De eetstoornis neemt zo ongeveer de hele dag in beslag. Ik stond in ieder geval met de eetstoornis op en ik ging er weer mee naar bed. De hele dag door dacht ik aan eten. Als ik mij een leven voorstelde zonder eetstoornis maakte dat me bang. Ook kon ik het me eigenlijk niet voorstellen. Het kon toch niet zo zijn dat ik dan nooit meer aan eten dacht? Waar zou ik dan de hele dag door aan denken? Wat zou ik dan doen met de zeeën van tijd die ik overhield? Hoe zou mijn leven er zonder eetstoornis uitzien?

Ik was zo bang voor mijn leven zonder eetstoornis. Waar zou ik dan de hele dag aan denken? Ik was bang dat ik in een gat terecht zou komen. In die tijd noemde ik het ook wel dat ik bang was voor de leegte die zou komen zonder eetstoornis. Met eetbuien, overgeven en het getal op de weegschaal probeerde ik die leegte altijd op te vullen. Wat moest ik doen zonder eetstoornis? Hoe zou ik me dan gewoon goed kunnen voelen zonder die leegte?

Mijn behandelaar in die tijd maakte het niet mooier dan dat het was. Hij zei: ‘Die leegte gaat sowieso komen en als je er niks aan doet, zal je waarschijnlijk weer eetbuien gaan krijgen’. Ik zou bezig moeten blijven om te voorkomen dat ik weer aan eten zou gaan denken. Met andere woorden: ik moest de eetstoornis gaan vervangen.

Oké, de eetstoornis gaan vervangen. Daarmee wordt aan de ene kant bedoeld dat je op een constructievere manier moet leren omgaan met negatieve gedachtes en gebeurtenissen. Dat leer je vooral in therapie, want daar onderzoek je als het goed is wat nou de functie is van de eetstoornis en hoe je daar op een andere manier in om kan gaan. Wat mijn behandelaar bedoelde, was dat ik ook moest gaan kijken naar hoe ik mijn leven anders in kon richten zonder eetstoornis. Doordat ik een aantal jaar een eetstoornis heb gehad, waren er een aantal patronen ingeslopen. Sommige dingen in mijn leven hadden een negatieve invloed op mij. Aan sommige dingen beleefde ik allang geen plezier meer, maar ik bleef het toen doen vanwege die eetstoornis.

Ik moest mijn leven anders gaan inrichten. De dingen die mij negatief beïnvloedden, moesten weg. Ik moest een soort nieuwe uitdaging gaan vinden. Ik moest gaan kijken naar de dingen die mij leuk leken en waar ik me goed bij zou voelen. Dingen doen die buiten mijn comfortzone lagen en wat ik dus ook eng vond om te doen, maar ook dingen vinden waar ik veel plezier aan zou beleven.

Eigenlijk moest ik mezelf opnieuw uitvinden en ontdekken. Hoe wilde ik dat mijn leven eruit zou zien zonder eetstoornis? Wat vond ik überhaupt leuk? Waar zou ik plezier en positieve energie uit halen? Door de eetstoornis was ik mezelf volledig kwijtgeraakt dus het was best lastig om mezelf weer te ontdekken. Er zat echter maar een manier op om dat te doen: ik moest buiten mijn comfortzone treden en dingen doen die ik nog nooit had gedaan.  

Hoe heb ik mijn leven anders ingericht? Allereerst heb ik mensen geblokkeerd die een negatieve invloed op mij hadden. In die tijd hield ik ook een blog bij op het internet, maar deze heb ik ook gesloten. Verder zat ik op tennis, maar ik beleefde daar al een tijd geen plezier meer aan. Ik deed namelijk mee aan allerlei competities en zat in het selectieteam, maar door de prestatiedruk vond ik het minder leuk. Wel wilde ik blijven sporten, maar wilde ik dat op een positievere manier doen. Met een vriendin ging ik toen bijvoorbeeld zumbalessen doen bij de sportschool. Verstand op 0, genieten van de vrolijke muziek en lekker dansen. Het werd weer iets ontspannends.

Verder ben ik een niveau lager gaan doen op school. Ik zat altijd op het vwo, maar door de eetstoornis bleef ik zitten. Mijn behandelaren gaven altijd al aan dat het misschien beter voor me zou zijn als ik naar de havo zou gaan, omdat ik dan wat meer ontlast zou worden van de druk van school. Daar was ik eerst altijd fel op tegen, omdat ik vond dat ik het allemaal maar gewoon moest kunnen. Toch heb ik na mijn tijd in de kliniek de overstap gemaakt naar de havo. Wat een verademing was dat! Ik hoefde minder voor school te doen om goede cijfers te halen. De druk voelde ik minder en dat was heel fijn. Het deed vooral mijn zelfvertrouwen veel goed.

Ik ben opzoek gegaan naar iets wat ik na schooltijd kon doen (buiten het huiswerk maken om natuurlijk) en vond een bijbaantje in een Italiaans restaurant. Opeens was ik tijd daaraan kwijt. Dat had als gevolg dat ik mijn tijd effectiever moest besteden. Dat was voor mij weer gunstig, want dan had ik minder tijd om weer na te denken over de eetstoornis. Ook ben ik dingen gaan doen die me leuk leken. Ik ontdekte uitgaan en het bezoeken van festivals. Wat een boost voor mijn humeur gaf dat!

Ik hoop dat ook jij gaat ontdekken hoe je je leven anders in kan richten. Sommige dingen in je leven hebben gewoon een negatieve invloed op jou. Het is belangrijk om dat te onderzoeken. Aan sommige dingen ontkom je niet, zoals de druk van school, maar probeer eens te kijken naar wat je zou kunnen doen om het leven zo leuk mogelijk te maken. Wat voedt de eetstoornis en wat voedt jouw positieve energie? Onderzoek het maar en ervaar wat het voor invloed heeft op jouw leven.

Hoe wil jij je leven anders in gaan richten?

Fotografie: MuffMuff