Ex-patiente helpt mensen met eetstoornis bij haar thuis

 

Nathalie De Winne is 19 jaar oud en overwon zelf een eetstoornis. Ze vindt dat er in (België) haar omgeving te weinig aandacht en steun is voor mensen met een eetstoornis. Daarom besloot ze - met hulp van de ANBN - het initiatief te nemen om één zondag per maand haar huis open te stellen om mensen met een eetstoornis te steunen.

leuvenHiermee opent Nathalie samen met haar partner Pascal Clarysse het eerste inloophuis in Kortrijk en het tweede in Vlaanderen. Het andere inloophuis staat in Leuven en is een initiatief van ex-sprintster Kim Gevaert.

"Ik heb zelf driejaar aan magerzucht geleden. Ik braakte mijn eten uit en deed overdreven aan sport. Nadat ik inzag dat het zo niet verder kon, heeft mijn omgeving me overeind geholpen. Zo controleerde mijn vriend mijn eetschema. Ik gaf dus als het ware mijn eetgedrag uit handen. Zo wilde ik vermijden dat ik moest worden opgenomen." aldus Nathalie.

Iedereen die naar het inloophuis wil komen, kan een mailtje sturen naar an.bn.kortrijk@gmail.com

Bron: nieuwsblad.be

Wat vind jij van dergelijke initiatieven? Persoonlijk vind ik het erg nobel, maar vind ik er ook een groot risico aan hangen. (dit gaat niet over bovenstaand initiatief!) Als iedere "ex-patïent" met weet ik veel wat voor andere stoornissen naast de eetstoornis haar huis kan openen als inloophuis, vrees ik dat er veel verkeerde dingen kunnen gebeuren. Ik zie nu al steeds meer zogenaamde "ervaringsdeskundigen" opstaan en hun eigen praktijk oprichten, waarbij ik mijn vraagtekens zet....

Ik zou dus meer de voorkeur geven aan georganiseerde inloophuizen als die van Ziezo. Maar... Belgïe is misschien nog niet zo ver als NL...

 

Reacties

- Donderdag 20 januari 2011 16:05
België is inderdaad nog niet zo ver als Nederland.
Bij ons kunnen wij niet deeltijds ergens heen, enkel een voltijdse opname of ambulante hulp. Verder is er heel weinig te doen rond eetstoornissen in België. Toch heb ik ook mijn vraagtekens bij dit.
sabrina - Donderdag 20 januari 2011 17:33
Ik vind dit een goed initiatief.
Zoals Céline al zei is er hier in België nog maar zeer weinig te doen rond eetstoornissen. En als je dan een doorverwijzing krijg kost het je meestal een pak geld terwijl zoveel mensen al iets hebben aan een goede babbel met lotgenoten.
Bregje - Donderdag 20 januari 2011 17:41
Sorry Scarlet, maar ik vind dit een beetje hypocriet. Zelf ben je toch ook een "zogenaamde ervaringsdeskundige" die anderen dmv deze site probeert te helpen? En het is super goed dat je dat probeert, net als dat het van dit meisje super goed is.
Scarlet - Donderdag 20 januari 2011 18:00
@bregje
ik heb het hier niet over dit meisje, ik ken haar immers niet eens. Ik heb het over een dergelijke ontwikkeling waar ook gevaren aan zitten.
Daarbij is proud eigendom van de ursula en niet enkel van een ervaringsdeskundige.
JustMeXx - Donderdag 20 januari 2011 19:13
Ja er is inderdaad weinig waar je terecht kunt met een eetstoornis in België, veel te weinig!
Justpink - Donderdag 20 januari 2011 20:16
Ik vind dat er een verschil moet komen tussen iemand:

- met ervaring (wat iedereen van ons is)
&
- ervaringsdeskundige (die er dus een opleiding voor hebben gevolgd)...

Want dat is een groot verschil denk ik.
Scarlet - Donderdag 20 januari 2011 20:19
Dat is zeker belangrijk Justpink...!

....echter wie bepaalt wie wat is én welke opleiding is goed genoeg en wat mág een ervaringsdeskundige wel/ niet doen.... en wie controleert dat?

xx
GeekGirl - Donderdag 20 januari 2011 20:47
Waarom zou een ervaringsdeskundige iemand met een opleiding moeten zijn dan?

Het woord ervaringsdeskundige betekent namelijk: iemand die veel ervaring heeft op een bepaald gebied. De kennis van de persoon in kwestie is dus niet gebaseerd op studie, maar op eigen ervaring.

Ik snap dus niet waarom iedereen hier twijfelt aan de bedoelingen van Nathalie de Winne. Er wordt hier in België in de krant duidelijk door haar aangegeven dat zij geen professionele hulp kan bieden maar wel een luisterend oor en begrip.

Proudmoderator - Donderdag 20 januari 2011 21:03
Er twijfelt niemand aan de bedoelingen van Nathalie de Winne. Dan lees je de blog en de reacties niet goed denk ik. De discussie gaat juist om de tendens van ervaringsdeskundigen die - zonder echte opleiding - wél professionele hulp aanbieden.

Een ervaringsdeskundige is i.d.d. niet verplicht een opleiding te volgen.
Donderdag - Donderdag 20 januari 2011 21:15
Heel veel organisaties voor mensen met een eetstoornis zijn ontstaan vanuit ervaringsdeskundigheid, van mensen die een eetstoornis hebben (gehad) of iemand in hun omgeving. Ook deze -SABN, of bijvoorbeeld Helpdesk Eetstoornissen in Utrecht- hebben op een geven moment een ontwikkeling doorgemaakt richting professionalisering. Als er inderdaad heel weinig is in België, lijkt dit me een hele goede opstap: immers, iémand moet de stap zetten en een initiatief nemen.

Het lijkt me eerder dat op een gegeven moment een aantal persoonlijke initiatieven samen zullen komen tot een organisatie a la ZieZo, dan dat er een wildgroei komt aan 'dubieuze ex-eetgestoorden'.

Ervaringsdeskundigheid lijkt me júist een goede basis voor het oprichten van een eerstoornisorganisatie, en haar publiciteitsdoel heeft Nathalie ook bereikt.

Mijn hele reactie is dan ook gericht op het onderschrift van Scarlet. Ik stoor me geregeld aan zulke subjectief gekleurde boodschappen in een 'objectief' of algemeen artikel. Die zijn beter op hun plek in een persoonlijke blof of op het forum.
zot - Donderdag 20 januari 2011 21:16
Voor zover ik het opzet van het inloophuis ken van ANBN, zijn die mensen daar niet om je therapeutisch te helpen. Gewoon als een steun, voor herkenning. Ze gaan je niet vertellen hoe je het zaakje moet gaan aanpakken, ze gaan eerder luisteren en vertellen vanuit hun eigen ervaring. Voor mijzelf is het een plekje waar je je eventjes niet hoeft te verantwoorden voor je gedrag. Gewoon lotgenoten tegenkomen, mensen die je begrijpen en bij wie je ook (langs je echte therapeutische hulp op) kwijt kan hoe je je echt voelt.
Dana - Donderdag 20 januari 2011 21:19
Ik sluit me aan bij zot. Hoeveel van jullie zullen het herkennen dat je soms bij je eetstoornis geen hulp wilt (of durft), maar wel héél graag een stukje erkenning en herkenning zoekt? Voor zoiets is ervaringsdeskundigheid perfect toch? En miss wel een stap in de richting van 'georganiseerde' hulp.
Proudmoderator - Donderdag 20 januari 2011 21:35
@Donderdag en Dana (jullie zijn dezelfde)

Ik denk dat je het onderschrift niet goed leest, aangezien dit geheel niet gaat over het initiatief in België en het enkel gaat over een risico wat er kán zijn. Ik denk dat iedereen het erover eens is dat er prachtige initiatieven bestaan zoals Ziezo, anbn en Hé (en wellicht ook dit Belgische initiatief). Dit is volgens mij slechts een overdenking en niet echt reden voor een dergelijke "aanval" lijkt mij.

Scarlet schrijft deze artikelen nu eenmaal en een kritische noot onder een artikel kan denk ik nooit kwaad. Jammer dat je je hieraan stoort.

Groet,
Proud moderator
Donderdag & Dana - Donderdag 20 januari 2011 21:46
In de eerste plaats even een korte uitleg: we zijn wel degelijk twee personen, maar mijn zusje (Dana) en ik delen dezelfde computer. Maar we delen ook wel dezelfde mening, dat sommige artikelen en opmerkingen soms wat 'sturend' zijn, en dat vind ik (Donderdag) inderdaad wat jammer. Het onderscheid tussen artikel of blog vervaagt dan, en volgens ons zit daar zeker wel verschil tussen wat betreft subjectiviteit. Wanneer het bij een vraag zou blijven (zoals ook in dit artikel staat) als 'wat vind jij er van?', is dat voor ons voldoende. Heel persoonlijk, inderdaad. Maar bovendien, een kritische noot vanuit de (toch wel trouwe)lezers lijkt ons ook geen kwaad te kunnen, toch?

Wat betreft het onderwerp: we snappen wel dat er in een uiterst geval een risico kan zitten aan ervaringsdeskundige intitiatieven. Maar ook de georganiseerde hulpverlening is niet zaligmakend. Plus, we blijven bij donderdags eerste post, waarin ze uitlegde dat ervaringsdeskundige initiatieven een mooie opstap kunnen zijn richting georganiseerde hulpverlening, wanneer die ergens -zoals in Belgie- nog niet is.

Margriet - Vrijdag 21 januari 2011 12:28
Ben het wel eens met het commentaar van Scarlet. Er zijn zoveel mensen die hun eetstoornis amper overwonnen hebben (of dat denken!) en dan gelijk allerlei initiatieven ontplooien om anderen te helpen. Soms gaat het heel goed. Maar soms lopen mensen ook gigantisch tegen zichzelf aan. Dan kost het hen teveel geld, ze worden dagelijks gebeld of gemaild en er wordt steeds meer een beroep op hen gedaan. Ook komt het voor dat iemand niet is opgewassen tegen alle trieste verhalen van mensen die het zo zwaar hebben, geen steun uit hun omgeving, etc.
Er zijn in de afgelopen jaren heel wat van dergelijke initiatieven opgestart, therapeutische praktijken en groepen, waarbij de therapeut/ervaringsdeskundige in kwestie soms zelf een terugval kreeg.
Justpink - Vrijdag 21 januari 2011 14:27
Ik weet dat je om ervaringsdeskundige te zijn je geen opleiding hoeft te volgen.
NU nog niet.

Maar ik zou dat denk ik wel een goede opleiding vinden voor de toekomst.
mensen kunnen dan gestuurd leren hun ervaring te gebruiken in goede therapieën.
En ik denk dat je wel moet vertrouwen op de scholen aan wie hun het diploma geven of niet ....
Psy - Vrijdag 21 januari 2011 14:58
Hbo-opleiding voor ervaringsdeskundigen is zwaar

Het eerste jaar van de hbo-opleiding voor ervaringsdeskundigen van GGZ Eindhoven zit er op. Zes van de achttien studenten hebben hun propedeuse gehaald. Twee doen het jaar nog eens over, de rest is gestopt. Projectleider Hanneke Henkens: ‘De studenten hebben het zwaar gehad.’

De hbo-studie voor ervaringsdeskundigen is een deeltijdopleiding zodat studenten hun studie met werk kunnen combineren. Ervaringsdeskundigen die aan de vierjarige opleiding beginnen, moeten een havo- of mbo-diploma hebben of de 21plus-toets hebben gehaald. Ook is er een speciale selectieprocedure. Henkens: ‘We proberen daarbij in te schatten of iemand voldoende is hersteld en ook echt als ervaringsdeskundige aan de slag wil.’

Lees hier meer: https://www.psy.nl/meer-nieuws/nieuwsbericht/article/hbo-opleiding-voor-ervaringsdeskundigen-is-zwaar/
Prue - Vrijdag 21 januari 2011 15:29
Ik vind het een mooi gebaar, zeker om dit samen met anbn te doen. Het kan een opstap zijn naar meer openheid en de weg vergemakkelijken naar professionele hulp. Zoniet in Belgie, dan in Nederland.

Zelf vind ik het meest ideaal als iemand zowel ervaringsdeskundig als professioneel deskundig is. Maar ideaal is niet altijd haalbaar.

@Scarlet: Ik zie nu al steeds meer zogenaamde "ervaringsdeskundigen" opstaan en hun eigen praktijk oprichten, waarbij ik mijn vraagtekens zet....

Moet ik dit persoonlijk opvatten?

En hoe zit het dan met bijvoorbeeld Monique Rosier over wie een stukje op de Proudsite heeft gestaat?

Waar ben je precies op tegen wat betreft ervaringsdeskundigen die zich inzetten om anderen een hand te reiken?


Justpink - Vrijdag 21 januari 2011 16:00
Ik begin in augustus aan de MBO opleiding aan t zadkine van Rotterdam.

Maar ik moet eerlijk zijn, ben er nu nog niet helemaal.
Weliswaar zijn het vooral de achterliggende dingen die parten spelen, maar als ik er in augustus nog niet mee om kan gaan, begin ik ook niet aan de opleiding.

maar op een of andere manier weet ik 100% zeker dat die knop bijna om is.
En ik ga er gewoon voor!
C. - Vrijdag 21 januari 2011 17:25
Als inwoner van Leuven en regelmatige bezoekster van het inloophuis kan ik je vertellen dat ze daar zeker nog niet zo ver zijn op het gebied. ANBN heeft bijvoorbeeld veel minder geld dan organisaties in Nederland als Ziezo ;)

Met goede begeleiding van ANBN (waar zeker ook mensen met afgeronde opleidingen zitten), zou het mogelijk wel kunnen werken. Het lijkt met niet dat ANBN een instabiel persoon steunt, toch? ;)
Els - Vrijdag 21 januari 2011 17:43
Ik wil hier toch even wat dingen rechtzetten.
Nathalie en Pascal hebben samen de eetstoornis van Nathalie overwonnen. Ze zijn intussen al een hele tijd betrokken bij de werking van AN-BN en hebben een opleidingstraject doorlopen (mee gesprekken begeleiden onder begeleiding van vrijwilligers die al meer dan 10 jaar meedraaien en opgeleid zijn voor dit soort vrijwilligerswerk).
Daarnaast worden ze ook ondersteund en begeleid door AN-BN en door mezelf. Het is dus niet zo dat de eerste de beste ex-patiënte zomaar zonder voorbereiding haar deur openzet. Dit project heeft heel wat voorbereidingswerk doorlopen achter de schermen en het koppel heeft wel degelijk vorming doorlopen om dit soort lotgenotencontact te kunnen begeleiden.
Dat lees je natuurlijk niet in artikels in de krant, maar ik kan het jullie wél zeggen, aangezien ikzelf de persoon bij uitstek ben die jullie JUISTE informatie kan meegeven (ipv enkel speculaties).

En verder wil ik ook gewoon even beamen dat wij in een apenland leven, waar miljoenen gestopt worden in het beperken van de obesitasepidemie, maar waar eetstoornissen nog steeds stiefmoederlijk behandeld worden. We zijn volop aan het lobbyen en proberen onze werking in verschillende provincies verder uit te breiden. Dankzij de medewerking van Nathalie en Pascal in Kortrijk. En dankzij de medewerking van enkele andere vrijwilligers in de provincie Limburg (zie www.hulpbijeetstoornissen.be).

We zijn dus bezig met de boel op stelten te zetten en met het opzetten van nieuwe initiatieven. In plaats van af te breken zou het fijn zijn als mensen gewoon eens een kijkje gaan nemen en dan op basis van hun ervaringen een mening formuleren (die voor ons veel interesssanter is, omdat we dan ons aanbod kunnen aanpassen op basis van de feedback die we krijgen).
Scarlet - Vrijdag 21 januari 2011 17:53
Nogmaals: mijn persoonlijke noot gaat niet over Nathalie (of over andere specifieke mensen), aangezien zij zeker goed zal worden begeleid door de ANBN.

Het is enkel een overdenking en mogelijk risico wat kan ontstaan in situaties waar te weinig/ geen begeleiding is.

(zie ook reactie van Margriet)
marina - Zondag 23 januari 2011 14:02
Ik wil toch ook even reageren op de berichten die ik hierboven las.
Ik ben zelf vrijwilligster (ook ervaringsdeskundige) bij ANBN en ik kan jullie verzekeren dat men de mensen daar niet zomaar met één of ander initiatief (zoals nu het inloophuis in Kortrijk) van start laat gaan.
Mensen worden zeer zeker voorbereid en bijgestaan door de mensen van ANBN die al héél wat ervaring hebben met het helpen van mensen met een eetstoornis.
Er worden regelmatig thema-avonden, workshops e.d. gegeven, niet alleen door de zogenaamde ervaringsdeskundigen maar eveneens door professionele hulpverleners die werken met mensen met eetstoornissen.
Ik heb zelf door mijn vrijwilligerswerk binnen de vereniging ook al héél vaak ervaren dat een gewone babbel als ervaringsdeskundige mensen vaak dat extra duwtje in de rug kan geven om toch professionele hulp te gaan zoeken.
En dat is toch iets wat héél belangrijk is !
nina - Dinsdag 6 januari 2015 13:20
ik had even een vraagje .. mijn beste vriendin haar dochter is 23 en heeft anorexia .. ze is al in Gent en Leuven binnen geweest in het ziekenhuis , maar altijd diezelfde therapie's lijkt haar niets .. ik was nu op zoek naar ex anorexia patienten die ergens aan de westkust wonen , die samen met ons haar verder kunnen helpen .. wij weten op dit moment echt niet meer wat te doen ..en we dachten dat praten met ex anorexia patienten haar zou kunnen helpen ..
alvast heel erg bedankt
pieput - Vrijdag 3 maart 2023 23:21
Misschien hebben ze meer vertrouwen in de ervaringsdeskundige die dat proces al heeft doorlopen en het van binnen uit kent. In ziekenhuizen en eetstoornis klinieken hebben ze van die protocollen en gaan niet uit van het grijze gebied. Iedereen is weer anders en uniek, Men kon wel een time out aanvragen heb ik gehoord voor als het te veel werd. Soms willen ze te snel en te veel en te veel haast en als het niet op een bepaalde tijd het eten op is dan grijpen ze in terwijl iemand al heel erg z"n best heeft gedaan en dit kan er voor zorgen dat iemand de handdoek in de ring kan gooien Wat zit er achter en nu hangen er steeds meer aan aan de brede visie en dat de beperkte visie van eten en gewicht sneller leidt tot terugval met dat iemand er met nog een lager gewicht uit kan komen en dat werkt desillusie in de hand bij de omgeving en is ontmoedigend en weinig uitdagend. het oude leven weer oppakken met vervulling en voldoening in het leven staan en dat men het goed heeft met zich zelf. Van dat zo"n ervaringsdeskundige een vertrouwensband opbouwt met interesse en dat je je geen nummer voelt maar persoon en dat daar naar gekeken wordt.