Op Instagram en Facebook stikt het van de Fitspo accounts. Afgetrainde buiken, gespierde armen, slanke, sterke benen en bijzonder verantwoorde maaltijden vliegen je om de oren.''Strong is the new skinny'', wordt op internet verkondigd. Vrouwen hoeven niet per se een laag gewicht te hebben, maar gespierd zijn is wel een vereiste voor dit nieuwe schoonheidsideaal. Cross fit, gewichtheffen, 'bootcampen' in de sportschool en ook bodybuilding voor vrouwen is helemaal niet zo raar, als ik zo door Instagram en mijn Facebook Timeline heen scroll. Het wordt stoer en sterk gevonden, als het je lukt om gespierd te worden. Als je gespierd bent, ben je mooi volgens de bladen en sommige social media accounts

Extreme quotes die ik tegenkwam op internet: weheartit.

Er zijn enorm veel hardloopaccounts op Instagram te vinden. Via via spot ik ook de 'fitte vrouwen accounts', waarop jonge vrouwen hun gespierde figuur laten zien of voor en na foto's plaatsen van hun wasbordje. In veel gevallen normale vrouwen die op een normale, gezonde manier bezig zijn met sport. Ze zijn niet extreem afgetraind en hebben hier en daar gewoon wat vrouwelijke rondingen. In sommige gevallen niet zo gemiddeld. Je vindt er dames tussen die full-time bezig zijn met voeding en sport. Die niet een klein beetje sportief zijn, maar zeer afgetraind. Ze kweken spieren op door zich strikt aan regels te houden, posten hun maaltijden op Instagram en laten hun vorderingen zien in foto's van zichzelf.

Ik scrol regelmatig wat sportieve dames voorbij op mijn timeline. Enkele vind ik gewoon inspirerend om te volgen. Ze plaatsen niet enkel sport-body foto's, hebben een lekker en gevarieerd eetpatroon en door de foto's krijg ik ook wat meer zin om te gaan hardlopen. Ze zien eruit zoals mijn vriendinnen in sportkleding eruit zouden zien. Ik hik er zelf nogal eens tegen aan om te gaan sporten en krijg er zin in als ik anderen zie die ermee bezig zijn of hun prestaties lees. Niet dat ik ook een marathon wil lopen, maar het inspireert me op een gezonde manier om van de bank af te komen en mijn hardloopschoenen aan te trekken voor een rondje door het park.

Dat internet er vol van is, van dat gespierde en sportieve, merken we zelfs aan de modetrends. Steeds meer gewone kledingwinkels verkopen sportkleding, zoals H&M, Hunkemoller, Vanilia en Primark. In je vrije tijd sportkleding dragen is hip, dat zien we aan de gekleurde leggings, sporttops en vrolijke sneakers. Sporten is niet meer alleen gezond en leuk, het is ook nog eens superhip. Houd je er niet van, dan val je flink buiten de boot als het om de laatste mode gaat. Sporten is hot en gespierd zijn is hip. Het laat zien dat je jezelf onder controle hebt, dat je werkt voor wat je wilt, op uiterlijk gebied dan. Ik zie spreuken zoals ‘'Eat, sleep, work out, repeat.'' en ''Don't stop untill you are satisfied'' voorbij vliegen en ‘'If you want it, you have to work for it'' is een quote die onder meerdere voor en na foto's staat van fitnessvrouwen op Instagram.

Vrouwen die van nature niet aan welk schoonheidsideaal dan ook voldoen, of dit nu ultraslank of supergespierd is, lopen hier tegenaan. Ook ik merkte op dat er een gedachte als ‘'Ik mag ook wel wat meer buikspieroefeningen doen'' voorbij kwam toen ik de accounts voor het schrijven van dit blog eens wat langer bekeek. Ik ben tevreden met hoe mijn lichaam eruit ziet, maar door veel geconfronteerd te worden met een bepaald schoonheidideaal, in dit geval een wasbordje, begon ik mezelf toch te een fractie van een seconde te vergelijken. Ik ben niet zo afgetraind. Ik ben misschien slank gebouwd, maar een wasbordje is ver te zoeken en erg sportief ben ik ook niet.

Extreme quotes die ik tegenkwam op internet.

Ik ga vrij om met eten en daar ben ik na mijn hele gevecht ermee, heel erg blij om. Ik kan genieten en ben gezond. Ik ben tevreden. Zelfs ook al eet ik niet alleen maar superfoods of sport ik zes keer per week. Ik voel me goed. Maar mocht ik aan het schoonheidsideaal willen voldoen van nu, dan moet ik dat loslaten. Dan moet ik mezelf flink uitdagen op sportief gebied en zou ik een strikt eetpatroon moeten volgen. En dat lijkt me niet zo slim. Ik denk niet dat ik nog zomaar terug zou vallen. Zeker niet. Dat staat erg ver van mij af. Maar ik raad het iedereen die een eetstoornis heeft, sterk af om te gaan proberen aan dit schoonheidsideaal te willen voldoen.

Iemand met een eetstoornis adviseren om geen sportschema en speciaal dieet om spieren te kweken afraden is alsof je een drugsverslaafde afraadt om met mate af en toe gewoon een lijntje coke te blijven snuiven. ''Een klein beetje en slechts een bepaald aantal. Dat moet kunnen toch?'' Ik denk het niet. 

Fitspo is voor veel meiden met een eetstoornis (in hun rugzak) eigenlijk Thinspo. Inspiratie om obsessief met eten bezig te zijn, om te voldoen aan een schoonheidsideaal. In veel gevallen dus niet helpend, maar juist een trigger. Het lijkt een redder in nood; niet beter worden zoals je behandelaar adviseert met een eetlijst, aankomen, normaliseren van je eetpatroon en heel veel praten over je problemen. Nee. Hiervoor hoef je enkel te investeren in een abonnement op de sportschool. Je kunt je alsnog lekker veel bezig houden met je lichaam, hebt ‘'controle'' en denkt veel na over eten. Het lijkt een perfecte tussenweg.

Natuurlijk voel je je beter als je dichter bij dat uiterlijke doel van gespierd zijn en restrictief sportief eten in de buurt komt. Natuurlijk geeft dat je een trots en sterk gevoel en heb je dan het idee dat je ‘ergens goed in bent' of ‘eindelijk waardering krijgt'. Je hebt voor je gevoel controle over je leven. Schijncontrole. Door je te richten op sport en voeding, hoef je niet aan je zorgen te denken. Je vlucht. Voor korte tijd voel je je beter dan hoe je je voelde. Je krijgt complimentjes en ‘hoort' ergens bij, zoals bij ‘de sportschoolmeisjes'.

De buitenwereld ziet een sportverslaving niet zo snel als een probleem. Je bent toch lekker gezond bezig? Dat je stiekem je problemen weg blijft stoppen, niet van je eetstoornis afkomt of angstig bent als je je niet hebt kunnen houden aan je trainingsschema of dieet, weten ze niet. Ze zien dat je niet meer enkel wilt afvallen. Ze zien je gedrag als hip en sterk. Je kunt heel stiekem dus gewoon je obsessie met eten en je lichaamsbeeld voortzetten, maar je kunt jezelf ook afvragen of dit je op de lange termijn gelukkig maakt?

Het had iets voor mij geweest, als ik op dit moment nog een eetstoornis had. Dan had ik mij waarschijnlijk wel steeds opnieuw in een sportobsessie gestort die dan steeds weer de mist in ging. Mislukte pogingen om te voldoen aan een plaatje, gewoonweg omdat ik mezelf van binnen en van buiten niet kon accepteren. Het gevecht met mezelf zou ik dan in een positief plaatje gieten. Misschien was ik dan doorgeslagen, misschien had ik dezelfde weg alsnog bewandeld. Geen idee, maar ik denk wel dat het mij zou triggeren en mijn eetstoornis aan zou spreken als ik die nog had.

De trend om heel erg gespierd te zijn is voor sommige vrouwen haalbaar, als ik de jonge vrouwen moet geloven. En dat wil zeggen dat zij geen obsessie ontwikkelen, zich nog gewoon op andere dingen kunnen richten dan eten en hun lichaam, de touwtjes op gepaste momenten gewoon even laten vieren, luisteren naar de grenzen van hun lichaam, zichzelf niet straffen en weten wanneer het genoeg is. Dat kan niet iedereen en gelukkig hoeft dat ook niet. Het schoonheidsideaal is onbelangrijk. Zeker als je doelen niet enkel op uiterlijke gebieden liggen, maar verder gaan dan dat. Je moet sporten voor je plezier, niet enkel om je lichaam te veranderen aan de buitenkant.

Als je een eetstoornis hebt of kort geleden nog hebt gehad, is het verstandig om je eetpatroon niet te extreem te veranderen. Veganistisch eten, 'high carb, low fat' of andere extreme dieten volgen om spiermassa op te bouwen of heel erg snel en extreem je lichaam willen veranderen van normaal in heel gespierd, is dan niet verstandig. Het zijn gewoontes die je eetstoornisgevoeligheid kunnen triggeren en een nieuwe obsessie met eten kunnen veroorzaken waar je helemaal niet op zit te wachten, toch?

Natuurlijk is sporten leuk en gezond. Ook voor mensen met een eetstoornis. Maar doe dit op een gezonde manier waarbij eten en lichaamsbeweging positief en in balans zijn en de focus niet ligt op het veranderen van je uiterlijk. Probeer sport rustig op/in te bouwen in je leven. En wie weet dat je in de loop van de jaren wat meer spiermassa ontwikkelt, een marathon kunt lopen, wordt je lichaam wat strakker of raak je wat van je overgewicht kwijt, als je dat hebt. Dat soort dingen zijn in sommige gevallen natuurlijk mooi meegenomen, maar maak er geen doel van en ga het niet opmeten met en weegschaal, voor en na foto's of meetlint.

Ik wil je eigenlijk vooral een waarschuwing meegeven. Ik kan je niet tegenhouden, maar kan je met deze blog wel iets meegeven om over na te denken. O, en deze trend waait waarschijnlijk ook wel weer over en dat zal de druk die je soms ervaart vanuit de media over dit schoonheidsideaal verlagen. Mocht je er door getriggerd worden, zoek het dan niet op social media op, ontvolg accounts die je eigenlijk volgt vanuit je eetstoornis en neem jezelf in bescherming.

Probeer jezelf eerst eens te accepteren zoals je bent en dan vooral van binnen. De andere voordelen van een gezond en fit uiterlijk volgen vanzelf als je van je eetstoornis af komt. Wees lief voor jezelf. Zorg voor jezelf op een constructieve manier met liefde zoals je dat ook voor je partner of beste vriendin zou doen. Ondertussen kun je op een gezonde manier sporten en natuurlijk ook gewoon gezond eten. Maar wees niet te strikt. Gun jezelf de vrijheid om spontaan te zijn met voeding en zomaar een ijsje te gaan eten of een keer sporten over te slaan. Vindt met de tijd, rustig aan jouw balans, dat is veel belangrijker dan een wasbordje, terwijl je problemen nog gewoon voortbestaan.

Hoe denk jij hierover?