Bang dat je dik wordt?

 

Mijn eetstoornis is eigenlijk niet begonnen omdat ik vond dat ik te dik was, maar ik ben tijdens mijn eetstoornis wel heel vaak bang geweest om dik te worden. Ik was bang om niet meer dun te zijn. Ik wilde heel dun zijn, model skinny. Tijdens het aankomen maar ook daarna ben ik alsmaar bang geweest dik te worden. Eenmaal op mijn gezonde gewicht was ik er dan ook van overtuigd dat ik dik was.

Dik zijn was in mijn ogen het ergste dat mij kon overkomen. Nou ja, er waren vast wel ergere dingen, maar het was een angst die mij dagelijks bezig hield. Ik was dun, wilde dun blijven en aankomen voelde fout. Zo fout dat ik op een gegeven moment echt van mezelf kon walgen, ik haatte dit dikke lijf. Maar eigenlijk stond dat dik voelen ook ergens voor. Lees daarover meer hier

bang om dik te worden

Ik had geen overgewicht, maar woog wel een aantal kilo boven mijn minimale gezonde gewicht. Ik had een tijd een aankomlijst gevolgd en was daardoor flink wat aangekomen in korte tijd. Dit alleen al was heftig. Ik was bang dat het aankomen nooit stoppen zou. Dat het alsmaar door zou gaan en ik nooit zou kunnen eten wat ik wilde.

Tijdens het aankomen at ik best veel. Ik nam een patatje met de gedachte ‘'Ik moet toch nog een paar kilo aankomen''. Wel was ik bang dat wanneer ik op mijn gezonde gewicht zou zitten, dit niet meer zou kunnen. Dus moest ik het mezelf dan nu wel toestaan of eigenlijk juist niet?

Natuurlijk wilde ik gezond worden. Maar dik worden, bedankt. En door mijn eetstoornis vond ik mezelf eigenlijk al vrij snel dik. Na de eerste vijf kilo die ik aangekomen was, voelde ik mij al een walrus. Ik vond het vreselijk om minder bot te voelen. Het bevestigde mijn twijfel en de gedachte ‘'Zie je wel, van aankomen word je dik.'' Maar om weer gezond te worden, moest ik nog echt wel wat kilo's erbij!

Ook had ik allerlei rare leugentjes voor mezelf bedacht. Dingen waarvan ik op dat moment helemaal zeker was. Ik zou er namelijk veel dikker uit zien met een gezond gewicht. En ik zou aanleg hebben om overgewicht te krijgen, dus altijd op mijn eten moeten blijven letten. Achteraf was dit allemaal niet waar, maar tijdens mijn eetstoornis was ik er 100% zeker van.

Eenmaal op mijn setpoint kon ik lange tijd mijn gewicht niet accepteren. Op een gegeven moment moest het wel, vond ik. Ik accepteerde het alleen wel op een hele eetgestoorde manier. Ik accepteerde dat ik 'dik' was geworden. Nu heb ik inmiddels ook mijn lichaam geaccepteerd. Maar dan wèl reeel. Ik heb mezelf langzaam weer mooi leren vinden en heb mezelf de tijd gegeven om te wennen aan mijn nieuwe lichaam

barbie
bron foto

Bang zijn om dik te worden is niet iets dat alleen meiden met Anorexia kunnen ervaren. De meeste mensen met een eetstoornis, welke dan ook weten hoe naar die angst kan zijn. Ik heb heel wat groepsgenootjes meegemaakt die nooit ondergewicht hadden gehad, maar door het gezonde eetpatroon van de behandeling wel erg bang werden om dik te worden. Ook meiden die vroeger overgewicht hadden, ervoeren de angst om dit weer mee te maken, wanneer ze hun eetstoornis en extreme compenseergedrag los zouden laten.

Die angst kan je behoorlijk belemmeren. Niet alleen om van je eetstoornis af te komen, maar ook om je op andere dingen in het leven te richten. Vaak wordt gezegd dat angst verlamt. En ik denk dat dat ook zo werkt met angst voor aankomen of de angst om dik te worden. Doordat je zo bang bent, ontwijk je alles wat met herstel of gezond en voldoende eten te maken heeft. Het houdt je tegen te herstellen van die roteetstoornis!

 Loslaten is niet kwijtraken
Je eetpatroon gezonder maken en voldoende eten, zonder eetbuien en zonder extreem te compenseren, voelt in het begin misschien super eng. Je bent bang om dik te gaan worden. Toch denk ik dat in veel gevallen die angst om dik te worden een angst voor iets anders is. Angst om volwassen te worden, angst om verantwoordelijkheid te moeten nemen, angst om geen meisje, maar een vrouw te gaan zijn, angst om niet meer gezien te worden of wat voor angst dan ook. Het gaat dus echt niet om die kilo's maar om iets anders. Vergeet niet dat wanneer je je eetstoornis los gaat laten, het niet zo is dat je jezelf kwijt raakt. 

dik voelen

 Niet gek, wel vervelend
Kijk er niet van op dat je bang bent om aan te komen of dat je de angst hebt dik te worden. Dit is onderdeel van je eetstoornis. Maar laat je niet door angst verlammen. Het is eng, ja. Maar dat betekent niet dat het je niets goeds gaat brengen. Angsten doorbreken is enorm belangrijk als je wilt herstellen van een eetstoornis.

 Dik dus lelijk?
Veel mensen praten over dik zijn alsof het iets vreselijk smerigs en lelijks is. Natuurlijk is het hebben van overgewicht niet gezond. Maar is het dan ook meteen vies en vreselijk om naar te kijken? Ik weet nog goed dat een vriendin van mij vertelde dat ze overgewicht had. Ik geloofde haar niet, ze zag er gewoon heel gemiddeld uit en helemaal niet te dik ofzo.

Waarom vind je het meteen niet meer mooi als je geen maatje 36 meer hebt? En wat vind je eigenlijk zo lelijk aan iemand met een gezond en gemiddeld BMI? Er zijn trouwens genoeg hele mooie gezonde of volle vrouwen. En die zijn echt niet meteen dik of vies. Integendeel! Dik is voor jou misschien een enorme angst, maar wanneer jij je dik voelt, heb je vaak nog helemaal geen overgewicht. Dus waar maak je je eigenlijk zo druk om? En waarom ben je dan nu meteen lelijk en vies? Onzin dus.

 Het gewicht dat bij je past
Het is niet per definitie zo dat je gewicht precies stabiliseert op BMI 19,5 of 20. Wanneer je voldoende en gevarieerd eet en beweegt is het heel normaal dat je BMI daar boven zit. Tussen de 19,5 en 25 is prima. Een gewicht dat dan ontstaat heet jouw setpoint. Het is een gewicht dat past bij een gezond eet- en bewegingspatroon. Dat je dus iets boven het minimale gezonde gewicht zit, is eigenlijk juist heel normaal. Je bent en wordt niet dik. En dat ga je ook niet zomaar worden. Zeker niet van de een op andere dag. Mocht je je toch dik voelen na het eten dan kan dat te maken hebben met schuldgevoelens of iets anders dat er achter schuil gaat. 

 Geen tips, maar doen
Eigenlijk zijn er geen tips om met de angst om dik te worden om te gaan. Natuurlijk kan ik je van alles aandragen, maar eigenlijk ben ik er zelf uiteindelijk ook ‘gewoon' doorheen gegaan. Het is niet makkelijk, en ook met deze tips gaat het niet gemakkelijk worden om te stoppen met compenseren of aan te gaan komen. De angsten die bij een eetstoornis ontstaan, kun je overwinnen. Hoe lastig dat soms ook is.

Hoe ga jij om met de angst om dik te worden?

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

marleen - Woensdag 10 juli 2013 13:01
mooi geschreven!
ThinkBelieveAchieve - Woensdag 10 juli 2013 13:19
Inderdaad mooi geschreven en het is herkenbaar.
hanne - Woensdag 10 juli 2013 13:24
bedankt nouska, je verhalen zijn altijd heel rustgevend!
Cylu - Woensdag 10 juli 2013 13:29
Goede blog weer! :)
Joo17 - Woensdag 10 juli 2013 13:44
Goed om te lezen, dit angst belemmerd me nog vaak! Hier kan ik wel wat mee!
foreverdreaming - Woensdag 10 juli 2013 13:47
Alles komt altijd zo lekker relevant, haha.
Mooi geschreven.
Els - Woensdag 10 juli 2013 13:50
Bedankt voor het artikel! Slaat de nagel op de kop!
belle - Woensdag 10 juli 2013 13:58
Fijne blog; had ik net even nodig. Vooral de zin: "Je bent en wordt niet dik. En dat ga je ook niet zomaar worden. Zeker niet van de een op andere dag"
Black Rose - Woensdag 10 juli 2013 14:19
Dit komt als geroepen. Bedankt Nouska!
Paula - Woensdag 10 juli 2013 14:42
Echt zo op het juiste moment dit artikel! Helemaal van toepassing. Echt een schot in de doos! Bdankjewel nouschka!
Annelie - Woensdag 10 juli 2013 14:48
Ik vind dat BMI gedoe één en al onzin. Mijn BMI komt nooit niet boven de 19 uit, hoeveel ik ook eet en hoe weinig ik ook beweeg... Momenteel is het 18,5 en ik voel me daar goed en gezond bij mét een goed eetpatroon. Dus het kan ook prima onder die BMI 19,5 zitten hoor. Het is maar net hoe je bouw is.
mirriiiii - Woensdag 10 juli 2013 14:49
Perfecte timing!!!
Dit was net wat ik ff nodig had, THANKS!
Sandra - Woensdag 10 juli 2013 15:29
Ook ik had dit net even nodig! Net gestart met therapie, met als eerste doel richting een BMI van 19. Bij het 2e weegmoment was ik al ruim 2 kilo aangekomen en alle moed zakte mij in de schoenen. Ik zou zo moddervet gaan worden. Dat is ook zeker wel mijn angst, maar door dit te lezen, ben ik in ieder geval wat gerustgesteld!
Sam - Woensdag 10 juli 2013 17:23
Dit had ik echt nodig, ik zit nu midden in een aankomproces, en elke dag kijk ik in de spiegel en zie ik weer een laagje meer vet zitten :(
Het is zo moeilijk om het te accepteren, en dan wil ik denken dat ik goed genoeg ben, ook als ik een paar kilo meer weeg. Maar dan geloof ik mezelf gewoon niet, en dat is er zo moeilijk aan. De ene kant van me zegt dat het niet erg is om meer te wegen, een jaar geleden had ik een hoger bmi en toen was ik ook gewoon slank, en nu vind ik het vreselijk om weer datzelfde bmi te krijgen. Ik hou mezelf gewoon voor dat ik gelukkiger word met een gezond gewicht, daar doe ik het maar voor.
Emma - Woensdag 10 juli 2013 18:41
klopt dus geen hol van dat niet iedereen dik wordt. Ik word dus wel gewoon dik en ze weten niet waar het door komt(en dan bedoel ik echt een bmi van boven de xx)
RT - Woensdag 10 juli 2013 19:28
@emma niet zo steunend en helpend jouw reactie.
Er is altijd een uitzondering op de regel. Naar dat jij 1 van die uitzonderingen bent. Sterkte!

Fijne blog!
S - Woensdag 10 juli 2013 19:40
Goede blog, herkenbaar ook!

@RT - Woensdag 10 juli 2013 19:45
Ik vind het een beetje flauw om te zeggen niet steunend en niet helpend. Het is de realiteit en ik vind dat best gezegd mag worden dat voor sommigen de angst werkelijkheid wordt, dat weet ik uit eigen ervaring. En dat kan dan als niet steunend ervaren worden, maar helaas is de realiteit niet altijd even steunend, that's life
Pauline - Woensdag 10 juli 2013 19:56
Bedankt voor deze blog. Het komt op precies het juiste moment en geeft me weer een beetje hoop/steun.
Claire - Woensdag 10 juli 2013 20:01
Herkenbaar. Ik dacht altijd dat ik de enige was die vooral erg bang was om dik te worden. Maar dat hoort dus ook bij een eetstoornis. Nu kan ik mijn angst/gedachte wat beter plaatsen. Thanks.
Diedeke - Woensdag 10 juli 2013 20:23
Goed artikel! Het is iets waar ik nog elke dag mee worstel. Ooit moet het goed gekomen!
m - Woensdag 10 juli 2013 20:24
Ik ben wel in 3 maanden tijd 2x zo zwaar geworden. Het kan dus wel in een zeer korte tijd, van de één op de andere dag en het heeft mijn hele leven verknald. Ik werd ook gediscrimineerd vanwege mijn ineens te hoge gewicht. Volg je hart als het gaat om jouw eten en je lichaam, het mag te allen tijden op jouw manier.
Linda - Woensdag 10 juli 2013 21:04
ontzettend herkenbaar,
ik heb zelf zo'n enorme angst om aan te komen, ik vind het gewoon ontzettend eng, en het brengt angst met zich mee. dit artikel geeft mij weer de motivatie verder te gaan.
Scorpiors - Woensdag 10 juli 2013 23:56
Ja echt wel, ik herken het zeker.
Inderdaad mooi geschreven.
Liefs. xx
L. - Donderdag 11 juli 2013 23:33
Haha, ja nu ik er zo over nadenk vertel ik mezelf ook altijd dat ik aanleg heb voor overgewicht en dat ik mijn hele leven zal moeten opletten, maar als ik heel eerlijk ben is dat ook nergens op gebaseerd.

Mijn BMI is van nature wel wat meer aan de hoge kant van het gezonde spectrum geweest, maar dat betekend niet dat het ongezond of overgewicht is,

Ik moet wel zeggen dat mijn angst om dik te worden niet alleen voort komt uit angst voor volwassen worden en verantwoordelijkheid nemen, ik merk ook goed dat mijn schoonheidsideaal, en ook dat van de maatschappij, goed gebrainwashed is naar dat dunner mooi en opvallend is, en dikker 'gewoontjes'.

Adina - Vrijdag 12 juli 2013 08:47
Inderdaad een rustgevend en goed geschreven stuk. Top, Nouska!
kim- - Vrijdag 12 juli 2013 16:01
mooi artikel en erg herkenbaar!
skinberly - Zaterdag 13 juli 2013 16:48
Ik lees het met tranen in mijn ogen, zo confronterend!
catgirlsoldier - Woensdag 24 juli 2013 10:21
Zooooooooooo herkenbaar!

Ik heb nu net bijvoorbeeld een grote koffie op met een chocoladebroodje, heerlijk is dat. Vroeger was dat geen enkel probleem, nu zit ik al weer met de tranen in mijn ogen klaar om te breken, ondanks het heel lekker was ben ik nu dus bang dik te gaan worden. Nu ik net dit geweldige artikel gelezen heb ga ik gewoon proberen de knop om te draaien en verder vechten..

Bedankt XxX
Michelle - Maandag 5 augustus 2013 22:28
Ik ken het ook. Eet nu ook van een aankomlijst en ben bang dat ik straks idd mijn ijsje niet meer kan eten.. friet enzo durf ik nog niet.. Ook kan ik wel genieten van eten maar het schuldgevoel erna is zo verschrikkelijk. dan krijg ik het helemaal warm en raak in paniek.. Zelfs mn schaaltje halfvolle yoghurt na het eten word een probleem.. Gelukkig start ik maandag met vierdaagse behandeling. Ik hoop dat ik dan mijn schuldgevoel ook een beetje kwijtraak en veel leer over gezond en lekker eten.
Janneke24 - Donderdag 19 juni 2014 21:21
Heel herkenbaar!
mickey_ - Donderdag 19 maart 2015 10:13
Wauw ik wil je knuffelen haha! Echt bedankt dat je dit zo mooi geschreven hebt..
Ik krijg er tranen van. Ik heb last van eetbuien tijdensijn herstel van anorexia. Maar ik weet dat dat helemaal niet erg is en dat aankomen MAG. Móet, zelfs. Dit lezen geeft me echt de motivatie om me niet slecht en vies te voelen tijdens het eten. Dankjewel
Seleya - Maandag 13 maart 2017 15:48
Heel mooi geschreven, ik heb sinds kort ook een eetsoornis en ik wil er zo graag van af ik probeer alles te doen om me goed te voelen maar uiteindelijk krijg ik weer dezelfde resultaten.
Ik probeer alles op een goeie manier te doen dan gaat het weer een weekje goed eet K weer fijn maar uiteindelijk val K weer in mijn oude patroon
Nina - Maandag 13 maart 2017 15:50
Echt een mooi verhaal! En seleya zelfde bij mij je bent niet alleen Ik heb het zelfde en ik zit er ook in vast ik ben van niets meer te genieten iik doe niet alleen mezelf pijn maar ook de mensen waar ik van hou
Rockabilly - Woensdag 5 december 2018 13:11
Pas op met lijnen,je kunt erin doorslaan,en er onwijs ziek van worden!en zelfs doodgaan!doe wat gezond is,en blijf gewoon normaal eten,want je lijf vraagt erom,en heeft het broodnodig!want je hele lijf scheidt er op het laatst mee uit!net als bij mijn twee tantes,ze waren pas vijftig,maar ze leken wel tachtig!je wordt er echt totaal niet mooier van!