Smetvrees
Constant maar alles vies vinden. Elke keer nadat je iets hebt aangeraakt je handen wassen, uiteindelijk zitten je handen vol kloven. Alert op alles wat er om je heen is. Je durft je huis nauwelijks uit omdat je doodsbang bent voor bacteriën. Deuren kunnen niet open om dat deurklink ‘besmet' is. Delen van het huis mogen niet meer gebruikt worden omdat het te vies zou zijn. Zelfs als iets uit de vaatwasser komt nog even extra schoonmaken. Poetsen is een uitlaatklep, alles moet dwangmatig en perfect schoongemaakt worden. Dat noemen ze nou smetvrees.
Smetvrees is een vorm van een obsessieve compulsieve stoornis. Mensen die lijden aan smetvrees hebben vaak veel last van dwang. Er zijn in Nederland ongeveer honderdduizend mensen met smetvrees. Het is de meest voorkomende dwangstoornis onder vrouwen.
Fotografie: Freelyhaylee
"Het was altijd netjes bij ons thuis. Alles stond recht en had zijn eigen plekje. Als ik iets een centimeter zou verschuiven zou het mijn moeder opvallen. Mijn kamer was ook heel netjes. Niet omdat ikzelf zo netjes was, maar omdat mijn moeder het iedere dag helemaal perfect maakte. Ik mocht mijn eigen bed wel opmaken, maar deed dat toch nooit naar haar wensen. De sprei die op bed lag, lag nooit recht genoeg en de knuffels die op het bed hoorde te staan als een soort tentoonstelling, zaten nooit perfect naast elkaar. Daarom maakte mijn moeder mijn beld liever zelf op. Ik hield van een beetje rommelig omdat mijn moeder zo extreem netjes was. Rommelig stond voor mij voor gezelligheid, omdat al die netheid niet gezellig was. Het was extreem gecontroleerd en onvrij.
We hadden niet vaak mensen bij ons over de vloer, omdat dit het risico op een vies huis vergrootte. Als we al bezoek hadden, dan was dit in de zomer. In de zomer kon het bezoek immers in de tuin zitten en hoefden ze niet met hun mogelijk vieze schoenen over het witte tapijt te lopen. Drama was het, als het plots begon te regenen.
Ik mocht thuis nooit koken of iets bakken. Ik vond het leuk om een taart of cake te bakken, maar mocht dat - zelfs toen ik 16 was - alleen als mijn moeder ook in de keuken was. Ze was veel te bang dat er iets vies zou worden of dat ik iets kapot zou maken. Heel af en toe bakte ik stiekem een cake als ze weg was. Dan zorgde ik ervoor dat alles weer perfect schoon was als te thuis kwam. Er stond dan alleen een goudbruine cake op het aanrecht." Lize
Als je smetvrees hebt dan kan je de hele dag dwangmatig bezig zijn met alles schoonmaken, zogenaamde virussen en bacteriën moeten het huis uitgebannen worden. Het schoonmaken is dan een obsessie voor je geworden. Je bent bijvoorbeeld erg bang om besmet of ziek te worden van een ‘vies' ding wat is aangeraakt.
Vaak begint de smetvrees onschuldig. Je wast je handen een paar keer meer, je maakt het huis wat vaker schoon of je veegt de deurklink eerst af voordat je die open doet. Dat bouwt zich echter steeds verder uit, er komen steeds meer dwanghandelingen bij. Totdat het je hele leven beheerst en alles in teken staat van de smetvrees.
Zoals je in het schuingedrukte ervaringsverhaal hierboven kan lezen is smetvrees niet alleen maar 'vaak je handen wassen'. Smetvrees is veel breder. Het is dus niet zo dat wanneer je niet 30 keer je handen was op een dag, je geen smetvrees kan hebben.
Het komt nogal eens voor dat mensen met smetvrees zich gaan isoleren van de buitenwereld. De angst om naar buiten te gaan is groot, het is eng om met andere mensen in contact te zijn. "Wie weet wat zij wel niet voor bacteriën meedragen..."
Doordat je je steeds meer isoleert van de buitenwereld zal je steeds eenzamer worden en wordt de kans om een depressie te ontwikkelen ook steeds groter.
Voor mensen met smetvrees wordt vaak cognitieve gedragstherapie aangeraden in combinatie met medicatie. Ook exposure therapie is bij de behandeling van smetvrees belangrijk. Bij een exposure ga je onder begeleiding je angst aan door middel van een opdracht. Je moet bijvoorbeeld een lantaarnpaal aanraken, iets wat op de grond ligt oppakken of na een handeling niet je handen wassen. Zo leer je dat helemaal niks gebeurt en dwanghandelingen niet nodig zijn.
De oorzaken die leiden tot smetvrees zijn verschillend of soms lastig aan te duiden. Het kan een opeenstapeling zijn van gebeurtenissen, er kan sprake zijn van een traumatische ervaring of een obsessie voor perfectie. Als iemand in je familie een dwangstoornis heeft heb je bovendien meer kans om smetvrees te krijgen.
Smetvrees is dus heel wat meer dan gewoon een beetje bang voor vuil zijn. Het is een obsessie die je hele leven kan beheersen!
Herken jij hier iets van?
Door: Judith
Gerelateerde blogposts
Reacties
Het lijkt me heel zwaar en vermoeiend om hiermee te moeten leven!
en ja aan mijn slaapkamer zie je niet dat ik smetvrees heb, hij is heel slordig en er licht een klein beetje stof enzo, dit komt omdat ik 'vies' ben van het kuisgerief en daar niet aan durf komen, zo kan ik dus ook niet poetsen tenzij ik een bui heb dat het me wel lukt, maar meestal dus niet. heel lastig het kost ook veel geld want een stofdoek smijt ik weg na 1 keer te gebruiken hebben, duur dus en zo lastig
maar gelukkig heb ik daar nu geen last meer van, het beperkt je in zo veel dingen
nu is schoonmaken in de thuiszorg zelfs mijn vakantiebaantje geworden,
en ik ben er best wel trots op dat dat me nu lukt
Het derde probleem is ontstaan uit de hierbovengenoemde dwangneurose en smetvrees: ik wil over alles controle hebben, omdat ik me dan wél enigzins rustig voel. Ik ben hierdoor extreem netjes, moet op de millimeters gelijk staan. Om gek van te worden, want ik leg de lat steeds hoger voor mezelf!
Ondanks dit alles woon ik toch samen met mijn partner en lukt het me om mijn universitaire studie aan de Ersmus Universiteit Rotterdam door te komen (vraag me maar niet hoe)!
Gelukkig begint mijn therapie a.s. Maandag. Kijk er erg naar uit!
ik heb naar school zo een flesje handgel mee en thuis ook altrijd bij me
me handen raken kapot maar dat kan ook aan de winter liggen
allen ik merk wel dat ik geen deur klinken aan wil raken en dat soort dingen wil vermijden
Ook heb ik neurotish dwang dingen zoals dat ik 5 x in een half uur moet controleren of me gulp deur zak dicht zijn En ik weet niet of het iets is dat het losse dingen bij elkaar iets lijken maar ik heb er nog geen last van dus ik blijf zo door gaan
Het is niet erg denk ik gewoon schoon :)
Alles met speeksel is vies zegt hij...
Is dit smetvrees?!
Daarom wil ik iedereen adviseren bij het minste vermoeden van smetvrees toch hulp te gaan zoeken. Hoe sneller je er bij bent, hoe eerder je eraf bent.
In medicijnen geloof ik niet, geprobeerd, gestopt en het kwam terug. Smetvrees heeft een oorzaak, ik moest de angst niet wegnemen maar de oorzaak daarvan. En dan bedoel ik niet de bacterie wegnemen ;-) maar de achterliggende oorzaak.
Je omgeving kan je enorm helpen. Het is heel belangrijk dat je omgeving niet meegaat in je dwanghandelingen. En als je vervolgens daardoor paniekerig bent, je liefdevol ondersteunt door te vertellen dat de angst nu is, en wel weer wegzakt
Ik vind het ook heel moeilijk de grens te stellen tussen normale hygiëne en smetvrees omdat iedereen een andere norm van hygiëne heeft. Mij is nu geleerd dat normale hygiene inhoudt dat je niet angstig bent vuil maar het gewoon prettiger vind om schoon te zijn. Je zou het handen wassen dus ook kunnen laten.
Voor oproepjes kunt u mailen naar info@proud2bme.nl
Ik vind vind als iemand van mijn eten eet maar soms kan me in houden.
of als iemand zijn tas om mij bed legt dan wordt ik gekk!
Ik ben nu wel in therapie sinds 2 weken en ik hoop echt dat de therapeute mij echt kan helpen. Ik ben nu wel al 3 grootouders verloren op korte tijd en 1 ervan aan kanker, dan ook mijn werk kwijtgeraakt en daar heeft het denk ik ook wel mee te maken, dat denkt mijn therapeute namelijk ook. Dat ik dingen niet verwerkt heb, waardoor ik dit heb ontwikkeld.
Mijn ouders worden er echt lastig van dat ik zo doe en ook de vele handdoeken die er doorgaan op een dag. Ik wil er echt mee stoppen, maar het is echt iets wat zeer moeilijk is.
Ik ben daarom op zoek gegaan naar forums, waar ik toch even dingen kan delen met andere mensen die hier ook last van hebben, het gevoel dat je met dit probleem toch niet alleen staat.
Wat moeilijk, dat is niet de bedoeling van het leven wat je gekregen heb dat je het hierdoor niet meer ziet zitten.
Kun je hier met iemand over praten? Of desnoods thuis iemand bellen zodat je niet weg hoef.
Wat ontzettend eenzaam moet dit zijn.
Sterkte!
Ik herken mijzelf volledig in jou. Ik vecht nu drie jaar alleen tegen smetvrees en mijn angst en dwanghandelingen worden steeds erger. Ik heb nu therapie zonder medicijnen en heb morgen mijn tweede intake met dubbeluur. Ook ik heb bijna geen sociale momenten meer, omdat mijn huis poetsen na visite teveel is nu voor mij.
Ik weet hoe gefrustreerd en alleen en moe je je voelt. Maar ik wil je laten weten dat er verlichting kan zijn met hulp. Ik heb besloten dat ik mijn leven terug wil, want leven met dit smetvrees monster is ook geen leven. Ik wil je dus laten weten dat er mensen zijn die enorm met je mee leven. Ik weet dat ik een hele lange weg heb te gaan, maar jij bent mijn voorbeeld gek genoeg. Wij hebben nog geen kinderen, jij hebt dat allemaal wel gered en ik hoop zo intens dat jij ook kunt worden geholpen, iedereen verdient vrijheid. En geloof het of niet maar jouw verhaal heeft mij uit mijn eenzaamheid gehaald, ik ben niet alleen. Ik wens je alle kracht van de wereld toe! En ik weet nog niet hoe, maar wel dat als de therapie bij mij aanslaat ik me ga inzetten voor al die anderen die er actief of passief mee leven.
Hele dikke knuffel van mij, ik wens iedereen de grootste kracht en uiteindelijk geluk van de wereld!
Chantal
Kelly
Toen het vakantie was en ik was helemaal home alone (mijn ouders waren aan het werk) is mijn vriendin toch stiekem bij mij gaan spelen.. het was echt super gezellig, jammer dat ik dit niet vaker kan beleven :(
Mijn vader en ik gingen naar de winkels om producten te kopen wat mijn moeder nodig had (waaronder bleekmiddel. '-') Maar toen we langs de dierenwinkel liepen, sleep mijn vader mij de winkel in. We keken naar de vissen, die er zo kleurrijk uitzagen.. op een gegeven moment vroeg mijn vader "Zullen we een aquarium kopen? Zal leuk voor je kamer zijn!"
Ik was totaal verbaasd. "M..maar dat mag niet van mama?"
"We kunnen haar overhalen, toch?"
Ik was zo blij dat mijn vader zo'n leuk voorstel had, maar aan de andere kant was ik erg teleurgesteld dat het echt niet mag.. We besloten een andere keer terug te komen.
Aan tafel probeerden ik en mijn vader het rustig te vragen.. En ik begon best wel te slijmen, eerlijkgezegd 😂. En toen begon mijn moeder het te begrijpen. "Geen spraken van!", zei ze schreeuwend. "Jij kan niet eens je eigen kamer schoonhouden!"
Mijn kamer was altijd netjes, maar als er een papiertje op de grond lag, was het weer eens een "zwijnenstal"
Ik was gebroken en ben van tafel afgerend, naar boven.
Nu zit ik in mijn kamer, tips op internet op te zoeken...
Liefs
Ik snap je, ik wel niet helemaal hetzelfde probleem/dezelfde dwang, maar ik snap wel wat je bedoeld omdat ik dit dus met andere dingen voorheb. Wat mij vooral erg heeft geholpen is om een keer met je huisarts te gaan praten. Je huisarts kan je dingen vanuit een ander perspectief doen bekijken. Ook voelt het goed om je verhaal eens te kunnen doen en je hart te luchten. Bij je huisarts wordt je namelijk ook niet bevooroordeeld of scheef bekeken. Een huisarts heeft meestal ook wel een soort van ervaring hiermee en kan je situatie misschien ook beter inschatten. Hierdoor kan die je misschien wel helpen en je zeggen wat je zou kunnen doen om ervan af te geraken. Het is ook vrijblijvend. Hij/zij kan je niet dwingen om geholpen te worden, meestal geven ze je advies en soms spreken ze een volgende afspraak af (na 3 weken ofzo) om te kijken of er iets veranderd is. Verergerd of verbetererd? Hij/zij zal het graag horen en je opnieuw advies geven.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt,
Liefs
Ik heb een wilde tuin, zij heeft een hysterisch schone tuin, er leeft niks!
Nu gooit ze zelfs zeepsop water op mijn planten!
Hun huis ziet er uit als een toonzaal, er wordt niet in geleefd, alles staat al jaren op de zelfde plek, heel erg eng vind ik dat.
Het is heel erg voor haar, het is ook heel erg dat ik er op deze manier mee geconfronteerd moet worden, buiten dat is ze ook nog es extreem dom, dus een gesprek valt er niet mee te hebben, om dit te bespreken.
Ik weet dat het een stoornis in het obsessive compulsive disorder aspect is, heeft met controle en angst voor verlies van controle te maken.
Voor haar is dit NORMAAL, en zijn alle andere mensen ziek en viespeuken.
Sneu, heel sneu.
het schijnt ook een erfelijke aspect te kunnen hebben, lage IQ, werkloosheid schijnen allemaal van invloed te kunnen zijn bij het ontwikkelen van deze angststoornis.
Er is nog een soort van eliminatie therapie, waarin je steeds het minst enge poets gedoe niet doet, en dan kan ervaren dat de wereld niet vergaat en jij niet dood gaat, als je dat ene dingetje niet meer doet.
Medicatie voor deze obsessie zijn angst onderdrukkende medicatie, kweet niet of dat nou wel zo`n goed idee is....?!