Eerder kon je lezen wat je moet weten over boulimia. Bekentenissen en gevoelens die ik je mee wilde geven om meer duidelijkheid te geven over hoe die eetstoornis te werk gaat. Ook anorexia hoef je niet te begrijpen, dat verwacht niemand van je. Er valt met een gezond hoofd ook weinig van te snappen. Maar anorexia is meer dan 'niet eten', meer dan 'willen afvallen'. Er speelt meer, waarvan je misschien maar een klein deel te horen of te zien krijgt. Ik wil dat je meer weet.

1. Ik wil niet altijd afvallen

Hoewel mijn gewicht het belangrijkste getal uit mijn leven is, zijn er ook momenten dat ik daar niet mee bezig ben. Soms ben ik onzeker, soms valt het leven over me heen en soms ben ik simpelweg zo ontzettend bang dat mijn lunch overslaan het enige is dat ik kan doen. Minder eten geeft me controle en een focus om soms enkel de dag door te komen. Niet om aan het einde van de dag minder wegen, wel om aan het einde van de dag minder te voelen.

Bron: septiansimon

2. Ik zoek altijd bevestiging

Ik zou willen dat je mij bevestigt in mijn herstel. Mijn overwinningen deel ik met je, omdat ik soms wil horen dat ik het goed doe. Dat ik goed bezig ben, omdat ik het eigenlijk zo eng vind. Maar in jouw antwoord zoek ik soms tegelijkertijd een bevestiging van mijn eetstoornis. Doe ik het goed? Doe ik het té goed? Heb ik nog wel een eetstoornis? Of maak je je geen zorgen meer? Mijn gezonde kant en mijn eetstoornis willen allebei gezien worden. Je doet het goed, maar tegelijkertijd kun je het vaak niet goed doen.

3. Ik ben niet eerlijk over mijn gewicht

Liever zeg ik er helemaal niets over, laat mij dat maar regelen. Dat is al moeilijk genoeg. Dus ik hou m'n mond, want ik ben bang voor alle mogelijke reacties. Ik zeg een lager getal als ik denk dat dat verwacht word of als ik denk dan serieuzer genomen te worden. Ik lieg en noem een hoger getal als ik niet wil dat je je zorgen maakt. Of als ik wil dat het beter gaat dan het eigenlijk gaat. Wat ik ook weeg, het voelt voor mij nooit goed. Wat ik ook zeg, ik ben altijd bang voor je reactie én voor wat je niet uitspreekt. 

4. Ik zie écht niet wat jij ziet

Ook al zie jij hier niets van, ik zie echt dat ik aangekomen ben. Ik zie meer vet, meer armen, meer benen en ik zie overal meer lichaam. Ook als ik weet dat mijn beeld vertroebeld is door de eetstoornis, betekent dat niet dat ik het anders kan zien. 

5. Ik wil niet altijd herstellen

Soms wil ik het helemaal niet loslaten. Dan zeg ik: "Ik ga het beter doen." Maar weet ik helemaal niet zo zeker of ik dat wel kan. En of ik het wel durf. Het brengt me namelijk iets,; de eetstoornis levert me iets op. Soms weet ik precies wat het is, maar regelmatig heb ik geen idee waarom ik er zo aan vast blijf houden. Blijkbaar kan ik niet zonder of voelt het alsof ik zonder niet kan. Alsof ik zonder eetstoornis verloren ben, omdat ik er nog niets beters voor in de plaats heb. 

6. Ik weet dat ik heel lelijk kan doen

Sorry voor al die keren dat ik zo lelijk deed. Dat ik bijna buiten mezelf trad van woede en onredelijkheid, maar dat was de eetstoornis. Ik wil dat zelf ook helemaal niet. Ik wil geen ruzie maken om een cracker en ik weet hoe achterlijk het is om te discussiëren over broodbeleg. Zelf kan ik er ook door verrast worden en schrik ik van mijn eigen gedrag en mijn eigen woorden. Het is alsof de eetstoornis, iets in mij, aangevallen wordt en ik op dat moment uit angst om me heen moet slaan. Vergeef me alsjeblieft. En als je wat ruimte over hebt, zou je me dan willen helpen mezelf te vergeven?

7. Ik weet dat ik er niet goed uitzie

Ik schrik soms wel eens van hoe ik er uitzie. Omdat ik me zo anders voel, zie ik het niet elke dag. Maar het kan wel heel confronterend zijn om een foto van mezelf te zien of mijn weerspiegeling in de etalage tegen te komen. Laat staan om jouw reactie op mijn lichaam te merken. Ik weet dat het niet gezond is, dat dit niet 'goed' is en dat ik nu niet mooier ben. Ik vind het zelf ook niet zo aantrekkelijk. Ik weet het, allemaal, en toch kan ik het niet altijd loslaten.

8. Ik heb wél honger en ik heb wél voorkeur

Maar ik laat jou altijd de keuze maken. Ik heb ongelofelijke honger. Echt, ik heb vaak heel veel zin om te eten, maar ik haal mijn schouders op als je dat aan me vraagt. Als je vraagt wat ik wil eten zeg ik misschien dat het me niets uitmaakt, maar het maakt me vaak wel degelijk iets uit. Als je vraagt of ik honger heb, zeg ik van niet of lieg ik dat ik al gegeten heb. Of ik heb wel degelijk gegeten en dat was al veel te veel voor mijn gevoel!

Ik wil graag een pizza en tiramisu. Want man, wat heb ik daar trek in en wat zou ik daar graag van kunnen genieten. Maar uit mezelf lukt dat allemaal niet. Ik durf niet uit te spreken waar ik zin in heb, want ik durf er niet volledig voor te gaan. Ik wil het eten, maar ook niet. Ik wil zo veel eten als ik op kan, maar ook liever met honger blijven zitten. Bang voor wat ik ga voelen en bang voor wat jij gaat vinden. Bang voor morgen weer hetzelfde moeten doen, bang voor de verwachtingen als ik toch die hele pizza op eet. 

Ik laat jou kiezen, maar ik heb wel een voorkeur en ik heb ook trek. Maar ik kies vaak liever voor wat ik gewend ben en wat het meest veilig voelt.

9.  Ik hou heel erg van eten

Het is soms een dubbelleven. Ik zeg vaak geen honger te hebben of niet zo dol te zijn op chocola of sausjes. Nee bedankt, ik eet liever pasta zonder kaas. Het maakt me vaak allemaal niet uit. "Het is maar eten", hoor ik mezelf zeggen. Maar diep van binnen weet ik hoe veel ik hou van eten. Ik droom erover, zoek recepten op, maak plannen voor alles wat ik strakjes weer hoop te mogen eten. Ik kook voor de hele wereld mijn allerbeste gerechten, maar liever niet voor mezelf. Echt, ik ben dol op eten en op alles wat ermee te maken heeft. Deels omdat ik niet zo veel verschil van anderen, deels omdat er al die tijd zo veel druk op ligt. Ik sta op de handrem. Naar alles wat ik niet mag, verlang ik des te meer. 

10. Ik ben nooit volledig eerlijk

Ik wil wel eerlijk zijn, maar ik durf het vaak niet. Ik schaam me voor de gestoorde handelingen die ik uitvoer. Ik schaam me als ik minder eet, maar ik schaam me des te meer als ik wat extra's pak. Ik schaam me als ik heel veel heb bewogen, want wat moet dat er gek uit hebben gezien. Bovendien weet ik dat het allemaal niet hoeft en weet ik dat het je pijn kan doen. Ik wil je niet teleurstellen, dus ben ik vaak niet eerlijk.

Voor mij is dit normaal, voor mij voelt dit als controle en iets waar ik me 'veilig' in kan verliezen. Maar ook als ik niet eerlijk ben heb ik je steun nodig. Want ook al kies ik er soms voor het (nog) niet los te laten, of niet alles te vertellen; ik weet dat dit niet is hoe ik mijn toekomst in wil vullen. Ik wil beter en sterker nog; ik kán beter. Ik verdien beter en ik doe elke dag mijn best, alleen of samen, om er sterker uit te komen.

♥ 

Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.