Als je psychische problemen hebt en medicatie voorgeschreven krijgt, dan is dit vaak bedoeld als ondersteuning. Het kan bijvoorbeeld gaan om antidepressiva, slaapmedicatie, kalmeringsmiddelen, medicatie om eetbuien te verminderen of iets om je PTSS klachten wat dragelijker te maken. Er is wat dat betreft ontzettend veel mogelijk. Wel is het altijd van belang dat je medicatie gebruikt op de manier zoals het is voorgeschreven. Dat wil zeggen op de juiste tijd en in de juiste hoeveelheid. In de praktijk blijkt dit niet altijd even makkelijk te zijn.

Toen ik voor het eerst medicatie kreeg, hield ik me altijd netjes aan de dosering. Het kwam eigenlijk niet in me op om dit op een andere manier te doen. Toen ik echter slaapmedicatie kreeg en na een tijdje merkte dat het niet meer zo goed werkte, besloot ik een keer een pilletje extra te nemen. Ineens kon ik weer heel goed slapen en maakte ik een goede nacht na tijden van slecht slapen. Destijds had ik weinig controle van mijn toenmalige huisarts. Ik vond dat op dat moment erg fijn, maar achteraf gezien was het erg jammer. Ik kon gemakkelijk nieuwe medicatie krijgen door even te bellen voor een nieuw recept en hier werden dan nooit vragen over gesteld, ook al was dit vlak nadat ik nieuw medicatie had gehad. 

Bron

Door de tijd heen ging ik meer medicatie gebruiken, zowel slaapmedicatie als medicatie om rustiger te worden. Het gaf een fijn gevoel als ik me slecht voelde. Ik was even van de wereld en hoefde niet bezig te zijn met mijn problemen. Ook toen ik door crisisopnames terechtkwam bij een psychiater, bleef ik rommelen met medicatie. Ik kreeg medicatie via de psychiater, maar bleef ondertussen ook medicatie halen bij de huisarts zonder dat zij dit van elkaar wisten. Een deel nam ik wanneer ik het wilde en een deel spaarde ik op. Dit gaf me een fijn gevoel.

Door het sparen had ik altijd behoorlijk wat medicatie in huis en kon ik altijd, op ieder moment aan medicatie komen als ik dit zou willen. Het gaf me op een bepaalde manier rust te weten dat ik alleen maar die pillen hoefde te nemen als het niet meer zou gaan en alles dan voorbij zou zijn. Net als met zoveel van mijn problemen was ook dit een vorm van controle. Ik wilde dat alles omtrent de medicatie op mijn manier ging zodat ik kon bepalen hoeveel ik nam en wanneer. In feite had ik totaal geen controle want ik was in mijn hoofd de hele tijd met de pillen bezig.

Ik checkte bijna iedere dag hoeveel medicatie ik nog in huis had, zocht op internet op wat ik precies met bepaalde hoeveelheden kon doen en moest leugens verzinnen om ervoor te zorgen dat de psychiater er niet achter zou komen dat ik niet netjes iedere dag mijn medicatie slikte. Uiteindelijk verstopte ik een deel van de pillen zelfs voor mijn huisgenoten, omdat ik niet wilde dat ze het zouden zien als ze op mijn kamer zouden komen.

Bron

Toen het steeds slechter met me ging, werd ik impulsiever en hierdoor was het ook lastiger om verantwoordelijk om te gaan met medicatie. Ik misbruikte het maar vond zelf dat het prima ging. Toen mijn psycholoog een keer vroeg hoe het nu precies ging, vertelde ik uiteindelijk over deze situatie en hebben we afgesproken dat ik mijn medicatie moest inleveren. Op dat moment vond ik het heel irritant en kinderachtig, maar diep vanbinnen gaf het uiteindelijk ook rust. Ik was in mijn hoofd continu bezig met pillen tellen en smoesjes verzinnen waar ik doodmoe van werd. Door dit uit te spreken en al die controle uit handen te geven, hoefde ik hier even niet meer mee bezig te zijn. 

Ook later zijn er duidelijke afspraken gemaakt over hoe ik het beste om kon gaan met medicatie. Ik kreeg een andere huisarts die een stuk strenger was, de apotheek controleerde mij beter en ik kreeg niet te veel medicatie in één keer mee naar huis. Het waren regels die ik op dat moment nodig had om op een normale manier met medicatie om te gaan. Zo kon ik mijn pillen gebruiken op de manier waarvoor ik ze ooit gekregen had, in plaats van als het zoveelste controle middel.

Als je je hierin herkent, dan raad ik je ook aan om dit bespreekbaar te maken. Ik was bang dat mijn behandelaar erg boos zou worden, maar dit was helemaal niet het geval. Ze was vooral blij dat ik het gewoon vertelde zodat we samen konden kijken naar een passende oplossing. Er zijn veel mensen die moeite hebben met het juist gebruiken van medicatie en je kunt hier met elkaar over praten. Het is heel goed mogelijk om hier afspraken over te maken met bijvoorbeeld de apotheek. Dit is niet altijd leuk, maar wel belangrijk voor je eigen gezondheid en veiligheid.