Ik zie op de site weleens voorbij komen dat meiden zich niet beter durven te voelen, omdat ze bang zijn dat mensen dan denken dat hun eetstoornis weg is. Als je geen eetstoornis hebt en dit leest, valt dit misschien lastig te begrijpen. Wat maakt het uit als mensen denken dat je eetstoornis weg is? Dat is dan toch juist alleen maar positief? Voor mensen met een eetstoornis ligt dit echter iets ingewikkelder.

Toen ik in herstel ging voor mijn eetstoornis en het ook echt weer beter met me ging, vond ik het heel lastig om dat toe te geven. Het ging dan wel echt beter met me, maar dat betekende niet dat de eetstoornis helemaal weg was. Ik at normaal en deed normale dingen, maar in mijn hoofd was het oorlog. Ik vond dit lastig, omdat andere mensen natuurlijk niet in je hoofd kunnen kijken. Ik was heel bang dat zij dachten dat de eetstoornis weer weg was.

Als je dit herkent, kan het zijn dat je bang bent dat mensen weer van alles van je gaan verwachten als je je weer beter voelt. Voorheen werd er vaak rekening met je gehouden, omdat men toen wist dat het niet goed met je ging. Bij mij werd er bijvoorbeeld op school rekening met me gehouden. Toen het dan wel met eten beter ging, wilde dat niet meteen zeggen dat de oorlog in mijn hoofd minder was. Sterker nog: dat was in die tijd juist nog heftiger aanwezig, omdat ik niet toe kon/wilde geven aan de eetgestoorde gedachtes.

Mensen zagen natuurlijk niet de strijd in mijn hoofd. Ze zagen alleen dat ik weer goed at, vaker lachte en wat socialer was dan voorheen. Toen het echt niet goed met me ging en men dat ook wist, hadden ze er begrip voor als ik een keer een onvoldoende haalde of een sociale activiteit afzei. Dat lag dan aan de eetstoornis en was dus te verklaren.

Ik was er bang voor om bijvoorbeeld een onvoldoende te halen op school als het leren me even niet lukte. Voorheen kon ik me verschuilen achter de eetstoornis, maar ik dacht dat mensen dat nu niet meer zouden geloven, omdat het beter met me leek te gaan. Ik voelde een druk op me komen en ik was ontzettend bang dat ik dat niet aan kon.

Ik was bang dat andere mensen weer van alles van me zouden verwachten, maar ik verwachtte dat ook van mezelf. Ik legde die druk dus ook op mezelf. Als het weer beter met me ging, moest ik ook maar gewoon weer met alles meedoen en alles moest dan ook goed gaan. Ik moest meedoen aan alle sociale activiteiten, een bijbaantje zoeken, school moest goed gaan etc. Ik vond het lastig om te accepteren dat alles niet altijd lukte. Echter lukt het bijna niemand om alles helemaal goed te laten gaan, ongeacht of je een eetstoornis hebt gehad of niet.

Naast angst voor de verwachtingen van andere mensen kan er ook een andere reden zijn waarom je bang bent om je weer beter te voelen. De eetstoornis is voor jou een ontzettend zware tijd geweest. Je hebt elke dag weer hard moeten vechten tegen alle gedachtes. Na een lange, moeilijke tijd gaat het dan eindelijk weer beter met je. Je eet weer wat normaler en je ziet er wat gezonder uit.

Mensen zijn trots op je. ‘Zie je wel dat je het gewoon kan?’ Je bent misschien bang dat mensen denken dat de eetstoornis niks voorstelde. Dat het uiteindelijk gewoon heel makkelijk voor je is geweest toen je weer normaal begon met eten. Dat je je dus eigenlijk gewoon een klein beetje hebt aangesteld terwijl de eetstoornisperiode voor jou super heftig is geweest. Misschien is dat een reden waarom je je niet goed durft te voelen.

Tot slot is het natuurlijk ook een excuus van de eetstoornis om niet voor volledig herstel te gaan. De eetstoornis maakt jou van alles wijs over wat andere mensen zogenaamd van je zullen vinden. De eetstoornis maakt jou bang voor wat er komen gaat op het moment dat je de eetstoornis een stukje loslaat. Je kan je maar beter niet goed voelen, want anders moet je voldoen aan alle verwachtingen en daar kan je zogenaamd toch niet aan voldoen.

Dit zijn echter leugens. Het zal vooral een enorme bevrijding zijn als je je eindelijk weer beter voelt. Mensen zullen oprecht trots op je zijn, maar ze zullen ook nog steeds voor je klaarstaan op het moment dat je het moeilijk hebt. Probeer te praten over wat er allemaal in je omgaat, zodat mensen daar ook begrip voor op kunnen brengen. Probeer ook te genieten van het feit dat je je weer goed voelt. Je hebt er hard voor gevochten en je verdient het als geen ander.

♥

Fotografie: withbeautiful