Wees jezelf

 

Be yourself, before you forget who that is. Wees jezelf want er is niemand die dat beter kan dan jij. Be yourself because everyone else is already taken. Wanting to be someone else is the waste of the person you are. Dat zijn van die quotes, je wordt er haast mee doodgegooid. Maar toch zijn ze ook zo enorm waar.

betruetoyourself

Ik had altijd een perfect plaatje in mijn hoofd waaraan ik moest voldoen. Slim zijn, sociaal zijn, leuk zijn, geordend zijn, goed zijn in sport, ga zo maar verder. Ik had mijn eigen ideaalbeeld gecreëerd en wilde daar aan voldoen.

Waarom? Dat is een vraag met vele antwoorden. Ten eerste, en deze was voor mij denk ik het belangrijkste, wilde ik graag zo onkwetsbaar mogelijk zijn. Als ik voldeed aan mijn ideaalbeeld zou niemand me kunnen kwetsen. Zou ik niet goed zijn in sport, dan had ik een zwakke plek waar anderen me tijdens de gymles zouden kunnen raken. Als ik niet slim was zouden mensen me uit kunnen lachen omdat ik dom was. Ik moest perfect zijn om mezelf te beschermen tegen pijn van buitenaf. Daarnaast geloofde ik ook oprecht dat ik gelukkiger zou zijn, was ik sociaal en goed in sport en geordend. De sociale mensen op mijn school zagen er altijd gelukkiger uit dan de wat meer introverte mensen. Mensen die geordend waren leken hun hele leven op een rijtje te hebben, en dat wilde ik ook.

notenough

Was ik dan geordend? Nee, eerder een enorme chaoot die alles kwijtraakte en die, wanneer ze niet oplette, een enorme puinzooi van haar slaapkamer maakte. Ook was ik niet goed in sport, ik kon wel een beetje hardlopen en een klein beetje volleyballen maar daar hield het op. Toch moest ik beter worden, dus elke keer pushte ik mezelf tot het uiterste en voelde ik me vreselijk wanneer iemand zei: "Jij kan echt niet voetballen," of "Jeetje jij hebt echt wat meer orde in je leven nodig!" Ik faalde, voldeed niet aan mijn ideaalbeeld, was een loser. Steeds meer begon ik een hekel te krijgen aan mezelf. Ik wilde zo graag "perfect" zijn maar ik kon het niet.

Was mijn ideaalbeeld reëel? Nee. Behalve bovenstaande elementen bestond mijn ideaalbeeld uit nog honderden andere dingen. Sommige zelfs tegenstrijdig. Ik moest dun zijn en weinig eten. Tegelijk moest ik van mezelf normaal kunnen omgaan met eten. Zou ik aan het ene criterium voldoen, dan voldeed ik niet aan het andere en had ik dus nog steeds een reden om mezelf te haten. Ik veranderde in een schoonmakende sportende huiswerkmakende socializende zombie, maar voldeed nog niet aan mijn ideaalbeeld want ik moest ook 8 uur slapen omdat dat gezond was en en en... Het was nooit goed genoeg. Nooit.

everyoneelseistaken

Misschien herken je jezelf hierin. Proberen te voldoen aan je ideaalbeeld, dat gaat je nooit lukken. Je kunt nooit perfect zijn, hoe graag je dat ook wilt, en áls het je al lukt om aan al je criteria te voldoen, dan verzin je er wel weer nieuwe bij. En dat is een verspilling van de persoon die je vanbinnen bent. Wat nu als jij eens gewoon jezelf zou zijn? Wat als je eens gewoon ging doen wat jij leuk vindt, niet wat anderen van je verwachten en niet wat je volgens je ideaalbeeld moet doen? Zou het leven niet veel leuker worden als je je echte ik zou accepteren?

Wanneer je accepteert dat je een chaotisch persoon bent, zal je niet meer in paniek raken wanneer iemand commentaar levert op je rommelige kamer of je losse-blaadjes-systeem (in plaats van een schrift) voor schoolopdrachten. Wanneer je ideaalbeeld verdwenen is kun je er ook niet meer in falen. Als je accepteert dat je nu eenmaal niet de beste sporter bent zal je kunnen gaan sporten voor je plezier, in plaats van voor de beste prestaties. Je zult jezelf zijn om jezelf gelukkig te maken, en wanneer iemand anders dan een vervelende opmerking naar je maakt zal dat kleine gebrek dat je hebt niet zo veel meer uitmaken. Je hebt dan namelijk eindelijk de tijd om je op de mooie eigenschappen van jezelf te focussen.

youareenough

Durf jij jezelf te zijn?

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Betske - Vrijdag 17 mei 2013 19:26
Ik wilde ook altijd perfect zijn. Op de middelbare school was er een meisje waar ik ontzettend naar op keek. Ik vond haar mooi slank, ik vond dat ze een mooie kledingstijl en mooi kapsel had en ze was in mijn ogen ontzettend sociaal en spontaan. Ik wilde net zoals haar zijn en begon haar na te doen in gedrag en stijl.
Later kwam ik erachter dat zij depressief was, automutileerde en heel onzeker was.
Ik heb hier van geleerd dat niemand perfect is. Iemand kan nog zo perfect lijken, iedereen heeft zo zijn min en pluspunten.
Ik probeer nu steeds meer te doen wat ik leuk vind. Maar soms is dat nog heel moeilijk...
l - Vrijdag 17 mei 2013 20:14
Ik heb jaren gestreefd naar perfectie, maar nu kan ik echt mezelf zijn. Het verbaasd me als ik zie hoe ik nu doe, omdat ik soms best domme dingen zeg die ik vroeg echt nooit gezegd zou hebben. Maar het voelt zo veel vrijer en beter, het maakt me echt gelukkig dat ik mezelf heb geaccepteerd en dat ik mezelf durf te zijn.
lynn - Vrijdag 17 mei 2013 20:34
Tja, dat is makkelijker gezegd dan gedaan, want ik weet echt niet wie ik zelf ben.
Ik heb het gevoel dat ik niemand ben.
marleen2502 - Vrijdag 17 mei 2013 21:01
en wat als je gewoon constant door anderen wordt verworpen
en dat anderen niet vinden dat jij jezelf mag zijn?

wat als je dat soort signalen extra snel blijft oppikken omdat je fundamenteel nog steeds aan je bestaansrecht twijfelt?
ThinkBelieveAchieve - Vrijdag 17 mei 2013 21:26
Super goede blog! -en herkenbaar-
Esther - Vrijdag 17 mei 2013 21:27
@lynn,
Ook dat herken ik wel. Ik raakte op een gegeven moment zo verstrikt in dat ideaalbeeld dat ik eigenlijk niet eens meer wist wat ik zelf wilde. Wat me wel hielp was om bij alles wat ik deed na te gaan hoe dat diep van binnen voelde. Als iets me een goed gevoel gaf, dan bleef ik het zo doen, gaf het een slecht gevoel, dan deed ik het niet meer of deed ik het anders. Dat is wel lastig, want je moet dan echt goed naar jezelf leren luisteren. Wat misschien ook helpt is om terug te denken aan hoe je alles deed toen je nog kind was. Hield je toen van voetballen, maar ben je ooit gestopt omdat mensen dat een jongenssport vonden? Dan is 'de echte jij' waarschijnlijk toch een voetballer, en zou je jezelf misschien gelukkiger kunnen maken door die sport weer op te pakken (voorbeeldje).

@marleen2502,
Dit is toch jou leven, jij zou toch moeten kiezen of je jezelf bent, dat is toch niet de keuze van een ander? Dat klinkt misschien veel makkelijker dan het voor jou voelt, maar jij bent uiteindelijk de persoon die je leven moet leiden. Ik dacht altijd dat mensen me niet aardig zouden vinden als ik mijn echte ik tevoorschijn zou laten komen, maar ik heb een hoop mensen om me heen die om me geven. Die mensen ergeren zich ook wel eens aan mijn slechte eigenschappen, maar houden toch van me. Omdat ze helemaal niet van me verwachten dat ik perfect ben. Maar ik zag dat toen niet, dat kwam pas achteraf. Ik snap dus ook dat dat lastig voor je is om te geloven. En er zijn ook wel mensen uit mijn leven verdwenen, misschien omdat ze de echte Esther niet de moeite waard vonden - maar er zijn ook waardevolle mensen voor terug gekomen. Ik hoop dat je ooit wel jezelf kunt zijn.
m - Vrijdag 17 mei 2013 21:53
Hoe komt het dan dat we onszelf niet zijn, ergens gaat er iets mis dan denk ik. We 'moeten' onszelf zijn in deze maatschappij maar ons toch confirmeren binnen toch zichtbare en vaak onzichtbare regels binnen het systeem, voor sommigen van ons is dat onhaalbaar
g - Vrijdag 17 mei 2013 21:57
wauw! bedankt voor het delen van deze blog! zo herkenbaar!
amanda - Vrijdag 17 mei 2013 22:43
heel herkenbaar, nu kan ik het niet te bang nog om te falen.

maar misschien over een tijdje, mooie blog

xx
My - Zaterdag 18 mei 2013 01:16
Leuk alleen nog erachter komen wie ik ben:p
Nerveus - Zaterdag 18 mei 2013 02:20
Ja, ik durf mezelf te zijn. Ik ben heel erg gepest en ontwikkelde een eetstoornis, maar juist daardoor ben ik al bijna 3 jaar echt mezelf en durf ik daar voor uit te komen. Ik vind niet dat ik door het leven moet gaan als een ander, er zijn al genoeg andere. Ik vind het belangrijk mezelf te zijn, want zo ben ik het meest gelukkig. Soms is dat lastig omdat niet iedereen je accepteert om wie je bent, maar je moet altijd blijven aanhouden waarvoor je staat en wat je denkt, zolang je er andere maar niet mee kwetst. Ik ben uit die lastige periode er juist sterker uitgekomen, en daar ben ik erg trots op. Natuurlijk heb ik ook mijn onzekerheden, maar daar moet je zo goed mogelijk mee omgaan. Ik doe niet meer mijn best om erbij te horen, want ik zal er ook nooit bij horen en ik wil er ook nooit bij horen.

Mooie blog!
MischiefManaged - Zaterdag 18 mei 2013 02:42
Mooie blog!
Toevallig is de eerste quote de titel van mijn dagboekje :')
'Metaphor - Zaterdag 18 mei 2013 12:11
Ik heb altijd het evoel dat ik(bijna) nergens goed voor ben en alleenmaar ellende bezorg. Áls ik dan iets vind waar ik 'goed' in ben, moet ik er ook echt boven gemiddeld goed in zijn, ter compensatie van alle dingen die ik niet goed doe.
Geen goede manier van denken..