Weet jij nog wie je was voordat je een eetstoornis kreeg? Hoe zag jou leven er toen uit? Waar was je goed in? Wat vond je leuk? Waar was je allemaal mee bezig? En wat waren jou dromen voor de toekomst?
En wie ben jij de dag van vandaag? Ben jij door je eetstoornis veel van jezelf en om je heen verloren?

Als ik op mijn leventje terugkijk vóór dat ik een eetstoornis kreeg was het misschien wel niet eens zo slecht nog niet. Ik kan me nauwelijks nog voor de geest halen hoe ik mijn controle in het ‘niet-eten’ verloor en wat het me eigenlijk bracht waardoor ik dit volhield. Als ik daar nu op terug kijk kan ik eigenlijk alleen maar inzien dat ik alleen maar meer ben kwijtgeraakt, dan dat ik had.

Ik vond het leven niet echt leuk en zat in de knoop met mezelf. Ik was perfectionistisch en daarom nooit tevreden met mijn prestaties. Ik faalde op het VWO, ondanks ik dag en nacht met mijn neus in de boeken zat. Ik draaide met atletiek mee in de Nederlandse top, maar toch had ik altijd het idee onder te presteren. Ik liep altijd met een lach op mijn gezicht, was een echte sfeermaker en zo gek als een deur, ondanks ik mezelf eigenlijk best ellendig voelde. Ik voelde me eenzaam, maar was dit eigenlijk niet als ik terugkijk naar al de vrienden die ik toen om mij heen had.

OK, ik voelde me op dat moment niet goed en liep continu tegen mezelf op, maar ik had nog wel een leven. Ik ging naar school, ik was onder de mensen, had vrienden om me heen, kon sporten en op momenten best nog wel eens lachen of even genieten, al was het maar een seconde!

Mijn eetstoornis ontnam mij ook nog eens deze belangrijke dingen in mijn leven. Ik werd er helemaal door opgeslokt. Uiteindelijk draaide alles alleen nog maar om mijn ‘ziek-zijn’.

Er was geen plek meer in mijn leven om te genieten. Waar haalde ik de energie vandaan als ik alleen maar bezig was met het ‘niet-eten’ en mezelf afmatten? Ik was ook geen spontane of gezellige vriendin meer. Mijn gedachten gingen alleen maar uit naar het wel/niet eten. Is het gek dat vrienden mij daarom hebben losgelaten, als ik nooit geen aandacht meer voor ze had? Mijn gebrek aan concentratie en mijn opname zorgde ervoor dat ik mijn school moest opgeven en mijn talent in atletiek. Ik verloor al mijn kracht en kon op den duur helemaal niets meer.

Nu was ik écht alles kwijt. Ik kreeg slecht één ding voor dit alles terug:

‘Mijn eetstoornis’

Heeft jouw eetstoornis er ook voor gezorgd dat je ontzettend veel bent kwijt geraakt? Talenten, je spontaniteit, persoonlijke krachten, momenten waarop je kon genieten/plezier kon maken of belangrijke vrienden om je heen?

Wat heeft een eetstoornis je nou eigenlijk écht te bieden? Neemt het niet veel meer van je af dan dat het je in werkelijkheid oplevert?

Bezoek vanavond om 8 uur de chat en praat mee over het thema: Verlies door een eetstoornis

Bron foto: flickr.com/photos/_lovenothing/