Je bent perfectionistisch. Je wilt graag ergens goed in zijn, bijzonder zijn. Je hebt een doel: dun worden! En daar heb je veel voor over. Als je bezig bent met afvallen, hoef je nergens anders aan te denken. Je bent trots op je discipline, en je wordt steeds beter...

door "Loser"

Tot het moment dat je beseft dat je helemaal geen controle meer hebt over dit gedrag. Dat je hiermee je lichaam en de rest van je leven kapot maakt. Maar, als je probeert om hiermee te stoppen, mis je toch dat doel, dat alles kunnen vergeten als je daarmee bezig bent, de trots als je weer een stapje verder gekomen bent. Genezen is ook een doel, maar voor jou voelt misschien dit precies de verkeerde kant op...

En hoe vul je de plek van je eetstoornis dan in? Hoe voorkom je dat je terugvalt omdat je je bewijsdrang nergens anders in kwijt kunt?

Bij mij door het bespelen van een instrument!

Als jong meisje van 6 leerde ik al noten lezen, en een jaar laten werd ik verliefd op de accordeon. Ik heb 5 jaar les gehad, waarin ik echt niet altijd even gemotiveerd ben geweest, en nadat ik verhuisde en dus niet meer bij mij oude docent terecht kon, heb ik 3 jaar amper gespeeld. Doodzonde!

Maar... vorig jaar zomer heb ik het weer opgepakt! Ik ben zwaar fan geworden van de muziek van Yann Tiersen, ik wilde voor die mooie liedjes weer echt mijn best doen, en zijn ‘La Valse de Amelié' was het eerste echte liedje dat ik op de piano kon. Ik heb ook twee workshops djembée-spelen gedaan, waar ik super vrolijk van werd! :D Helaas, die piano stond bij mijn vader, waarmee ik nu geen contact meer heb. De djembée staat al een jaar haast ongeroerd op mijn kamer. En toen de stress van school weer begon, ben ik ook mijn prachtige accordeon vergeten.

Maar nu is het vakantie! En nu heb ik alle tijd om weer aan het oefenen te gaan met nieuwe geweldige liedjes. Vanavond heb ik een heleboel bladmuziek van internet gehaald, en ik kan niet wachten om hier morgen aan te beginnen. Accordeonspelen maakt me vrolijk, ook als ik me rot voel.

Soms blijf ik nadenken tijdens het spelen, dan helpt het niet echt, maar vaak kan ik ook helemaal in de muziek opgaan. Heerlijk is dat! Ik heb een gezond doel om naar te streven, het vloeiend kunnen spelen van die liedjes! Nu school is afgelopen, kan ik mijn perfectionisme niet meer kwijt in schoolwerk, maar wel in het zo goed mogelijk leren spelen van nieuwe nummers! Ik wil echt goed worden daarin. Ik heb vreselijk opgezien tegen de vakantie, vind het heel erg moeilijk om mijn dagen opvulling te geven, maar met accordeonspelen heb ik enig houvast.

Dus iedereen, haal die oude blokfluit uit de kast, koop een djembée of sluit je aan bij een plaatselijk orkest! Als je nog niets speelt, kijk rond, zoek een instrument dat bij je past, kijk of je in de buurt les kunt krijgen. Want muziek maken is niet alleen heel erg leuk om te doen, het werkt ook enorm therapeutisch!

Je leert om door te zetten, als dat ene stomme riedeltje na 100 keer oefenen nog steeds niet in je vingers zit, je leert dat het niet erg is om fouten te maken, je leert dat je door veel te oefenen kunt bereiken wat je wilt. En je zult echt trots zijn op jezelf als je eindelijk dat supergave maar oh zo moeilijke lied kunt spelen!

En als je dan op zoek gaat naar een instrument, kies dan vooral iets speciaals. Iedereen kan wel een beetje piano spelen, dus om ‘bijzonder' te zijn, zul je dat heel goed moeten kunnen. Maar wie speelt er nou panfluit, hobo, piccolo of bandoleon? Je bent nooit te oud om te beginnen, en het is nooit te laat om je oude liefde weer op te pakken. Of je nou Chopin speelt of Vader Jacob, zolang jij plezier hebt in het spelen, en je niet teveel ruzie krijgt met de buren, is alles goed! :D

En als iedereen meedoet, kunnen we binnenkort een heus proud-orkest oprichten!

Wie doet er mee?