Ergens aan het begin van de middelbare school begon ik voor het eerst echt make-up te gaan dragen. Ik gebruikte mascara en deed wat oogpotlood op mijn waterlijn. Dit vond ik heel mooi en eigenlijk is dit wat ik nog steeds veel draag. Door de jaren zag ik natuurlijk ook de make-up van andere meiden uit de klas. De een had helemaal geen make-up op en de ander droeg al volop foundation en dikke lagen mascara. Vooral over dat laatste was ik vaak flink onder de indruk. Hoe kregen die meiden die wimpers nou zo vol en lang?

Bron

Ik probeerde verschillende mascara's en kocht zelfs een keer een hele dure mascara van Chanel in de hoop dat ik dan ook spontaan van die hele mooie volle donkere wimpers zou krijgen. Meestal gebeurde er vrij weinig of zagen mijn wimpers eruit als enge spinnenpoten. Ook zat mijn oogpotlood aan het einde van de dag standaard zo ongeveer op mijn kaak in plaats van op mijn waterlijn.

De afgelopen jaren ben ik me wat meer met make-up bezig gaan houden en ontdekte ik bijvoorbeeld eyeliner. Ook hier ging ik, inmiddels aan de hand van youtubefilmpjes, mee aan de slag. Waar ik op die filmpjes zag hoe meiden een mooi zwart lijntje boven hun ogen creëerden, transformeerde ik mijn ogen om tot grote inktvlekken met vreemde witte gaten ertussen. Ik kreeg het nooit voor elkaar om zo'n mooi strak lijntje te trekken, ondanks dat ik het tientallen keren heb geprobeerd met verschillende soorten eyeliners. Ik voelde me een onwijze sukkel.

Ook op het gebied van haar bleek ik geen expert te zijn. Toen ik ergens zag hoe je heel eenvoudig met een stijltang krullen en slag in je haar kon maken, besloot ik impulsief een stijltang te bestellen, en ging ik aan de slag. Veel verder dan een paar vreemde vouwen die nog dagen zichtbaar waren, is dit ook niet gekomen.

Inmiddels kan ik wel lachen om mijn vreemde pogingen om bepaalde creaties met make-up en haar na te maken, toen vond ik het echter een stuk minder leuk. Ik stelde me voor hoeveel mooier ik eruit zou kunnen zien met mooie make-up zoals andere meiden en voelde me lelijk zonder, of met alleen die simpele mascara en oogpotlood. Ik begreep niet hoe meiden het voor elkaar kregen dat hun foundation aan het einde van de dag nog zo mooi zat terwijl mijn bb-cream na een paar uur al op bijzondere wijze verdwenen lijkt te zijn. Het maakte me erg onzeker, mooi zijn leek niet voor mij weggelegd.

Een aantal jaar later kijk ik hier wel iets anders naar. Als ik zie hoe sommige vrouwen met make-up zijn, dan vind ik dat nog steeds heel knap, maar ik ben niet meer jaloers. Niet iedereen is nu eenmaal heel handig met make-up en dat hoeft ook helemaal niet. Mooi zijn hangt namelijk niet af van veel of weinig make-up dragen of van hoe je het op je gezicht hebt aangebracht. Het hangt veel meer af van of je lekker in je vel zit. Ik merk inmiddels dat de dagen waarop ik me goed voel, ook de dagen zijn dat ik tevreden in de spiegel kan kijken. Dat ik geen strak zwart lijntje met een mooie wing boven mijn ogen kan zetten, staat daar eigenlijk los van.

Bron

Ben jij handig met make-up?