Meer veganisme door Instagram
Je hoeft maar op het knopje zoeken op Instagram te drukken of je komt binnen no-time terecht bij de meest prachtige foto's van heerlijke veganistische maaltijden. De kleuren spatten van je mobiele scherm af en met een beetje verbeelding kan je de overheerlijke smaak van deze gerechten bijna proeven. Misschien krijg je zelfs de neiging om dit soort maaltjes na te gaan maken om ook eens te proeven. Uit onderzoek van The Guardian blijkt dat dit daadwerkelijk het effect is van deze #vegan Instagram trend. Het aantal mensen dat kiest voor een veganistische levensstijl is de afgelopen tijd enorm toegenomen.
Ruim 10 jaar geleden aten zo'n 150.000 mensen veganistisch, terwijl dat er nu al ruim 540.000 zijn! Dat is bijna vier keer zo veel als 10 jaar geleden! Ongeveer de helft van de mensen die er een veganistische levensstijl op nahoudt blijkt bovendien een leeftijd te hebben tussen 15 en 34 jaar. Slechts 14 procent van de mensen is ouder dan 65 jaar. Volgens The Guardian zijn er zelfs jongeren van 14 jaar oud die al veganistisch eten...
The Guardian interviewde een aantal van deze jongeren om te achterhalen wat voor hen de trigger was om veganistisch te gaan eten. Eén van die jongeren is de 17-jarige Euan Reece. Bij hem speelde social media een belangrijke rol in zijn kennismaking met veganisme.
"Vooral social media speelt een grote rol. Op deze manier kon de veganistische levensstijl veel sneller worden verspreid dan voorheen."
Ook de 17-jarige Megan Malthouse uit Hampshire werd geïnterviewd over haar veganistische levensstijl. Volgens haar is er mede door alle bekendheid op social media, met name Instagram, voor veganisme een enorme groei van het aantal jongeren dat veganistisch eet.
"Jongeren willen graag de controle over iets hebben, en wat je eet is in ieder geval één ding waar je controle over kunt hebben"
Op Instagram wordt veganisme in beeld gebracht als een hele aantrekkelijke levensstijl. Prachtige, gezonde vrouwen met perfecte, kleurrijke borden vol eten. De 17-jarige Megan vindt echter dat veganisme hier niet over zou moeten gaan, het is volgens haar veel meer een beweging van compassie waar zij onderdeel van uit wil maken.
De andere jongeren die werden geïnterviewd gaven voor de start van hun veganistische levensstijl, buitenom social media, onder andere de volgende redenen aan: Het kijken van de documentaires Cowspiracy en Earthlings, dierenwelzijn, gezondheid en het milieu.
Als je herstellende bent van een eetstoornis kan de stap naar veganisme soms ook sneller gemaakt worden. Het kan (dat hoeft natuurlijk niet de reden te zijn!) een alternatieve, gezondere manier zijn om een gevoel van controle en veiligheid te behouden. Iets wat je had door je eetstoornis en nog niet kwijt durft te raken, los durft te laten. Het is daarom goed om te onderzoeken of de stap naar veganisme tijdens het herstel van een eetstoornis een helpende is of dat het een andere manier is om de controle vast te houden en niet aan je diepere angsten en pijn te werken.
"Het voelde veilig om tijdens het herstel van anorexia veganistisch te gaan eten. Zo vermeed ik enorm veel enge producten, kon me me blijven focussen op voeding én hield ik het gevoel van controle wat ik tijdens mijn anorexia had, ook een beetje vast. Het voelde alsof ik heel goed en gezond bezig was. Eigenlijk was dit deels nog de stem van de eetstoornis en niet mijn gezonde ik.
Toch maakte ik mezelf en mijn omgeving dit wijs. Dit was zogenaamd voor mij dé enige manier om te herstellen van mijn anorexia. Uiteindelijk zorgde het ervoor dat mijn herstel juist veel langer duurde, omdat ik de controle over en obsessie met eten niet losliet en daardoor niet bij de kern van mijn problemen kwam..." - Aileen
Je kunt er in dat geval dan beter voor kiezen om eerst volledig te herstellen en dan een weloverwogen keuze te maken voor het wel of niet volgen van een veganistische levensstijl. In de tussentijd kun je ook kiezen voor middenwegen. Praat hier in ieder geval over met je omgeving en wees eerlijk richting jezelf.
Bron: The Guardian, Fotografie: Stephanie
Hoe beïnvloedt veganisme jou op social media?
Gerelateerde blogposts
Reacties
Ik ben wellicht via social media in aanraking gekomen met veganisme en misschien ben ik destijds om eetgestoorde redenen op accounts met deze lifestyle gekomen, maar dat verandert niks aan het feit dat ik op die manier bewust ben geworden van al het leed om me heen.
Mijn eetstoornis heeft zich deels ontwikkeld omdat ik me hulpeloos voelde in een wereld die mij zo vreselijk leek. Via de veganistische lifestyle - en het promoten daarvan oa via social media - kan ik op een positieve manier bijdragen aan verbetering in deze wereld. Het had niet zozeer te maken met een verandering in mijn eetpatroon, hoewel dat er natuurlijk wel bij hoort, maar om een verandering in mindset. Het stemt mij positief om zo veel veganisten te zien die vechten voor deze zaak, omdat dit haaks staat op het pessimistische wereldbeeld waar ik vaak mee zit.
Iedereen moet natuurlijk wel bij zichzelf nagaan waarom diegene het doet, maar dan zit er nog altijd een verschil tussen veganist zijn en plantaardig eten. Ik kan me zeker voorstellen dat er mensen zijn die plantaardig eten om af te vallen of andere redenen die eigenlijk vrij weinig te maken hebben met het verminderen van het leed in de wereld.
Maar again, dat je in aanraking komt met veganisme via de eetstoornis, betekent niet dat het per definitie ook een eetgestoorde keuze is. Je ziet genoeg mensen die het heeft geholpen om te herstellen, aangezien wat je eet geen negatieve invloed heeft op de wereld. Daarnaast is veganisme zeker niet restrictief! Zo was afgelopen weekend Veggieworld in Utrecht en geloof me, ik heb meer 'ongezonde' dingen gegeten dan gezond. Doordat het steeds populairder wordt, komen er steeds meer producten zoals ijs en gebak dat ook geschikt is voor veganisten.
Dit moest ik even kwijt, haha.
Ik denk persoonlijk dat het ook niet zo duidelijk en concreet hoeft te zijn als 'ik eet veganistisch om enge producten te vermijden' of 'ik eet veganistisch om af te vallen'. Dat het dus zelfs voor veel mensen zelf ook helemaal niet zo duidelijk is dat er wellicht toch een link bestaat tussen hun leefstijl en hun eetstoornis. Dat het gaat om iets diepers, misschien wel om (na je eetstoornis) ergens je identiteit uit kunnen halen als veganist, misschien iets om bezig te zijn, of een manier om (onbewust!) jezelf opzij zetten voor in dit geval een heel nobel doel, maar dan toch jezelf bepaalde dingen ontzeggen of niet gunnen.
Terwijl, zonder nou echt meteen helemaal over te gaan op veganisme, je zo veel kan doen om leed te beperken en beter te zijn voor de aarde. Op manieren die voor mensen met een eetstoornis ook wat beter samen gaan met lief en zacht zijn voor jezelf. Want je kunt al het leed in de wereld willen beperken, maar als je daarmee je eigen herstel en daarmee je eigen geluk in de weg staat zal het toch de positieve energie missen om echt een verschil te maken.
Ik ken ongeveer 20 jongens en meiden die vegan zijn net als ik en volgens mij hebben er 17 een eetstoornis gehad. Het valt mij op hoeveel mensen met een eetstoornis verleden veganist worden. Veganisme gaat echter veel verder dan voeding, namelijk passie, dierenwelzijn, milieu. Het heeft mij zo erg geholpen om te herstellen, ik denk dat ik het zonder veganisme niet op eigen kracht had gekund. De hele positieve vibe, zelfontwikkeling, verbondenheid met dingen om je heen en vooral dat het wazige over mijn leven weg is. Ik had vlak voordat ik veganist was het idee dat alles een beetje langs mij heen ging en ik niet echt in contact stond met mijzelf, mijn gevoel, mijn lichaam en de mensen om mij heen. Dit klinkt spiritueel maar ik ben dat dus totaal niet, juist heel nuchter. Het gaat juist niet om jezelf opzij zetten maar om jezelf op de eerste plek te zetten, goede gezondheid en mindset. Veganisme zelf is niet obsessief (je hebt heel veel vegan junkfood), maar ik geef toe dat bepaalde 'stromingen' zoals rauw, hclf en wslf binnen veganisme eventueel obsessief zouden kunnen zijn als je het niet doet vanuit de goede mindset.
Ik ben zelf vegetariër en probeer zoveel mogelijk er op te letten dat ik daarnaast 'diervriendelijke' producten eet: eieren van kipjes van mijn opa, sojamelk, en als ik keuze heb tussen een bolletje soja-ijs of gewoon ijs, dan zal ik dat eerste kiezen als de smaak en prijs hetzelfde zijn. Ik wil rekening houden met onze planeet en respect hebben voor alle levende wezens. Maar ik wil niet uren in de keuken staan of veel meer moeten betalen voor voeding. En ik wil nog op restaurant kunnen gaan of een ijsje gaan eten met vrienden zonder dat ik me vooraf moet afvragen of ze daar iets veganistisch hebben. Pas op, heel veel respect voor mensen die -op een gezonde manier- veganistisch leven! Maar voor mij is dat net een stap te ver. Die veganistische gerechten op Instagram inspireren me soms om eens iets nieuws te proberen. Maar het is nu niet dat ik daardoor plots het gevoel heb dat ik volledig veganistisch moet gaan leven.
Begrijp me niet verkeerd, ik vind veganisme iets heel moois, maar toch blijf ik dit altijd een beetje een ingewikkelde kant van deze leefstijl vinden. Ik bedoel het ook absoluut niet als aanval maar vraag het me wel gewoon af. Je blijft jezelf toch veel ontzeggen, met het gevoel er dan een soort vrede met jezelf en de wereld voor terug te krijgen - maar zou die niet ook aanwezig moeten zijn als je iets minder strikt met dat veganisme om zou gaan?
Daarnaast snap ik niet zo goed waarom veel mensen zeggen zichzelf met veganisme juist op de eerste plek te zetten op het gebied van mindset, gezondheid. Daarin klinkt voor mij dan toch een soort angst door voor dierlijke producten (ongezond? Onrein?) Maar als ik dat verkeerd begrijp wil ik het graag weten, ik sta open voor uitleg! :)
Veganisme is niet moeilijk, het kan heel simpel zijn. Het is vol compassie naar mens en milieu, en geen truc om af te vallen. Er is zoveel 'junkfood' dat vegan is..
Als mensen overigens zeggen dat ze vegan eten voor hun gewicht/gezondheid dan noem ik ze liever 'plantaardig', niet vegan, maar ik zie dat de meningen verschillen.
En, ik vond het trouwens veel makkelijker om 'restrictief' (lees:ongezond ES gedrag) te hebben als omnivoor dan als vegan. In mijn persoonlijk geval heeft veganisme een hoop geholpen om te vechten tegen mijn eetstoornis.
Daarnaast gaf het me controle over mijn eten waardoor ik juist beter van mijn eetstoornis afkwam, het heeft me echt geholpen. Inmiddels ben ik 16 en alleen nog maar veganist vanwege het dierenwelzijn. Veganisme is geen dieet maar een levensstijl en het is best makkelijk vol te houden.
Ik zie ook dat er mensen zijn die vanuit overtuiging veganistisch eten en tegelijkertijd een eetstoornis hebben. Maar die aten voor hun eetstoornis al veganistisch en dragen ook geen leer, gebruiken geen bodylotion met melk et cetera. Dat is wat anders dan alleen geen dierlijke producten meer willen eten nadat je geïnspireerd bent geraakt door andere mensen die herstellende zijn van een eetstoornis en op Instragram schrijven over hun vegan eetpatroon.