Hoe help je iemand met een eetstoornis?

 

tips

Veel mensen vinden het lastig om te reageren op iemand die vertelt dat hij/zij een eetstoornis heeft. Want wat zeg je? Er is zoveel wat verkeerd kan vallen, dus twijfel je misschien wel over wat je nu het beste kunt doen of zeggen... of je houdt ''verstandig'' je mond. Misschien frustreert het je wel enorm dat je hem/haar niet kunt helpen of heb je gewoon even geen idee wat je moet zeggen...

Zonder ontzettend veel verstand te hebben van eetstoornissen, kun je een aantal praktische dingen doen voor degene met een eetstoornis. Misschien is het wel je beste vriendin, je dochter of je broer. Proud heeft daarom wat tips voor je op een rijtje gezet. De tips staan in willekeurige volgorde en zijn samen allemaal belangrijk.

N.b. Voor het gemak is er geschreven over ''zij'', maar het kan natuurlijk ook ''hij'' zijn. 

1. Een eetstoornis komt nooit alleen
Dat een eetstoornis niet zomaar gedrag is dat door de media getriggerd wordt mag duidelijk zijn. De meeste eetstoornissen hebben dan ook een emotionele, psychische oorzaak. Eigenlijk kun je de eetstoornis zien als het symptoom van de achterliggende problemen.

Vaak richt iemand zich zo op eten, dat zij zich niet meer hoeft bezig te houden met de problemen die spelen. Het is voor sommige mensen een verdoving, voor anderen een afleiding of vlucht. Vind je het nog steeds lastig te begrijpen dat iemand zich op eten richt in plaats van omgaat met haar problemen? Probeer het dan eens te zien als een soort verslaving. Niet volledig, maar op een aantal vlakken komt een eetstoornis daarmee overeen. Ze kan vaak op dat moment nog niet zonder de eetstoornis, omdat ze op dat moment nog niet weet hoe je met bepaalde lastige emoties of gebeurtenissen omgaat. Door overeten of weinig eten te ''gebruiken'' onderdrukt ze eventueel bepaalde emoties, waardoor er bijvoorbeeld rust wordt gecreëerd.

Bedenk wel wanneer je iemand wilt helpen: je komt als het ware aan iemand zijn verslaving. Het kan dus best zijn dat je dit niet in dank wordt afgenomen en je boze, afhoudende reacties krijgt. Ren hiervoor niet weg, laat de persoon weten dat je er voor haar bent.

2. Boos zijn
Veel omstanders, bijvoorbeeld ouders worden soms boos op hun kind wanneer het niet gezond of voldoende wil eten. Het kan zijn dat hierdoor veel ruzie ontstaat binnen het gezin. Het kan goed helpen om haar los van de eetstoornis te zien. Een eetstoornis is een ziekte, een probleem wat aanwezig is. Het is niet zo dat ze ervoor kiest om ziek te zijn, maar ze kan wel zelf kiezen voor behandeling. Wees daarom niet boos op haar, maar op de eetstoornis. Het helpt soms ook om dit tegen haar te zeggen. In veel gevallen kun je hier gewoon open over zijn en samen over praten. Misschien is ze zelf ook wel hartstikke boos op de ziekte. Samen die frustratie uiten, kan zorgen voor een gevoel van ''samen de strijd aan gaan.'' en ervoor zorgen dat ze zich begrepen voelt.

Stel wel duidelijke grenzen, verlies jezelf niet in haar eetstoornis en blijf ook je eigen leven leiden!

3. De eerste stap
Als je vriendin of dochter vertelt een eetstoornis te hebben of je erachter bent gekomen, bespreek dit dan vooral op een rustige manier en oordeel niet. Zo zorg je ervoor dat je openstaat voor haar verhaal en haar probleem niet afstoot. Je kunt voorstellen samen naar de huisarts te gaan, tenzij zij dat liever zelf doet. Vraag eens wat ze zou willen en of ze de eetstoornis wil blijven vasthouden of zou willen leren leven en genieten door bijvoorbeeld therapie te gaan volgen. Soms is echter een confronterende aanpak effectiever, maar probeer het eerst vriendschappelijk te bespreken. Probeer hulpverlening vooral te stimuleren en als iets positiefs te zien.

Het merendeel van de mensen met een eetstoornis denken het zelf op te kunnen lossen door weer gezond te gaan eten en weer ''normaal'' te gaan doen. Echter is een eetstoornis niet opgelost wanneer iemand weer gezond eet, evenals dat het niet opgelost hoeft te zijn wanneer iemand niet meer afvalt of een gezond gewicht heeft. Je kunt aan de buitenkant niet zien hoe iemand zich van binnen voelt. Ze hoeft niet enorm veel ondergewicht of overgewicht te hebben om een ernstig psychisch probleem te hebben dat zich uit in eten. Neem het probleem met eten daarom serieus en denk niet dat het na goede afspraken in huis of een controle bij de huisarts of diëtist opgelost zal zijn.

4. Hulpverlening
Niet alleen mensen met een eetstoornis kunnen een behandeling volgen, bij veel instellingen is het ook mogelijk dat de ouders met hun kind of partners gesprekken hebben. In dit soort gesprekken (vaak systeemgesprekken genoemd) kunnen handvatten aangeboden worden of kunnen gesprekken worden gevoerd die thuis niet snel gevoerd zouden worden. Gezinstherapie of systeemtherapie kan dus enorm waardevol zijn om te zorgen dat de relaties weer 'gezond' worden. 

Wanneer een goede vriend of dochter een behandeling volgt, is het niet zo dat ze daar haar problemen oplost en thuis weer ''normaal'' kan functioneren. Therapie kan behoorlijk heftig en vermoeiend zijn. Heb geduld met haar en vraag haar regelmatig naar hoe het gaat in therapie. Hiermee toon je niet alleen belangstelling, maar je kunt ook vragen wat jij voor haar zou kunnen betekenen naast haar therapie.

tips5. Praten
Niet alleen voor mensen die er om heen staan is het lastig om te praten over een eetstoornis, ook voor degene die een eetstoornis heeft kan het lastig zijn om te praten over hoe het voor haar is. Misschien weet ze het zelf wel niet eens of durft ze er niet over te praten omdat ze denkt tot last te zijn.

Probeer toch te praten over de problemen die spelen en de moeite met eten. Stel vragen aanhaar. Vraag eens hoe het voor haar is om bang te zijn voor eten of wat ze graag zou willen dat je voor haar zou doen.

Je kunt elkaar op die manier vertellen hoe je erover denkt en ook de juiste hulpt bieden. Wanneer je dingen niet begrijpt, kun je doorvragen. Dat is vaak beter dan bijvoorbeeld zeggen dat het niet klopt dat die persoon te dik is. 

Als ze last heeft van eetbuien of braken, kun je samen praten over wat er nodig is om die eetbuien tegen te gaan. Je kunt samen bijvoorbeeld de hond uitlaten op een moment wanneer dat nodig is. Maar afspraken met elkaar. Soms helpt het om samen een lijstje op te stellen van activiteiten of gedachten die helpen om het braken of overeten tegen kunnen gaan. Doe dit samen en laat haar er zelf over nadenken.

Veel omstanders zijn geneigd hun mond te houden of maar even niet te zeggen over de situatie van hun kind. Dit is echter voor het kind vaak erg lastig. ''Geeft mijn vader wel om mij?'', ''Waarom interesseert hij zich niet voor mij?'', ''Ik moet het helemaal alleen doen.'' "Nemen ze mijn problemen wel serieus?" denkt ze misschien wel. Verwijt je kind niet deze gedachten te hebben, maar vertel wel hoe jij je voelt. Vaak heeft iemand met een eetstoornis een negatief zelfbeeld en hierdoor kijkt ze sneller negatief tegen je reactie of gedrag aan. Blijf daarom praten.

6. Interesse
Toon interesse door vragen te stellen over de problemen die spelen. Daarnaast kun je je interesseren voor het onderwerp eetstoornissen. Er zijn veel boeken die gaan over deze onderwerpen. Op Proud vind je een aantal aanraders. Vraag echter wel na of wat jij hebt gelezen voor haar ook zo is. De hoofdpersoon in het boek dat je leest is misschien wel iemand die een eetstoornis heeft, maar iedereen met een eetstoornis beleeft dit weer anders. Zie haar dus als individu. Door zo'n boek kun je echter wel meer te weten komen over wat een eetstoornis in kan houden voor iemand.

7. Relativeer
Voor veel mensen met een eetstoornis heeft het weinig tot geen zin als iemand blijft zeggen dat je niet dik bent. Echter kan het soms wel steunend of motiverend zijn om dingen te noemen die ze weer terugkrijgt als ze geneest. Ook kan het helpend zijn om te bespreken dat de hoeveelheid eten echt niet extreem veel is en dat een snoepje echt niet zo ongezond is. Toon begrip, maar ga niet teveel mee in de eetstoornisgedachten. Je kunt als buitenstaander namelijk goed laten zien hoe fijn het kan zijn om vrij met eten om te gaan. Pas ook weer op dat je dat niet teveel overdrijft. Leg de focus niet alleen maar op het eten. Het eten is, zoals eerder genoemd, niet de oorzaak van het probleem maar iets waarin de problemen zich uiten.

tips

 

8. Ga Shoppen
Iemand die een eetstoornis heeft kan wel wat afleiding gebruiken. Ga samen leuke dingen doen, zoals shoppen. Misschien wil ze wel hulp bij het shoppen, omdat ze niet meer weet wat haar goed staat.

Breng tijd met elkaar door. Misschien kan ze er niet altijd de volle 100% van genieten, maar afleiding van problemen is nooit weg! 


9. Mooi Maken
Elkaar optutten, een beautymiddag houden of samen naar de schoonheidssalon zijn dingen die ervoor zorgen dat je je verzorgd en goed kunt voelen. Het zijn dingen die haar een goed gevoel kunnen geven en waarmee je ook onwijs veel lol kunt hebben.

Maak tijd voor haar en zet haar zo nu en dan eens in het zonnetje. Doe dat niet alleen wanneer het niet goed met haar gaat, het is voor jullie beiden leuk om dit soort dingen te ondernemen.

10. Praat over de gevolgen
Natuurlijk is het niet goed om iemand constant met de neus op de feiten te drukken, maar niet over de risico's praten kan er voor zorgen dat ze deze blijft negeren. Het besef dat dit gedrag en bijvoorbeeld geen behandeling gevaarlijke risico's met zich meebrengt is enorm belangrijk en kan een motivatie zijn voor haar om tegen de eetstoornis te gaan vechten. Vraag eens hoe zij daarover denkt.

11. Media
Wanneer je dochter een eetstoornis heeft kan het verstandig zijn eens op te letten wat hij of zij op tv en internet bekijkt. Ontdek je dat er Pro-Ana sites bekeken worden, bespreek dit dan vooral op een rustige manier en vraag wat hij of zij daar heeft bekeken en waarom. Het kan daarnaast natuurlijk goed zijn om Proud2bme aan te bieden, zodat ze daar herkenning en begrip kan vinden. Kijk ook eens naar de bladen die in huis liggen. Zijn deze erg gericht op het ideaalbeeld van de media of zijn ze ook inhoudelijk leuk om te lezen?

Een eetstoornis wordt niet veroorzaakt door dat beeld in de media, maar wanneer iemand gefocust is op afvallen, kunnen magere modellen wel triggerend  of deprimerend zijn.

12. Verwachtingen
Natuurlijk hoop je dat je ze snel van haar eetproblematiek afkomt. Helaas neemt een eetstoornis vaak een aantal jaren in beslag. Vaak duurt het 2 tot 3 jaar voordat iemand hulp krijgt. De gemiddelde duur van de ziekte is 5 tot 7 jaar. Je kunt dus niet verwachten dat ze binnen een jaar weer helemaal hersteld is. Veel mensen hebben meerdere behandelingen nodig of na hun behandeling een vervolgbehandeling. Blijf haar dus stimuleren in behandeling te gaan en te zoeken naar therapie die aansluit.

Verwacht na de behandeling niet dat ze helemaal geen last meer heeft van de eetstoornis. In therapie heeft ze veel geleerd, maar toepassen in de praktijk vergt een flinke tijd van vallen en opstaan. Wanneer ze bijvoorbeeld een lastige periode heeft, betekent dit niet dat het weer allemaal opnieuw begint. Ze heeft dingen geleerd en kan deze leren toepassen. Van vallen leert ze opstaan. Jouw steun en aanmoediging kan daar een rol in spelen. Maar heb ook geduld en veroordeel de 'val' niet meteen.

13. Blame Game
Een eetstoornis heeft een bepaalde oorzaak of meerdere oorzaken bij elkaar. Dat een ouder of omstander daar een rol in speelt kan, maar hoeft niet. Echter heeft niemand er direct schuld aan dat zij een eetstoornis heeft ontwikkeld. Er is een bepaalde gevoeligheid voor het ontwikkelen van een eetstoornis aanwezig geweest bij haar. Door bepaalde gebeurtenissen of om andere redenen is haar gevoeligheid daardoor getriggerd. Richt je niet te veel op wie schuldig is aan het probleem, maar kijk naar wat er verandert kan worden. Kijk naar de toekomst.

love

14. Hou van haar
Dit is denk ik wel het belangrijkst van alle tips. Laten zien dat je van iemand houdt kan op 1000 manieren.

Soms is het lastig om te laten voelen dat je van hem of haar houdt, omdat de signalen niet worden opgepikt.

Wanneer jij bijvoorbeeld een leuke film mee naar huis neemt voor haar of een bos bloemen koopt, kan dit voor jou betekenen dat je laat zien dat je van haar houdt. Voor haar voelt het misschien wel heel anders, zij zou juist willen horen dat je van haar houdt of een knuffel ontvangen. 

Misschien vindt ze het door haar negatieve zelfbeeld wel lastig te begrijpen dat iemand van haar houdt. Dit betekent echter niet dat je er maar mee moet stoppen je liefde te laten blijken. Probeer haar niet te overladen met lieve woorden, maar ontwijk het onderwerp niet.  

Ten slotte: Onthoud dat een eetstoornis niet iets is wat bij de puberteit hoort. Neem de problemen serieus!

Heb jij nog tips om iemand met een eetstoornis te steunen?

Bron foto4: ganesha isis

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

h0neybee - Vrijdag 2 december 2011 15:27
Dit zijn echt de beste tips inderdaad. Mijn ouders vinden het soms volgens mij moeilijk om te begrijpen dat er bij een eetstoornis veel meer bij komt kijken dan alleen het eten.
goed hoor!
maarS95 - Vrijdag 2 december 2011 16:18
goedde tips, ik zou als tip nog meegeven,Als je dochter bijvoord weigert te eten, word dan niet boos op haar, ga niet schreeuwen. maar vraag wat het zo lastig maakt nu en wat je er aan kan doen om het toch te laten lukken. Want ruzies zorgen alleen maar voor spanningen en dat maakt het eten juist lastiger.
... - Vrijdag 2 december 2011 19:20
Fijn om dit hier zo te lezen. Voordat ik zelf nog geen eetstoornis had vond ik het ontzettend lastig om het te begrijpen. Mij heeft toen geholpen om veel informatie er over op te zoeken en samen in gesprek te gaan.
Als tip zou ik willen mee geven ga niet onder de maaltijden zelf in discussie maar kom er op een later moment op terug.
Marjolein - Vrijdag 2 december 2011 20:14
Goede tips en herkenbaar. Zelf hebben mijn ouders er heel veel moeite mee gehad in het begin. Nu nog, weten ze soms niet hoe ze met mijn eetstoornis om moeten gaan. Maar he, het zou wel heel eng zijn als ze het 100% zouden begrijpen, right? ik zou als tip mee geven, dat je samen dingen gaat oefenen. Zoals: vragen of ze klaar is om creme fraiche te eten, of samen een ijsje halen (ik noem maar wat). Zo maak je het een tikkie makkelijker, laag drempeliger en iets 'samen'. Complimenteer haar ook (een poos NA het eten) dat ze het goed heeft gedaan. Focus ook niet constant op het eten: je bent meer dan alleen maar 'eetstoornispatient'. Als ze er leuk uit ziet, zeg dat ook en begin niet gelijk over of ze haar lunch heeft opgegeten.
Pip - Vrijdag 2 december 2011 20:36
Nummertje 14 is het belangrijkste. Ik weet nog dat ik echt niet meer wist wat ik met mezelf aan moest omdat ik zag dat ik m'n ouders verdriet deed maar het niet kon stoppen. En ik kon ook niet praten erover, tenzij de ander erover begon. Dus idd: liefde geven en erover praten en niet doen alsof er niets is zijn de beste tips!
Eriba - Zaterdag 3 december 2011 07:11
Heel herkenbaar en bruikbaar, opent mijn eigen ogen ook weer wat meer. Nog een tip (gaf mijn therapeut mij, ik bne ermee bezig): een handleiding maken van ´hoe met mij om te gaan´ voor de inner circle: mensen die me zo graag willen helpen maar neit weten hoe. Omdat ik niet weet hoe ik hun hulp vast moet pakken en accepteren. Ze zeggen of doen zo makkelijk iets waardoor ik hen juist afweer. En dat willen we nu natuurlijk net niet. En het helpt ook weer eerlijk naar jezelf te zijn. Dus deze tips komen ook in de handleiding te staan.......
lieke - Zaterdag 3 december 2011 11:06
waarom staat er overal in dit artikel HAAR????
noush - Zaterdag 3 december 2011 11:51
@lieke

Dat staat achter n.b. Uitgelgd onder de tweede alinea.

Liefs
luc - Zondag 29 januari 2012 09:46
Vooral de tip van MaarS95 vind ik (als vader van een betrokkene) erg belangrijk. Ik vind het heel moeilijk te peilen waar mijn dochter behoefte aan heeft!
anneke - Dinsdag 6 maart 2012 08:48
zie hier allemaal dingen staan die de hulpverlening zou moeten doen ipv vader, moeder etc.
Daar hebben ze toch voor geleerd al die jaren om mensen bij te staan? Of komt het omdat ik zelf geen goede ervaring heb nog? Mijn dochter is paar maanden bij Curium geweest. drie kilo erbij en weer naar huis, het was immers geen center parcs werd er gezegd. en nu nazorg..? word wel steeds gezegd en beloofd in gesprekken maar er gebeurt niets !
De systeemtherapeute vond ons irritant toen ik een keer teveel belde naar haar idee. tijdens de intake zei de eindverantwoordelijke dat ze geen mensen lieten doodgaan. Dat kan ook niet, ze blijven niet lang genoeg ! Ze krijgen te snel een oprotschop naar huis en dan mogen de ouders het uitzoeken verder. en als die wat te klagen hebben dan ligt het aan hen en word de suggestie gedaan voor jeugdzorg...of moeten ze misschien het AMK inschakelen.
En dat zijn dan hulpverleners... ze zijn er meer niet als wel. hoe vaak ik al niet heb gehoord dat ze op vakantie zijn als ik weer eens belde of ze waren weer vrij.
Bah.
SL - Zondag 5 mei 2013 13:52
Mijn vriendin en ik hebben een prachtige zoon van 8weken. Ik wist dat ze heel gevoelig was over haar uiterlijk en soms 'extreem dieet' Maar sinds enkele weken na de geboorte van onze zoon, eet ze letterlijk niets meer. En ik maak me zo'n zorgen. En als ik het erover heb om hulp te zoeken krijg ik boze verwijten naar mijn hoofd.
Deze tips hier zijn al goed denk ik, maar ik heb het gevoel dat ik "meer" nodig heb als dat
.. - Dinsdag 14 januari 2014 13:47
Hoe kan ik ht beste iemand helpen met anorexia? Help me alstublieft! Het is echt heel erg!!.. :(
daisy - Dinsdag 27 mei 2014 14:35
hallo ik ben daisy en ik ben 15 jaar.
mijn zusje is 150 en weegt *geen gewichten noemen*
ik heb haar een aantal keer betrapt dat
ze haar eten verstopte of niet meenam
naar school.

nu is mijn vraag.
wat zoet ik doen als ik haar betrap, moet
ik het dan tegen haar zeggen of moet ik
doen alsof ik niks heb gezien, of is er een
andere oplossing?
justme - Woensdag 28 mei 2014 13:15
hey
Mijn vrienden en ik denken dat een vriendin van ons anorexia heeft.
we weten het niet zeker maar het vermoeden wordt steeds groter
we zien dat ze zichzelf snijd op haar armen, ook eet ze echt bijna niks meer
op haar tumblr account staan allemaal dingen over anorexia en dat ze dood wil
hoe kan ik haar helpen en heeft iemand nog tips
Pappa - Dinsdag 15 juli 2014 14:20
Mijn dochter van 20 heeft anorexia, al meer dan 1 jaar....ze is zich er van bewust, maar haar gewicht gaat toch niet de juiste kant op. Het is altijd een strijd.
Wij geven haar veel liefde en proberen mét haar deze ziekte te bestrijden.
De laatste tijd kookt ze een maal p/w de maaltijden voor het gezin...(haar passie, zegt ze). Het probleem ligt vaak in het feit dat ze ons vol wil duwen met lekkers dingen (toetjes, koekjes e.d.) na de door haar bereide maaltijd die echt bijna tè gezond zijn..haha. Zij eet deze toetje e.d NIET, maar als wij ze niet eten is het huis te klein!!
Hoe moeten we hiermee omgaan om niet elke keer weer met ruzie, tranen en stress te eindigen.
Nu ik dit verhaaltje van mezelf lees, schrik ik het gemak hoe ik erover schrijf.
Let wel...ze zit al minstens 9 mnd in een gevarenzone...eet wel (met moeite, maar komt niets aan...erg frusterend! Maar ze blijft voor ons een schat en klamt zich (figuurlijk) vast aan ons. Wij als ouders mogen de moet NIET opgeven...DENK ERAAN!!!
Rose - Maandag 1 september 2014 13:06
En toen ineens werd die vrolijke eigenwijze en mollige dochter slanker en zelfs te mager. Machteloos, ze woont niet meer thuis. Ze is volwassen en keerde zich vooral af van mij, haar moeder. Ik werd achterdochtig, wat was er aan de hand! Drugs? Toen het anorexia bleek te zijn, was ik eerst opgelucht. En nu weet ik, nog een lange weg te gaan met en voor haar en wat een rot aandoening. Gelukkig zijn er tips, ik ga ze gebruiken!
frans van der zaan - Vrijdag 31 oktober 2014 20:21
elke dag loopt een jonge vrouw met duidelijke symptomen van een ernstige vorm van anorexia langs mijn tuin. ze is niet aanspreekbaar en ziet er steeds slechter uit. haar huid wordt steeds geler. en ze loopt wankelend maar met een vastberaden tred.
ik denk dat als dit zo doorgaat ze niet lang meer leeft. wat kan ik doen, ik ben geen familie of kennis van haar. slechts toeschouwer. help me, maar vooral haar voordat het te laat is. ze is al in een vergevorderd stadium. graag adressen of hulpdiensten die snel en accuraat kunnen handelen.
met vriendelijke groet, Frans van der Zaan. Woerden.
Sterre - Maandag 17 november 2014 15:06
Een vriendin van mij heeft anorexia denk ik. Ze zegt dat het enige wat haar kan helpen Anna is (anorexia). Ik weet niet wat ik moet doen. Als ik in de klas zit zie ik haar de heletijd kijken naar sites. Ze eet nooit in de pauze. Wat moet ik doen? Help me pleass....
jack - Zondag 21 december 2014 16:38
ik heb dringend hukp nodig men vriendin heeft al 2jaar binnen gezeten in antwerpen voor een eetstoornis.. ze was er even van verlost altans dat dachten we, we zijn 2jaar samen en nu denk ik dat het door mij is dat ze zo afdaalde ze weegt nu xkg maar het gewicht verminderd per week en ze zegt dan altijd dat het meer is maar ik geloof er niks van..ik heb alles al geprobeerd confrontatie's vriendelijk maar niks helpt soms ten koste van onze relatie...ze is 1jaar begonnen met fitnnes en eet enkel gezond ze voelt zich elke dag uitgeput, ze heeft sinds kort wondjes op haar vingers en een droge huid ook tijdens de zomer zwellen haar voeten op met vocht,het is echt moeilijk voor me ik heb haar door dik en dun bijgestaan maar nu begin ik aan mezelf te twijfelen..ik ween elke dag ik kan haar zo niet zien lijden weet je en ik denk dat het allemaal mijn schuld is..en telkens als ik dit onderwerp met haar probeer te overleggen zegt ze je moet me vertrouwen ik ga niet hervallen en je moet dat van je afzetten...maar dat is echt moeilikk ik ben ten einde raad geloof me ik ga zelf ook kapot hieraan en haar ouders zijn zo geloofwaardig zij geloven haar als ze zegt dat ze niet zal hervallen maar ik zie haar met de dag achteruitgaan..ze poetst zelf haar tanden voor ze bij mij komt ongeveer 20:00 u ze is 17 jaar, ik ben ten einde raad ze was echt een mooi volslank meisje maar nu lijkt ze vel over been ze lijkt zo uitgemergeld...ook als ik een aanzet doe om te vrijen vroeger direct en sinds 3maand geleden heeft ze altijd een uitvlucht dit kan aan mij liggen of miss ben ik niet goed genoeg.. aub help me

bericht aangepast
jack - Zondag 21 december 2014 16:39
ik had niet vermeld dat na ze buiten kwam we een relatie kregen*
Pietje - Woensdag 14 januari 2015 18:03
Maar wat als je vriendin denkt dat dit een levensstijl is en dat wat zij doet gewoon heel normaal is? Mijn vriendin ziet niet in dat ze hulp nodig heeft, ze denkt dat ze ermee kan stoppen, maar dit is niet de eerste keer dat ze dit heeft gedaan. Ze was er mee gestopt met afvallen en nu begint ze weer en ze denkt dat het heel normaal is. Wat dan? Wat moet je dan doen?
Pietje - Woensdag 14 januari 2015 18:06
Maar wat als je vriendin denkt dat dit een levensstijl is en dat wat zij doet gewoon heel normaal is? Mijn vriendin ziet niet in dat ze hulp nodig heeft, ze denkt dat ze ermee kan stoppen, maar dit is niet de eerste keer dat ze dit heeft gedaan. Ze was er mee gestopt met afvallen en nu begint ze weer en ze denkt dat het heel normaal is. Wat dan? Wat moet je dan doen?
klift - Zondag 1 februari 2015 09:25
Het zou wel een geruststelling zijn te weten dat er door P2bm gereageerd wordt op de noodkreten die hier staan?
bezorgde mama - Maandag 9 februari 2015 15:08
ik vind dit zeer goeie tips, maar als moeder van een anorexie/boulimie meisje van 18 blijf ik het toch ELKE maaltijd weer een strijd vinden om niet vanuit angst en verdriet boos te worden op haar en in discussie te gaan rond het eten.haar elke keer weer vol zien proppen met eten en daar lijdzaam te moeten op toezien is zo moeilijk. dan komt schuld en angst die zich bij mij dan uit in boosheid naar boven. Wat zouden de meisjes/jongens met ervaring me aanraden om te doen? De therapeut zegt steeds : gewoon aanvaarden; eerst aan het onderliggend probleem werken maar intussen toekijken is zo hard! Ik denk dat dit ook komt omdat ik als mama altijd zo betrokken was dat de kinderen goed en gezond aten. En nu gebeurt dit en lijkt het alsof ik al mijn opvoedingsprincipes (niet liegen, gezond eten, ) moet opgeven...
Moeder van kind met eetstoornis - Vrijdag 27 februari 2015 09:44
Beste bezorgde mama, uw zorgen, angst en boosheid zijn begrijpelijk, maar ze vormen in wezen een probleem naast dat van uw dochter i.p.v. bij te dragen aan een oplossing. Dit inzien, kan u misschien helpen uw angst en boosheid te beteugelen, ter wille van uw dochter. In feite kunt u niets anders doen dan de situatie te accepteren zoals hij nu is, terwijl er aan een oplossing gewerkt wordt- zoals de therapeut zegt. U hoeft uw eigen principes niet te verloochenen en ook niet te denken in termen van schuld. U heeft ongetwijfeld altijd het beste met uw kinderen voorgehad. Uw dochter staat nu voor de taak om -uiteindelijk- zelf verantwoordelijkheid te nemen voor haar levenswijze. Heb vertrouwen in haar proces en in de hulp van de therapeut en van uzelf- zonder angst en de boosheid die daaruit ontstaat.
een vriend van een meisje met stoornis - Dinsdag 10 maart 2015 16:40
Hoi ik ben een jongen van 15 die gisteren heeft ontdekt dat een goede vriendin een eetstornis heeft ze schaamt zich er voor en ik mag het niet aan iemand verder vertellen, ik probeee haar de vertellen dat haar streefgewicht (45 kg) niet goed is voor haar en dat begrijpt ze ook wel, alleen ze vind het zo lastig om op te geven. Heeft iemand tips voor mijn geval?
Moeder van meisje met eetstoornis - Woensdag 11 maart 2015 12:49
Beste moeders en vaders,

Gelukkig hebben wij zeer goede hulp bij het Centrum Eetstoornissen Ursula in Leiden. Wat ontzettend helpt is de eetstoornis scheiden van het kind. Dus er is het kind én de eetstoornis. Het is daarmee belangrijk de eetstoornis klem te zetten. Je frustratie en boosheid richt je daarmee ook op de eetstoornis en niet op het kind zelf! Het kind is gebaad met Tender, Love and Care, structuur en met regie van de ouders op het eetpatroon en de hoeveelheden. Dringend advies hierin wel om dit te doen met behulp van een in eetstoornissen gespecialiseerde behandelaar. Schakel dus vooral gespecialiseerde hulp in!! Als je twijfelt aan de kundigheid van de huidige behandelaar, vraag dan bij de huisarts om een verwijzing naar een in eetstoornissen gespecialiseerde instelling.
Wat ons als ouders erg geholpen heeft is het lezen van het boek: "Ouders als bondgenoot" Auteur: James Lock & Daniel le Grange. Het is nadrukkelijk geen zelfhulpboek voor ouders, maar biedt gedegen achtergrondinformatie over het herkennen en ontstaan van eetstoornissen. Met de kennis uit dit boek kunnen ouders een gelijkwaardige gesprekspartner van de hulpverlener worden en actief bijdragen aan de behandeling van hun kind.
Heel veel kracht toegewenst.
Moeder van meisje met eetstoornis - Woensdag 11 maart 2015 13:19
Hoi Vriend van een meisje met stoornis,

Je vriendin kan dit ook niet alleen. Een eetstoornis is een ziekte en daar heeft ze hulp voor nodig. Het is heel dapper en moedig van haar dat ze het jou verteld heeft! Dát kun je haar in ieder geval laten weten. En geef haar nu het vertrouwen wat ze nodig heeft dat ze zo'n groot geheim heeft prijs gegeven. Tender Love and Care is nu het advies. Om haar van goede hulp te voorzien is het belangrijk dat ze haar ouders of een andere vertrouwenspersoon zoals de mentor ook verteld wat er aan de hand is. Jij kunt haar daar bij steunen door bij haar te zijn als ze het verteld. Een vriendin van mijn dochter (ook 15) maakte zich enorme zorgen en hebben ook de mentor ingeschakeld, heel goed!

Heel veel sterkte!
zeg ik niet - Vrijdag 27 maart 2015 23:19
bedankt voor de tips, ik denk hier echt wat aan te hebben.
Ook een moeder van meisje met eetstoornis - Donderdag 16 april 2015 16:20
Beste andere moeder van meisje met eetstoornis,

Bedankt voor de tip voor het boek "ouders als bondgenoot", ik ga het zeker aanschaffen. Tender love and care heb ik in mijn oren geknoopt. We wachten op een uitnodiging vanuit dezelfde kliniek in Leiden en hopelijk zijn wij net zo positief later.

Roos - Donderdag 4 juni 2015 13:32
Alleereerst is het belangrijk om inderdaad geduldig te zijn, liefde te geven en vooral niet te dwingen, dit wekt alleen een afkeer tegen eten op.
Mijn ouders denken dat het mij letterlijk dwingen tot eten mij zal helpen. Maar helaas.
Vaak voelen Ana meisjes zich erg machteloos, en kan eten of juist niet, je het gevoel van controle geven. Vraag daarom juist wat zij wil, hoe voel je je? Was vandaag een beetje oke? Heb je zin in taco vanavond of ga je mee boodschappen doen?

Zeg dat je van haar houd. En dat je haar hoe dan ook wil steunen.

Vaak heeben we dat eigenlijk gewoon nodig.
hilde - Maandag 29 juni 2015 17:38
hoi ik den hilde en ik woon een thomashuis en daaar zit iemand die zijn bord nooit leeg eet en hij eet boven aleen
hij komt wel benden om toetje te eten met veel tofa en hij vraagt altijd twee toetjes de anderen doen dat nooit hor groetjes hilde
stomerik - Zaterdag 12 september 2015 01:41
Mij vriendin heeft al 5 jaar last van eet stoornisn ze ze heeft wel al die tijd er ng redelijk kunnen tegen vechtn maar keb zo veel verkeerd gedaan daze er weer zwaar last van begint te krijgen het komt al door mij dat ze weer ni meer eet en ik weet niet hoe ik haar kan helpn kwil daze terug normaal kan eten daze haar nu iedere dag moet slecht voelen kwil dat ze terug goed in haar vel voeld daze kan eten wa daze wilt dat ze er niets steeds oplet want ze is bere mager en ziet en voeld haar zelf dik dat ze eigenlijk ver van is hoe kan ik er helpn ze durf het ni aan haar ouders zegen of ze steken haar weg ze is daar veelte bang voor maar ik heb het gevoel dat ik haar ni alleen zal kunnen helpn :(
Geoffrey - Vrijdag 5 februari 2016 14:01
Ik wil even kwijt dit geweldige tips zijn.
Het stimuleert heel erg om geduldig te blijven en
niet te gaan haasten.
Ik ga zeker gebruik maken van een aantal tips.
Bedankt voor de tips!
Hupp - Vrijdag 18 maart 2016 01:33
Mijn vriendin heeft een eetstoornis maar wat ik de allerbelangrijkste tip vind is,
Verlies jezelf niet erin maakt niet uit hoegraag je wil helpen. Voor mij is dat al veel te laat maar voor andere misschien niet. Meen het verlies jezelf niet en denk niet zoals ik dat gebeurt mij niet... Maar ik was bereid om alles voor dr te doen en haar te helpen en ik ben mezelf verloren.. DUS DOE HET NIET!! Hou jezelf in de gaten hoe graag je dr ook wil helpen!
vriendin van iemand met anorexia - Maandag 4 april 2016 07:56
Mijn vriendin en ik hebben samen een eetstoornis ontwikkeld. Ik ben er overheen gekomen maar mijn vriendin niet. Ze spuugt alles uit, slikt laxeerpillen. Maar als ik het aan haar ouders vertel ben ik bang dat mijn vriendin het over mij gaat vertellen. Wat moet ik doen?
mama van anorexia meisje - Maandag 4 april 2016 08:02
Mijn dochter heeft anorexia. Ze is er bijna overheen gekomen, het helpt echt om rustig met haar te praten als ze niet wil eten en waarom ze ongezond wil afvallen. Ik heb haar aangeboden dat als ze wilde afvallen ze dat met mij mag doen. We zijn samen naar de sportschool gegaan en ik zorgde dat ze niet te ver is gegaan. Ze sportte 4x per week en at in de ochtend tussendoor middag en tussendoor en avond met een avondsnack. Ze was toen 13. Ze woog eerst 57 kg, nu 50. Ze is tevreden geworden met haar lichaam.
bff van meisje met eetstoornis - Maandag 11 juli 2016 16:12
Bedankt voor de goede tips ik zou er wel rekening mee houden dat als je met haar gaat shoppen of met haar naar een schoonheidsspecialist gaat het voor haar ook kan overkomen dat ze niet mooi genoeg is en geen mooie kleren heeft. Maar nogmaals bedankt.
Guido - Maandag 11 juli 2016 16:40
Als leek wist ik niets over boulimia nervosa, nu weet ik bijna alles. Ik ben er van overtuigd dat iedere eetstoornis te behandelen is maar heb niet de overtuiging dat mensen hier ooit van verlost raken. Wat ons heel goed heeft geholpen is het boek Brain over Binge. Niet in Nederland verkrijgbaar maar bij Amazon in de US. Luister, het is geen enkele garantie maar het beschrijft feilloos wat de aandoening met je doet. Het was voor ons een mooie opstap naar meer.
Ieder zijn eigen tempo maar wij hebben met heeeeel veel geduld, praten en liefde de stap gewaagd en kunnen oprecht zeggen dat we de boulimia hebben overwonnen. Trots ben ik op mijn vrouw!
Anoniem - Zaterdag 23 juli 2016 16:53
Mijn beste vriendin heeft anorexia. Ik ben de enige in onze vriendenkring die dit weet. Ik probeer er voor haar te zijn maar soms word het mij ook te veel. Haar ouders zeggen dat ik een goede vriendin voor haar ben, maar ik weet niet of zij wel een goede vriendin voor mij is. Ze is namelijk heel chagrijnig tegen mij. Ik bijt me daar vanaf naar soms word het te veel. Hoort dit oom bij de anorexia of niet?
Anoniem - Donderdag 5 januari 2017 14:11
Wat kan ik doen als het niet gaat over een meisje maar over een jongen? Hij heeft geen behoefte aan optutten en afleiding in die zin. andere tips?
Vriendin - Zondag 18 juni 2017 17:36
Ik zou doen wat hij leuk vind om te doen. Ga. Naar de film met hem of zoiets
bezorgde man - Vrijdag 18 augustus 2017 22:44
prachtig artikel. Mijn vrouw verwijt me dat ik passief ben, geen verantwoordelijkheid neem, geen begrip heb voor haar. Ze heeft gelijk. Ik hul me in zwijgen, oogluuikend toezien, soms voorzichtig eens bevragen en vooral de actie in haar handen leggen.
Waarom zou ik initiatief moeten nemen voor haar ziekte? Ik ben zelf ook verslavingsgevoelig en weet als de beste wat het is om troost te vinden in emotionele en sensionele hulpmiddelen. Juist temeer vind ik daarom dat ze zelf eerst de stap moet nemen om te zeggen dat het genoeg is. Ik kan haar toch niet dwingen? Boulimie is een vieze ziekte. En natuurlijk zijn er onderliggende motieven. Maar het zou al fijn zijn om met iemand te zijn die zichzelf graag ziet. I love her. Ze weet en beseft zelf niet hoe mooi ze is, hoe ze zoveel energie steekt in een lege doos, hoe ze zelf zichzelf ongelukkig maakt, hoeveel ze graag gezien wordt...
Prachtig artikel. Ik begin er morgen weer met nieuwe moed aan. Merci!
MAMA - Woensdag 31 januari 2018 19:12
ikzelf heb een kind die al 7 jaar aan een eetstoornis lijdt verschillende malen heeft ze therapie gestart en telkens weer gestopt boulimia anorexia het een wisselt het ander af . Ik probeer veel uitstappen te doen maar ipv te veel of te weinig te eten drinkt ze dan ook nog eens enorm. Wat mij enorm stoort is dat we al 7 jaar van alles proberen ze start stopt weigert hulp en ik ik mag steeds opnieuw na het braken de wc kuisen ontstoppen de lavabo s. Nu is het zo erg dat ze een half uurtje binnen springt om eens goed haar lijf uit te kotsen . Ook wij als ouders gaan hieraan kapot en niets of niemand biedt of kan hulp bieden zolang ze weigert echt klote frusterend en vermoeiend . Ik ben blij als ze eens een paar dagen op stap is om ook eens even rust in mijn hoofd te krijgen want wat hier allemaal staat helpt gewoon niet
Joop - Maandag 1 oktober 2018 12:39
Waarom is dit artikel gericht op alleen maar meiden en vrouwen? Kan een jongen geen eetstornis hebben? En wat als mijn vriendin of vrouw een eetstornis heeft wat dan? Waar ligt de grens, hoe lang ga je door, moet je er eerst aan onderdoor gaan voordat je voor jezelf mag kiezen?! Klein hoofdstuk toevoegen zou wel fijn zijn!
Ella - Vrijdag 28 december 2018 07:00
Ik heb hier dus helemaal niets aan. Ze weigert gewoon te eten. Er staat nergens hoe je iemand weer aan het eten en drinken krijgt.
Tante - Donderdag 7 februari 2019 09:29
Mijn nichtje van net 19 jaar heeft al sinds oud en nieuw NIETS meer gegeten. Ze ligt de hele dag op bed en wil geen enkele kcal nemen. Ze is erg snel geirriteerd en reageerd erg boos terwijlmijn zus en zwager heel begripvol en lief zijn tegen haar. Ze drinkt alleen nog maar water(2-3 glazen per dag wat ook veel te weinig is!) ze staat op de wachtlijst bij de Ursulakliniek voor eetstoornissen in Leiden , maar de tijd om te wachten heeft ze niet meer. In feite ligt ze langzaam dood te gaan, en geen zorgverlener grijpt in!!! Ook de huisarts lijkt onbewogen. Ze wordt pas opgenomen in een ziekenhuis als er belangrijke lich. functies uitvallen..tot die tijd moet ze zelf weer gaan eten, maar de anorexia heeft helemaal de overhand genomen op mijn nichtje. Mijn zus(en de rest van de familie uiteraard ook)probeerd hemel en aarde te bewegen om wat te doen, maar staat met de rug tegen de muur omdat mijn nichtje zogenaamd "volwassen" is en zelf de regie moet gaan nemen. Maar dat is nou juist het probleem!!! We zijn ten einde raad. Hoe kan mijn nichtje weer gaan eten na zo lang al niks te hebben gegeten???
Petra - Zondag 7 april 2019 00:13
Ik hoop dat de huisarts uiteindelijk toch heeft ingegrepen op ziekenhuisopname. Ik herken t verhaal en onze huisarts was net op tijd, anders was mij zus niet meer leven. Inmiddels na jaren later gaat het goed met haar
Vriendin van meisje met wetstoornis - Vrijdag 8 maart 2019 22:21
Ik ben er deze week achter gekomen dat mijn beste vriendin een eetstoornis heeft. Ze is in een paar welen tijd flink afgevalldn en eet vrij weinig. Ze heeft het haar ouders al verteld, maar ik weet niet hoe ik ermee om kan gaan, want ik wil niet dingen zeggen die haar juist tegen werken.
kim - Dinsdag 12 maart 2019 23:38
Laten merken dat je voor dr bent. Dat is het belangrijkste dat ze nodig heeft. Probeer haar te begrijpen, maar praat er niet elke dag maar weer over, dan wordt ze gek van je. Zeg ook eerlijk dat je niet weet hoe je hier mee om moet gaan en vraag hoe je haar kan helpen.
Probeer haar in stapjes meer te laten eten. Maak afspraken en kijk ook of ze ze doet. Je moet niet verwachten dat het in 1x goed gaat, ze kan heel makkelijk terugvallen. Maar je moet er altijd voor haar zijn.
Petra - Zondag 7 april 2019 00:16
Vraag anders n second opition aan
Anoniem - Maandag 3 februari 2020 08:27
Een vriendin van mijn dochter is naar de mentor gestapt door te zeggen dat mijn dochter slecht eet.
De mentor heeft mijn man op het werk gebeld.
De school gaat ook met haar aan de slag en wij ook
Ik ben het vriendinnetje heel erg dankbaar dat ze naar de mentor is gestapt.
Je kan bij wijze van spreken haar leven er mee redden.
Wij ouders hadden ook door dat ze niet goed at ,
Maar door de melding gingen onze ogen verder open.
Gelukkig loopt ze al bij het ggz .
Mensen doe iets
M.g vos - Woensdag 4 maart 2020 12:52
Zo fijn om de reacties te lezen en de tips ook. Maar om met elkaar te kunnen delen over hoe het voor omstanders van de persoon is.
Ik heb hier zo veel aan ik ben maanden op zoek geweest naar tip en trucks voor een eetstoornis maar kon h e t niet vinden tot gisteren toen ok 5 days inside keek en daar se correlatie link kreeg heb gelijk contact op genomen en ben hier terecht gekomen wouw zo veel tips tricks hier kan ik als moeder wat mee. En ook bedank om alle reacties te kunnen lezen. En verhalen
Pieter vermond - Zondag 3 mei 2020 13:50
Ik ben erg begaan met mensen die een eetstoornis heeft. Mijn dochter heeft een eetstoornis gehad en ik heb haar daar vanaf geholpen, niet eenvoudig maar het kan wel. Het is inderdaad een verslaving, dus over het eten moet je het niet hebben. Het gaat om het leven en hoe wij ernaar kijken. Dit noemen we perceptie. Hoe kijk ik naar het leven en wat beïnvloed mijn leven. Het eetstoornis is een signaal dat er iets niet goed gaat met de betreffende persoon. Het is de zelf die roept om hulp. De ik die na streef om mooi te zijn of gezond. Doet dit uit onzekerheid en angst om ergs bij te willen horen en niet om zichzelf kapot te maken. Het onwetendheid is namelijk het grote probleem, niet wetend dat je handelingen zullen uitlopen tot een eetstoornis
Perceptie is zo bepalend wat je zie. Daarom zien deze kinderen zichzelf als dik.
Luna (13) - Donderdag 1 oktober 2020 21:02
Mijn beste vriendin kwam van de week naar me toe en vertelde dat ze naar een therapeut ofzoiets moest vanwege haar anorexia. Maar ik wist dus nog niet zo goed dat ze had heeft. We gaan binnenkort samen naar de bioscoop en de snackbar, maar als zij niks eet, moet ik dan ook niks eten?
MJ - Donderdag 23 september 2021 13:11
Onze dochter van 14 heeft sinds enkele maanden een eetstoornis. Inmiddels zijn we in contact met een kliniek en is zij ook al eens opgenomen in het ziekenhuis vanwege kritieke, lichamelijke conditie. Onze dochter erkent zelf niet dat zij ziek is, heeft geen motivatie om 'beter' te willen worden en ondervind geen lijdens-druk. Om deze redenen kan de kliniek, volgens hen, niet starten met mentale ondersteuning, therapie of individuele hulp. Hierdoor is er nu voor ons geen perspectief en staan wij als ouders met onze rug tegen de muur. De komende (lange) tijd zullen we een traject ingaan van thuis zijn en opname, wat elkaar steeds af zal wisselen totdat onze dochter bereid is om hulp te accepteren. Onze machteloosheid en frustratie is enorm! Hoe kunnen wij ervoor zorgen dat onze dochter wél in gaat zien dat ze hulp nodig heeft??? Als iemand hier een antwoord op heeft dan wil ik dit heel graag horen! Help!
Ns - Zaterdag 26 november 2022 15:16
uitgebreide uitleg en veel goede tips.
Ik vind het alleen jammer dat alles wat je hier leest over meisjes gaat. Er zijn ook jongens met een eetstoornis namelijk.
Tamara - Zondag 11 december 2022 21:11
Dat er jongens zijn met dit probleem is zeker waar. Persoonlijk denk ik dat het ook steeds meer een probleem wordt bij ook jongens. Liefde,aandacht,praten erover. En samen oplossingen proberen te vinden. Het is ook controle hebben over.