Angst voor mannen

 

Laatst pakte ik nog vrij laat de bus naar huis nadat ik in de stad wat was wezen drinken. Eenmaal bij de bushalte vlakbij huis voelde ik de spanning oplopen. Bij het uitstappen checkte ik automatisch wie er met mij uitstapten en welke kant zij op gingen. Ik zag drie meisjes waar ik me verder geen zorgen over maakte en een jongen die dezelfde kant op liep als ik. Toen ik dit doorhad ging ik sneller lopen en uiteindelijk rennen omdat ik bang was dat hij achter me aan zou komen. Pas toen ik uiteindelijk in huis de deur achter me op slot deed, kon ik weer rustig ademhalen.

Ik heb een bepaalde angst voor mannen. Ik heb het idee dat ze alleen maar negatieve bedoelingen hebben en mij iets aan willen doen. In mijn overtuiging bestaan aardige mannen niet, die doen alleen maar aardig omdat ze iets van je willen, niet omdat ze gewoon vriendelijk zijn.

Ik heb mede hierdoor nooit echt een serieuze relatie gehad. Al zolang ik me kan herinneren heb ik een erg negatief zelfbeeld en voel ik me onzeker over mezelf. Hierdoor heb ik nooit echt open gestaan voor een relatie omdat ik ervan overtuigd was dat er niemand zou bestaan die mij echt leuk zou vinden. Ik voelde me mislukt, lelijk, dik en stom en anderen zouden dat ook vinden zodra ze mij echt zouden leren kennen. Hierdoor ben ik ook nooit echt verliefd geweest zoals ik dat weleens van anderen heb gehoord. Ik vond een jongen weleens knap of aardig, maar daar bleef het dan ook wel bij. De bekende vlinders in de buik heb ik volgens mij nooit gevoeld. Ik sloot me als het ware af voor dit gevoel.

fear

Inmiddels ben ik 23 jaar en door een nare ervaring met mannen is mijn afkeer nog groter geworden. Ik heb een overtuiging ontwikkeld dat mannen niet te vertrouwen zijn en je en je hen dus beter afstand kunt houden. Ook vind ik alles wat met intimiteit te maken heeft vies. Als mensen alleen al woorden noemen zoals ‘zoenen' of ‘seks' gaan mijn nekharen recht overeind staan. Hoe naar ik het ook vind dat ik dat heb, ik vind dat soort woorden ronduit smerig. Ook kan ik het niet aanzien als een man en een vrouw die een relatie hebben in mijn bijzijn elkaar op wat voor manier dan ook aanraken. Ik kan verstandelijk prima bedenken dat dit heel normaal is en ik niet zo door moet denken maar ik voel vanbinnen alleen maar walging waar ik letterlijk misselijk van word. Dit heeft niets met die personen te maken maar alles met mij en de associaties die ik maak.

Ik ging me erg schamen omdat ik eigenlijk bij zowel mannen als vrouwen -behalve ‘vies'- geen gevoel had. Door die schaamte sloot ik me nog meer af voor eventuele gevoelens waardoor er op een gegeven moment niets meer was behalve angst. Angst dat elke man mij iets aan wilde doen, angst dat ik altijd alleen zou blijven en angst voor de angst die misschien wel nooit meer weg zou gaan.  Omdat ik mannen zo naar vond, ben ik op een gegeven moment gaan twijfelen over mijn geaardheid. Ik dacht dat ik misschien wel op vrouwen zou vallen omdat ik mannen vies vond. Aan de andere kant keek ik ook niet echt naar vrouwen. Als ik dit deed, dan was dat vooral om me te vergelijken. Ik keek vaak of andere vrouwen dunner of mooier waren dan ik maar voelde me nooit aangetrokken tot vrouwen. Dit bracht mij nog meer in verwarring: misschien viel ik gewoon op niemand, niet op vrouwen en niet op mannen. Ik vroeg me ook af of vrouwen die op vrouwen vielen, mannen dan ook direct vies vonden of dat dit echt met mij te maken had.

Ik heb hier lange tijd mee geworsteld en nog steeds is het een gevoelig onderwerp. Ik ben er niet altijd op de juiste manier mee omgegaan. Ik praatte niet over wat ik had meegemaakt en deelde met niemand mijn zorgen over mijn gevoel van walging en angsten. Hierdoor raakte ik verstrikt in mijn eigen gedachten waardoor het alleen maar erger werd. Daarom heb ik wat tips bedacht om om te gaan met deze angst voor mannen.

bad

 Als je een nare ervaring hebt met mannen, realiseer je dan dat dit het verleden was en die ervaring dus niet hoeft te betekenen dat het weer gebeurt. Niet alle mannen zijn hetzelfde en op slechte dingen uit. Je kunt hier eventueel bewijs voor zoeken door in je omgeving te kijken naar mensen die al lange tijd een relatie hebben zonder dat de man de vrouw iets aan heeft gedaan. re ervaringen hebt maar wel een bepaalde angst voor mannen of relaties, vraag jezelf dan af waar die angst precies vandaan komt. Waar ben je bang voor? Wat als je je openstelt voor een relatie, wat kan er dan gebeuren?

 Praat over je angsten en ervaringen. Hoe suf dit ook klinkt, het kan echt helpen om met anderen te delen wat er in je omgaat. Door continu maar zelf ermee te blijven zitten, wordt het alleen maar erger. Het kan opluchten om te vertellen en daarnaast kan iemand anders je helpen met het relativeren van je gedachten. Zeker als je nare ervaringen hebt met mannen is het belangrijk dit te vertellen, hoe schaamtevol dit misschien ook kan zijn. Door te delen kun je stap voor stap verwerken.

 Stel je open. Omdat ik zolang heb gedacht dat mannen alleen maar op slechte dingen uit zijn, ben ik me erg gaan afsluiten voor hen en voor eventuele relaties. Dit straal je echter uit waardoor mensen ook niet zo snel op je af zullen stappen. Hierdoor kan jouw gevoel van minderwaardigheid en het idee dat mensen jou niet leuk vinden, versterkt worden terwijl je eigenlijk een heel leuk persoon bent.

 Doe alles stap voor stap en geef je grenzen aan. Stel dat je je open probeert te stellen en iemand ontmoet maar dit eigenlijk ook heel spannend vindt, bedenk dan dat je niet gelijk met diegene hoeft te trouwen. Ga gewoon eens vrijblijvend wat drinken met iemand zonder daar meteen allerlei verwachtingen aan te hangen. Wie weet worden jullie wel gewoon vrienden en wie weet wordt het uiteindelijk wel iets, je ziet het wel. Geef in het contact ook duidelijk jouw grenzen aan. Als je iets wel of niet wil, laat dit dan weten aan de ander.

fear

De angst die je voelt komt ergens vandaan. Neem dit serieus, veroordeel jezelf niet en onderzoek wat maakt dat je bang bent. Ga je angsten aan.

Heb jij ook angst voor mannen en hoe je hiermee om?

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Eefje - Dinsdag 20 augustus 2013 19:29
Herkenbaar dit...
Ik kan gewoon niet tegen intimiteit. Als iemand te dicht tegen me aanstaat word ik super nerveus en wil ik het liefste weg. En ik heb ook altijd het gevoel dat als een jongen/man me aankijkt/aanstaart dat ze in hun hoofd denken dat ik heel lelijk ben...en als dat gebeurd op een avond dan heb ik altijd het gevoel dat ze me iets willen aandoen. pfff ik wou dat ik die angst gewoon niet had :(
Meisje14 - Dinsdag 20 augustus 2013 19:36
Herkenbaar!
Heb het zelfs bij mijn vader. Herkennen mensen dat?
E. - Dinsdag 20 augustus 2013 19:43
Dit had ik zo zelf kunnen schrijven..
Heel erg herkenbaar allemaal , ook veel schaamte vanuit deze kant
vanwege mijn leeftijd ( ben een paar jaartjes ouder dan jij )
Maar ook door een nare ervaring denk ik dat elke man iets fouts in zich heeft..
mimi - Dinsdag 20 augustus 2013 20:06
heel erg herkenbaar.Ik heb ook erg nare ervaringen met mannen en vooral met mijn vader,dus ben meer bang voor oudere mannen.Maar ook leeftijdsgenoten.Denk ook dat ze alleen maar kwaad in de zin hebben.En intiem durf k ook niet te zijn
Goede blog dit
Appelvlaai - Dinsdag 20 augustus 2013 20:13
Wow herkenbaar.. terwijl ik eigenlijk niet een noemenswaardige nare ervaring met mannen heb gehad.. 'zoenen is vies'.. 'seks ielg'.. ik merk wel dat deze gedachtes erger zijn als ik gestresst/onzeker ben.. vaak ;). Maar als ik me vrij en blij voel dan is de drempel wat lager.. is het niet iets wat ik absoluut niet zou willen zeg maar ;).. maarja hoe ermee omgaan? hoe doorbreken? hoe kan je het ineens niet vies en leuk vinden? erna verlangen?
HakunaMatata - Dinsdag 20 augustus 2013 20:15
Ontzettend herkenbaar! omg ik dacht echt dat ik de enige was!!

@meisje14; dat herken ik!!!
M - Dinsdag 20 augustus 2013 20:20
Dapper!
Lianne - Dinsdag 20 augustus 2013 20:26
Zooo herkenbaar! Denk nog steeds dat ik een 'aparteling' ben! Fijn te weten dat er meer mensen zijn! Ik ben nu 23 maar heb nooit een relatie gehad. Ik ben nog steeds zo bang voor mannen! Ik studeer en veel meiden zijn druk met diverse jongens, maar ik wil zoooo veel mogelijk afstand!
Sophia-Lauren - Dinsdag 20 augustus 2013 20:34
@meisje14; dat herken ik ook.
Ik voel me daar erg schuldig en naar over dat ik dat zelfs tov hem heb en voel , maar de angst is er ook .
mo - Dinsdag 20 augustus 2013 20:34
Ik ben zelf niet bang voor mannen. Met jongens omgaan vind ik prima.

Maar de angst voor intimiteit en het gevoel dat niemand me ooit leuk zal vinden is wel erg herkenbaar voor mij.
Sophia-Lauren - Dinsdag 20 augustus 2013 20:34
@meisje14; dat herken ik ook.
Ik voel me daar erg schuldig en naar over dat ik dat zelfs tov hem heb en voel , maar de angst is er ook .
Isa1990 - Dinsdag 20 augustus 2013 21:06
Heel erg herkenbaar...Ik heb inmiddels al 2 jaar een relatie met mijn vriend. Ik ben niet meer bang voor hem, maar wel voor intimiteit met hem en bang voor andere mannen...Dus nog steeds wel last van... Gewoon mijn vriend omarmen/knuffelen en zoenen gaat inmiddels ook wel, maar dat was in het begin ook anders. Ik moest die angst echt aangaan en mezelf in gedachten steeds tegenspreken (''er gebeurd niks, hij is goed/lief/aardig etc'')...
Denisee.. - Dinsdag 20 augustus 2013 21:31
Herkenbaar!
yessy - Dinsdag 20 augustus 2013 21:32
Na twaalf jaar relatie en inmiddels getrouwd ben ik nog steeds doodsbang voornintimiteit. Lukt me gewoon niet.. blij dat mijn partner zoveel respect en geduld heeft. Maar nu we kids willen word het toch wat lastiger
Maiskolf - Dinsdag 20 augustus 2013 21:50
Tot op zekere hoogte herkenbaar. Ik kan wel vrienden zijn met mannen, maar zodra er ook maar een klein teken is van de andere kant dat hij misschien iets meer zou willen heb ik al de benen genomen.
Ik ben 21 en heb ook nog nooit een relatie gehad. Ondanks dat ik het echt wel zou willen kan ik me gewoon niet voorstellen dat ik ooit intiem zou kunnen zijn met iemand...
HH - Dinsdag 20 augustus 2013 21:56
@Meisje14 herkenbaar... helaas wel.. voel me erg schuldig..


Goede blog, bedankt voor het delen!
'Metaphor - Dinsdag 20 augustus 2013 22:52
Ik heb dit ook, heel erg. Maar dan niet zo zeer dat ik álles vies vind, maar dat ik me er emotioneel nietmeer op in kan stellen.
Ik kan ook niet 'meer' verliefd worden, want zodra ik dan met iemand ben (heb ik pas gemerkt) en die gene zoent mij, dan klap ik uit 'irreële angst' helemaal dicht.

Ik voel me hier heeeeel erg klote door, omdat ik het zie als 'deffect' waar ik mee rondloop..
'Metaphor - Dinsdag 20 augustus 2013 22:52
Misschien kunnen we hier een topic over starten
Sophie - Dinsdag 20 augustus 2013 23:54
Ik ben totaal niet bang voor mannen! Ik heb nog nooit een echt serieuze relatie gehad, maar dat kan nog komen. Ik ben ook nog maar 15.
Meisje14 - Woensdag 21 augustus 2013 07:46
@ HHNO, Sophia, hakunamatata, lastig hè! Heeft jullie vader het door dat je afstand neemt?
@ metamor goed idee! Ik zou zeggen, maak aan!
mango09 - Woensdag 21 augustus 2013 09:24
Dit is heel herkenbaar.
Fijne blog!
Faith - Woensdag 21 augustus 2013 09:41
Heel hekenbaar.. Dacht altijd dat ik de enige was. Een lange tijd heb ik dit gevoel tegen ooms mijn opa en vader gehad en was ik erg bang voor mannen. Nu heb ik een hele lieve vriend en gaat het beter alleen als ik uitga walg ik van mannen die intimiteit zoeken..
groentetuin - Woensdag 21 augustus 2013 09:46
Ja herkenbaar :(

Maar als je niet van jezelf houdkun je dat eigenlijk ook niet van anderen..
lunetha - Woensdag 21 augustus 2013 10:04
heel herkenbaar..
roos - Woensdag 21 augustus 2013 11:18
ja... idd heel herkenbaar. ook door nare ervaringen. maar ik heb inmiddels niet meer dat ik het erg vinden als iemand anders intiem is, maar op een een of andere manier mag niemand bij mij in de buurt komen...

@meisje14
en ja herken het inderdaad ook van mijn vader... dat hij me bijvoorbeeld gewoon wil knuffelen omdat ik verdrietig ben maar dan loop ik weg enz. ik vind het inderdaad ook heel vervelend, en merk ook dat hij me dan niet meer knuffeldl en het wat ongemakkelijk word. ik zou je graag tips willen geven maar weet eerlijk gezegd niet wat...
succes allemaal!
Iris - Woensdag 21 augustus 2013 18:17
Heb zelf ook nog nooit iets voor een jongen gevoeld dus daardoor ben ik ook over mijn geaardheid gaan twijfelen, pfff lastig allemaal
eliseeexx - Donderdag 22 augustus 2013 17:33
heel herkenbaar, ben had in de bus ('s ochtends) naar school ook een jongen die telkens naar me keek en wanneer in uitstapte werd ik achtervolgt. Die angst heb ik ook heel erg. Het lijkt wel alsof ik dit heb geschreven
Melleke - Vrijdag 23 augustus 2013 00:01
Heel erg herkenbaar!!
Knap geschreven! Sterkte!
anoniempje - Zondag 13 oktober 2013 18:07
Ik herken dit alles ook,
moedig van je om dit op te schrijven.
Ik denk niet dat het abnormaal is,
ik denk dat met de tijd alles kan veranderen maar dat dat niet hoeft en dat het ook afhangt van de persoon, of je je er goed bij voelt etc..
Ik denk trouwens dat een relatie ook mogelijk is zonder meer,
enkel waar jij je goed bij voelt en dan moet niemand daar iets van zeggen
of moet je je ook niet schuldig voelen als je niet meer wilt of het vies vindt.
Iedereen is anders, ze moeten je maar aanvaarden hoe je bent en laat je nooit dwingen tot iets dat je niet wilt, ze zoeken het maar uit met hun behoeftes.
Be Yourself 2 - Dinsdag 29 oktober 2013 17:39
Heel herkenbaar dit. Mooi opgeschreven.
Ik ben blij om te weten dat ik niet de enige ben, dat dacht ik namelijk ook even...
CL - Vrijdag 1 november 2013 13:52
Goed om te lezen dat er meer meiden zijn die dit hebben, maar ook best ernstig om te zien dat er veel vrouwen zijn dit hebben. Gister heb ik toevallig een heftige dag gehad betreft mijn mannenangst: Mijn directe collega is een man, ik zit de hele dag en de hele week met hem in een hok samen. Hij zit daar om mij te begeleiden met sommige dingen, ik voel mij veilig bij hem en heb veel verteld. Mijn surrogaat paps, maar het is mijn collega. Deze man is echt supersuperlief en bekommerde zich echt over mij, zonder dat hij iets hoefde te zeggen voelde ik zijn bezorgdheid. Wat er dus gebeurde was dat ik elke dag bang was dat hij mij wilde troosten en knuffelen, ik voelde mij zo benauwd en elke dag op mijn hoede. Uiteindelijk ben ik twee dagen letterlijk weggevlucht omdat het zo onveilig voelde. Nu is het zo dat ik niet heb geleerd hoe je met een man omgaat (geen vader, ongelijkwaardige relatie mams) dus ik ben, net als meerdere van jullie, bang dat ze iets slechts in de zin hebben. Een (oudere) man die aardig tegen mij doet.. gatver, wat moet hij van mij?? De band met mij collega is eigenlijk hartstikke goed en uiteindelijk wil ik graag getroost worden, maar ik ga dat echt NIET toelaten! In feite is dus het verhaal; ik ben bang voor lieve, aardige mannen. Eigenlijk heel jammer dus. Niet alleen voor mij, maar ook voor jullie die hier ook last van hebben. Het is nu dus zo dat we hebben afgesproken dat ik ergens anders ga zitten en we het meer zakelijk gaan houden. Ik voel mij superschuldig en schaam me dood. Zo'n superlieve goedzak waar ik dan voor wegren. Ik hoop dat ik er wel een keer een ommedraai aan kan geven want zo zal ik eerder de klootzakken opzoeken (heb ik al gedaan) dan de goede mannen.
Meggie - Donderdag 23 januari 2014 17:09
Ik ben ook bank voor jongens/mannen bang dat ze ook iets verkeerds doen fysiek geweld gebruiken.
Safiye - Maandag 10 februari 2014 21:07
Heel erg herkenbaar!
tess - Zaterdag 10 mei 2014 21:30
Dankjewel dat je dit hebt willen delen. Het is voor mij erg herkenbaar. Sinds kort ben ik er wat meer open over, maar dat op zich vind ik al heel lastig en zorgt voor een toename van angst en paniek. Zijn er meiden die gericht hierop een therapie of training hebben gevolgd? ik heb jaren met deze angst rondgelopen, en het voelt nu alsof die angst eruit moet. Dat wil ik dan maar het liefst goed doen en grondig. Overigens kan ik prima met jongens en mannen overweg.. Zolang ze maar op een afstandje blijven.. :)
M. - Zondag 25 mei 2014 18:15
Heel erg herkenbaar. Ik dacht dat ik de enige was die hier last van heeft. Soms schaam ik me er ook voor, maar het heeft met het verleden te maken. Ik wil in de toekomst kijken of emdr mij verder kan helpen.
Bernadine - Woensdag 18 juni 2014 13:56
Ik heb het ook heel erg! Altijd gehad trouwens! Er zijn nu allemaal schilders rondom mijn huis en de voordeur moest 2 uur open staan omdat die geschilderd was! Vreselijk, ben helemaal uit mijn doen! Als er vroeger bijvoorbeeld iemand kwam schilderen in mijn huis en hij was er 8 uur in de ochtend, stond ik zelf om een over 8 buiten en kwam pas na zessen terug! Ik zei dan in die ene minuut heel snel: ,daar is een thermoskan met koffie, pak maar wat je wilt, ik moet werken.'
En daar stond ik dan, zwerver, zonder huis, alleen maar omdat er mannen in mijn huis kwamen. Gewoon vreemde mannen liet ik alleen in mijn huis.
Heb relaties gehad, maar alle mannen gingen vreemd! Nu heb ik er echt geen zin meer in! Vind ze nu allemaal vies, vooral als ze hoesten of niezen! En hun voeten! En was alles af waar ze met hun handen aan hebben gezeten in mijn huis! Oh nu ik het opschrijf klinkt het wel heel erg! Denk wel dat therapie nodig is! En dan te bedenken dat ik net 60 ben geworden! Misschien ben ik een nutcase!
Chloe - Woensdag 8 april 2015 00:29
Ik heb hier ook last van. Ben wel relaties aangegaan, maar na een aantal traumatische ervaringen ben ik vreselijk paranoïde mbt tot mannen en denk ik altijd dat ze op slechte dingen uit zijn. Nadat ik een relatie van 6 jaar met een man met een narcistische persoonlijkheidsstoornis was aangegaan, is dit nóg erger geworden. Gevolg is dat ik nu 4 jaar celibatair leef en dus ook bang voor intimiteit ben.
Geen idee hoe ik deze cirkel kan doorbreken.
m - Donderdag 9 juli 2015 19:42
zit hier nu al twee weken over na te denken en te denken dat ik de enige ben maar gelukkig niet! ik heb een tijd gehad dat ik gwn bij een bepaalde jongen wat een vriend was een paniek aanval kreeg. gwn opeens en mijn vrienden zeggen steeds dat ik ook een vriend moet krijgen maar ik ben gwn heel bang
Anna - Zondag 15 november 2015 08:32
Herken me zelf hier in, voor een deel. Gewoon kletsen, lol maken oké. Meer niet, hoewel die behoefte er al is, zo'n gevecht, mijn lichaam wil meer maar mijn hoofd gaat in soort paniek. Verlang naar een arm, een schouder maar de gedachte aan meer..........Brrrrr. Is ontstaan door paar vervelende ervaringen; exman was asexueel. Ik was naïef, verliefd en zag dat de eerste 3 jr niet, we zagen elkaar 2xpw altijd in bijzijnvan anderen. Elke poging (1×pw gemiddeld door mij) werd in de eerste 5 jaren van ons samenwonen afgedaan met "nu niet, ben moe/geen zin/etc). laatste 5 jr van onze relatie helemaal niets met. Voelde me afgewezen, gekwetst. Achteraf zie ik dat er al jatten, mss wel nooit liefde is geweest vanuit hem. Daarna relatie van 4jr met man die liefst 2x pd sex had, voelde op gegeven moment als verkrachten. Kon niet uit die relatie stappen, zat vast. Hij is en narcist en die houden je in hun web van vernedering etc. Noem het zelf vaak psychische mishandeling. Nu 3,5 jr alleen, ben 44, dit zijn mijn enige relaties. Beide relaties waren slechte ervaringen waar ik wel veel van geleerd heb, weet wat ik wil in een mogelijk volgende relatie maar ook een ontwikkelde angst voor relatie met mannen. Durf op avond uit geen man aan te spreken, merk dat ik soms nagekeken word door een man. Voel me dan gevleid maar trek gelijk een beschermende muur op.
Miep - Zaterdag 12 maart 2016 14:35
Yep ik herken dit ook. Heb echt wel behoefte aan arm om me heen of knuffelen en ook seks als het eenmaal zover is kan ik echt van genieten. Maar toch blijf ik me ongemakkelijk voelen in de buurt van een man. Waar ligt dit aan en sterker nog wat kun je er aan doen omdat te veranderen
Lizzy - Zaterdag 29 februari 2020 08:17
Jeetje, zo herkenbaar allemaal, ook alle reacties eronder! Ik houd ook gepaste afstand tussen mij en mensen van het andere geslacht. Ik had een poosje geleden een documentaire gezien over een man die vertelde open over zijn seksverslaving en hoe hij ermee omging. Hij had het er moeilijk mee. De naam van die jongen en de docu weet ik niet meer, dat is te lang geleden voor mij. Maar hij vertelde wel dat als hij bijv. in het OV zat en er ergens een mooie meid tegenkwam, dan ging hij dat meisje achtervolgen. Dwangmatig zei hij, hij schaamde zich ervoor en zorgde er ook voor dat hij niet gezien werd, al helemaal niet door de desbetreffende dame zelf. Hij had notabene een hele lieve vriendin die maar al te graag wilde! En die begreep hier dus weinig van....

Met dit in het achterhoofd denk ik dat zowel mannen als vrouwen het moeilijk hebben in onze huidige maatschappij, die alsmaar meer oversekster lijkt te worden en steeds vaker gefocust is op het uiterlijk. En ja: ook ik ben bang voor mannen en ook ik sluit mij voor hen af, uit angst dat ze enkel en alleen maar uit zijn op mijn lichaam, om daarmee alleen hun eigen behoeften te bevredigen. En mij persoonlijk verder niet interessant vinden. Intimiteit vind ik echt doodeng en vies, je kan er zoveel bacteriën en schimmels en soa's bij oplopen ook. En het schijnt ook pijn te doen....?? Brrr! :-( Maar ik denk anderzijds dat mannen het er ook moeilijk mee hebben omdat hun brein anders werkt en zij veel seksuele overprikkeling moeten verwerken, denk maar aan de grote hoeveelheid schaarsgeklede dames in reclames op tv of op posters in bushokjes. Mede dankzij deze reclames met perfecte lijfjes voelen wij vrouwen ons snel te dik en onaantrekkelijk als we naar onze spiegelbeeld kijken. Maar op mannen heeft het OOK een vernietigend effect, hetzij op een heel andere manier en je hoort daar ook minder over in de media. De seksverslaafde jongen kon hier over meepraten....

Dat er veel mooie en waardevolle vrouwen rondlopen met mannenvrees en angst voor intimiteit vind ik niet zo vreemd eerlijk gezegd. Maar wel triest en ontzettend rot dat het er is!
presylia - Vrijdag 3 april 2020 01:57
ik herken het ik heb het beeld in gedachten die jij zo mooi omschrijft en besef dat ik hulp nodig heb wad ik kom nauwelijks nog buiten maar heb wel een man waar ik mee getrouwd ben ik ben 26 jaar en heb het idee dat het alleen maar erger woord naar maten ik ouder woord
eva - Dinsdag 6 oktober 2020 22:15
Ik ben er ook van overtuigd dat alle mannen slecht zijn. Als ik hier rationeel over nadenk weet ik ook wel dat dit onzin is dat alle mannen slecht zijn maar het is echt een gevoel dat heel diep zit
Susanne vermeulen - Vrijdag 28 juli 2023 20:36
Angst voor mannen.dit is deels van toepassing op mijn situatie !er is slechts 1 man die mij mag masseren en met wie ik me enorm op mijn gemak voel tijdens het knuffelen en vrijen.met hem voel ik een klik.dit is voor mij een geschenk .wij kunnen prima met elkaar communiceren.