Als je op het punt staat om hulp te zoeken of aan een behandeling te beginnen, vind je het misschien wel fijn om te weten hoe het eraan toegaat tijdens zo’n behandeling. Hoe heeft dat traject eruitgezien voor iemand die je al voor is gegaan? Wat waren eerdere ervaringen bij die specifieke instelling? Om je daarin een klein inkijkje te geven, startten wij de interviewserie Therapy Talk. Elke week lees je een persoonlijk verhaal van iemand die het afgelopen jaar een behandeling heeft afgerond. Vorige week kon je lezen hoe Gitte haar behandeling bij UZ Leuven heeft ervaren. We vervolgen de serie met de ervaringen van Denise bij Amarum in Zutphen.

Denise is 22 jaar komt uit Twente. Ze is een paar weken geleden afgestudeerd als doktersassistente. In haar vrije tijd vindt ze het erg fijn om te sporten en om tijd met haar vriendinnen door te brengen.

Waar ben je in behandeling geweest?

"Ik ben bij twee verschillende instanties in behandeling geweest, maar waar ik vandaag wat over ga vertellen is het Amarum in Zutphen. Aan deze behandeling heb ik het meeste gehad. Hier heb ik een klinische behandeling van 16 weken gehad en een deeltijdbehandeling van 6 weken. Ook heb ik hier de schematherapie gevolgd, maar hier ben ik mee gestopt toen de coronacrisis uitbrak. Door de coronacrisis ben ik overgestapt op een ambulante therapie, ook bij Amarum."

Hoe zagen je dagen/weken bij Amarum eruit?

"Ik ben 16 weken opgenomen geweest bij Amarum. Hier ging ik op maandagochtend naartoe en op vrijdagmiddag mocht ik weer naar huis. In de weekenden kon ik dus lekker bij mijn familie en vriendinnen zijn. Deze opname was een groepsbehandeling maar toch ook wel erg individueel; iedereen had een eigen plan en eigen doelen. Toch had je veel steun aan je elkaar omdat je natuurlijk veel tijd met elkaar doorbrengt en langere tijd met elkaar in dezelfde groep zit. Tijdens deze opname heb ik ook een traumabehandeling gevolgd: imaginaire exposure therapie. EMDR had ik namelijk in het ziekenhuis al gevolgd, maar dit bleek onvoldoende te hebben geholpen.

De opname viel mij zwaarder dan ik voor de tijd had gedacht. Voor mijn gevoel viel mijn eetstoornis, de draak in mij, heel erg mee. Het was niet zo erg bij anderen. Heel herkenbaar denk ik voor de meesten met een eetstoornis. Tijdens de opname liep ik echt tegen de muur van mijn eetstoornis op. Ik kon de draak niet meer tevreden houden. Ik moest weer leren eten, ik moest aankomen, ik moest een gezond gewicht gaan bereiken. De draak werd woest en dit heeft heel veel paniek opgeleverd. Paniek die ik vooraf al had kunnen voorspellen als ik heel diep nadacht. Mijn eetstoornis heeft altijd alle ruimte gehad, kon altijd bewegen en minderen met eten of zelfs niet eten, maar in een kliniek gaat dit niet. Ik heb de kliniek als erg zwaar ervaren, maar als ik erop terugkijk ook als iets dat ik écht nodig had. Mijn draak had niet genoeg aan een deeltijdbehandeling; hier wist hij de behandelaren altijd te manipuleren. Een deeltijdbehandeling had ik namelijk al gehad voordat ik in de kliniek belandde. In de kliniek heb ik opnieuw leren eten. Ik vond een eetplan waar ik mij aan kon houden en waar ik zelf achter stond. Wat ik ook in de kliniek heb geleerd is - dat klinkt vast gek - praten. Ik heb geleerd dat ik mag en kan vertellen wat er in mij omgaat. Ik heb geleerd dat je niet alles alleen hoeft te doen. Hulp vragen is niet zwak. Nee hulp vragen is juist een teken van kracht!

Na de kliniek heb ik hier zes weken lang een deeltijdbehandeling gevolgd. Deze deeltijdbehandeling bestond uit drie dagen in de week, hiervoor ging ik dus op en neer vanuit huis naar Zutphen. In deze deeltijdbehandeling zat je in een groep, maar ook hier was het erg individueel. Iedereen had eigen doelen, een eigen proces. In de deeltijd groep was meer doorstroom dan in de kliniek; je zat dus minder lang bij dezelfde mensen in een groep. Dit vond ik zelf wat lastiger omdat je elke keer weer nieuwe mensen moest leren kennen. Maar dat is juist erg goed voor mij geweest. De overgang van kliniek naar drie dagen in de week deeltijd is voor mij goed geweest. Thuis kwam ik de draak en de patronen namelijk weer erg tegen, dus de houvast van de deeltijdbehandeling had ik nog erg nodig."

Hoe heeft deze behandeling jou geholpen bij herstel?

"Deze behandeling heeft mij geholpen omdat ik daar heb leren praten. Ik heb durven zeggen wat er nu precies in mij omging, wat mijn angsten waren en ik heb geleerd om hulp te vragen. Doordat ik eindelijk open kaart speelde met mijn behandelaren wisten ze wat er in mij omging en wat ik nodig had. Zo konden ze mij helpen. Ook heeft deze behandeling mij geholpen bij het herstel door mijn klinische behandeling te combineren met een traumabehandeling. Zelf vond ik dit in eerste instantie niet nodig, want ik had al een traumabehandeling gehad - en ach ik moest mij niet zo aanstellen. Het was al zoveel jaar geleden. Hup, gewoon vergeten. Ik mocht er van mezelf geen last meer van hebben en sprak er dan ook nooit over. Toch hebben ze hier gemerkt dat ik mijn eetstoornis niet kon gaan loslaten als ik het trauma niet had verwerkt.

Ik ben achteraf gezien erg blij dat ze dit merkten aan mij en dat ze er ook voor hebben gekozen om toch eerst het trauma aan te pakken. Dit is namelijk niet in alle behandelingen zo, vaak willen ze eerst gewichtsherstel en dan pas de traumabehandeling. Eerst gewichtsherstel en dan traumabehandeling had voor mij niet gewerkt, ik kon niet herstellen in gewicht met het onverwerkte trauma. Ik had er nog te veel last van, ook al mocht dat van mijzelf niet. Deze behandeling voor de eetstoornis in combinatie met de traumabehandeling heb ik als zwaar ervaren, maar het heeft mij heel erg geholpen. Ik heb het trauma een plek kunnen geven en ik weet dat ik de schuld niet bij mij zelf moet zoeken. Ik ben gegroeid in het hulp durven vragen, in het aangeven als het even niet meer gaat, maar ook in het doorzetten. De draak heeft veel en hard tegen me geschreeuwd. En dat doet hij nu nog, maar ik weet nu dat er keihard tegen ingaan het enige is dat gaat helpen. Hoe harder ik terug schreeuw, hoe zachter de stem van de draak uiteindelijk gaat worden."

Heb je iets gemist?

"Nee dat denk ik niet. Ik heb de behandelaren en mijn groepsgenoten als erg fijn en prettig ervaren, zelfs tijdens mijn traumabehandeling. Ik was destijds voor elk vreemd geluid en iedereen die ik niet kende erg bang, maar ik wist diep van binnen dat ik veilig was in de kliniek. Dat me niets kon overkomen. De behandelaren en de groepsgenoten waren er altijd voor mij en ze zouden mij niets laten gebeuren."

Zou je met de kennis van nu, iets tijdens je behandeling anders gedaan hebben?

"Oh ja zeker, helaas best wat dingen. Ik zou dan vanaf het begin open kaart spelen. De eerste paar weken heeft mijn draak nog veel mensen gemanipuleerd en voorgelogen. Ook zou ik eerder mijn plan gaan ophogen, niet te veel veilige producten kiezen waardoor ik wel de kliniek had kunnen verlaten met een gezond gewicht. Ik was ervan overtuigd dat hoe langzamer de gewichtsgroei, hoe beter het was voor mij. Dit maakte mijn draak mij wijs. Nu merk ik dat ik het mijzelf vooral erg moeilijk heb gemaakt. Gewichtsherstel thuis en nieuwe producten proberen en aangaan valt me zwaar. Iets wat de behandelaren altijd al tegen mij hebben gezegd. Met de kennis van nu had ik meer of misschien wel volledig op de behandelaren vertrouwd; zij weten op zulke momenten wat het beste is voor jou en hoe manipulatief een eetstoornis kan zijn. Zelf zie je het niet altijd in."

Zou je anderen deze behandeling/instantie aanraden?

"Ja, 100% zeker. Zonder deze behandeling stond ik nu niet waar ik nu sta. Zonder deze behandeling had ik nu nog niet mijn diploma behaald en was ik nu niet volledig aan het werk. Bij deze behandeling heb ik gemerkt dat ze je echt zien als persoon. Een persoon die het moeilijk heeft en hulp nodig heeft. Je bent hier geen nummer, je wordt echt gehoord en gezien. Ze denken met je mee, met het hele proces, ook met de nabehandeling. Ook hebben zij mijn ouders in dit proces betrokken. Zij konden deelnemen aan de oudergroep, iets wat voor mijn ouders erg helpend is geweest. Ze konden mij beter snappen waardoor er minder spanningen en ruzies ontstonden thuis."

Hoe gaat het nu met je?

"Goed. Gek om dat te zeggen, maar het gaat verassend goed met mij. Dit komt ook wel door de coronacrisis, hierdoor heb ik ergens een knop kunnen omzetten. Dit heb ik omschreven in mijn blog 'Ik heb een keuze, zij alleen hoop'. Er moet verandering komen en ik ben de enige die verandering kan brengen. Ik wil herstellen, ik kan herstellen en ik ga herstellen. Ik wil kunnen genieten van het leven zoals een 22- jarige hoort te doen. Ik ben inmiddels afgestudeerd en aan het werk. Het 'normale' leven geeft me positieve energie en motivatie. Dit is het leven wat ik wil, ik wil absoluut niet meer terug. Ik ben hard bezig met elke dag opnieuw tegen de draak in te gaan. Het levert nog wel af en toe paniek op, maar ik blijf volhouden. Paniek blijft niet, paniek wordt minder, ook al kan het lang duren. Ik hou in mijn achterhoofd wat mij vaak is gezegd en waar ik zelf ook in geloof: "Hoe harder jij terug schreeuwt tegen de draak, hoe zachter zijn stem wordt."

Wil je verder nog iets meegeven?

"Herstellen voelt misschien uitzichtloos. Misschien voel je je hopeloos. Het voelt misschien als een zwart gat. Ik omschrijf mijn herstel vaak alsof ik aan het rennen ben terwijl ik aan een elastiek vast zit en dit elastiek trekt mij elke keer weer terug. Elke keer sta ik weer achter de startstreep. Hoe vaak ga je door? Hoe vaak probeer je het weer opnieuw? Uiteindelijk verdwijnt het rek uit het elastiek en kom je elke keer een beetje verder. Uiteindelijk knapt het elastiek en sta jij bij de finish. Het voelt onmogelijk, maar dat is het niet. Hou hoop, hou moed, hou vol. Je hebt doorzettingsvermogen, meer dan je zelf denkt, anders was de eetstoornis ook niet zo sterk geweest. Ga voor herstel. Het is eng, het is moeilijk, maar je bent het waard, écht waar."

Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.