Wanneer je niet zo veel van eetstoornissen weet, kan het lastig zijn om het te begrijpen. Dat is niet erg; het is logisch dat je niet overal alles vanaf weet. Toch kan het best lastig zijn als je ineens wel te maken krijgt met een eetstoornis. Of je het nou zelf hebt, of dat iemand in je omgeving ermee worstelt. In deze blog bespreek ik zes eetstoornismythes die ik wil ontkrachten.

1. Anorexia is meest voorkomende eetstoornis
Dit klopt niet. Hoewel anorexia het meest in de media verschijnt, is anorexia juist de minst voorkomende eetstoornis. De meest voorkomende eetstoornis is Binge Eating Disorder, ofwel eetbuistoornis. Eind vorig jaar stelde NOS vast dat zo'n 180.0000 Nederlands wekelijks last hebben van extreme eetbuien. Waarschijnlijk zijn dat er nog een stuk meer, omdat veel mensen met een eetbuistoornis niet in de gaten hebben dat het een eetstoornis is en daarom ook geen hulp zoeken. Bovendien hangt er veel schaamte rondom de eetbuien, wat maakt dat je er liever niet met iemand over praat. Herken jij dit? Praat er dan zeker met iemand over. Het is niks om je voor te schamen. Je bent niet alleen. Je mag hiervoor naar de huisarts stappen en doorverwezen worden naar een passende behandeling. Want die bestaat!

2. Een eetstoornis overkomt alleen vrouwen
Eetstoornissen komen misschien meer voor bij vrouwen dan bij mannen, maar ze komen zeker niet alleen maar bij vrouwen voor. In het item van de NOS wordt zelfs verteld dat een derde van de mensen met een eetbuistoornis mannelijk is. En dan hebben we het dus nog niet eens over de mensen waarvan we deze gegevens niet hebben. Ook boulimia en anorexia kunnen voorkomen bij mannen. Dat is ook te lezen in onze serie Mankracht.

3. Een eetstoornis overkomt alleen jonge mensen
Een eetstoornis kan iedereen overkomen. Van man tot vrouw, jong tot oud en alles daar tussenin. Dat een eetstoornis vooral bij jonge mensen voorkomt, is wellicht te linken aan het feit dat de pubertijd een onzekere fase is in je leven, waar er veel ruimte is om zo'n stoornis te ontwikkelen. Maar als ik heel eerlijk ben, ken en zie ik (helaas) ontzettend veel mensen van een wat oudere leeftijd worstelen met eetproblematiek. Laat je leeftijd of geslacht je er niet van weerhouden om je probleem serieus te nemen.

4. Het is de schuld van je ouders
Ik wil niet te veel uitweiden over wie wat heeft gezegd, maar iemand zei tegen mij: "Als ik jou had opgevoed, dan had je nooit een eetstoornis gehad." Dat vond ik zó pijnlijk. Alsof het de schuld was van mijn ouders. Natuurlijk speelt opvoeding een rol, maar als de schuld van mijn ouders zie ik het zeker niet. Zij hebben ontzettend hun best gedaan en mij met heel veel liefde opgevoed. Opvoeden; iets dat je niet uit een boekje kan leren en waar iedereen fouten in maakt. Zo gaat dat nu eenmaal, denk ik. Nee, mijn ouders de schuld geven vind ik te kort door de bocht en niet eerlijk. Er kunnen zoveel dingen een rol spelen in het ontwikkelen van een eetstoornis; erfelijkheid en genen, biologische factoren, lichamelijke aanleg, het schoonheidsideaal, opvoeding, psychologische kenmerken en overige invloed van je omgeving. Bovendien zijn het ook mijn ouders geweest die mij hebben gesteund en geholpen in elke stap richting mijn herstel. Daar ben ik ze ontzettend dankbaar voor. Natuurlijk geldt dit niet voor iedereen zo en bestaan er ook ouders die het wel fout doen of er met de pet naar gooien. Maar mijn punt is voornamelijk dat je dit niet zomaar over iedere ouder van iemand met een eetstoornis kan zeggen.

5. Herstel duurt ontzettend lang
Ja, eetstoornisherstel kan heel lang duren. Gemiddeld zo'n zes tot zeven jaar, met uitschieters naar boven, maar ook naar beneden. Laten we dat laatste niet vergeten. Het is niet slecht of verkeerd om lang over eetstoornisherstel te doen, maar het kan wel zinvol zijn om te kijken wat je tegenhoudt in je herstel. Achteraf is dat altijd een stuk makkelijker praten. Maar wat je wél kan stellen, is dat hoe eerder je erbij bent, hoe sneller je er vaak ook weer vanaf bent. Neem je problemen dan ook serieus. Er bestaat geen punt waarop het 'erg genoeg' is. Het is juist beter als het nog niet zo'n grote rol speelt in je leven. Maar het is ook nooit te laat om nog voor herstel te gaan.

6. Volledig herstel bestaat niet
Er wordt wel eens gezegd dat volledig eetstoornisherstel niet bestaat. Dat de eetstoornis altijd een bepaalde rol in je leven zou blijven spelen. Lange tijd heb ik gedacht dat dit ook voor mij zou gelden, omdat de weg zo eindeloos leek. Nu zijn er inderdaad mensen die niet volledig herstellen van hun eetstoornis. In dat geval kan je kijken hoe je je leven toch zo leefbaar en prettig mogelijk kan maken. Dit hoeft echt niet voor iedereen zo te zijn. Dus het is zonde om daar voor jezelf vanuit te gaan. Zelf interviewde ik ook iemand die totaal tegen haar verwachtingen in tóch is herstelde van haar diagnose 'langdurige eetstoornis'. Volledig herstel bestaat. Daar ben ik zeker van, want ik ervaar het zelf. Ik ben me ervan bewust dat je altijd kan terugvallen, zonder dat je dat van tevoren kan voorspellen, maar dat hoeft helemaal niet zo te gaan. Daar geloof ik in.

♥

Deze blog kwam oorspronkelijk online in 2024