De afgelopen tijd was het plots even stil van mijn kant. De radiostilte was nooit mijn bedoeling geweest, maar soms overkomt het leven je een beetje. Er is veel gebeurd de afgelopen maanden. Laat ik met het goede nieuws beginnen: het gaat goed met mij. Ik ben verloofd en we hebben sinds vorige maand een kitten in huis waar we enorm van genieten. Maar er is ook flink nagedacht. De laatste maanden heb ik – opnieuw – hard gewerkt. Aan mezelf, aan wie ik ben en dacht te zijn. En vooral ook aan wie ik nog wil worden. En daarbij ben ik tot de conclusie gekomen dat Proud2Bme daarin geen plekje meer heeft.
Niet zomaar een baantje
En ook al is het een gezonde keuze, toch voelt het ook verdrietig en zwaarder dan ik aanvankelijk dacht. Proud is nooit ‘zomaar’ een baantje geweest. Toen ik bijna 9 jaar geleden begon als vrijwilliger bij dit prachtige platform, had ik geen idee wat me te wachten stond. De jaren dat ik als redacteur hier heb mogen werken, heb ik altijd als enorm bijzonder ervaren. Ik heb zoveel prachtige mensen mogen ontmoeten en spreken. Ik kreeg elke dag opnieuw een inkijkje in jullie levens. Dat blijf ik bijzonder vinden en daar wil ik jullie enorm voor bedanken. Voor de openheid, voor de spiegel die jullie mij soms voorhielden, en vooral ook voor de warmte die ik kreeg vanuit jullie.
Daarnaast heeft het werk hier mij ook de ruimte gegeven om aspecten van mezelf te ontdekken waar ik anders nooit de vrijheid voor had gehad. Door veel te schrijven, schreef ik steeds wat dichter naar mezelf toe. Ik heb mezelf, mede door jullie verhalen, beter leren begrijpen. En door dat stukje begrip, ben ik gaan accepteren hoe bepaalde dingen zijn gelopen. Doordat ik de vlucht in het eten nog meer kan verklaren, heb ik er vrede mee met hoe ik dat heb ontwikkeld.



meer dan hersteld
Echter, ook heb ik moeten concluderen – zeker nu ik even afstand heb gehad – dat werken met mijn eigen kwetsbaarheden en verleden veel van me vraagt. Ik was ontzettend jong toen ik een eetstoornis ontwikkelde en ziek-zijn werd mijn identiteit. Toen ik als ervaringsdeskundige ging werken, heeft het werk hier en het herstel, dat stukje identiteit opnieuw vormgegeven. Ik was een eetstoornis en ineens ‘was’ ik hersteld. En daarmee ben ik mijn eigen middel geworden. Ik putte voor mijn werk uit mijn privé, want er is maar één middel. Maar ik wil meer zijn, dan ‘alleen’ hersteld.
Ik las laatst een gedicht van een van mijn favoriete poëten, Sylvia Plath. In ‘Admonition’ (waarschuwing), houdt zij de lezer een spiegel voor als het gaat om overanalyseren.
Admonition
If you dissect a bird
To diagram the tongue,
You’ll cut the chord
Articulating song.
If you flay a beast,
To marvel at the mane,
You’ll wreck the rest,
From which the fur began.
If you pluck out the heart,
To find what makes it move,
You’ll halt the clock,
That syncopates our love.
Haar conclusie: iets kan daadwerkelijk sterven aan overanalyse. Door ergens het ritme uit te halen, stop je de klok. Sommige dingen zijn niet te begrijpen of te benaderen vanuit alleen het verstand. Want daar zit denk ik voor mij de twijfel: niet durven kiezen, niet weten waar ik goed aan doe. Alle situaties vanuit alle kanten belichten en de tijd voorbij laten gaan terwijl ik gevoelsmatig niet vooruitga.
En dat doet me dan weer denken aan een metafoor, ook van Sylvia Plath (uit The Bell Jar) waar ik vorig jaar een tattoo voor liet zetten.
I saw my life branching out before me,
like the green fig tree in the story.
From the tip of every branch, like a fat purple fig,
a wonderful future beckoned and winked.
One fig was a husband and a happy home and children,
and another fig was a famous poet
and another fig was a brilliant professor,
and another fig was Ee Gee, the amazing editor,
and another fig was Europe and Africa and South America,
and another fig was Constantin and Socrates and Attila
and a pack of other lovers with queer names and offbeat professions,
and another fig was an Olympic lady crew champion,
and beyond and above these figs were many more figs
I couldn’t quite make out.
I saw myself sitting in the crotch of this fig tree,
starving to death,
just because I couldn’t make up my mind which of the figs I would choose.
I wanted each and every one of them,
but choosing one meant losing all the rest,
and, as I sat there, unable to decide,
the figs began to wrinkle and go black,
and, one by one,
they plopped to the ground at my feet.
Deze heb ik ook weleens gedeeld op de socials van Proud2Bme, omdat ik hem raak vind voor zoveel situaties. Hoe keuzeverlamming en twijfel ervoor kan zorgen dat de tijd uiteindelijk voor je gaat kiezen. Door niets te kiezen, kies je ook. Alleen voel je je dan minder in controle.


een stap vooruit
Het is gezond om Proud2Bme uiteindelijk los te laten, dat roepen wij dikwijls vanuit de redactie. Om te ervaren wie jij bent, wat je wilt, wat je kunt en om te voelen wat het is om mens te zijn, in plaats van een ziekte of een diagnose. En ik denk dat ik er klaar voor ben om het leven in te vullen met de toekomst, in plaats van het verleden. Om verder te gaan in plaats van alleen maar terug te kijken. Om minder te analyseren en te willen weten. Om een hoofdstuk af te sluiten en zelfverzekerd verder te gaan.
Ik zal Proud op de achtergrond blijven volgen, maar na een stapje terug, doe ik nu een stapje vooruit. Om plek te maken voor nieuwe bevlogen en frisse energie. Dat gun ik niet alleen mezelf, maar ook jullie en mijn lieve en gepassioneerde collega’s. Het is tijd voor een nieuwe vijg.
Ik denk al weken na over wat ik jullie nu precies wil meegeven, maar alle woorden vallen een beetje vlak. Alles doet af aan wat ik voel en wil zeggen, maar ik hoop dat het beter zal gaan. Dat alles waar je nu van droomt, elke dag een stapje dichterbij komt. Het ga je goed.
Veel liefs,
Lonneke
Laat vooral een lieve boodschap achter voor Lonneke in de comments. ❤️
Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en diëtisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.




Geef een reactie