Mijn kind op de wachtlijst

 

Bij veel behandelingen voor volwassenen en kinderen met een eetstoornis is er sprake van een wachtlijst. Deze kan enkele dagen, weken of maanden lang zijn. Het is misschien allemaal heel begrijpelijk, maar ook ontzettend lastig als je een kind hebt dat lang moet wachten tot er een plekje vrij is. Je kind is aangemeld toen het niet goed ging, en die weken dat er gewacht moet worden zijn dan ook vaak erg lastig! Je trok aan de bel en wilt het liefste meteen hulp. Helaas kan dat niet altijd en daarom hebben we een aantal tips voor ouders die een kind hebben dat op de wachtlijst staat voor behandeling voor haar eetstoornis.

Een lange wachtlijst is voor iedereen van verschillende duur. Soms vinden mensen het wel fijn dat het een paar weken duurt, zodat ze zich er samen met hun kind op kunnen voorbereiden. Anderen willen eigenlijk dat hun zoon of dochter liever gisteren dan vandaag in behandeling gaat. Die wachtlijst kan rust, maar ook frustratie en angst opleveren. Je bent misschien wel bang dat je dochter* het niet volhoudt tot de start van een opname of je weet zelf niet meer wat je met haar eetgedrag en de hele situatie aanmoet thuis, voordat ze bij de psycholoog terecht kan.

https://www.flickr.com/photos/xlordashx/16046151755/
Bron

Als ouder sta je geregeld met de handen in het haar. Je staat er voor je gevoel bij en kijkt er naar, zonder dat je weet wat je moet doen. Je probeert af en toe iets, maar het lijkt maar niet beter te worden, of slechts voor korte duur. Of je doet iets waarvan je denkt dat het goed is en blijkt het volgens je kind totaal bij het verkeerde eind te hebben. Een eetstoornis is ingewikkeld.

Als ouder zijn er toch een aantal dingen die je kunt doen. Daarover schreven we ook al eerder blogs. In deze blog richt ik mij vooral op dingen die ondersteunend kunnen zijn als jouw kind op een wachtlijst staat voor behandeling. Of dit nu opname, deeltijd, eendaagse of gesprekken met een diëtist of psycholoog zijn. Het kan knap lastig zijn om te wachten tot de behandeling begint.

♥ Bespreek je machteloosheid
Als ouder kun je misschien het gevoel hebben dat je dochter het niet fijn vindt als je over haar praat achter haar rug om. Toch heb je ook als ouders steun en een luisterend oor nodig. Hoe fijn is het om even je hart te luchten over de hele situatie? Praat samen met je partner, vriendinnen, ouders of collega's over je zorgen. Mensen die je vertrouwt, die jouw persoonlijke verhaal verdienen. Als je veel zorgen hebt, kan het fijn zijn om die samen met anderen te dragen of om je emoties even te uiten bij iemand die er voor je is. Dit kan je ook helpen meer kracht en rust te hebben wanneer je samen met je dochter probeert stappen te zetten of met haar in gesprek gaat.

Als ouder van een kind met een eetstoornis, kun je ook zelf soms wat steun gebruiken van een professional. Bij een centrum voor eetstoornissen of andere behandeling is daar vaak ruimte voor. Ouders worden regelmatig betrokken bij de behandeling. Vraag eens om een gesprek met haar persoonlijk behandelaar of kijk wat er mogelijk is om zelf met een psycholoog te praten om wat handvatten te krijgen om je dochter te helpen. Het kan ook goed zijn je huisarts om advies te vragen.

♥ Kijk naar je dochter
Je kind heeft op dit moment een eetstoornis die haar leven grotendeels beheerst. Toch is het goed om te onthouden dat ze een eetstoornis heeft en geen eetstoornis is. Kijk niet alleen naar haar eetgedrag, maar praat met haar over meer dan die problemen. Er is meer dan een eetstoornis. Ze heeft een eetstoornis, ze is het niet. 

♥ Blijf in contact
Niet altijd, maar vaak is de communicatie met je dochter verslechterd wanneer ze in de problemen zit. Ze wil je er niet mee lastig vallen, wil eigenlijk geen hulp omdat ze het doodeng vindt of weet eigenlijk helemaal niet wat er in haar omgaat, omdat ze zo met zichzelf in de knoop zit. Als er vaak ruzie is of niet wordt gepraat over problemen, kan dat heel lastig zijn om ineens wel te gaan doen. Toch is contact en laten weten dat je er bent, heel belangrijk. Zeker op dit soort momenten. Praten is heel belangrijk. 

Mocht je het als ouder lastig vinden om dingen uit te spreken, neem daar dan echt een moment voor. Zet thee en ga samen op de bank zitten om te praten. Of ga samen ergens thee drinken, in een leuk tentje. Het kan ook fijn zijn om even te gaan wandelen. In het bos of aan zee bijvoorbeeld. Even weg, kan soms juist zorgen voor gesprekken. Juist omdat je dan niet thuis bent en er geen broertjes, zusjes of andere ouder bij is. Het kan fijn zijn om naar je kind uit te spreken dat je er bent als ze je nodig heeft. Stel rustige, open vragen over hoe ze zich voelt, wat er in haar omgaat of waar ze zich allemaal zorgen om maakt.

dochter eetstoornis
Bron

Het is belangrijk om niet meteen in de verdediging te gaan of oplossingen aan te dragen en je mening te geven. Geef in ieder geval ruimte aan openheid en eerlijkheid, door te luisteren. Luisteren is iets wat veel meiden noemen als ze iets van hun ouders zouden willen tijdens hun eetstoornis. Gewoon er zijn, een knuffel, en zonder oordeel luisteren. Je kunt natuurlijk wel jouw zorgen als ouder delen, maar geef vooral ruimte voor gesprek. Jouw zorgen zijn er en die mag je tonen of je kunt vertellen dat je soms niet weet wat je zou moeten doen of dat je hoopt dat ze veel zal hebben aan de behandeling.

Stop niet na dit gesprek. Dit is niet iets wat je eenmalig doet. Het is juist belangrijk om regelmatig in contact te blijven met elkaar. Zoek dus vaker dit soort momenten op. Stuur haar een kaartje, ook als ze bij je in huis woont kan dit, of schrijf een lieve brief. Liefde en een luisterend oor zijn erg belangrijk in deze periode.

Als je kind niet wil praten, lees dan dit eens. 

♥ Duidelijkheid en afspraken
Mocht je dochter eerder achteruit dan vooruit gaan, dan kan het goed zijn om samen afspraken te maken voor tijdens de wachtlijst. Je kunt hiervoor ook vaak terecht bij de instelling waarbij ze op de wachtlijst staat of je kunt eens deze blog lezen of aan haar laten zien. Het kan erg goed zijn om samen afspraken te maken, zodat ze in ieder geval stabiel blijft en niet achteruit gaat. Grote vooruitgang en doelen zijn handig om nog niet te verwachten, die zijn mooi meegenomen als het gebeurt.

Het is heel persoonlijk welke afspraken werken of goed zijn om te handhaven. Maar als je de afspraken maakt, sta er dan ook echt achter. Overleg eventueel zelf met een psycholoog, js huisarts of haar hulpverlener, wat goed is om te doen. Het kunnen afspraken zijn over gewicht, eetlijst, eetbuivoedsel, geplande eetbuien, samen eten, drinken, sport en beweging of na het eten beneden blijven. Benadruk bij het maken van deze afspraken dat je haar wilt helpen en wilt voorkomen dat ze achteruit gaat. Uit liefde.

Afspraken over eten kunnen een goede stok achter de deur zijn. Verwacht niet dat uw kind ineens al volledig normaal eet, niet meer braakt en geen eetbuien meer heeft. Maar kijk wel of je samen kleine stapjes kunt maken door middel van afspraken, vragen te stellen en haar zelf iets te laten aandragen.

♥ Afleiding
Als je dochter op een wachtlijst staat, zal ze misschien wel heel erg veel piekeren. Misschien doe jij dat zelf ook. Het kan goed zijn om samen te zorgen voor genoeg afleiding. Ga samen wandelen (geen lange einden), bezoek musea, ga shoppen, lak samen nagels, spreek af om een film te kijken op haar kamer, verf de muren van haar kamer, ga samen knutselen of ga naar de film. Het kan goed zijn om tijdens de wachttijd dingen af te spreken om naar uit te kijken. Dingen die afleiding geven, zoals een serie kijken na het eten, zodat ze niet gaat piekeren over de schuldgevoelens over de maaltijd. Maar doe ook leuke dingen om contact te houden met haar en om te zorgen dat de tijd nu gewoon even wat sneller voorbij gaat.

Vergeet daarbij ook de rest van het gezin niet. Soms is het fijn hen mee te nemen en soms is het fijn om juist met haar alleen te gaan of met een ander kind uit het gezin iets af te spreken, zodat die zich niet vergeten voelt.

https://www.flickr.com/photos/34739556@N04/6088370800/
Bron

♥ Voorbereiding
Deze tijd kan ook een voorbereiding zijn op een opname of intensieve behandeling met het hele gezin, zoals MFT (multi family therapy). Zorg dat je dat onderwerp niet overslaat. Het is goed om af en toe eens te vragen hoe ze er naar kijkt. Misschien wil ze soms even niet beter worden, misschien wil ze juist graag snel in behandeling. Dat kan van moment tot moment wisselen.

♥ Ontdek en leer
Als je kind een eetstoornis heeft, kan het erg waardevol zijn om documentaires, boeken en blogs te lezen over eetstoornissen. Bezoek het onderdeel voor ouders op onze website. Bekijk de documentaire Mij Niet Gezien, een andere video over eetstoornissen of lees boeken over eetstoornissen, zoals Ouders als Bondgenoot. Er zijn heel wat weetjes over eetstoornissen op onze website te vinden waardoor je je kind steeds beter kunt leren begrijpen, ook als ze al volwassen is. Klik ook eens op de links in deze blog, die doorlinken naar interessante, relevante artikelen voor ouders met een kind met boulimia, anorexia, eetstoornis nao of eetbuistoornis.

♥ Intuïtieve ouders
Als ik mijn eigen moeder vraag wat en waarom zij bepaalde dingen deed in de tijd dat ik op de wachtlijst of in behandeling zat, kwam het vaak neer op ‘'Dat vond jij als kind al fijn'' of ‘'Ik weet het niet, zo ging het gewoon''. Ik denk dat veel ouders intuïtief weten wat hun kind nodig heeft. Soms reageren ze alleen uit angst, frustratie of machteloosheid en zijn ze die intuïtie en liefdevolle houding een beetje kwijtgeraakt door alle zorgen. Ik denk daarom dat het goed is om in deze blog ook even te benoemen dat jij als ouder vaak heel goed weet wat goed is voor je kind. Probeer te luisteren naar wat je hart zegt en oprecht, open en eerlijk met je dochter in gesprek te gaan. Volg dus ook je intuïtie als ouder en niet enkel deze tips. En vraag je kind wat je voor haar zou kunnen doen, vaak kunnen ze dat zelf ook goed aangeven. Weet ze het niet, dan kun je samen iets bedenken.

*In deze blog praten we over 'haar' en 'dochter', maar het kan net zo goed om 'hem' of 'zoon' gaan, want ook jongens kunnen te maken krijgen met problemen zoals een eetstoornis. 

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Nadine - Zondag 3 juli 2016 20:36
Ik stond op de wachtlijst bij Rintveld al drie maanden ofzo, maar toen ze belde voor een afspraak had ik net mijn 'vrolijke masker' al een paar weekjes op en daarom hebben ze het gecanceld! Ik ben gediagnosticeerd met Boulimia en eigenlijk is het harder nodig dan ooit! Nu krijg ik helemaal geen hulp😳😳😳
Kim - Maandag 4 juli 2016 21:33
@Nadien: denk in oplossingen! Wellicht kun je een mail sturen of terugbellen? En vertellen dat het eigenlijk helemaal niet goed gaat? Dat zullen ze daar wel begrijpen. Succes!
Nadine - Maandag 4 juli 2016 23:23
@Kim thanks voor reactie! Ik wil dat graag, maar dan moet ik en aan mijn ouders laten weten dat het weer slecht gaat terwijl ik nu juist heel vrolijk doen, en ik ga volgend jaar een particulier tussenjaar doen (de EH) en dat kost veel geld, dus dat wil ik nu niet laten schieten, dat kan ik helemaal niet maken tegenover mijn ouders....
Jimmy - Dinsdag 5 juli 2016 13:00
@Nadine:
Voor wat voor behandeling had je je aangemeld? Valt die te combineren met de studie? Zo ja, dan zal ik er nog maar even achteraan gaan.

Zo nee, dan sta je dus voor een keuze. Je kunt het tussenjaar gaan doen en het kan goed uitpakken. Maar het kan ook goed mis gaan. Dan is het misschien beter om het nu al af te blazen, in plaats van ergens midden in het studiejaar.
Nadine - Dinsdag 5 juli 2016 16:16
@Jimmy dat weet ik niet, want ik had ook nog geen intake gehad... Ik denk dat ik mijn vrolijke zelf nog een jaartje ben want ik heb er heel veel zin in en ik heb toch geen ondergewicht, dus het gaat vast niet mis
@Nadine - Vrijdag 8 juli 2016 00:47
Ik ben zelf ook in behandeling geweest bij RV en ik weet dat er bijvoorbeeld een wekelijkse boulimia groep is, maar dat het ook mogelijk is om bijv. eens in de week/twee weken bij een diëtiste en/of therapeute te komen. Als ik jou was zou ik sowieso terugbellen en aandringen op een intake. Na de intake kun je altijd nog besluiten dat je de behandeling niet aan wilt gaan (al raad ik je dat niet aan, maar je snapt m'n punt). Succes!