Tijdens mijn eetstoornis ben ik langzaam begonnen meer make-up te dragen. Ik denk door onzekerheid. Daarna raakte ik er eigenlijk een beetje aan ''verslaafd''. Ik vond het natuurlijk ook gewoon leuk, en nog steeds, om mezelf en anderen op te maken en op hun mooist te laten zijn. Maar op een gegeven moment durfde ik niet echt meer zonder. Ik vond mijn eigen gezicht ook niet meer mooi zonder make-up, omdat ik er zo aan gewend was. Ik ben hierin helaas ook niet de enige. Meer beautybloggers, vriendinnen en vrouwelijke familieleden beamen dat dit gebeurde toen zij meer make-up gingen dragen.

Make-up kan ontzettend leuk zijn om mee te experimenteren. Je kunt je ogen, lippen of gezichtsvorm er mooi mee benadrukken of uit laten komen. Voor feestjes kun je jezelf net even extra laten stralen of wat oneffenheden wegwerken, zodat de aandacht daar niet naartoe gaat. Make-up kan leuk zijn, maar ik denk wel dat je je bewust moet zijn van de risico's die je loopt als je veel make-up draagt. Zo kan je huid er door verstopt raken, kun je er anders uit gaan zien dan je eigenlijk bent of kun je er zo aan gewend raken dat je niet meer zonder durft. Ook kun je jezelf er minder mooi door gaan vinden en dat is natuurlijk nooit de bedoeling van het gebruiken van make-up.

Zelf ben ik de afgelopen jaren steeds minder make-up gaan gebruiken. Soms draag ik dagen helemaal geen make-up. Ik heb no make-up dagen en voel me daar heerlijk bij in plaats van lelijk of minder mooi. Mascara en wenkbrauwpotlood blijven mijn twee favorieten die ik op zijn minst nog wel graag draag. Soms draag ik ook nog wat oogpotlood in mijn bovenste wimperrand, maar ook dat doe ik niet meer dagelijks. Waar ik vroeger voor een feestje ook nog een primer, BB-cream, bronzer, highlighter, blush, concealer, eyeliner en lipgloss droeg is dat nu enkel wat bronzrn op mijn wangen naast mascara. Minder en daardoor meer mezelf. En dat was best even wennen.

De reden dat ik make-up ben gaan gebruiken had te maken met de donkere wallen onder mijn ogen en wat puistjes. Die wilde ik wegwerken en dat deed ik op een manier waardoor je zo min mogelijk zag dat ik make-up gebruikte; zo natuurlijk mogelijk. Ik gebruikte een mooie primer en weinig foundation, maar net genoeg foundation om het egaal te maken. Om het zo onopvallend mogelijk op mijn gezicht aan te brengen, maar toch te zorgen voor een goede dekking, moest ik er heel wat eerder voor opstaan. Iets dat ik niet altijd leuk vond en waardoor ik nogal eens flink moest haasten.

Uiteindelijk ben ik nog enkel wat concealer gaan gebruiken de afgelopen jaren. Ik droeg dat onder mijn ogen tegen de wallen of op plekjes waar ik oneffenheden had. Inmiddels gebruik ik ook dat niet meer. Jammer dan dat ik een beetje wallen heb, dat is nu eenmaal mijn gezicht. En helaas, maar waar, horen ook die puistjes er soms ook gewoon bij. Ik probeer mijn huid weer te laten ademen. Ik gebruik enkel kokosolie als gezichtsverzorging en reinig het goed iedere dag.

Ik moest in het begin wel even wennen aan die onbedekte huid. Mijn eigen, echte huid. Mijn huid met hier en daar een puistje en blijkbaar enorm veel sproeten in de zomer. Mensen om mij heen zeiden er ook wel eens iets over: ‘Zo jij hebt veel spoeten' of ‘Ben je moe?' Die laatste was natuurlijk niet altijd leuk om te horen, maar inmiddels zijn die mensen ook aan mijn gezicht zonder make-up gewend en dat voelt heerlijk.

Het voordeel van het afkicken van make-up is dat ik mezelf nu ook mooi kan vinden zonder make-up. Ik kijk soms in de spiegel en denk: ''He, ik zie er mooi uit vandaag. En ik draag niet eens make-up.'' Dat voelt goed, maar was wel even wennen. Een beetje bronzer in de winter helpt me van mijn bleke gezicht af op donkere winterdagen als ik dat fijn vind. En die donkere kringen onder mijn ogen, daarvoor moet ik gewoon genoeg drinken en goed slapen. Dat doet een hoop goeds voor mijn huid.

Draag jij veel make-up of durf je niet zonder, dan is het een goede uitdaging om er mee te gaan minderen en af en toe niets te dragen. Moeilijk natuurlijk, want de make-up en het egaliseren van je huid blijft misschien heel verleidelijk, maar uiteindelijk geeft het je een vrij gevoel. Je hoeft natuurlijk niet te streven naar helemaal geen make-up, je mag best wat dingetjes gebruiken als je dat mooi vindt of leuk vindt om mee te spelen, maar bedek jezelf niet iedere dag onder allerlei producten.

Wil je jezelf accepteren dan is het goed om de nep-onderdelen aan je lichaam zo min mogelijk toe te laten of af te bouwen. Kunstnagels, extensions, nep-wimpers, opgevulde push-up BH's, gebleekte tanden, spray-tan, wimper-extensions, lip-plumper of veel make-up, het is allemaal hartstikke leuk, maar het helpt je niet om jezelf te accepteren. Je verandert jezelf ermee in iemand die je eigenlijk helemaal niet bent. Je komt verder van jezelf af te staan en als je het dan weg laat, voel je je minder mooi, terwijl je dat helemaal niet bent.

Verder heb ik ook gemerkt dat sommige mensen het helemaal niet zagen dat ik dingen weg liet. Ze hebben er nooit iets over gezegd en toen ik het vertelde zeiden ze dat ze er niets van hadden gemerkt. Ik ben zelf blij dat ik in de loop van de jaren mezelf meer ‘echt' laat zien en wilde dat graag delen. Misschien herken je het als lezer of zet het je aan het denken tijdens jouw weg naar zelf acceptatie.

Hoe zit dat bij jou?