Vanuit Proud2Bme vinden we het belangrijk om de mensen die hersteld zijn van een eetstoornis wat vaker onder de aandacht te brengen. Niet alleen omdat we het mateloos moedig vinden dat ze hun angsten zijn aangegaan en hebben overwonnen, maar ook in de hoop jou hiermee te inspireren en nét dat beetje meer hoop te geven. Vandaag vervolgen we onze serie met het verhaal van Nathalie. 

Nathalie is 28 lentes jong en woont in Utrecht. Ze werkt momenteel als coach om mensen van hun beperkende patronen af te helpen. Om vrij te zijn, écht te starten met leven en zichzelf te accepteren zoals ze zijn. Daarnaast is ze bezig haar eigen initiatief 'Doves & Ravens' op te zetten - een community waarin iedereen welkom is zonder vooroordelen met als uitgangspunt: we zijn allemaal uniek, maar in essentie hetzelfde.

Hoe zag jouw leven met een eetstoornis eruit?

"In een aantal woorden: sociaal geïsoleerd, kwetsbaar, enorm angstig, controle-behoeftig en afhankelijk. Ik had veel paniekaanvallen en durfde daardoor niet onder de mensen te zijn uit angst dat anderen dit zagen (behalve familie en een enkele vriendin). Verder had ik een enorme controledrang vanuit angst en werd daardoor nogal dwangmatig in mijn eten. En voor de rest voelde ik me afhankelijk van de mensen die me steunden op de momenten dat ik het even niet meer wist, voelde ik me kwetsbaar en vooral heel bang en onzeker."

Wat zat er achter jouw eetstoornis?

"Angst. Heel veel angst. Mijn eetstoornis was een vorm van angstbezwering. Door een heftig gevoel van angst en onzekerheid was dit een automatische reactie van mij om me minder angstig te voelen; door dingen om me heen te controleren, dingen waar ik invloed op had. Op deze manier hoopte ik me zo veilig mogelijk te voelen, zodat ik de overige zaken - waar ik geen controle over had - wel aan zou kunnen. Niets is minder waar, want dit maakte me alleen nog maar angstiger en ongelukkiger. Dat besefte ik me helaas al te goed, maar ik wist ook niet meer hoe ik ermee kon stoppen."

Wanneer besloot je: nú is het tijd voor herstel?

"Eigenlijk vanaf dag één. Ik had vanaf dag één door dat ik, in een periode die naar en onzeker voor me was, controle probeerde te krijgen door op mijn voeding te letten. Ik heb toen meteen mijn moeder gewaarschuwd zodat ze me in de gaten kon houden. De POH waar ik toen liep en het aan vertelde, gaf aan dat ik me niet moest aanstellen en gewoon moest blijven dooreten. Dat ik niet zo gek moest doen. Ik heb anderhalf jaar met die angsten geworsteld en er niet aan toegegeven. Echter, de paniekaanvallen namen toe in frequentie en heftigheid en uiteindelijk begon ik ook meer toe te geven aan de eetstoornis stem en at ik langzaamaan te weinig. Ik had me al opgegeven bij een psycholoog maar helaas, met alle wachttijden, duurde het nog ruim een half jaar voor ik op de goede plek terecht kwam."

Wat was jouw grootste uitdaging tijdens herstel?

"Ik kwam twee grote uitdagingen tegen: mijn angsten overwinnen en stilstaan. Het was een enorm grote uitdaging om mijn angsten te overwinnen aangezien ik soms zoveel chaos had dat ik niet meer wist wat voor en achter was. Ik moest door vele paniekaanvallen heen, me elke dag weer door die doodsangst heen trekken en mezelf proberen enigszins kalm te houden.

Mijn andere uitdaging was om niet keihard te willen werken, altijd maar te willen vechten. Maar om juist rust te nemen, af te wachten en los te laten."

Wat is de beste hulpverlening voor jou geweest?

"Ik heb eerst intensieve therapie bij de Ursula in Leiden gedaan om mijn eten weer op de rit te krijgen en te stabiliseren. Daarna heb ik tijdens mijn coachopleiding, via één van de coaches daar, een aantal sessies gehad die me hebben geholpen om zaken uit het verleden op te ruimen. Wat bleek? Ik had mijn eetstoornis ontwikkeld om met die zaken uit het verleden te kunnen dealen! Dus zo was ik er na een paar sessies helemaal vanaf! Zo gek om nog af en toe een gedachte te hebben, maar er geen gevoel meer bij te hebben. Een opluchting en een last die van mijn schouders af viel!"

Hoe kijk je nu terug op jouw eetstoornis?

"Hoewel het de naarste periode uit mijn leven is geweest, is het ook de meest leerzame periode geweest en heeft het me veel gebracht.

Als ik nu terugdenk aan die tijd, bekruipt me meteen een koud, naar en grauw gevoel. Het doet me denken aan een tijd dat ik niet meer logisch kon nadenken, me continu angstig voelde en sociaal terugtrok omdat ik bang was paniekaanvallen te krijgen, ik het altijd koud had, ik elke dag verdrietig was en mijn hele dag letterlijk bestond uit discussies voeren in mijn hoofd. De hele dag. Om moe van te worden. En dat was ik ook. Terugdenkend daaraan zie ik een klein, verdrietig, kwetsbaar meisje die de weg volledig kwijt was."

Wat heeft het herstel jou gebracht?

"Zoals ik al zei heeft deze periode me veel opgeleverd: het heeft mijn ogen doen openen en heb ik veel over mezelf geleerd. Ik zag in dat ik, zo lang als ik me kan herinneren, op een manier leefde die niet bij me paste. Dat ik veel te hard voor mezelf was, ik vanuit mijn hoofd leefde en niet vanuit mijn intuïtie, ik deed wat anderen van me vroegen en niet wat ik zelf wilde en me continu aan alles en iedereen om me heen aanpaste. Ik besefte me dat het tijd was mijn leven radicaal om te gooien en te gaan doen wat ik wil! En dat leidde ertoe dat ik mijn artsenbestaan opgaf en een coach opleiding heb gevolgd. Nu doe ik waar ik blij van word; anderen weer in hun kracht zetten en hun het leven te laten leiden wat ze willen leiden!"

Jouw belangrijkste levensles?

"Mijn levensmotto is: Don’t fight the waves, but surf! Leef in de flow van de dag, van het leven en blijf niet overal tegen vechten. Luister naar die diepe stem in jezelf, die je vertelt wat je wilt en wat goed voor je is en ga doen waar jij gelukkig van wordt! Geniet, heb plezier en wees lief voor jezelf, want dat is waar het leven uiteindelijk om draait!

En wat betreft die eetstoornis; het leven is zoveel leuker zonder! Het vechten ertegen is vreselijk zwaar - ik weet het uit eigen ervaring - maar het is het zó waard!"

Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.