Meer dan dertien jaar strijdt Laurence Bauffe al tegen een eetstoornis. Als mama van twee kindjes beslist ze begin dit jaar dat het zo niet langer meer kan. Ondanks haar gezinssituatie kiest Laurence voor een opname op een eetstoornisafdeling. Tijdens haar herstelproces begint ze met schrijven. Het resulteert in een prachtig boek, met een duidelijke boodschap: dag eetstoornis, genoeg is genoeg!

Vandaag de dag zijn er steeds meer mensen die de moed vinden om te schrijven over hun eetstoornis en het herstelproces daarvan. Om zo openheid en herkenbaarheid te bieden aan mensen die zelf worstelen met een eetstoornis. Iets wat ik alleen maar toejuich. Volgens mij kan er niet vaak genoeg worden gesproken, geschreven en gelezen over eetstoornissen. Aangezien iedere eetstoornis anders is en daarmee ook elk herstelproces, is elk (herstel)verhaal uniek. Zo ook het verhaal van Laurence Bauffe.

In haar boek neemt Laurence ons als lezer met flashbacks mee door haar leven. Haar verhaal begint in haar kindertijd, waar de eerste opmerkingen over haar persoonlijkheid en uiterlijk worden gemaakt. Als ze tijdens haar studententijd op kamers gaat ('op kot'), toont de eetstoornis zich voor de eerste keer. Vanaf dan is Laurence namelijk volledig verantwoordelijk voor haar eetgedrag. Handig, zo denkt ze in eerste instantie, maar het blijkt een duivelsgeschenk te zijn. Voor ze het weet, heeft de eetstoornis haar volledig in de greep. 

Als ze in een restaurant een salade voorgeschoteld krijgt waar de dressing al over is gedaan en ze volledig in paniek raakt, beseft ze voor het eerst dat er iets serieus mis is. Maar stoppen met afvallen? Het lukt haar niet meer. In de daaropvolgende jaren doet ze meerdere pogingen om van de eetstoornis af te komen, maar het lukt haar niet. "Op den duur had ik het ergens aanvaard dat het iets was dat gewoon bij mij hoorde en iets was waarvan niemand last had behalve ikzelf. Eigenlijk was het dus allemaal niet zo erg." Maar dat was het wel en daar wordt Laurence zich bewust van tijdens de corona-pandemie. Ze beseft dat het nu tijd is om haar leven om te gooien, maar dat ze dit niet alleen kan. Daarom grijpt Laurence de kans aan om vier maanden in opname te gaan. 

Bijzonder aan het boek zijn de vele illustraties, die nog meer betekenis geven aan haar verhaal. Evenals de afwisseling tussen opnamefragmenten, flashbacks, brieven, openhartige getuigenissen en mails. Het zijn verhalen voor en door dierbaren. Verhalen waar de liefde en warmte van en naar Laurence vanaf spat. Maar ook verhalen waarin je als lezer meevoelt met de frustratie, het verdriet en de wanhoop als naasten. Want waar deden zij nu goed aan? Meelevend zijn met Laurence of juist bikkelhard? Het gesprek over de eetstoornis blijven aangaan of het maar gewoon aanvaarden? En hadden zij gefaald in hun (vriendschaps)relatie met Laurence doordat ze niet eerder aan de bel hadden getrokken? 

Als mama voor jezelf te kiezen, wetende dat je je man en twee jonge kinderen thuis achterlaat, is een ontzettend moedige maar lastige beslissing. Het is een beslissing waar Laurence zich regelmatig schuldig over voelde, zo schrijft ze eerlijk in haar boek. Ze was bang een slechte moeder te zijn door te kiezen voor zichzelf. Laurence hoopt dat haar kinderen later zullen begrijpen dat ze een opname ook voor hen deed. Om nu weer die vrolijke, energievolle mama te kunnen zijn. Maar ook om te kunnen laten zien dat hulp vragen geen teken is van zwakte, maar van heel veel sterkte. Het feit dat haar kinderen door dit boek later alles kunnen lezen over deze periode, biedt haar veel rust. 

En dan tot slot de vraag: is herstel mogelijk na dertien jaar tegen een eetstoornis te hebben gestreden? Volgens Laurence wel! Zoals ze zelf zo mooi formuleert: "Ik heb totaal geen idee wie ik ben als volwassen vrouw zonder eetstoornis, maar ik kan niet wachten om dat te ontdekken. En als ik eerlijk ben, ik geloof wel in volledig herstel. Anderen deden het me voor, dus ik moet dat ook kunnen. Ik zal bewijzen dat het kan. Ook na dertien jaar te leven met die eetstoornis.". 

Binnenkort spreken we Laurence tijdens een Insta-Live en praten we over haar boek. Heb jij een vraag voor haar? Stel de vraag hieronder. 

♥