Sommige dingen van het ouder worden, groter groeien en volwassen worden kunnen je enorm beangstigen. Ineens besef je dat ieder jaar dat de toekomst niet van te voren bekend is. Je weet niet hoe het gaat lopen, wat er op je pad komt en hoe je daar mee om zult gaan. Eerst was je nog een meisje dat verzorgd werd, iemand van wie nog niet zoveel verwacht werd. Maar nu je ouder wordt, volwassen aan het worden bent ga je ineens van ‘'meisje'' naar ‘'vrouw''.

De overgang van kind naar volwassene kan behoorlijk wat spanning opleveren. Sommige mensen maken het bewust mee en bij de ander lijkt het alsof ze ineens van de één op andere dag niet meer een meisje maar een vrouw diende te zijn. Het ging te snel, het was eng en je kon er niets tegen doen. Je voelde je misschien wel vervreemd van jezelf en mensen gingen langzamerhand ineens heel anders met je om.

Vrouw worden heeft echter niet alleen te maken met ouder worden. Er komen ook een aantal lichamelijke veranderingen bij kijken. Daarbij kun je denken aan het krijgen van borsten, heupen en ongesteld worden. Dingen die gebeuren, zonder dat jij daar op een bepaald moment toestemming voor hebt gegeven.

Deze lichamelijke veranderingen kunnen bij meisjes en vrouwen met een eetstoornis een hoop negatieve gedachten oproepen. Het gevoel van controleverlies over je eigen lichaam kan daarbij een rol spelen. Misschien had je andere verwachtingen van hoe je lichaam er uit zou gaan zien en moet je enorm wennen aan deze veranderingen.

Verliefdheid, relaties, flirten en seksualiteit kunnen een rol gaan spelen omdat je daar zelf meer behoefte aan hebt. Maar het kan ook zijn dat je zelf nog helemaal niet bezig bent met deze onderwerpen en de aandacht van mannen misschien wel heel moeilijk vindt. En wanneer je met een eetstoornis kampt is in contact komen vanwege je lichaam vaak erg moeilijk of beangstigend. Misschien wel omdat je helemaal niet tevreden bent over jezelf en de veranderingen zelf nog helemaal niet hebt geaccepteerd.

Als je ondergewicht hebt gehad en aan moet komen, kunnen deze vrouwelijke vormen een hoop weerstand opleveren. Ik vond het zelf moeilijk om verder aan te komen dan een bepaald gewicht omdat hier naar mijn idee een hoop verantwoordelijkheden aan vast zaten. Het breekbare meisje dat zorg nodig had verdween voor mijn gevoel met iedere kilo die ik aankwam. Naar mate ik mijn gezonde gewicht naderde, kwam de vrouwelijke, verantwoordelijke vrouw steeds meer in zicht. Een vrouw die ik nog niet kon zijn, verantwoordelijkheden die ik nog niet kon dragen. Ik trapte op de rem.

Het voelde alsof ik niet meer kwetsbaar mocht zijn, ik mijn gevoelens weer moest onderdrukken en ik wist absoluut niet hoe ik dat zonder mijn eetstoornis moest doen. Ik wist niet waar ik het moest zoeken en waar ik mijn emoties moest laten. Ineens moest ik die stoere, verantwoordelijke meid zijn die haar eetstoornis had overwonnen en die rol kon ik nog helemaal niet aan!

Ik denk dat het goed is dat ik hierover met mijn omgeving hebt gepraat. Mijn therapeut vroeg mij waarom ik die laatste paar kilo's zo moeilijk vond en ik had in het begin geen flauw idee. Uiteindelijk visualiseerde ik mezelf in het lichaam dat ik dan zou hebben en daarbij kwam een hoop angst om de hoek kijken. De vrouwelijkheid maakte me bang. Als ik niet meer mager zou zijn, hoe moest ik dan vertellen dat ik het moeilijk had en zouden mensen dan nog wel voor mij willen zorgen?
Zou ik dan nog wel mijn eetstoornis de schuld kunnen geven van alles wat mis gaat in mijn leven? 

Mijn therapeut stelde mij een vraag die mij in liet zien dat mijn eigen waarheid over mijn lichaam niet de juiste was. Hij vroeg: ‘'Waarom mogen volwassen vrouwen niet huilen en kwetsbaar zijn?'' En eigenlijk wist ik daar geen goed antwoord op. De conclusie die ik voorheen trok had eigenlijk te maken met angst voor verwachtingen van anderen. Ik zou moeten gaan leren aangeven dat ik verdrietig, bang, kwetsbaar, moe of gespannen was zonder mijn lichaam of uiterlijk daarbij te gebruiken.

Deze inzichten zijn belangrijk. Je maakt de betekenis van je gewicht zoveel groter en ingewikkelder dan het is. Eigenlijk zeggen we dat je gewicht niet het enige is waarmee je problemen hebt als je een eetstoornis hebt, en aan de andere kant bevestigen we dit vooroordeel door met ons gewicht te communiceren.

Je hoeft niet meteen een sterkte vrouw te zijn. De overgang van meisje naar vrouw is een proces van jaren. En misschien voel je je ergens nog steeds wel gewoon dat meisje. Dat is ook wel iets moois. Je bent niet meteen een vrouw.