Een middagje naar de sauna leek me een goed idee. Lekker ontspannen, warmte en gezellig kletsen met mijn beste vriendin. Ik had het druk en stond er eigenlijk niet zo bij stil wat het voor mij met zich mee zou brengen. Tot ik mijn tas aan het inpakken was. Ik griste mijn bikini uit de la en toen ik er mee in mijn hand stond dacht ik; 'Oja, mijn hele lijf wordt vanmiddag weer ten toon gesteld.''

Natuurlijk een overdreven benaming voor het rondlopen in je bikini, maar voor mij al naakt genoeg. Mijn beste vriendin en ik gaan dan ook altijd op badkledingdagen. Ten eerste omdat ik zelf niet per sé hoef te laten zien hoe het er bij mij allemaal uit ziet en omdat het ik dan ook niet per sé van anderen wil weten. 

Met mijn bikini in m'n hand dacht ik: ''Ach, het zal even wennen zijn zo na de winter, maar dat is het voor mijn beste vriendin vast ook.'' Met die insteek redde ik mij prima en heb ik me eigenlijk helemaal niet ongemakkelijk gevoeld of geschaamd.

Dat had twee jaar geleden toch wel anders geweest.

Toen ik nog te maken had met mijn eetstoornis, kon zo'n leuk dagje sauna nog wel eens flink verpest worden door de kijk die ik op mijn lichaam had. Ik zou dan dagen van te voren al bezig zijn met mijn lichaam en mijn eten en zou van die sauna-date een echte obsessie gemaakt hebben. Een goede reden om me flink te focussen op eten en afvallen, wat als gevolg had dat ik van alles kon onderdrukken wat er op dat moment zou spelen. Fijn, mooi, ideaal, leek me dat.

Uiteindelijk was ik kapot voor we überhaupt de sauna binnenstapten. Ik viel al bijna flauw van de geur van chloor in het zwembad, laat staan van de temperatuurswisselingen van de sauna's. Ik had m'n lijf gesloopt om hier te durven rondlopen in bikini. En wat was er overgebleven? Iemand die doodongelukkig met een neplach probeerde te doen alsof ze ging chillen in het wellness centrum. Waar was ik mee bezig? 

Als ik nu naar de sauna ga zie ik niet meer het kleine percentage mensen dat een strak lichaam en maatje 36 hebben, als die er uberhaupt al aanwezig zijn. Ik zie vooral dat iedereen putjes in zijn billen heeft. En dat sommige mensen een veel lelijkere navel hebben dan ik. Maar ook littekens, after-pregnancy buiken, sinaasappelhuidjes en hangende borsten worden zichtbaar.

Ik besefte me ineens dat iedereen wit is in de winter en dat ik eigenlijk misschien nog best wel meeval...

En als je mij zou vragen of ik die mensen lelijk zou vinden, zou ik antwoorden van niet. Want ach, je hebt misschien een litteken, grote tenen of hangende borsten, maar zo heeft dus blijkbaar iedereen wel iets. Het maakt juist iedereen uniek en interessant om naar te kijken. 

Je bent niet lelijk. Als jij ook putjes in je billen, x-benen of een kreukel in je buik hebt ben je net zoals al die andere mensen juist gewoon een mens dat leeft. A real woman, met alles er op en eraan. Ook hier en daar een schoonheidsfoutje of een tekortkoming. Je mag er zijn. 

Sommige mensen dragen een lang bovenstukje, grote zwembroek of t-shirt. Ik vraag me dan wel eens af ''Waarom?'' ''Vind ze het gewoon prettig, of verbegt ze zichzelf er mee?'' Dat verbergen van bijvoorbeeld je buik richt eigenlijk alleen maar meer aandacht op die buik. En de mevrouw die zichzelf leek te verstoppen onder dat t-shirt, leek zich nou niet bepaald fijn te voelen in dat plakkerige natte ding. 

Eenmaal in de eerste sauna moest ik wel even wennen, zoals altijd. M'n hoofd bleef maar nadenken over het huishouden, werk, relaties en alles wat ik nog op mijn to-do-lijstje heb staan voor deze week.

Dat piekeren stopzetten kost me altijd even wat moeite, maar uiteindelijk word je zo loom van de warmte dat je het wel los mòèt laten. In de rustruimte doe ik vaak nog even een bodyscan (Mindfulness) en verder probeer ik echt bij mezelf te komen op zo'n dag. Even terug naar mezelf, zonder to-do-lijstjes en zonder zorgen. Even weg. 

Die aandacht voor jezelf, kan ook aandacht zijn voor je lichaam. Even lekker scrubben, voelen hoe je huid er aan toe is en je huid verzorgen. Smeer jezelf bijvoorbeeld even uitgebreid in na deze dag. Stilstaan bij je lichaam is belangrijk voor je zelfbeeld. Ik weet nog goed dat ik mij drie keer per week moest insmeren. Dit was een afspraak voor therapie. Drie keer per dag even stilstaan bij de vorm van mijn lijf was soms heftig, maar om te wennen aan mijn nieuwe lijf was het een goede oefening. 

Ik kan je dus alleen maar aanraden zo'n lekker dagje sauna te gaan plannen. Even weg, even tijd voor jezelf en je laten omarmen door de warmte. Maar ook eens even te kijken naar de putjes in de billen van de andere badgasten. Of de staiee op de armen van de mevrouw die naast jou staat de douchen. Helemaal geen uitzonderlijke dingen. Misschien niet perfect in de ogen van Elle Magazine, Vogue of Chanel, maar wel hartstikke normaal en niets om je ongelukkig door te gaan zitten voelen!

Geniet van je lijf!