Na een flinke terugval in mijn eetstoornis ben ik er dit keer anders uitgeklommen. Ik begon met groepstherapie, verdiepte mij in MinnieMaud en ben dit uiteindelijk gaan volgen. Ik viel terug doordat mijn moeder ineens ernstig ziek werd en overleed half januari 2015, nu bijna 2 jaar geleden. Ik ging mijn rouwproces uit de weg door mij te storten op school, stage en werken. Ik wilde niet verdrietig zijn en dat alle andere gevoelens omhoog kwamen. De eetstoornis was mijn vertrouwde uitweg. Bezig zijn met afvallen, zo min mogelijk eten, calorieën tellen en bewegen.

Op Instagram ben ik erg open over mijn hele proces in mijn eetstoornis. Vooral toen het de goede kant op ging, begon ik veel te posten. Hier haal ik kracht uit, maar anderen halen er ook kracht uit. Herstellen is een strijd. Met krachtige momenten, maar ook mindere uitputtende momenten. Dat je even niet meer weet waarom je wilt herstellen, en het gevoel dat het nooit over gaat en die eetstoornis altijd de baas is. De ene dag allerlei uitdagingen aan willen gaan en dan vervolgens de volgende dag de eetstoornis je even een flinke trap geeft en waar je in godsnaam mee bezig bent? Deze momenten had ik heel vaak, vooral voordat ik met MinnieMaud begon.

Ik ging in groepstherapie. Na een moeizame start en niet willen aankomen en alleen maar praten over mijn eten, ben ik gaan praten en uiten. Eten en gewicht was niet belangrijk. Mijn gevoelens werden langzaam naar boven gehaald, de pijnlijke plekken die ik wegstopte. Ik praatte, huilde en voelde mij vreselijk. Maar daarna kwam steeds meer de rust. Ik accepteerde steeds meer mijn gevoelens en dat ze er mochten zijn. Ik werd opgewekter en voelde mij sterker worden. Het ideale moment om met MinnieMaud te starten.

Ik kreeg er veel reacties op toen ik met MinnieMaud begon. Vooral nu ik hersteld ben, zijn anderen erg nieuwsgierig naar mijn proces en hoe ik het heb aangepakt. Ik heb heel wat vragen gekregen over MinnieMaud die ik nu ga beantwoorden. Als eerste is het handig om te weten wat MinnieMaud inhoudt. Deze methode is een combinatie van de Maudsley methode en de Minnesota Starvation Experiment. MinnieMaud is niet alleen geschikt voor Anorexia Nervosa, maar ook voor andere eetstoornissen. De drie belangrijkste richtlijnen zijn:

• Minimale inname van 2.500/3.000/3.500 calorieën.
Dit licht aan welke voedsel intake richtlijn de persoon voldoet.
• Niet wegen
• Niet sporten

Hoe ik op het idee ben gekomen om met MinnieMaud te starten?
Op Instagram zag ik een keer #MinnieMaud. Ik wist niet wat het was, maar had wel met een eetstoornis te maken. Ik klikte erop en zag een aantal foto's. Maar door de foto's wist ik eigenlijk nog niets. Ik ging op google en typte het in. Ik kwam al snel bij Proud2BMe terecht die daar wat over hadden geschreven. Ik dacht meteen, ‘als ik wil aankomen en herstellen, ga ik het zo doen!' Ik moet toch aankomen en of het nu langzaam of snel gaat, ik moet naar een gezond gewicht. Ook beviel het mij wel dat ik lekkere calorierijke producten moest eten om aan de 3000 calorieën te komen. Ik zag het al helemaal voor mij. Groot stuk chocolade eten tussendoor, een grote pizza als avondeten, lekker bakje chips op de bank voor de tv. Alles wat ik zo lekker vond, durfde ik niet meer te eten. Ik wou ook gelijk alle angsten aanpakken en geen voedingslijst volgen. Als ik hersteld was, lichamelijk en geestelijk, wou ik gewoon weer op gevoel kunnen eten.

Hoe heb ik het aangepakt toen ik wilde starten?
Toen ik op het punt kwam om ermee te beginnen, ging het eerst chaotisch. Durfde ik het wel? Zal ik dit nu gaan eten? Ik moet aan de 3000 calorieën komen. De angst was nog iets te bepalend en schoof alles vooruit. 's Avonds had ik vaak al wat meer trek voordat ik met MinnieMaud begon, maar negeerde het. Nu mocht ik eten, want ik moest nog veel inhalen over de hele dag. Dit resulteerde in eetbuitjes doordat ik 's avonds nog ongeveer 1500 calorieën moest eten. Daarna voelde ik mij schuldig en gooide ik het eruit. Dit was ook helemaal zat en heb de keuze duidelijk gemaakt. Ik ga MinnieMaud volgen en overdag meer eten en goed verdelen. Ik heb een voedingslijst opgesteld zodat ik een richtlijn heb hoeveel ik moet eten. Maar hierin varieerde ik veel en ging dingen vervangen.

Volgens de richtlijnen moest ik dus minimaal 3000 calorieën per dag eten. Ik ging dit niet in een keer doen, maar opbouwen. Na een aantal dagen voegde ik er weer wat aan toe of als ik 's avonds zin had in een flinke bak chips, nam ik dat. Ik wist wat ik op een dag ongeveer moest eten en telde geen calorieën meer bij elkaar op. Wel keek ik wat ik beter kon nemen om aan de 3000 calorieën te komen door bijvoorbeeld een grote Mars te nemen in plaats van een Bolletje Goed Bezig reep. Ook zette ik mijn Nutridrinks aan de kant omdat ik weer gewoon wou eten. Als het lastig kreeg met eten, kon ik het altijd nog meer een flesje aanvullen. Bij het ontbijt woog ik (nog steeds) de havermout af puur om de verhouding goed te krijgen. Verder heb ik het afwegen ook gestopt voordat ik met MinnieMaud begon.

Ik woog alles af, behalve groente en fruit. Elke boterham ging op de weegschaal en na het beleggen ook. Het afwegen van al mijn eten nam ook af omdat ik wilde herstellen en meer ging praten over mijn gevoelens. Alles wat mij dwarszat zat letterlijk in de controle van mijn eten. Naarmate er meer naar boven en uit kwam, nam de controle steeds ietsjes af. Op sommige dagen kon de drang wel weer terugkomen, maar ik wist dat daar iets achter zat. Het is belangrijk dat je MinnieMaud niet alleen doet en dat je het onder begeleiding doet. Ik zat in groepstherapie en elke vrijdag moest ik wegen en hadden we voedingsmanagement van een diëtiste. Mijn behandelaren waren hiervan op de hoogte en mijn diëtiste hield mijn gewicht in de gaten terwijl ik blind woog. Verder heb ik het eten thuis helemaal zelf aangepakt en wist ik wat ik moest eten.

Hoe zagen mijn dagen eruit en hoe bewoog ik zo min mogelijk?
Toen ik in groepstherapie ging heb ik mijn stage stopgezet en mijn opleiding op een laag pitje. Ik accepteerde langzaam dat ik eerst zelf weer moest opkrabbelen en dan weer langzaam de dingen weer kon oppakken. Ik zat dus eigenlijk vaak thuis en op maandag en vrijdag had ik therapie. Omdat ik op mijzelf woon, moest ik wel boodschappen doen en op de fiets naar het station. Maar daar bleef het bij. Het mooie weer kwam er weer aan en ik kreeg mijn mountainbike thuis in de schuur, met het vertrouwen dat ik niet extreem veel ging fietsen.

Door MinnieMaud kreeg ik al snel weer meer energie en wou er af en toe wel even uit op de mountainbike. Daar stond tegenover dat ik boven op de 3000 calorieën nog wat extra ging eten. Het stukje veel rust nemen en niet sporten vind ik lastig te bepalen of dit goed is. Ikzelf houd ervan om naar buiten te gaan. Dat doet mij altijd wel goed, vooral als het goed weer is. Daarom heb ik ervoor gekozen om me niet volledig aan de rust te houden omdat ik van de hele dag alleen thuis zitten ook niet gelukkiger word.

Het aankomen, omgaan met een negatief zelfbeeld en de spanningen?
Hoeveel ik aankwam wist ik niet, want ik mocht mijzelf niet wegen. Maar doordat ik elke week bij de diëtiste moest wegen, maar dit blind deed, weet ik wel wat mijn gewicht heeft gedaan toen ik MinnieMaud ging volgen. Ik heb mijn startgewicht van toen ik ging beginnen met groepstherapie tot aan een van de laatste weegmomenten in therapie op papier. Elke 6 weken kregen wij onze gewichtsgrafiek, om te zien wat je gewicht heeft gedaan de afgelopen periode. Hieruit kan ik opmaken dat ik in het begin flink aankwam, maar dat het er een week later ook weer wat af was. Hoe langer ik MinnieMaud volgde, hoe minder ik aankwam in gewicht. Ik dacht zelf eerst dat ik gigantisch ging aankomen en bleef aankomen. Maar dit is niet gebeurd en kan er zelfs uit halen dat het lastig was om op een minimaal gezond gewicht te komen met MinnieMaud. Dit is mijn ervaring, elk lichaam is weer anders.

Doordat ik aankwam ging mijn lichaam ook veranderen. Omdat ik gemotiveerd was en echt voor herstel wilde gaan, was dit wat makkelijker te accepteren. Ook kwam ik op een punt dat ik het allemaal niet meer zo leuk vond en ook echt een ander lichaam zag. En dan moet je ook nog elke maandag bij groepstherapie voor een grote spiegel staan. Dit vond ik soms echt spannend, eng en verschrikkelijk. Ik wou niet kijken. Ik voelde mij zo walgelijk en was alleen maar negatief. Maar door ook dit te delen en eruit te gooien, kwam er weer ruimte voor rust en nieuwe kracht om door te gaan. Ik stond weer voor de spiegel en kon weer wat glimlachen.

Het is met ups en downs, maar naarmate ik richting gezond gewicht ging en bleef praten, hoe realistischer ik naar mijzelf kon kijken. Toen ik voor de spiegel stond op mijn laagste gewicht, was het alleen maar negatief. Nu met gezond gewicht kijk ik naar wat ik mooi vind en waar ik positief over ben. Ik zie mij nu slanker in de spiegel dan toen ik op mijn laagste gewicht zat. Mijn gewicht en lichaam zijn niet meer het belangrijkste. Ik heb weer zoveel dingen gecreëerd in mijn leven die belangrijk zijn waardoor ik mijn focus weer verleg en er veel meer is dan alleen gewicht en uiterlijk.

Hoe heb ik MinnieMaud weer afgebouwd en wat deed het met mijn gewicht?
Hoe dichter ik bij een gezond gewicht kwam door mijn kleding als graatmeter te nemen, hoe lastiger het werd om MinnieMaud vol te houden. Mijn lichaam vroeg steeds minder om eten, omdat ik mijn lichaam goed aanvulde. Ik merkte dus dat mijn lichaam minder eten nodig had om goed te kunnen functioneren. Dus langzaam liet ik ook dingen weg als ik geen zin had of nog geen zin had in iets. 's Morgens nam ik vaak een boterham met een twix of mars, wat ik eng vond. Dit verving ik weer door een sultana, evergreen o.i.d. of een stuk fruit. Ik kreeg mijn honger- en verzadigingsgevoel weer terug. Ik heb MinnieMaud afgebouwd toen ik bijna op een minimaal gezond gewicht zat. Dit gewicht is nog ver onder het gewicht wat ik voor mijn terugval heb gewogen, wat dus bij mij paste. Ik kwam wat langzamer aan en bleef iets boven mijn minimaal gezond gewicht stabiel.

Ik ben nu bijna een maand uit groepstherapie en ik weet niet wat ik weeg. Wel weet ik dat mijn kleren van voor mijn terugval nog wat te wijd zijn, en ik dus niet op mijn oude gewicht zit. Ik eet nu waar ik zin in heb. Mijn ontbijt is vaak hetzelfde (havermout) omdat ik het lekker vind, maar ik kan ook snel een kom kwark met cruesli nemen als ik aan de late kant ben. 's Middags neem ik standaard 3 boterhammen omdat ik brood lekker vind, met een glas Alpro soyadrink met een smaakje. Mijn avondeten maak ik klaar naar behoefte. Als ik na 18:30 uur pas thuis ben van stage, heb ik wel trek. Ik schil dan de ene keer meer aardappels dan de andere keer. Wel dat het een goede en normale portie is. Als ik geen zin heb in koken, gooi ik weleens een pizza in de oven. Tussendoor verschilt heel erg. Op stage eet ik tussendoor vaker en meer omdat ik druk ben. Thuis veel minder omdat ik minder actief ben. Dit merk ik ook aan mijn lichaam en ik luister ernaar. Als ik zin heb ik een koekje of een stukje chocolade, neem ik dat. Ongeacht hoe laat het is en of ik al wat heb gehad.

Ik denk doordat ik MinnieMaud heb gevolgd, mijn stofwisseling sneller is geworden. Ik ben in het verleden hersteld van Anorexia door strikt een eetlijst te volgen en steeds een uitbreiding erbij te nemen. Het aankomen ging toen minder snel, maar uiteindelijk zat ik wel weer op mijn huidige gewicht wat bij mij paste al die jaren. Nu kan ik best veel eten en snoepen, zonder dat ik merk dat mijn kleding strakker gaat zitten of gevoel heb dat ik ben aangekomen. Wat ik fijn vond aan MinnieMaud is, dat je weet dat je gaat aankomen omdat je veel moet eten en uitdagingen aangaat. Als ik een voedingslijst moest volgen en elke keer weer een uitbreiding moest en steeds weer die angst had dat je van die ene boterham of koekje ging aankomen, vond ik verschrikkelijk en raakte ik in paniek. Nu wist ik dat ik ging aankomen, wat ik ook at. Dat gaf meer rust, want met een voedingslijst linkte ik het vaak aan 1 ding. Van dát koekje ga ik nu echt aankomen.

Waar liep ik tegenaan tijdens MinnieMaud?
Het enige wat ik erg lastig vond, is dat de verandering van gewicht en lichaam ook snel gaat. Maar ik hield in mijn achterhoofd dat ik toch naar een gezond gewicht moest. Ook het stukje dat eerst alles rond mijn buik en heupen ging zitten. Maar toen ik op een gezond gewicht zat merkte ik al snel dat mijn broeken weer wat fijner gingen zitten rond mijn buik omdat het ging verdelen, zonder dat ik afviel. Dit voelde ook goed, maar je moet het de tijd geven. Je lichaam heeft de tijd nodig om het gewicht weer te verdelen en het is logisch dat het bij de buik en heupen gaat zitten want daar zitten de meeste organen.

Hoe heb ik het eten na MinnieMaud aangepakt?
Als ik zin en trek heb, kan ik redelijk eten. En dan bedoel ik niet eetbuien of overeten. Dit is niet elke dag. Ik ben niet gewend geraakt aan het vele eten en als ik nu 3000 calorieën moet eten, zou ik daar wel moeite mee hebben. Ik kan rustig een avondje op de bank zitten en een flink stuk, of bijna een reep chocolade opeten. Gewoon omdat het lekker is en het af en toe best kan.

Hoe lang heb ik MinnieMaud gedaan?
Ongeveer 2/2,5 maand.

Voor- en nadelen van MinnieMaud
De voordelen die ik nu ervaar zijn dat ik nog best veel kan eten zonder dat ik iets aan mijn kleding merk. Ook toen ik begon, dat ik meteen merkte dat ik veel meer energie kreeg en een gezondere uitstraling. En het feit dat ik niet veel bleef aankomen van MinnieMaud, maar dat het steeds minder werd en zelfs lastig werd om goed te blijven aankomen.

Ik heb niet echt nadelen ervaren. Wel is het belangrijk dat je echt gemotiveerd bent om MinnieMaud te doen, anders kan het heel zwaar en lastig worden. Vooral het stukje aankomen en veranderen van je lichaam. Je moet er goed over nadenken. En doe het vooral niet alleen, maar in therapie bijvoorbeeld of schakel een diëtiste in. Dit alleen doen is niet verstandig. En het is ook erg belangrijk dat je blijft praten. Over alles wat je dwarszit en wat je voelt.

Raad ik het anderen aan?
Ik zou het niet iedereen aanraden. Ik zou het mensen die middenin, ongeacht hoe diep, in hun eetstoornis zitten of op hun dieptepunt (zoals ik zat) zitten, aanraden. Nu spreek ik even voor de mensen met Anorexia, want ik heb geen ervaring met een andere eetstoornis. Mensen die willen aankomen, erg gemotiveerd zijn voor MinnieMaud, alle angsten qua eten meteen willen aangaan en willen overwinnen, graag terug willen en verlangen naar een gezond leven zonder eetstoornis.

Jouw herstel of therapie ervaring delen op Proud2Bme? Mail ons! redactie@proud2Bme.nl