Impact suicide op ggz medewerkers
De confrontatie met suïcide van een persoon uit de naaste omgeving is voor elk individu een schokkende ervaring, zeker als het familie of vrienden betreft. Maar hoe zit het met personen die tijdens hun werk met suïcide te maken krijgen? Welke impact heeft dat? Bestaat er onder hulpverleners zoiets als rouw om een door suïcide overleden patiënt?
"Het is niet de eerste keer dat ik dit meemaak, dus ik moet doorgaan.
Anderen zijn bezig, dus ik ook."
Het boek ‘Impact van suïcide op GGz-medewerkers' opent met een 21-tal interviews met personen uit verschillende disciplines binnen de GGz die beroepshalve te maken hebben (gekregen) met gevallen van suïcide. Zij vertellen open en eerlijk over de opgedane ervaringen en over de impact die de gebeurtenissen hadden en hebben op hun dagelijks leven, zowel binnen als buiten de werksfeer. De uitgave vervolgt met een aantal beschouwingen over zaken als rouwverwerking, trauma en impact en over de opvang en begeleiding van personen die beroepsmatig met suïcide te maken krijgen.
De auteur van het boek, Floris Bijlsma, heeft als verpleegkundige gewerkt in diverse klinieken binnen de GGz. Momenteel is hij werkzaam als teamleider op een gesloten afdeling voor acute psychiatrie.
Het boek is hier te koop voor 42,50 - Speciaal voor volgers van Proud2bme: je kan het boek tegen gereduceerd tarief verkrijgen, namelijk € 27,50. Interesse? Neem contact op via info@florisbijlsma.nl
Gerelateerde blogposts
Reacties
dat moet verschrikkelijk zijn geweest..
Een ex-groepsgenootje van mij heeft zelfmoord gepleegd toen we beiden al uit therapie waren. Ik heb toen niemand van de leiding op de begrafenis gezien, terwijl ik dat toch wel verwacht had...Dat heeft me erg boos gemaakt! Maar het zal wel niet 'proffesioneel verantwoord' zijn om naar de uitvaart te komen ofzo...
Ik was ook heel boos dat de groepsgenoot die het als eerste wist zélf de rest van de groep op de hoogte moest stellen. Ikzelf vind dat die verantwoordelijkheid wel degelijk bij de leiding ligt, maar daar dacht de hoofdbehandelaar anders over. Hij vond dat het 'bij het volwassen leven hoorde' om dat zelf te doen. Nou, lekker dan, dat volwassen leven...zak toch in de shit man.
Sowieso. Het laat mensen écht niet koud als je suïcide pleegt, ook al vind je jezelf ontzettend waardeloos.
Ik werk zelf als verpleegkundige in de GGZ, op een gesloten afdeling binnen de psychiatrie. Het is echt een van mijn grootste angsten dat een van 'mijn cliënten' op de afdeling zelfmoord pleegt en soms overweeg ik echt om om deze redenen te stoppenn met dit werk, of in ieder geval niet in deze richting af te studeren. Ook automutilatie vind ik echt een vreselijk iets. Niet omdat ik niet professioneel zou kunnen handelen, maar omdat het echt heftig is.
Ook werkers in de GGZ zijn mensen met een hart, het zijn geen koele kikkers die het helemaal niets kunnen schelen. Ik heb wel eens gesprekken met collega's over deze dingen en veel collega's ervaren het echt als heel zwaar. Had afgelopen jaar een klinische les (les voor personeel) over suïcide, dat was ook heftig. Ben zelf ook behoorlijk geschrokken toen ik hoorde dat een cliënt van mij een poging had gedaan.
Dus, 't laat medewerkers in de GGZ absoluut niet koud...
Op een psychiatrische afdeling waar ik ooit eens heb gezeten had op de afdeling daar naast een meisje zm gepleeg en de nachtdienst vond haar. Echt luguber. Ik zou niet weten hoe ik hier mee zou moeten omgaan ‘als mens’. Dit staat mij nog steeds bij.
Het lijkt mij een interessant boek.
ik werd vandaag gewezen op deze site door een oud-collega van me. Met interesse zie ik jullie boeiende reacties.
Ik realiseer mij dat de boekprijs inderdaad erg hoog is voor mensen die van beperkte financiën leven. De uitgever heeft zich bij vaststellen van de boekprijs inderdaad gericht op professionals. Daar zijn dergelijke tarieven normaler dan bij romans etc. Voor mensen die graag het boek willen lezen, maar beperktere financiën hebben: neem even contact met mijzelf op. info@florisbijlsma.nl
Hartelijke groeten
Floris Bijlsma