Kcal tellen

 

pro-anaWat ik mij kan herinneren is dat mijn ouders gingen scheiden toen ik een jaar of twaalf was. Kort daarna overleed mijn opa, en er waren wat ruzies in de familie.

Het ging helemaal niet goed met mijn moeder ze viel heel veel af door de stress denk ik. Ook heeft ze vroeger een eetprobleem gehad. Ik zat niet lekker in mijn vel en merkte dat mijn moeder dat ook niet zat en door de stress begon ik minder te eten.

Ik was een jaar of 14 en al een paar kilo's verloren, dat vond ik wel een fijn gevoel. Op die leeftijd was ik aan het puberen, ging groeien en werd onzeker. Met mijn moeder ging het beter we verkochten ons huis en ik, mijn moeder en twee zusjes gingen verhuizen. Alles leek goed te gaan. Ik had wel veel vriendinnen en was sociaal, maar vergeleek mijzelf altijd met anderen.

In mijn vaders ogen moest het altijd beter, ookal zag ik hem maar 1x in de twee weken. Hij praatte altijd over school en een 8.0 moest een 9.0 zijn en het liefst zag hij 10-en op mijn rapport. Ik heb dyslexie en moeite om mij te concentreren en daar zat hij heel erg mee. Ik zelf ook en schaamde me ervoor, ondanks dat ik redelijke cijfers haalde.

Het gevoel van afvallen voelde goed, ik had het gevoel dat ik iets kon. Ik at wel normaal maar snoepte gewoon niet, beetje bij beetje begon ik maaltijden over te slaan en smoesjes te verzinnen. Ik werd achterdochtig en loog heel veel.

Mijn moeder had het altijd over calorieën en ik begon er zelf ook steeds meer op te letten, ik was toen 15 jaar oud. Ik weet nog dat ik het opzocht op de computer en op een pro ana site terecht kwam.

Ik vond het raar , wie wil er nou express een eetstoornis krijgen? Toch voelde ik me er thuis en de smoesjes die erop stonden kwamen mij goed uit. Niemand in mijn omgeving merkte iets ik viel ook niet meer af ik bleef gewoon op een redelijk gewicht maar de gedachtes bleven en ik at maar een laag aantal calorieën per dag.

Door het weinig eten kreeg ik vreetbuien en wilde het compenseren. Ik moest iets doen van mezelf want ik was aan het aankomen, kon er niet tegen om de controle kwijt te zijn en zocht naar een uitweg. Op pro ana sites zat ik nog steeds af en toe voor de tips...

Begon er steeds vaker op te kijken en toen ik vertelde dat ik een vreetbui had gehad dwong een pro ano jongen mij om te braken tot ik er bij neer viel zei hij. Ik weet nog dat ik met tranen in me ogen achter de computer zat en niet wist wat ik moest doen. Wilde eigenlijk niet braken ik wilde gewoon stoppen en nergens aan hoeven denken ..toch deed ik het op een of andere manier was ik zo invloed baar.

Nu op dit moment heb ik daar heel erg spijt van. Hij kon de raarste dingen tegen mij zeggen ‘ik laat je volgende keer nog langer vasten als je weer een vreetbui hebt' ‘ jij lelijk zwijn waarom doe je dit, wil je niet perfect worden' ‘luister naar mij, anders ..'

Eigenlijk wilde ik helemaal niet meer, ik kon niet meer ik was gewoon te moe van alles . Ik deed overal mijn uiterste best voor. Maar school ging niet goed ik bleef zitten en stelde mijn vader teleur. Ook spijbelde ik heel erg vaak, ik weet niet waarom maar ik wilde niet naar school het intresseerde me niets meer allemaal.

Met het braken en laxeren kon ik niet stoppen maar op pro ana sites kijken wel. Maar voor een half jaartje toen kreeg ik problemen met school en voelde me zo'n mislukking dat ik weer ging afvallen..het begon weer met onschuldig chatten tot het aanmelden op hyves en meisjes in het echt ontmoeten.

Nu twee weken geleden kwam ik erachter dat mijn zusje hetzelfde doet als ik deed op die leeftijd ze kijkt ook op sites. Aan de ene kant wil je je zusje beschermen en moet je het tegen iemand vertellen maar aan de andere kant wil je haar ook niet verraden omdat je weet hoe ze zich voelt. Ze weet niet dat ik het weet over haar, heb alle pro ana website's die er maar te vinden zijn geblokkeerd maar of het werkt? Een dubbele situatie dus...

Als ik er nu aan terug denk krijg ik kippenvel. Ik blijf volhouden en lachen dus dat zit wel snor.

Foto:flickr.com/mvs

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Een (pro Ana) Meisje! - Woensdag 5 mei 2010 21:10
ik herken zoveel in je verhaal :$
Mickey - Maandag 10 mei 2010 14:47
Zoek alsjeblieft hulp voor je zusje! Jij bent nu gestopt (geloof ik?) maar misschien is zij niet zo sterk en gaat het fout!
'hetmeisjeinjouverhaal' - Donderdag 7 oktober 2010 14:26
woow dit is bijna eng,
ik herken mezelf zo erg in je verhaal!
ik heb ook dislexy en mijn vader wil ook altijd maar beter en beter. als ik harstikke blij ben met een cijfer zegt hij heel luchtog: ooh, goed.
en dan kun je gewoon zien dat hij het niet goed genoeg vind): ik kijk ook soms op pro ana sites,
ik heb ook al vaak geprobeert het lang vol te houden, alleen ik vind het heel moeilijk
ik ben blij dat ik op deze site ben gaan kijken
het helpt echt
dankjewel!
Mariska1996 - Maandag 1 november 2010 14:23
Ik herken zo veel in jou verhaal wat ik hoop heb!
Chayenne - Dinsdag 7 december 2010 17:49
Ik weet niet of ik anorexia heb...
Ik eet niet veel en ik kan nergens anders aan denken, maar mijn lichaam zegt niet dat ik anorexia heb.
anoniem. - Vrijdag 21 januari 2011 15:45
ik herken ook heel veel in je verhaal,veel succes veder nog.
--
@ Chayenne

anorexia kan je niet alltijd zien aan je lichaam, anorexia zit in je hoofd, je gedachten.
liarsdonothavetotell - Maandag 28 februari 2011 02:30
@ anoniem

de diagnose anorexia krijg je niet zomaar.
3 maanden uitblijven menstruatie etc.
dus het heeft wel met je lichaam te maken.

& ik herken mezelf jammer genoeg ook in dit verhaal..
Angel-eye - Woensdag 11 mei 2011 16:27
Ik herken me zelf in dit verhaal. Ik durf er niet over te praten het is een groot geheim in mijn hoofd ik durf me zelf niet te zijn en wil mezelf ook niet veraden.
anoniemke - Vrijdag 20 mei 2011 22:55
mooi geschreven!
ik wil echt afvallen maar ik blijf vreetbuien hebben en ik kan het niet volhouden. ook is mijn gewicht niet zwaar maar toch ziet het er in de spiegel anders uit. ik heb ook vaak geprobeerd om te braken maar dat lukte me ook niet. het geeft me zo'n rotgevoel!
thessa - Zaterdag 21 mei 2011 20:24
Herkenbaar,
mijn ouders noemen me altijd dik, en dat geloof ik nu ook, terwijl ik xxkg weeg en 1.72 lang ben..
iedereen blijft het tegenme zeggen, maar ik geloof het gewoon niet meer..

ik zit in VWO brugklas en sta allemaal 7ens en 8en, maar m'n ouders gaan altijd zeuren dat het niet goed is..
x - Woensdag 5 oktober 2011 22:20
als ik jou was, zou ik met m'n zusje praten .
beginnen dat je precies hetzelfde had en dat
je weet hoe het is, zodat ze een vertrouwd
gevoel krijgt . zeg haar dat je haar wilt
helpen en dat jij het hebt meegemaakt en
dat het vreselijk is . je moet haar
beschermen ! misschien kan je haar deze site
laten zien . laat haar een account maken waar
je bij bent zodat je haar naam weet, maar
vertel niet dat jij er heen hebt. 'ontmoet'
haar dan anoniem en praat er zo over, zodat
ze denkt dat je gewoon een vreemd meisje
bent . het is moeilijk om er met bekenden
over te praten, dat weet ik . maar je moet
haar op een manier zien over te halen te
stoppen !

succes x
happycat - Vrijdag 3 februari 2012 18:08
GA HULP ZOEKEN VOOR JE ZUSJE

PS IK HERKEN ZOOOO ONTZETTEND VEEL IN JOU VERHAAL
Dikzak - Donderdag 24 september 2015 09:51
Ik wil ook afvallen maar kom alleen maar aan
Sophie - Zaterdag 15 september 2018 00:29
Ik weet niet echt of ik annorexia heb
Wanneer heb je dat