Ja, maar ik ben bang. Ja, maar ik kan het niet. Ja, maar ik moet eerst met mijn emoties om leren gaan, voordat ik kan gaan aankomen. Ja, maar ik ben daar nu nog niet aan toe. Ja, maar als ik mijn eetstoornis los laat, ga ik voelen en daar kan ik nog niet mee om gaan. Ja, maar mijn ouders snappen mij niet. Ja, maar anders raak ik in paniek. Ja, maar dan krijg ik een eetbui. En zo kan ik nog wel even door gaan.
”Ja, maar.” zijn twee woordjes die veel gebruikt worden door meisjes, en jongens, met een eetstoornis. Want, we willen wel, maar… en daar komt de hele rambam aan excuses en redenen die voor uitstel en afstel zorgen. En natuurlijk, het is niet gemakkelijk dat weten we allemaal. Maar misschien is het eens goed om te gaan kijken hoe vaak je ”Ja, maar…” gebruikt en hoe vaak ”Ja, maar…”’eigenlijk ook veranderd kan worden in. ”Ja, en…”
”Toen ik in therapie zat gebruikte ik ook vaak de woorden ”Ja, maar…” Ik wilde wel stappen nemen, maar mijn eetstoornis wilde de andere kant op. Ik liet de angst de doorslag zijn. Door dat ”ge-maar” bleef ik eigenlijk stilstaan. Ik kwam de drempel niet over. En natuurlijk had ik gelijk dat ik misschien paniek zou ervaren als ik meer aan zou komen of zou stoppen met bepaald gedrag. Dit mocht ik uitspreken en het mocht er zijn. Maar door mij alleen maar op die moeilijke dingen te richten en door te blijven gaan met mijn ‘ge-maar’ bleef ik stilstaan, zat ik klem en kwam ik geen stap voor uit!
Mijn hulpverlener zei iedere keer ”Ho!”, wanneer ik kwam met mijn ”ge-maar”. We moesten daar vaak om lachen. “Ja, maar” betekende eigenlijk “Nee, want…” Ineens besefte je hoe vaak je de ”moeites” een rol liet spelen die ervoor zorgt dat je de stap niet zet.”
Je hebt helemaal gelijk dat er voorwaarden kleven aan de stappen die je moet zetten. Je hebt de juiste begeleiding nodig, steun en motivatie. Hier kun je zelf goede stappen in zetten. Heb je niet voldoende steun, vraag hier dan om. Gebrek aan motivatie? Ga hier naar op zoek en praat erover! Probeer ”Ja, maar…” eens te vervangen door ”En…”
”Ik ben bang om aan te komen en ik ga het toch doen.” ”Ik ga alles doen om een eetbui tegen te houden en dat is best moeilijk.” Of; ”Het voelt alsof ik er nu nog niet aan toe ben en ik ga het toch doorzetten!” En zo kan ik nog wel even door gaan.
Want natuurlijk mag je uitspreken dat je iets eng vindt, want dat is het vaak ook! Dat rotgevoel mag er zijn, hoe moeilijk dat ook is. Door ”Ja, maar…” te zeggen bij iedere stap die je wilt gaan zetten, zeg je eigenlijk ”Ja, maar nee.”
Door ”En..” in te zeggen, zeg je dat je het gaat doen en tegelijkertijd spreek je ook uit dat je het moelijk vindt of dat je daarbij steun nodig hebt. Want er is ruimte voor die angst, die gil, die boosheid en toch wil je beter worden!
Blijf niet hangen in ”ge-maar” maar neem tips aan, zet ze in. Door steeds ”Ja, maar…” (Nee, want) in te zetten is de eerste reactie na een goede helpende tip al meteen negatief. Je hoort het advies aan en benoemt meteen het nadeel en de moeite die het zal kosten. Probeer dus positiever te reageren op een tip die je krijgt of een stap die je moet gaan maken. Je eetstoornis zorgt ervoor dat je met die ”maar” blijft komen. Ga daar niet in mee!
Ergens zit een stukje in jou, groot of nog klein, dat beter wil worden! Dus laat dat ”ge-maar” voor wat het is en ga het doen!
Geef een reactie