We worden tegenwoordig doodgegooid met hypes wat betreft voeding en nieuwe inzichten waaruit nu echt blijkt wat het beste voor je is. Wat het beste voor jou is, voor de dieren, voor de aarde. Zo blijf je bezig, kun je wel eens denken. In mijn blogs, vlogs en foto’s komt ook regelmatig naar voren dat ik hiermee bezig ben. Mijn voedingspatroon bestaat uit een mengelmoesje van allerlei principes en verschillende ‘hypes’. Maar bovenal is het een mengelmoesje waar ik mij goed bij voel en een volwaardig en gezond eetpatroon mee creeër. 

Na mijn herstel ben ik door verschillende eet-fases gegaan. Misschien is het wel zo dat ik door mijn eetstoornis een grotere interesse heb gekregen in voeding, maar dat zal ik nooit zeker weten. Misschien had ik dit ook gehad zonder eetstoornis en hoort dit gewoon bij mij. Het maakt voor mij ook niet uit. Ik weet dat ik nu op een vrije manier met eten om kan gaan en al deze dingen verrijken mijn leven juist, in plaats van dat ik mij beperkt voel. Ik moet niet, maar ik mag alles. Ik weet dat dit niet altijd met alles kan, maar waar mogelijk voer ik dit motto het liefst mijn hele leven door.

♥ Glutenarm
Mijn stoelgang verliep nooit erg soepel, maar na mijn eetstoornis, waarbij ik langdurig laxeermiddelen gebruikte, werden deze klachten nog veel erger. Door het schuldgevoel dat ik hieraan overhield bleef ik hiermee rondlopen. Het was mijn schuld, dus ik moest hiermee leren leven. Voor mij wordt het gewoon niet beter. Op aandringen van mijn vriend, die voor de zoveelste keer zei dat het echt niet normaal is om maar één keer per week naar de wc te kunnen, ben ik na een paar jaar toch naar de huisarts gegaan. Hoewel de laxeermiddelen natuurlijk niet hebben bijgedragen aan mijn stoelgang, kwam uit het onderzoek ook naar voren dat ik een verhoogde glutonintolerantie had. Waarschijnlijk al heel lang, maar anders dan obstipatie, kreeg ik daar nooit andere klachten van. En die obstipatie was mijn schuld, dacht ik. 

Bij wijze van experiment stelde de dokter voor om een paar weken gluten uit mijn voedingspatroon te halen. Ik had hier in eerste instantie totaal geen zin in. Ik had mijn eetstoornis nu een tijdje overwonnen en ik wist heel goed wat ik wel en niet lekker vond. Het leek ook meteen alsof gluten overal in zaten, in ieder geval in alles wat ik wilde eten. Ik had geen behoefte aan nieuwe regels. Ik hield mij voor dat als het niet werkte, ik er gewoon weer mee kon stoppen en terug kon naar mijn oude patroon. 

Na die paar weken glutenvrij eten kon ik voor het eerst sinds tijden weer dagelijks naar wc. Ik kwam er lachend en zingend vanaf en ik liep niet meer rond met een harde, opgezette buik van mijn poepbaby. Wat een verademing was dat en wat kan de oplossing soms simpel zijn. Ik besloot om de producten die ik het meeste at te vervangen. Voor pasta, havermout, granola, brood en crackers heb ik inmiddels hele fijne vervangers gevonden. Producten die ik elke dag eet, erg lekker vind en ook nog eens goed werken voor mijn lichaam. 

Een spontaan etentje, een broodje op het station of een tussendoortje dat gluten bevat, dat kan ik hebben. Natuurlijk krijg ik het beste resultaat als ik volledig glutenvrij eet, maar als ik er grotendeels op let kan ik de 'schade' beperken. Die uitzondering wil ik soms maken, omdat ik ook veel waarde hecht aan die spontaniteit. Ik kan het glutenvrije eten ook volledig aan mijn laars lappen als ik dat wil, alleen moet ik het dan niet erg vinden om niet naar de wc te kunnen. Dat vind ik ongemakkelijk en vervelend genoeg om er wel, voor het grootste deel, rekening mee te houden. 

Na veel gestoei heb ik uiteindelijk een prettige balans gevonden in mijn voedingspatroon. Een voedingspatroon waarbij ik zoveel mogelijk glutenvrij eet en waarbij ik er ook los mee om kan gaan. Omdat ik het gewoon heel fijn vind om ergens los mee om te gaan, die luxe heb ik op dat gebied gelukkig. Na mijn laatste vakantie in Griekenland, waar ik er totaal niet op gelet heb, moet ik wel ontzettend op de blaren zitten. Maar ik geniet intens van zo’n week en probeer het daarna weer snel te herstellen. Zo kan ik eten wat ik wil en kan ik mij tegelijkertijd prettig voelen in mijn lichaam. 

♥ Vegetarisch
Op mijn zevende riep ik: Is vlees een echt dier? Dat wil ik niet meer! Zo gezegd, zo gedaan. Ik werd vegetariër en heb dit een tijd volgehouden. Een deel van mijn familie at ook al vegetarisch en de omslag was voor mij niet zo groot. Tot ik zestien werd en ik mij toch een beetje af ging zetten en nieuwe dingen ging proberen. Dat resulteerde er bij mij in dat ik in een restaurant plots een biefstuk bestelde. Ik vond het ontzettend vies en heel naar, want ik was het totaal niet gewend, maar ik moest het ineens proberen. Ik dacht ineens: ik kan niet aan het einde van mijn leven nooit vlees gegeten hebben en geen idee hebben hoe het smaakt.

Een jaar lang heb ik toen alles geprobeerd. Van worst en gehakt, tot kroketten en kibbeling. Want vis was voor mij ook vlees. Hierna ben ik vol overtuiging weer vegetariër geworden en kon ik nu echt weloverwogen zeggen dat het niets voor mij was. Ik vond het meestal totaal niet lekker en ik voelde mij er ook niet goed bij. 

Ik hoef er geen moeite voor te doen. Als ik er niet over nadenk; eet ik elke dag vegetarisch. Dat is gewoon mijn natuurlijke eet-en-supermarkt gedrag. Ik sta erachter, ik voel mij er goed bij en het past volledig in mijn dagelijks leven. 

♥ Veganistisch
Samen met mijn vriend keek ik de documentaire ‘What The Health’ en hoewel ik het journalistiek niet heel sterk in elkaar vond zitten, gaf het wel stof tot nadenken. Het leek ons wel interessant om eens uit te zoeken op wat voor manier veganistisch eten misschien wel iets voor ons kon zijn. Er volgde meer artikelen en meer documentaires en we hebben zelfs een workshop gevolg over ‘hoe je volwaardig plantaardig kunt eten’. Veel mensen om mij heen eten veganistisch en omdat ik al vegetarisch at was deze stap voor mij totaal niet groot.

Ik kon mij wel vinden in de redenen om hier bewuster mee bezig te zijn. Het is goed voor het milieu, beter voor de dieren en ook ikzelf zou er baat bij kunnen hebben. Allemaal dingen waar ik zelf ook al mee bezig was. In het begin at ik vrijwel elke dag veganistisch en ik leerde in deze periode eigenlijk voor het eerst hoe je als vegetariër of veganist echt alle voedingstoffen kunt binnenkrijgen. Het ijzertekort, waar ik eigenlijk al jaren tegenaan liep, wist ik nu aan te vullen en ik heb in die periode eigenlijk niets gemist. In mijn omgeving wist ik al snel waar de veganistische eettentjes zaten en welke restaurants ook veganistische gerechten op de kaart hadden staan. 

Ik ontdekte hele lekkere veganistische vervangers voor verschillende producten, maar merkte ook dat ik het prettig vond om er niet altijd over na te hoeven denken. Dat klinkt dubbel, maar naar mijn idee is dat allebei goed. Er zijn ook eigenlijk geen regels, niet als ik ze mijzelf niet opleg. Ik vind het ook fijn om lekker de deur uit te gaan en ergens wat te eten wat mij lekker lijkt, of dat nu wel of niet veganistisch is. 

Ik voel mij er goed bij om bewust met mijn eten bezig te zijn en ik word er ook gelukkig van om dit lekker los te kunnen laten. Ik vind het fijn om mijzelf ergens in te verdiepen, dat uit te proberen en daarna te kijken hoe ik daar een balans in kan vinden in mijn eigen leven. Als ik weet waar ik mee bezig ben, kan ik er ook bewust voor kiezen om dat los te laten. Ik kan een tosti met veganistisch kaas eten en daarna een salade met feta kaas. Omdat ik het oke en fijn vind om daarin te combineren. Ik hoef niet in een keurslijf te passen, ik hoef mij niet aan restricties te houden of bij een groep te horen. In eerste instantie moet ik mijn eten lekker vinden en dat vind ik het in beide gevallen. 

♥ Lactose-arm
Ik werkte een aantal jaar bij de coffee company en daar serveerde wij sojamelk, als alternatief voor koemelk. Uit nieuwschierigheid over hoe dat eigenlijk zou smaken, nam ik op een dag een slok en ik vond het tot mij verbazing best wel lekker zoet. Sindsdien wissel ik het af. In mijn koffie of door mijn havermout gooi ik soms koemelk, soms havermelk en soms sojamelk. Van alles word ik even blij en ik kijk in de supermarkt gewoon waar ik op dat moment zin in heb. Ik heb periodes dat ik ineens veel van één soort drink, maar daarna wisselt het weer. Het assortiment is de laatste jaren enorm veelzijdig geworden en ik vind het lekker om hierin te variëren. 

Natuurlijk is het belangrijk om ten alle tijden je gezondheid voorop te stellen. Als je vanwege gezondheidsredenen je aan bepaalde voeding moet houden, is het uiteraard belangrijk om dit ook echt te doen. Niet alleen omdat het voor je lichaam beter is, maar waarschijnlijk ook omdat je dat aan je stemming en humeur zult merken. Als je lekker in je vel zit en je lichaam mee werkt, gaat het meestal ook wat beter in je hoofd. 

Het kan zijn dat je door het oerwoud van alle voedingsadviezen niet meer weet waar je nu wel en niet goed aan doet. Misschien voelt het alsof je ergens aan mee zou moeten doen. Dat je dit zou moeten willen. Dat is natuurlijk niet zo. Dat dit voor anderen werkt betekent niet dat dit ook automatisch het beste voor jou is. Het is jouw leven en jouw voedingspatroon is niet minder goed als je daar geen aanpassingen in doet of morele principes op na houdt. Jij moet je er goed bij voelen. Dat is het belangrijkste, want het is jouw lichaam. Als jij een beetje ergens aan mee wilt doen, is dat net zo oke dan wanneer je er volledig voor wilt gaan en het totaal door wilt voeren in je leven. Het kan nooit kwaad om jezelf te blijven afvragen waarom je het wilt doen en of het gezond is voor je lichaam en geest.

Wanneer je uit morele overtuigingen overweegt om je voeding aan te passen, is het denk ik goed om na te denken waarom je hier behoefte aan hebt. Ook hierin geloof ik in de kracht van het experiment: Probeer het eens. Werkt het en voel je je er goed bij? Lekker blijven doen. Voelt het toch wat onprettig? Probeer je iets anders. Dat maakt je niet nep of niet oprecht. Dat maakt je gewoon mens. 

Als je een eetstoornis hebt of herstellende bent denk ik dat die lijn tussen eetstoornis en ‘bewust eten’ flinterdun kan zijn. Ik zou het ook echt afraden om tijdens je herstel je te storten in een nieuw eetpatroon. Het gevaar ligt op de loer om te vervallen in nieuwe regels, nieuwe verboden producten en nog steeds niet vrij te zijn. Als ik terugdenk had dat voor mij niet gewerkt. Het eten dat ik gewend was, was al een uitdaging opzich. Laat staan als ik daar dan nog nieuwe inzichten bij zou krijgen. Tijdens mijn eetstoornis zou ik daar strenge regels van gemaakt hebben, omdat het mij nog niet lukte om op een vrije, relaxte manier met eten om te gaan. 

Ik denk dat het belangrijk is om eerst weer een gezonde relatie met eten en met jezelf op te bouwen. Pas als dat hersteld is kun je weer vertrouwen op je eigen lichaam en gevoel. Als je dan de behoefte hebt om hier aanpassingen in te maken, kan het iets zijn om je in te verdiepen. Ook hierbij is het niet overbodig om een dietiste of gespecialiseerde op dat gebied in te schakelen, zodat je die verandering op een gezonde manier kunt doorvoeren. Zelfs mensen zonder eetstoornis of eetstoornis-verleden doen dit, je hebt het nog altijd over je lichaam en daar mag je zuinig mee omgaan.

Hoe ga jij om met deze hypes?