Een kinderwens. Ja, die hebben mijn partner en ik wel. Ik heb er altijd al over gedroomd om moeder te worden. Het is zelfs een grote motivatie geweest in mijn herstel. Toen ik met alle uitdagingen in mijn leven te maken kreeg en ik leerde dat mijn hoofd best een gebruiksaanwijzing heeft, kwamen ook de twijfels of ik het ouderschap wel aan zou kunnen. Kan ik de veranderingen in mijn leven door het krijgen van een kind wel aan na alles wat ik meegemaakt heb en met de rugzak die ik daardoor met mij meedraag? Zeker nu ik weet dat ik autisme heb? Die vraag stel ik niet alleen mijzelf, maar ook mijn omgeving is kritisch als het op dit onderwerp aankomt. “Je moet wel echt stabiel zijn voor deze stap hoor!”, is iets wat ik geregeld hoor. Maar hoe weet ik nou of ik nu stabiel genoeg ben; deze verandering in het leven van mij en mijn partner aankan? Het is tijd voor wat begeleiding hierin: op naar de POP-poli.
Wat is de pop-poli?
De POP-poli is een poli in het ziekenhuis speciaal voor vrouwen met psychische klachten in het verleden of in het heden met een kinderwens en/of in de zwangerschap. De afkorting POP staat voor psychiatrie, obstetrie (verloskunde) en pediatrie (kindergeneeskunde). Het team van deze poli bestaat uit een kinderarts, psychiater, gynaecoloog, verloskundige en maatschappelijk werker die met elkaar begeleiding geven om de zwangerschap en kraamtijd zo goed mogelijk te laten verlopen. De POP-poli zit op meerdere plekken in het land, maar is nog niet heel bekend zover ik weet. Zeker niet voor het stukje begeleiding vóór de zwangerschap. Daarom schrijf ik graag deze blog om jou kennis te laten met POP-poli en je mee te nemen in mijn ervaring op deze poli.
voor wat kun je er terecht?
Je kan om meerdere redenen bij de POP-poli terecht. Zo kan je er terecht als er sprake is van psychische klachten tijdens de zwangerschap, denk aan bevalangst, sombere gevoelens en heftige stemmingswisselingen. Ook het hebben (gehad) van een psychische aandoening of het vermoeden hiervan kan een reden zijn om je door te laten verwijzen naar de POP-poli, net zoals het hebben van een verstandelijke beperking. Als je medicatie gebruikt voor psychische klachten, kan je ook bij de POP-poli terecht om te bespreken hoe hiermee om te gaan in de zwangerschap. De psychiater denkt dan met jou mee wat jij nodig hebt in de zwangerschap om deze zo goed mogelijk te doorlopen en wat de gevolgen kunnen zijn voor het kindje in je buik als er besloten wordt medicatie te (blijven) gebruiken in de zwangerschap. Verder kan je bij de POP-poli terecht als er sprake is van een verslaving aan alcohol, medicatie en/of drugs, je in het verleden te maken hebt gehad met een postnatale depressie en/of kraambedpsychose, je leeft in moeilijke sociale omstandigheden en/of er sprake is van een tienerzwangerschap.
mijn eerste ervaring
Mijn zus was degene die mij wees op de POP-poli. Zelf had ik er nog nooit van gehoord. Na wat zoeken op internet kwam ik erachter dat je er ook terecht kan met een kinderwens. Dat klinkt goed!, dachten ik en mijn partner. Even iemand mee laten kijken en denken in deze toch echt wel levensveranderende beslissing. We bereiden ons graag altijd goed voor, dus zeker ook nu. Met een doorverwijzing van de huisarts (ook een verloskundige, psychiater of psycholoog kan je doorverwijzen) werd er een zogenaamde preconceptioneel adviesgesprek ingepland. Dit was een gesprek met de gynaecoloog die uitgebreid vroeg naar wat ik in het verleden heb meegemaakt en hoe ik er in het heden bij zit. Tevens kwam mijn medicatiegebruik aan de orde, waardoor er nog een tweede preconceptioneel adviesgesprek ingepland werd. Dit keer bij de psychiater. Ook in dit gesprek werd uitgebreid gevraagd naar het heden en verleden en zo kwam er een advies uit hoe wij ons het beste kunnen voorbereiden op een mogelijke zwangerschap en welke hulp wij hierbij nodig hebben; het behandelplan.
niet wat we gehoopt hadden
Het behandelplan van ons is helaas wat ingrijpender dan gehoopt en gedacht. Na een doorverwijzing van de gynaecoloog na het eerste preconceptioneel adviesgesprek naar de fertiliteitspoli van het ziekenhuis vanwege het uitblijven van mijn menstruatie, blijken zowel ik als mijn partner vruchtbaarheidsproblemen te hebben. Bij mij staat dit los van mijn eetstoornisverleden, wat bij mij voor een opluchting zorgde. Ik ben namelijk best lang bang geweest dat ik de fabriek voor het krijgen van een kindje beschadigd had en dit onze grote droom zou kosten. Gelukkig blijkt dit niet het geval te zijn, maar hebben we net pech dat er alsnog het één en ander speelt bij ons wat het verwezenlijken van onze droom wel even wat moeilijker maakt. Er staat ons nog een heel traject te wachten, waar ik ook begeleiding in zal krijgen. De POP-poli gaat een samenwerking aan met mijn eigen behandelaren waar ik op advies naar terugga voor een stukje begeleiding in het hele traject van de zwangerschap en daarna.
lastig advies
Als het ons zou lukken om zwanger te worden, keer ik voor controles en begeleiding terug naar de POP-poli. Nu zijn zij wat meer op de achtergrond aanwezig. Het is belangrijk dat ik stabiel blijf in dit traject, de zwangerschap zelf en de periode daarna, precies zoals mijn omgeving mij op het hart drukt. Hierdoor is de psychiater met het advies gekomen om niet te stoppen met mijn medicatie tegen mijn psychische klachten, maar deze, als we zien dat dit kan, wel wat af te bouwen. Dit betekent dat ik medicatie zal blijven gebruiken in de zwangerschap, waardoor ik onder extra controle kom te staan in de zwangerschap en de eerste periode na de bevalling, omdat het gebruik van medicatie een risico vormt voor het ongeboren kindje. Ik voel mij nu al verantwoordelijk voor een mogelijk toekomstig kleintje, waardoor ik het advies om mijn medicatie te blijven gebruiken best moeilijk vond. Zoek ik hiermee niet teveel gevaar op? Was wat ik na alle uitleg en toelichting dacht. Ik heb het even laten bezinken en zie nu de noodzaak in van dat ikzelf stabiel blijf. Als ik geheel zou stoppen met mijn medicatie, kan dit gevolgen hebben voor mijn mentale toestand en zo ook gevolgen hebben die niet wenselijk zijn voor het ongeboren kindje. Het traject waar mijn partner en ik ingaan roept al veel op bij mij merken we, waardoor ik mijn medicatie toch nog wel echt nodig lijk te hebben. Toch is dit een afweging die per persoon verschillend kan zijn.
ik sta er niet alleen voor
Ik vind het best ingewikkeld hoor, na mijn ervaring met dwangopnames binnen het ziekenhuis nu weer in het ziekenhuis te zijn en dan ook nog eens zo nu en dan bij een psychiater. Toch is het nu voor een heel ander doel, benadrukt mijn partner continu in de hoop dat mijn hoofd dit ook zo gaat zien. Gelukkig doe ik dit traject niet alleen.
Wist jij dat de pop-poli bestond?
Zit jij met twijfels of je het allemaal wel aan zou kunnen en/of heb je behoefte aan een stukje begeleiding in het traject naar een zwangerschap toe of in een zwangerschap? Weet dan dat je terecht kan bij de POP-poli. In deze blog heb ik mijn ervaring met de POP-poli tot nu toe met je gedeeld, maar ook tijdens en na de bevalling staat het team van de POP-poli voor je klaar.
Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.
Geef een reactie