Maar was je dan ook heel dun toen je een eetstoornis had? Wat weegt iemand met anorexia eigenlijk? Wat was je laagste gewicht toen je anorexia had? Mensen hebben deze vragen al heel wat keertjes aan me gesteld. Ik begrijp hun nieuwsgierigheid, maar kan me tegelijkertijd niets voorstellen bij het stellen van die vraag. Het is in onze maatschappij eigenlijk al 'not done' om een vrouw naar haar gewicht te vragen, laat staan een vrouw die jarenlang problemen heeft gehad met haar gewicht? Waarom zou je juist van haar per se haar laagste gewicht willen weten? Sensatie. Ja, in de meeste gevallen wel. In de meeste gevallen was het namelijk iemand die werkte voor televisie of voor een magazine die deze vraag aan me stelde. Ik gaf nooit antwoord op deze vraag.

Schaamde ik me dan voor mijn laagste gewicht dat ik nooit antwoord heb gegeven op deze vraag? Nee, ik schaamde me er zeker niet voor. Waarom gaf ik dan niet gewoon antwoord op die vraag? Nou, ten eerste vond ik het niet netjes dat hiernaar gevraagd werd, al begrijp ik daarentegen natuurlijk wel dat een journalist nieuwsgierig moet zijn en dat lezers dit nu eenmaal graag willen weten. Ten tweede vind ik de vraag gewoon oppervlakkig. Het doet helemaal niet ter zake hoe laag mijn gewicht was. Een eetstoornis zit niet verstopt in je gewicht, maar in je hoofd. Hier spelen zich de daadwerkelijke problemen af. Door de aandacht een interview ze te richten op het gewicht, krijgen lezers wellicht een vertekend beeld van wat en eetstoornis inhoudt. Ten slotte kan het op mensen die onzeker zijn over hun lichaam ook negatief werken. Mensen met een negatief zelfbeeld vergelijken zich nu eenmaal met anderen. Op moment dat je een eetstoornis hebt en je hoort dat iemand anders minder dan jou weegt, vind je jezelf al snel minder belangrijk.

Binnen de hulpverlening kan je er natuurlijk niet omheen. Je zal hier toch echt antwoord moeten geven op de gewichtsvraag. Ik vond dit altijd heel vervelend, omdat ik hierdoor het idee kreeg dat de ernst van mijn problemen werd gemeten aan de hand van mijn gewicht. Dit terwijl het juist heel slecht met me ging, toen ik een normaal gewicht had. Ik kreeg het idee dat ik meer moest afvallen om te bewijzen dat ik hulp verdiende. Ik vond het daarom ook lastig om deze vraag eerlijk te beantwoorden en zette er liever een paar kilo's minder neer. Er waren immers zoveel meisjes die veel minder wogen dan ik...

"Stiekem was ik best wel trots op mijn ondergewicht. Natuurlijk was het fout om zo weinig te wegen en had ik het op een ongezonde manier bereikt. Ik wilde ook heus wel van mijn eetstoornis af, dat was het niet. Maar toen ik op het intake formulier moest invullen wat mijn laagste gewicht ooit is geweest, vulde ik met stiekeme trots het getal in. Door mijn eetstoornis voelde dit als bevestiging van hoe slecht het met me ging en dus hoe goed ik mezelf kon beheersen. Ik werd trots op iets dat me kapot maakte, maar toch voelde het op dat moment zo." Nouska.

Zoals Nouska hierboven al schrijft "Door mijn eetstoornis voelde dit als bevestiging van hoe slecht het met me ging", maar dat klopt natuurlijk niet. Hoe slecht het met je gaat heeft helemaal niet enkel te maken met je gewicht, maar veel meer met wat zich allemaal in je hoofd afspeelt. Toch wordt hier helaas soms wel zo naar gekeken. Mensen denken dat het wel meevalt met je eetstoornis als je nog een normaal gewicht hebt. Dit is echt een misvatting en deze wordt deels in stand gehouden door de aandacht die o.a. door de media steeds wordt gericht op het gewicht.

Tenslotte laat je eetstoornis je dus ook geloven dat je gewicht het belangrijkste is wat er bestaat. Als je niet afvalt, ben je niks waard, presteer je niet, ben je een zwakkeling. Dat roept die eetstoornis voortdurend. Dit wordt dan door vragen als 'Wat is je laagste gewicht?" bevestigt. Want wat als dat laagste gewicht helemaal niet zo laag was? Dan krijg je al reactie "oh, dat viel gelukkig nog wel mee dan" Wat viel mee? Mijn gewicht of mijn eetstoornis? Dit is een interview over mijn eetstoornis toch, niet over mijn gewicht. Mijn eetstoornis viel niet mee, die heeft bijna 10 jaar van mijn leven negatief beïnvloed en me diep ongelukkig gemaakt. Mijn gewicht staat hier los van. Het was bovendien niets eens zo dat het op mijn laagste gewicht het meest slecht me mij ging.

Ik zal, mocht je puur uit nieuwsgierigheid op deze blog geklikt hebben, dan nu voor één keer mijn laagste gewicht ooit onthullen. Ik hoop dat het je niet triggert... Dit was 2750 gram op vrijdag 10 juli, toen ik werd geboren.

Liefs, Scarlet