Stel, ze wordt ziek
Ik ben een meisje van 17 jaar. Met mijn beste vriendin train in al jaren voor de Nederlandse kampioenschappen die elk jaar zijn. Dit jaar de laatste keer misschien, als het tegenzit is de laatste keer al geweest. Ik heb pas te horen gekregen dat de instelling waar ze bij zit een stuk strenger voor haar is geworden en er zijn serieuze stappen genomen.
Ze moet in 4 weken 2,5 kilo aankomen, anders mag ze niet meedoen met de Nederlands kampioenschappen. Natuurlijk is dat als een klap aangekomen bij mijn vriendin, maar ook bij mij. Wij hebben samen een duet, dat kan dus niet in je eentje. Dat betekent dat als het voor haar ophoudt, het voor mij ook ophoudt.
Met zo veel mogelijk positiviteit probeer ik haar er door heen te helpen, maar ze heeft al meer dan 2 jaar een eetstoornis. Ik ben bang dat het haar toch niet lukt. Ze vertelde het me gister, dus ze heeft nu nog 2 weken.
Ik heb uit frustratie een gedicht geschreven om duidelijk te maken wat ik voel. Ik hoop dat mensen mij en andere 'omstanders' er beter door gaan begrijpen...
Stel...
stel, je hebt een vriendin
stel, jullie trainen voor de Nederlandse kampioenschappen
stel, zij wordt ziek
stel...
Het is moeilijk voor te stellen
je wilt haar helpen "eet vriendin, eet"
elke keer vol zorgen
het delen van haar leed
pijn, verdriet en leugens
je kan het eigenlijk niet meer aan
altijd zorgen, maar blijven lachen
jouw vriendin staat bovenaan
je probeert het dagen, weken, maanden
uiteindelijk jaren
tot het verdriet je breekt en je loslaat
je afsluit, je hoop bewaren
Tot de ziekte weer gaat spreken
je vriendin mag niet meer trainen
dan toch wel, of toch niet?
onzekerheid en angst het overnemen
Stilte... veel vragen van anderen aan jou
"hoe gaat het? Nee met haar?" praten..
beter, slechter, je weet het niet
je hebt het losgelaten
Dan wil ze praten, ja met jou
2 weken, 2,5 klio vertelt ze je verstrooid
anders geen kampioenschap
al het harde werken weggegooid
Laatste kans, laatste energie
alle positiviteit er in steken
laat haar doorzetten, alsjeblieft
machteloze 2 weken
Het is jouw leven en haar ziekte
haar liefde en vriendschap, jouw pijn
terwijl zij geen vorderingen maakt
en jij aanmoedigend moet zijn
Nooit is zij voor jou gestopt
nooit zal zij jou begrijpen
jouw droom door haar ziekte afgepakt
te machteloos om in te grijpen
Het is niet zij, het is haar ziekte
het zit in haar hoofd, je kan er niet bij
hou vol vriendin, je kan het
maar wil iemand dat ook even zeggen tegen mij...?
M
Gerelateerde blogposts
Reacties
Heel veel succes en ik hoop oprecht het allerbeste voor je vriendin en zeker ook voor jou!
Heel veel sterkte!
En ik hoop dat jullie beiden wel mee kunnen doen!
heb zelf ook mijn NK verknald door de es...weg jaar trainen..uiteindelijk moest ik zelfs stoppen met de selectietrainingen vanwege duizeligheid en geen kracht meer....het is het allemaal niet waard!!
Ik wou dat ik ook zo'n vriendin had, die mij zo steunt!
Ik moet er wel bij zeggen dat het errug heftig is van die kliniek om haar (nu nog) in 2 weken 2.5 kilo aan te laten komen! =O
Das wel een beetje oneerlijk van ze, als je het mij vraagt!:(
Succes samen!
Ik vind het echt super dat je haar probeert te helpen.
En dan snap ik dat het enorm frustrerend is als het dan niet veel helpt.
Probeer echt door te zetten!
Ze wil het wel, maar kan het niet.
Ik snap dat als het haar niet lukt, dat jij dan ook super verdrietg bent.
Maar 2.5 kilo is wel erg moeilijk.
En het is wel te halen, maar als je nog vrij diep in je ziekte zit, kan het toch te moeilijk zijn.
@ ninaa, ik weet niet of het onredelijk is, misschien moet het medisch wel, want misschien dat het niet eens lichamelijk verantwoord is als ze nu gaat sporten zonder 2.5 kg aan te komen. Maar ik snap je punt wel hoor, ik zou het ook heel moeilijk vinden om in korte tijd 2.5 aan te komen.
Maar allebei heel veel sterkte!
En probeer je vriendin te blijven steunen, hoe moeilijk het ook is!
Sterkte meis!
Eens zal ze sterven, dat weten we allemaal, maar we durfen er niet over te praten. Wanneer, niet als, dat gebeurt weet ik niet hoe lang ik zal rouwen...................