Hoe is het om jouw lichaam te hebben? Wat betekent gewicht voor jou en hoe ga je met je lichaam om? 'Het lichaam van...' is een blogreeks die je de komende periode op Proud2Bme zal tegenkomen. In 'Het lichaam van...' vragen we bekende en minder bekende mensen naar de relatie met hun lichaam. Wie wil JIJ graag dat we hiervoor interviewen? Naar wiens verhaal over zijn of haar lichaam ben jij benieuwd? Eerder Het lichaam van Bianca Bos.

Aniek is 27 jaar en werkt als fysiotherapeut in een praktijk in Amsterdam centrum. Hier ziet zij allerlei patiënten, maar de focus ligt met name op duursporten zoals hardlopen, wielrennen en zwemmen. Ze behandelt veel mensen die sporten of graag willen sporten, maar die zich gehinderd voelen door hun lichaam.

Hoe is het om jouw lichaam te hebben?

Mijn relatie met mijn lichaam is goed. Ik vind mezelf prima. Ik heb een periode gehad dat ik minder fit was dan ik nu ben, of eigenlijk vooral minder gezond was. Toen heb ik er wel op gelet dat ik een niet meer alles at was los en vast zat en iets vaker iets gezonds haalde in plaats van iedere keer een hamburger bij de Smullers.

Ik denk ook dat ik nu veel gezonder zou kunnen leven dan dat ik doe, maar ik vind het gewoon te lekker hoe ik nu leef. Ik ben wel gezond als in; mijn cholesterol is niet te hoog, ik heb een gezonde bloeddruk, mijn vetpercentage is hartstikke normaal en mijn BMI is prima. Ik ben dus best wel blij met mijn lichaam. Het heeft mij eigenlijk altijd goed ondersteund in wat ik wilde doen, behalve toen ik een blessure kreeg aan mijn enkel. Ik heb een tijd lang op hoog niveau volleybal gespeeld en sportte sowieso heel veel. De blessure was zo ernstig dat ik met alles moest stoppen. Dat vond ik wel erg lastig omdat sport ontzettend belangrijk is in mijn leven.

Hoe voed jij jouw lichaam?

Ik heb eigenlijk altijd wel een gezonde relatie met mijn lichaam en eten gehad. Vroeger bij mijn ouders aten we gewoon gezond, maar ook weer niet super gezond. We aten bijvoorbeeld vaak pasta, aardappels vlees en groente, soms patat, soms pizza. Als kind was ik altijd heel energiek en daarom werd ik op alle sporten gezet die mogelijk waren zodat ik mijn energie kwijt kon. Ik ben altijd veel blijven sporten en toen ik bijvoorbeeld op de ALO zat (wat ik gedaan heb voordat ik de opleiding tot fysio volgde) sportte ik ontzettend veel en dan at ik ook een half brood weg als lunch omdat ik écht honger had. Ik had de hele dag honger, dus ik at wat ik nodig had. Ik heb daardoor heel erg ervaren wat mijn lichaam nodig heeft aan voedsel.

Nu ik minder sport probeer ik er wel op te letten dat ik niet meer eet dan mijn lichaam nodig heeft, maar de helft van de tijd staat er iets lekkers in de koelkast en dan eet ik het ook omdat ik er zin in heb. Maar als het er niet is, dan vind ik het ook prima. Ik heb in de loop van de jaren denk ik heel erg geleerd wat voeding is en wat gezond en wat niet gezond is. Ik heb me heus wel eens beetje ingelezen in wat afvallen met je doet en op wat voor soort manieren je kunt afvallen. Ook omdat ik het interessant vind vanuit mijn beroepsperspectief, maar ook omdat ik dacht ‘als ik wil afvallen, kan ik dat het beste op een gezonde manier doen’. Jezelf compleet uithongeren is ook echt niet goed voor je lichaam. Ik ben absoluut geen voorstander van calorieën tellen bijvoorbeeld, maar voor mensen die geen idee hebben van wat voeding is en wat voor effect het heeft op je lichaam, kan het heel inzichtelijk zijn om een of twee weken lang alles op te schrijven wat je eet, zodat je kunt merken wat het met je doet. Je lichaam kan heel goed aangeven wat het nodig heeft. 

Ik zorg goed voor mijzelf door gezond te eten, te luisteren naar mijn lichaam en genoeg te sporten. Verder ben ik niet heel erg bezig met bewust voor mijzelf zorgen. Ik probeer er wel op te letten dat ik over de week gezien genoeg slaap krijg. De ene nacht slaap ik minder en dan probeer ik de andere nacht weer wat bij te slapen bijvoorbeeld. Als ik het erg druk heb probeer ik wel ook tegen andere dingen ‘nee’ te zeggen, hoewel dat ook niet altijd lukt. Verder ben ik niet heel erg bezig met mindfulness of meditatie, eigenlijk heb ik daar nooit echt behoefte aan gehad.

Sporten is voor mij ook mentaal echt een uitlaatklep. Als ik een rotdag heb gehad en ik ga sporten, dan voel ik mij beter. Kite-surfen is voor mij heel lekker. Dan kan ik gewoon 2, 3, 4 uur lang met mijn kite op het water zijn en hoef ik met niemand te kletsen. Dat kan wel als ik er zin in heb maar het hoeft niet. Ik kan lekker mijn eigen ding doen, zon op mijn kop, wind door mijn haar, half verzuipen af en toen maar dat is ook alleen maar lekker. Dat vind ik ook lastig als ik niet kan sporten zoals toen ik mijn enkelblessure had, dan kan ik mijn energie niet kwijt en kan ik mijn hoofd niet leegmaken.

Hoe past jouw lichaam bij jou?

Goed! Ik ben vrij lang, 1,90m en ik vind het leuk om lang te zijn. Daar ben ik natuurlijk ook aan gewend en heb het nooit echt als een probleem ervaren. Voor mij was het vooral heel handig omdat het bij volleybal een voordeel was. Daar kon ik mijn lengte gebruiken.

Hoe zwaar weegt jouw gewicht?

Ik denk dat heel veel mensen zich vaak vergissen in ‘wanneer is mijn lichaam nou eigenlijk gezond’. Je kunt wel heel erg gaan kijken naar of je bmi goed is, maar je bmi zegt heel weinig. Je bmi gaat puur over de verhouding tussen je gewicht en je lengte. In plaats van te kijken naar het getal op de weegschaal, is het een stuk belangrijker om naar veel meer facetten te kijken zoals vetpercentage, dat kan té laag zijn, gewicht dat kan té laag zijn, cholesterol moet gezond zijn. Ik vind het heel irritant dat je tegenwoordig overal #fitgirl-mensen in bikini’s op Instagram ziet staan. Dat is niet realistisch.

Ik kan echt kneiterhard mijn best doen om er zo uit te zien, maar dan moet ik drie blaadjes sla per dag gaan eten en daar word ik echt niet gezonder of vrolijker van. Dus hoe gezond is het om zo obsessief bezig te zijn met hoe je er uitziet? Natuurlijk vind ik het fijn als ik in bikini loop om mij relaxed te voelen in mijn eigen lichaam, maar ik kan mij ook relaxed voelen in mijn lichaam als er wel een vetrolletje ergens zit.

Hoe zie jij de lichamen van jouw cliënten?

Ik denk dat er een verschil is tussen kijken naar een lichaam en kijken naar een lichaam als fysiotherapeut. Als ik iemand behandel dan kijk naar of ik iets zie wat klachten kan verklaren, maar ik kijk niet naar ‘hee die is dik’ of ‘hee die ziet er gek uit’ of ‘hee die heeft een gekke grote teen’. Ik bedoel, misschien wel maar dan zou het relevant moeten zijn voor de blessure die iemand heeft. Ik ben niet oordelend aan het kijken naar iemands lichaam.

Kijk als iemand heel graag wilt hardlopen, maar die persoon blijft last krijgen van zijn enkels of knieën en die persoon is fors te zwaar, dan is het wel een gesprek wat je aan moet gaan omdat het kan zijn dat het meedraagt aan de klachten. Ook bij health-checks of het testen van het uithoudingsvermogen kijken we naar allerlei factoren. Als iemands bmi dan te hoog is maar de rest is allemaal super gezond, vind ik dat dan heel erg? Nee.

Wat aanraking betreft, dat probeer ik niet eens echt te benoemen. Kijk, als iemand last heeft van z’n knie dan moet ik toch die knie aanraken en het been vastpakken. Dat is gewoon nodig want anders kan ik niet mijn werk uitvoeren. Natuurlijk als ik iemand bij een wat onhandige plek moet vastpakken dan zeg ik dat even van tevoren. Als iemand last heeft van haar onderrug en het straat uit naar haar bil, dan zeg ik ‘ik ga even aan je bil zitten’. Anders weet ik niet welke structuur er aangedaan is. Daarbij benoem ik ook dat iemand het aan kan geven als hij of zij het niet fijn vindt. Ik denk wel ook dat hoe meer ik er een ding van maak, hoe meer het een ding wordt.

Ik merk ook vrij snel of mensen het vervelend vinden of niet. Als ze het vervelend vinden dan merk ik bijvoorbeeld dat ze gaan verstijven. Dat is voor mij vrij onhandig omdat ik dan dingen niet goed kan voelen. Dan benoem ik dat en vraag ze of ze kunnen ontspannen of met mij mee te bewegen. Dan probeer ik ze een beetje vertrouwen te geven. Het is denk ik belangrijk om je te beseffen dat wij niet naar een lichaam kijken van ‘wow wat heeft die nou gedaan’. Als je iets lastig vindt of bepaalde behoeften hebt is het belangrijk om daar open over te zijn naar jouw fysio. Ik kan je niet op een bepaalde manier helpen als ik niet weet waar je mee zit.

Er zullen ook genoeg fysio’s zijn die niet zo open zijn als ik en die niet zo snel door zullen vragen. Of die niet zo snel door zullen hebben dat je iets ongemakkelijk vindt. Dan is het belangrijk om eerlijk te zeggen dat het bijvoorbeeld best een stap is om bij de fysio te komen omdat je je onzeker voelt over je lichaam, of omdat je veel hebt meegemaakt en je nog niet helemaal vertrouwd bent met je lichaam. Ik kijk nooit naar jouw lichaam met een oordelende blik. Als fysiotherapeut is het nooit je doel om iemand af te kraken, alleen maar om mensen te helpen.

Wat heeft jou gevormd?

Ja, hoe breed wil je het trekken. Vooral mijn blessure heeft veel impact gehad op mijn leven. Hierdoor kan ik mij ook heel goed inleven in mensen die niet kunnen sporten en de frustratie daarvan. Ik kan me ook heel goed inleven hoeveel moeite het kost om daar weer bovenop te komen....

Heb jij een bijzonder verhaal en wil je ook meedoen aan Het lichaam van... mail ons dan: redactie@proud2Bme.nl