Achter de wolken schijnt altijd weer de zon en na even niet zo lekker in mijn vel te hebben gezeten, lijkt de rust deze week weer teruggekeerd. En die rust geeft energie! Het zijn donkere dagen, maar ik zit heerlijk in mijn flow. Of dat door de gezellige kerstlampjes komt? Haha, nee, dat denk ik niet. Al vind ik het soms bijna jammer wanneer het buiten licht wordt, omdat ik het zo'n chille vibe vind hebben. Maar zonder dollen, ik heb weer wat rust gevonden in mijzelf en kan ineens weer wat beter loslaten. Ik heb veel inspiratie en zin om dingen te ondernemen. Vraag me niet hoe, soms komen en gaan gevoelens ook... of komen er toch weer mensen, gebeurtenissen en projecten aan die inspireren, zonder dat je er zelf actief naar op zoek bent gegaan. Het is een fijne balans tussen open staan voor de ups en het accepteren van de lows, meebewegen met die dans als een boom in de wind, voor mij persoonlijk de kunst van het leven. En over de subtitel in de foto - die daar zeker over gaat - helemaal onderaan de blog meer!

Maandag

Na een weekend vol shows hoef je van mij niet te verwachten dat ik maandagochtend met gekamde haren achter mijn laptop zit. Nee, nee, verwacht een grote grijze hoodie en een bak koffie. Om tussen mijn shifts door met een muts over die wilde pony en mijn grote jas over mijn heerlijke slonsoutfit wat boodschappen te doen. 

Overigens is maandag wel vaak een hele lekkere werkdag, vind ik. Ik heb altijd een helder en goed te doen takenpakket op deze dag dat ik lekker af kan vinken en een geweldig team aan vrijwilligers in de avond, waar ik altijd naar uitkijk om mee te werken.

Daarna nog even ontprikkelen van mijn beeldscherm met een paar bladzijdes van mijn immens dikke boek vol kleine letters. Ik vind het eigenlijk heel fijn dat ik daarom niet zo snel afscheid hoef te nemen van deze personages en het verhaal, dus ik lees op een rustig tempo het boek door.

Dinsdag

In de donkere vroegte sluip ik de deur uit naar de tandarts voor de halfjaarlijkse controle-afspraak. Tip: maak op die dag direct een afspraak voor volgend jaar. Ik zou het anders ook vergeten. En dan hup, in de trein naar kantoor! 

Onderweg luister ik naar één van mijn favoriete rubrieken van de Kleine Boodschap-podcast: mijmeren over de Efteling met 'een bijzondere gast'. Dit keer wel een heel bijzondere aflevering over een priester die op een vluchtelingenkamp op Uganda werkt en elk jaar in Nederland even aan de werkelijkheid kan ontsnappen in de Efteling. Ook vertelt hij hoe deze podcast over de Efteling, ondanks dat hij zijn werk heel erg graag doet, een belangrijk stukje escapisme is dat hem op de been houdt. Super bijzonder om zo eens een totaal ander verhaal en perspectief te horen! Ik was erg onder de indruk. 

Woensdag

Ik zit he-le-maal in mijn flow deze week op werk. We zijn bezig met een super leuk project voor in december.

Oooh m'n pony is zo lang geworden. Vandaag vind ik het extra irritant, maar het komt super goed uit, want...

...in de avond spreek ik af met een vriendin; onze haartjes worden weer netjes bijgeknipt door onze kapster aan huis. Grappig genoeg ben ik bij haar goedkoper af dan bij de kapper waar ik eerst altijd heen ging. Dat had ik niet verwacht met een kapper aan huis. Het is ook nog eens gezellig en ze knipt m'n haar perfect. Heel erg chill, anders had ik er zeer waarschijnlijk zelf de schaar in gezet. En even poseren met mijn nieuwe tweedehands jas die ik op Vinted heb gescored. Hij lijkt heel erg op die enorm oversized jas die ik al heb, maar dan zwart en van een waterdichte stof. Echt mega blij mee!

Donderdag

Weer poseren voor de photo blog met mijn '7 granen ontbijt' (aka Brinta, maar dan huismerk) en natuurlijk mijn vers-geknipte haar. Ik ben het blonde stuk aan het laten uitgroeien, zodat ik daarna weer iets nieuws kan doen met m'n haar. Al weet ik nog niet wat. Ideetjes? Het gaat al best snel! En eh, ahum, nee, ik heb nog niet zo'n telefoon die flawless in het donker fotografeert, hehe.

De laatste show van de tour tot het eindfeest vanavond. Wow, die tien weken zijn voorbij gevlogen! Ik ga het super missen, we zijn inmiddels zo'n geoliede machine. Maar waar een deur dichtgaat, opent weer een nieuwe: eindelijk weer echt kunnen uitrusten in het weekend. Daar hebben we allemaal wel behoefte aan, ondanks dat we het voor geen goud hadden willen missen. Maar ook tijd en ruimte om nieuwe muziek te gaan schrijven. We gaan ook alweer bijna de studio in! Daar heb ik echt heel erg veel zin in. 

Vrijdag

Vrije dag vandaag! Nu de tour zo goed als afgelopen is, ben ik het sporten weer een beetje aan het oppakken. Naast werk en de band ook nog sporten, was de afgelopen weken echt veel te veel geweest. Daar heb ik verder geen problemen mee, maar ik kijk er wel naar uit om weer lekker te dansen en weer wat spierkracht te ontwikkelen om leuke boulderroutes mee te klimmen. 

Dus na een ochtend goed uitslapen en een beetje lummelen (mooi woord) in huis, check ik eind van de middag weer in bij de boulderhal met de strippenkaart die ik nog had liggen. De avond vul ik met meer lummelen, muziek luisteren en muziek maken. Ik sluit mijn Crybaby Mini Bass Wah-pedaal aan op mijn pedalboard. Dat inspireert tot het naspelen van nummers met een vergelijkbare sound en dát inspireert weer voor het bedenken van eigen baslijntjes. Ik ga er helemaal goed op. Helaas kan ik niks opnemen, want ik kom erachter dat de hub tussen mijn laptop en geluidskaart stuk is. Nooo, die to-do gaat direct in mijn agenda. 

Zaterdag

En omdat ik weer een keertje op tijd in bed lag op vrijdagavond, kan ik eindelijk weer meedoen met mijn favoriete Zumba-les op zaterdagochtend. Zo leuk! Eh nee, we dansen niet op het album van Joost, maar ik heb hem wel op repeat staan vandaag!

Daarna direct langs de Mediamarkt voor de hub, got it! Ook haal ik - op aanraden van een lezer/reageerder op Proud - voor het eerst een warme bubble tea, want het is een koude dag vandaag en soms mag je jezelf wel even trakteren, zomaar. Oh, yes, dat is lékker! Super bedankt voor de tip!

Dan heb ik nog de hele middag om te chillen en mijn ding te doen, en vanavond spelen de andere bands van de tour in Den Haag. Het idee is dat je niet in je eigen stad mag spelen, omdat het juist de bedoeling is dat de rest van Nederland je leert kennen. Dat betekent dat wij lekker bier kunnen drinken, bands kunnen kijken en door mosh pits kunnen stuiteren. Wat een mooie avond!

Zondag

Begin van de maand hebben mijn vriend en ik wat 'date-geld' opzij gelegd waar we leuke dingen van kunnen doen. Het Nxt museum in Amsterdam stond al een tijd op ons 'wanna do'-lijstje en na een lange ochtend uitslapen dachten we ineens: laten we NU gewoon gaan. Op deze foto's onderweg hebben we er nog hartstikke veel zin in.

Maar het was allemaal net iets te enthousiast en spontaan. Met het idee dat je een museum altijd 'zo maar' binnen kan lopen, waren wij niet op de hoogte dat je een tijdslot moest reserveren bij dit museum en was alles al volgeboekt. Als klap op de vuurpijl begon het steeds harder te regenen en lopen we doorweekt met onze staart tussen de benen terug naar het station. Neee!

Oke, laten we toch iets goeds maken van deze dag. We besluiten naar ons favoriete eettentje te gaan in Amsterdam: Terra Zen Center, waar ze echt heerlijk vegan eten hebben en wij een beetje kunnen opdrogen. We hebben het ondanks alles super gezellig samen en ons fiasco is nu alweer een grappig verhaal geworden. Het was mega fijn om er samen even tussenuit te zijn. In de trein terug besluiten we al dat we thuis meteen in onze agenda's zullen kijken en zo snel mogelijk een tijdslot gaan boeken. Dat staat nu voor zondag op de planning, zin in!

En wie zou ik zijn als ik niet ook nog een YouTube-muziek-filmpje in mijn photo blog achterlaat. Ik denk dat 'Rubberband Girl' van Kate Bush ontzettend mooi aansluit bij wat ik in het intro omschreef en iets wat ik persoonlijk meeneem uit de afgelopen weken. En een liedje dat ik ook veel heb geluisterd tijdens mijn eetstoornisherstel. Iets dat mij inspireerde en motiveerde om mild te zijn voor mezelf en te leren omgaan met de ups en downs, al dansend door de kamer. 

See those trees
Bend in the wind
I feel they've got a lot more sense than me
You see I try to resist

A rubberband bouncing back to life
A rubberband bend the beat
If I could learn to give like a rubberband
I'd be back on my feet

♥

Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.