Iedere week ga ik een paar keer naar de supermarkt. Ik koop waar ik trek in heb en soms iets waar ik benieuwd naar ben. Ik hoef me eigenlijk nooit zorgen te maken als ik bij de kassa mijn pinpas tegen het automaat houd. Gelukkig heb ik geen geldzorgen. In mijn omgeving ken ik echter wel een paar mensen die het financieel minder makkelijk hebben. Toen ik laatst langs de voedselbank fietste vroeg ik me ineens af hoe het is om afhankelijk te zijn van de voedselbank. Een goed thema om op Proud2Bme te onderzoeken en delen....

In dit interview deelt Nelle haar ervaring met de voedselbank. Nelle is geboren in een groot gezin van 12 kinderen. Ze is de 5de in de rij. Nelle woon in België, waar ze orthopedagogiek studeert. Sinds haar 18de woont ze alleen. Als zeer gevoelig kind was de wereld al snel 'te hard' voor haar.

Nelle was nog vrij jong toen ze haar eerste depressie kreeg. Niemand had het door. In de puberteit kreeg ze het nog moeilijker en groeide het uit tot een eetstoornis. Ze heeft een opname gehad en veel therapeuten gezien. Helaas bleek weinig te helpen, omdat de achterliggende problematiek niet veranderde. Nu heeft ze deze problemen wel een plekje kunnen geven, maar de eetstoornis is nog steeds aanwezig. Deze uit zich in periodes van anorexia nervosa en periodes van boulimia nervosa.

"Duizend keer vallen en 1001 keer opstaan. Veel opgeven, maar net iets meer doorzetten. Niet makkelijk, maar ik weet ook dat God mij nooit iets te zwaar zal laten dragen"

Wanneer en waardoor kwam je terecht bij de voedselbank?

Toen ik alleen ging wonen, kreeg ik een uitkering van de overheid. Dit is niet veel, waardoor ik recht kreeg op de voedselbank. Aangezien het leven duur is - therapie en de eetstoornis zelf - moest ik vaak de eindjes aan elkaar knopen en heb ik uiteindelijk af en toe gebruik gemaakt van de voedselbank.

Hoe is het om weinig geld te hebben én eetbuien?

Rot, heel erg rot. Ik heb steeds een reuze schuldgevoel, ook omdat ik kan eten en zoveel personen op de wereld wíllen eten, maar kunnen dit niet door voedseltekort. Ook het deel dat je elke dag stress hebt en angst dat je blut raakt en boosheid op jezelf als je geld verspild hebt aan een eetbui is heel rot. Voor mij is het ergste deel van de eetstoornis, dat ik zomaar geld weggooi aan eetbuivoedsel, terwijl ik er evengoed iemand in nood mee had kunnen helpen...

Hoe gezond is eten van de voedselbank

Dat hangt van voedselbank tot voedselbank af. Ik haal er enkel fruit en groenten en producten als wasmiddel en shampoo, omdat die het duurst zijn. In een eetbui periode heb ik ook wel zoetigheden afgehaald, maar dit deed ik niet heel veel, omdat ik het erg vind om dan voedsel dat anderen beter kunnen gebruiken, te verspillen. Het eten kan dus echt wel gezond zijn.

Wat doe je als er te weinig eten is?

Dan krijg ik wat minder. Ik krijg punten, met die punten haal ik producten af, als er weinig is, krijg je gewoon minder. Het is uiteraard niet fijn. In mijn geval wil ik heel erg graag beter worden en als je dan een mooi plan hebt gemaakt om deftig te gaan eten deze week en je krijgt minder, dan is het heel gemakkelijk om aan je eetstoornis toe te geven en minder te gaan eten. 

Hoe speelt schaamte een rol?

Schaamte voor mijn eetstooornis speelt een grote rol in mijn dagelijks leven. Schaamte om naar de voedselbank te gaan is er, maar veel minder. Ik werk namelijk met vluchtelingen en minderhedengroepen. Zij hebben het vaak ook armer en dan vind ik het ook belangrijk om onder deze mensen te zijn. Je kan veel beter inschatten wat er in hun leven speelt en je weet hoe het is om minder te hebben.

Waar bezuinig je op?

Ik ga nooit uit eten, koop bijna nooit kleding. Ik krijg wel eens kleding van mensen die het niet meer willen hebben. Ik ga niet zomaar even op stap, waar je geld voor moet uitgeven. Ik koop amper merkproducten.

Aangekomen of afgevallen sinds de voedselbank?

Geen van beiden. Na lang zwaar ondergewicht te hebben gehad heb ik daar genoeg de gevolgen van moeten bekopen. Ik wil ook graag gezond zijn. Ik zit nu net op een gezond gewicht en wil dit behouden. Ik ga niet zeggen dat ik mezelf nu goed vind, want ik wil graag dunner zijn. Maar ja, dat dunner zou dan mager zijn en ergens weet ik dat dat niet bij gezond zijn hoort.

Volgende week lees je hier het verhaal van Lara en Anneke, die beiden naar de voedselbank gaan. Heb jij een bijzonder verhaal waarover je graag geïnterviewd wordt door Proud2Bme? Stuur ons dan een e-mail met daarin kort jouw verhaal: redactie@proud2Bme.nl