Teruggrijpen naar je eetstoornis

Aan tafel, samen met mijn vriend, in een culinair restaurant wachtende op ons volgende gerecht. Ik voel mij onrustig, of nou ja voel…, ik merk het aan mijn gedrag. Ik ben onrustig als ik mij besef dat dit mijn eerste dessert wordt na 3 jaar eetstoornis. Ik wil dit niet. De onrust niet maar vooral het dessert niet. Ik word dik. Ik ben al dik. Dit is fout…

Een tijd geleden schreef ik een blog over hoe ik langzaam herstelde van Anorexia met de hulp van verschillende behandelingen. Sinds september bent ik gestopt met de therapie die ik volgde toen ik mijn vorige blog schreef. Hier heb ik erg veel geleerd en bereikt. Helaas lukte het mij niet om het laatste stukje eetstoornis volledig los te laten. Ik voelde mij overigens goed en ik zat lekker in mijn vel. Ik voelde mij sterk om weer de maatschappij in te gaan.

Inmiddels ben ik weer naar school aan het gaan en ben ik weer aan het werk. Hier haal ik veel energie uit maar kom ik ook weer mijn onzekerheden tegen. Helaas heb ik ook een aantal tegenslagen gehad en merk ik dat ik weer teruggrijp op oude gewoontes van de eetstoornis. Overmatig controle op het eten houden, angst om aan te komen, regelmatig controlerende body checks en vooral het vaak dik en lelijk voelen. Ik ben mij hier bewust van. Maar het maakt mij ook bang en boos. “Ik wil niet verder terugvallen.Ik voel mij schuldig tegenover mijn familie en vrienden. De controle mag mij niet de baas worden. Ben ik dan al die tijd voor niks in therapie geweest?”

Nee zeker niet. Ik weet nu hoe ik het aan moet pakken en ik hoe ik uit deze kleine terugval moet komen. En het belangrijkste is misschien wel, ik herken de eetstoornis. Niet altijd, maar ik heb gelukkig goede hulp van mensen om mij heen en een heleboel handvatten hoe ik hieruit moet klimmen. Ik ga weer terug naar de basis.

Ik maak afspraken rondom het eten en ga weer goed voor mezelf zorgen. Ook ga ik naar een psycholoog om de triggers aan te pakken. Mijn grootste motivatie is overigens mijn oma. Een paar maanden geleden is bij haar longkanker geconstateerd. Vanaf dat moment hebben wij afgesproken dat wij er samen voor gaan vechten. Als het mij even niet lukt om het voor mezelf te doen, denk ik aan haar.

Om even terug te komen op mijn dessert… het chocoladetaartje is mij niet gelukt om op te eten, maar dat gaat mij over een tijdje vast wél lukken 🙂

Grijp jij snel terug naar je eetstoornis bij een tegenslag?