemaal probeer te verantwoorden, maar ik weet dat het een juiste keuze is voor Ruto. Maar dat betekent niet dat het geen verdriet doet, natuurlijk. We kunnen hem in ieder geval af en toe bezoeken, dat is ook wel een fijn idee. 

Verder is het een weekend zonder concrete plannen, maar daardoor kunnen we wel weer wat spullen inpakken (en weggooien). Zo wordt ook de Tacx opgehaald, die ik een paar maanden geleden via Marktplaats had gekocht. Ik merkte dat buiten fietsen best een opgave was, dus kocht ik een binnenfiets om zo de prikkels iets te minderen. Ik maak er helaas minder gebruik van dan ik had verwacht en ook nu ik het hardlopen weer wat op heb gepakt, is de Tacx eigenlijk overbodig. Scheelt ook weer verhuizen.

We pakken nog wat verder in, zijn al bijna een poes kwijt en vieren de volle dozen met een wijntje op het - nog even van ons - balkon.

Terwijl mijn vriend uit eten gaat die avond, loop ik nog even op en neer naar de broers en geniet ik van deze prachtige zonsondergang. 

En tsja, toch maar weer Baldurs Gate.

De enige concrete afspraak die er stond, was op zondagochtend. Mijn zusje was eerder in de week jarig, dus we wilden haar nog even feliciteren. Mijn nichtje wilde nog een spelletje doen, maar uiteindelijk hebben we alleen maar boekjes van Dikkie Dik en Pieter Konijn verslonden.

Wat we ook verslonden, waren deze heerlijke macarons die een vriend van ons - die met de katjes - voor bij de koffie had meegenomen. Het bleek toch een drukke dag te worden, want we besloten om daarna nog mee te eten bij de ouders van mijn vriend. We hadden nog niet geluncht, en ja, dan stop ik toch wel weer graag bij de Mac.

Aan die bewogen week bleek niets gelogen. Ik had me voorgenomen om lekker rustig aan te doen, maar toch pakte dat in de praktijk anders uit. Ook de verhuizing zorgt voor een soort sluimerspanning, waar ik me alleen maar aan over kan geven. Tsja, het is even wat het is. Ik kijk uit naar de verhuizing, maar vooral naar het gewend zijn aan die nieuwe routine daar, en ook dat komt vanzelf goed. 

Hoe is jouw week geweest? Waar kijk jij op terug en naar uit en waar zie je misschien de komende tijd tegenop?