Mijn naam is leah en ik ben 17 jaar oud. Ik denk dat mijn probleem met eten ongeveer rond me 13/14 jaar begon. Ik ben nooit echt 'dik' geweest alleen stevig en best wel gespierd. Ik trainde ook veel waardoor ik gespierd was. Ik zat op dansen. En ik hield ook veel van lekker en ongezond eten.

Rond mijn 12de gingen mijn moeder en mijn (ex)stiefvader uit elkaar. Ik dacht toen trouwens nog dat hij mijn biologische vader was, maar later bleek dat dit niet het geval was en dat hij en mijn moeder al die jaren tegen mij gelogen hadden! Ik wilde heel graag bij mijn (ex)stiefvader wonen maar dat mocht niet. Ik begrijp nu wel waarom, maar toen begreep ik het niet. Ik heb na de scheiding ook nauwelijks contact met hem gehad. Hier ben ik heel lang verdrietig om geweest..

Op mijn 12 ben ik ook seksueel misbruikt door een paar jongens, ik had altijd het gevoel dat het mijn eigen schuld was, dus hield ik mijn mond erover tegen iedereen en probeerde ik te doen alsof het nooit gebeurd was. Na deze gebeurtenis voelde ik me vaak depressief..

In die tijd ging ik ook naar de brugklas. Ik was best wel onzeker en voelde me anders dan de anderen. Ik vond het ook moeilijk om sociaal te zijn, maar ik had op school wel een paar vrienden. Ook op dansen had ik vrienden. Ik werd wel soms gepest omdat ik stil en verlegen was in de klas. Ik vond mezelf ook niet zo mooi als de andere in mijn klas. Maar ik was niet met mijn gewicht bezig of met afvallen nog.

In de 2de ging het beter ik praatte meer en het pesten werd ook een stuk minder. Maar ik voelde me nog steeds niet thuis in de klas. Ik voelde me down, en ik kon me ook niet concentreren dus begon ik met spijbelen. Als ik spijbelde ging ik gewoon naar huis en ging ik eten... Dan voelde ik me weer beter. Mijn moeder moest vaak werken en daarom was ik vaak alleen thuis en kon ik gewoon mijn gang gaan.

Ik ben ook een niveau gezakt dat jaar, dat vond ik heel erg want ik wou altijd de beste zijn en de hoogste cijfers halen. Ik was perfectionistisch. Ik kwam ook een paar kilo's aan. Maar dat kon me niet zoveel schelen totdat me tante een keer zei dat ik was aangekomen.. Ik vond het niet leuk om te horen maar ik deed er verder niks mee.

Totdat we een keer moesten wegen op een training en ik was de zwaarste! Maar iedereen zei dat het gewoon door mijn bouw kwam en omdat ik zo veel spieren had. Ik geloofde ze niet! Ik had geen overgewicht maar was wel aan de zware kant. Mijn danscoach zei dat het geen kwaad kon om een paar kilo's af te vallen.. Dus ze vond me wel dik! Toen ging ik me vergelijken met de andere meisjes en toen begon ik mezelf ook dik te vinden. Ik ging meteen op dieet, ik stopte met snoepen en tussendoortjes en deed extra hard mijn best in de trainingen. Ik at alleen gezonde dingen die mijn moeder ook at. Zij was en is nog steeds op dieet, dus ik deed haar na en at wat zij at.

Na 2 weken moesten we weer wegen op de dansschool en ik was het meest van iedereen afgevallen in die 2 weken. Ik voelde me blij en trots en ik had ook een gevoel van controle. Controle over het eten. controle over mijn lichaam, ik kon het zo vormen dat ik mooi, dun en perfect zou worden! Afvallen werd heel snel heel belangrijk voor me..

Het ging een tijdje goed, ik was x kilo's afgevallen. Ik was blij dat ik mijn streefgewicht had gehaald. Toen ging ik weer normaal eten en bleef ik op hetzelfde gewicht. Echt veel afvallen lukte niet meer want ik kreeg periodes van heel weinig eten en daarna weer veel eten. ik kreeg last van een jojo effect. Mijn gewicht bleef schommelen.

Toen kwam er een nieuw meisje op dansen en ik was echt jaloers op haar, ze was zo dun. Ze had hele lange dunne mooie benen, maar ze ging wel om de 3 dagen naar de Mac. Maar toch bleef ze zo dun, ze was gewoon dun van zichzelf. Maar ik wilde zo graag de dunste zijn, dat betekende dat ik dunner dan haar moest worden!

Ik besloot dat ik strenger moest worden met afvallen. Ik ging nog minder eten en ik bezocht pro ana sites voor tips en om naar de thinspo te kijken voor motivatie. Ik wilde ook zo dun worden als die thinspo meiden. Ik gebruikte ook 'trucjes' zoals mijn eten kauwen en net voordat je het door moest slikken uitspugen. Om dan meteen me tanden te poetsen en me mond te reinigen en dan de rest van de dag op XXX te leven. Ik telde de calorieen in al mijn eten de hele dag door zodat ik niks vergat. Ik at niks waarvan ik niet wist hoeveel calorieen erin zaten. Ik at ook geen saus, boter en zout meer. Ik kon alleen aan (niet)eten denken.. En aan mijn dikke vieze vette lichaam.

Ik viel weer x kilo's af. Ik paste mijn kleren ook niet meer en was vaak duizelig en ik had het ook altijd koud. En ik was eindelijk dunner dan dat ene meisje! Het was me gelukt en ik was zo blij! Elke dag zat ik voor de spiegel naar mezelf te kijken, mijn ribben te tellen, kijken of me heupbotten al zichtbaar waren, ik was geobsedeerd. En ik voelde me nog altijd dik en wou nog meer afvallen.

In de zomervakantie gingen we familie opzoeken in curacao. Ze vonden dat ik dun was en propte me helemaal vol. Ik at ook alles op, ik dacht deze ene vakantie kan ik toch wel even ongezond doen? Toen ik terug kwam was ik best wel een aantal kilo's aangekomen. Ik vond dit echt heel erg, maar het weer afvallen lukte niet echt. Ik had vaak eetbuien en ik trainde ook iets minder. Ik was kwaad op mezelf en begon in mezelf te krassen.

Ik ging inmiddels naar de 3de en ik kwam in een nieuwe klas. Daar had meer vrienden en ik kon het met bijna iedereen opschieten. Ik was ervan overtuigd dat dit kwam omdat ik dunner was dan het jaar ervoor! Ik raakte bevriend met mensen die een slechte invloed op me hadden. Ik begon met roken, drinken en (hard)drugs gebruiken en werd weer seksueel misbruikt door een jongen uit die groep..

Ik voelde me nog depressiever en het krassen werd snijden. Ik was weer streng bezig met afvallen. Ik ging bijna elke dag trainen in de dansschool en dan ook nog naar de fitness school. En ik at bijna niks. En slikte veel verschillende afvalpillen en laxeerpillen slikte ik ook. Ik viel x kilo's af. Ik had bijna ondergewicht. Het viel op dat ik was afgevallen maar als vrienden of familie me iets vroegen, kon ik me er altijd uit praten. Dan zei ik: ik was ziek en kon niet eten of ik moest veel trainen of ik was zo hard bezig met mijn schoolwerk dat ik vergat te eten. In de zomervakantie kreeg ik vaak eetbuien en trainde ik weer minder en kwam ik aan. Totdat ik het overgeven ontdekte, al het eten kon ik gewoon weer uitkotsen!

In de 4de ging het het slechtst met me. Ik had nog wel net me diploma van de middelbare school behaald! Ik had vaak van die dagen dat het voelde alsof ik dood was. Ik voelde dan niks geen emotie helemaal niks. Ik voelde me alleen weer levend als ik met zelf destructief gedrag bezig was. Ik sneed steeds dieper in mezelf, had periodes dat ik alles at en het dan weer uitkotste of ik at helemaal niks en ging vasten.

Ik gebruikte vaak harddrugs en had verschillende seksuele contacten. Niks kon me meer schelen en het liefst wou ik dood. Ik dacht er vaak aan en had al plannen gemaakt voor hoe ik het zou doen. Ik stond op het punt om mezelf van het leven te beroven maar ik kon het gewoon niet. Ik kon het me familie en vrienden niet aandoen! Blijkbaar wou ik toch niet dood. Ik besloot om weer gezond te gaan leven en om beter te worden!

Vorig jaar in het 1ste jaar van het mbo ging het eerst redelijk goed. Ik gebruikte bijna geen drugs meer en aan zelfbeschadiging deed ik ook bijna niet meer. Ik had nog wel periodes van eten en niet eten waardoor ik die jojo effect weer kreeg, maar ik kotste ook bijna niet meer.. Alleen als ik echt teveel had gegeten.. Ik was wel nog altijd moe en kon me niet concentreren waardoor ik nog steeds spijbelde. Ik werd ook naar de leerplicht ambtenaar gestuurd maar kwam er met een waarschuwing van af. Maar ik moest wel het jaar overnieuw doen..

Nu ben ik weer bezig met het eerste jaar. Ik ga naar school en doe ook echt mijn best! Begin dit schooljaar ging het alles best wel goed, totdat ik een paar weken geleden een terugval kreeg. Ik  begon weer met overgeven als ik teveel had gegeten. En slikte verschillende legale en illegale pillen tegen de honger.

Mijn coach op school zag dat het niet goed ging en ik moest een paar keer met haar praten en toen heeft ze me doorgestuurd naar de maatschappelijke werkster van school. Ik werd tijdends het gesprek heel emotioneel en toen heb ik haar vertelt over dat ik seksueel ben misbruikt ben, het eten, braken, vasten en het snijden.

Ik zei ook erbij dat ik alleen nog met eten problemen heb en met de rest niet meer. Maar dat geloofde ze niet. En ik ben minderjarig en dat soort erge dingen zijn ze verplicht te melden aan ouders. Ik heb een gesprek gehad met de maatschappelijke werkster en mijn moeder erbij en toen hebben ik alles verteld. Het was eigelijk wel een opluchting.

Nu gaat die maatschappelijk werkster met andere hulpverleners overleggen watvoor hulp voor mij het meest geschikt is. Begin volgende maand heb ik weer een gesprek en dan kan ik beslissen met wat voor hulp ik akkoord wil gaan en met wat voor hulp niet.

Ik denk dat ik nu wel hulp wil, ik wil graag beter worden maar ik ben er heel bang voor! Een gedeelte van me wilt beter worden en me andere gedeelte wilt gewoon mooi perfect en dun worden! Het is allemaal zo ontzettend moeilijk! Maar ik wil gelukkig zijn, ik wil beter worden en ben bereid om ervoor te gaan vechten!