Het gewicht van gewicht
In de behandeling van eetstoornissen is er één hele belangrijke waarde, namelijk: 'Gewicht' Het begint al bij de voordeur. 'Hoeveel weeg je?' Dan krijg je het therapieprogramma voor je neus: 'Maandag, weegdag' Je leest de voorwaarde van de behandeling: 'Na 3x afwijken van het streefgewicht volgt een time-out.'
Misschien begint het belang van gewicht zelfs wel al vóór de behandeling. Zo zijn er veel vooroordelen rondom eetstoornissen. De vraag: 'Wat is je gewicht?' roept verschillende reacties op van een onwetende omgeving.
'Ohw, maar dat is toch nog gezond, dat redt je ook nog wel zonder therapie.'
Of bij iemand met overgewicht: 'Tja, maar ben je dan wel genoeg gemotiveerd?'
En bij iemand met ondergewicht: 'Sorry, maar met zo'n gewicht kan niemand iets voor je betekenen. Je zult eerst moeten aankomen.'
Dit maakt het natuurlijk erg lastig om bij de hulpverlening aan te kloppen. Je word namelijk afgekeurd op juist datgene waar je het meest mee worstelt.
Uiteindelijk heb je toch de stap gezet naar de hulpverlening. Je problemen rondom Eten en je Gewicht beheersen je leven en je wilt dit maar wat graag loslaten. Maar wat gebeurd er dan? Juist in de therapie wordt de focus gelegd op 'Eten en Gewicht!'
Heb je net de keuze gemaakt om in therapie te gaan en de last van je eetstoornis aan te pakken. Word je hierin dubbel zo hard geconfronteerd met de waarde van je gewicht. Het gewicht blijkt zelfs wezenlijk van belang en onmisbaar in de therapie. Voldoet je gewicht niet aan de eisen, dan is het 'Dag therapie!' Veel meiden vinden dit onbegrijpelijk, voelen zich afgewezen en in de steek gelaten.
Wat verwachten we nou eigenlijk van de hulpverlening bij eetstoornissen? 'Eten en Gewicht' zijn een probleem, maar hoe moet de hulpverlening hier volgens jou mee omgaan?
Negeren? Moeten hulpverleners toekijken hoe jij jezelf kapot maakt?
Of:
Moeten hulpverleners je met je neus op de feiten drukken? Eten en gewicht zijn een probleem, dit moeten we niet ontkennen.
Wat vind jij?
Een vervolg op de themachat Hulpverlening van vorige week. Je bent (weer) van harte welkom van 20:00 tot 21:00 in de chat.
Vorige week gemist? Lees het thema nog eens hier:
https://www.proud2bme.nl/stories/Het_dagboek_van.../Nicole
Reacties
En als je in een groep komt, met allemaal mensen die ook allemaal bepaalde waarden aan gewicht en eten hebben gewicht en hun normen daaraan hebben aangepast, dan wordt het volgens mij alleen maar erger. Toen ik ooit in therapie zat zij het ene meisje tegen het andere; ja maar je bent zo langzaam afgevallen en ik vind je niet echt dun ofzo. Tadaa, zo wordt het ene eetgestoorde direcht toegepast op het andere eetgestoorde.
Misschien ben ik wel meer voor een mixgroep van verslaafden.. want eigenlijk zitten we allemaal met gelijkende onderliggende problemen.. En ik denk dat de manier van het inzetten van een eetstoornis niet zo heel veel scheelt als de manier van inzetten van een alcohol- of gameverslaving.. je gedachtes vullen met dat ene, niet hoeven denken aan andere dingen, niet hoeven voelen, etc. En als iedereen nou een beetje gezonds van iets heeft en kan laten zien wat 'normaal' is en dat dat ook heel leefbaar is..
Nouja. Lekker filosofisch, maar ik wilde het toch even hier neer zetten, omdat ik er vanavond niet bij kan zijn!
Het gevoel dat het niet erg genoeg is, dat je nog veel verder in je eetstoornis moet terrecht komen voordat je echt hulp krijgt speelt ook een rol dacht ik zo. Tenminste, als je een gezond gewicht hebt of net op het randje zit.
Als je te weinig weegt vind ik het absurd dat je niet geholpen word..
Ik denk zeker dat het goed is om je op andere dingen te richten, natuurlijk het gewicht wel in de gaten houdend.
Maar ik worstel juist met de gedachtes die daarbij komen.
En daar heb ik juist zoveel hulp bij nodig.
Daar 'verlang' ik naar.
XXX
Ank
Ik heb ook het idee dat buitenstaanders hierdoor denken dat het allemaal wel meevalt. Juist omdat er zoveel nadruk ligt op je gewicht.
Daardoor wordt je alleen maar onzekerder en het blijft voor de meeste een trigger.
Ik vind deze manier van behandeling heel prettig. Het werkt voor mij echt ontzettend goed!
Het is voor mij wel altijd een goede stok achter de deur geweest dan ik niet minder dan x kilo mocht wegen, anders moest ik naar een kliniek. Persoonlijk vind ik dat een heel naar vooruitzicht en dus heb ik me ook altijd aan dat gewicht gehouden. Ik kan me echter wel heel goed voorstellen dat als je niet het idee hebt dat er een grote consequentie tegenover staat als je te veel of te weinig weegt, het heel moeilijk is om je dan aan de 'norm' te houden.
Aangezien ik al bijna twee jaar worstel met mijn eetstoornis. Is het een paar maanden goed gegaan. Maar momenteel niet. Ik ben vorig jaar bij een psycholoog geweest en na 8 behandelingen gestopt. Via haar ben ik bij een voedingsdeskundigen terecht gekomen. Waar ik eerst om het half jaar moest komen. Daarna om drie maanden. En nu een keer per maand. Het is een super lieve vrouw, maar ik wil een andere hulps vorm ? Aagezien ik soms ook vreetbuien krijg. Raak ik momenteel de rode draad kwijt. Ik volg momenteel een studie waar ik dol graag mee door wil gaan. Heeft er iemand tips voor een alternatief voor hulps vorm ? Bedankt. Gr nicole