Ieder ander met een eetstoornis heeft echt een eetstoornis, maar jouw eetstoornis is onzin, nep of je doet alsof. Het valt wel mee met die eetstoornis van jou, je kiest er toch zelf voor? Dus het is je eigen schuld dat je er nu mee loopt te rommelen. Misschien denk je wel dat jouw eetstoornis anders is dan die van anderen. Dan heb je gelijk, want iedere eetstoornis is anders, geen eentje is precies zoals die van een ander, maar dat betekent niet dat het een nep-eetstoornis is.
ontkenning
Bij een eetstoornis komen vaak ook ontkennende gedachten kijken en veel mensen met een eetstoornis nemen zichzelf lange tijd niet serieus. Je hoeft hem immers niet aan te pakken als ‘hij toch nep is’ of ‘wel meevalt’. Lange tijd was ik bang dat als ik zou zeggen dat ik een eetstoornis of probleem met eten had, mensen me voor gek zouden verklaren.
“Ik ben helemaal niet dun en zoveel moeite heb ik nou ook weer niet met eten.
Ik kan gewoon normaal eten… zolang ik het maar kon compenseren.”
Waar pas ik?
Het was, zeker de eerste jaren van mijn eetstoornis een thema. Ik had geen boulimia, geen anorexia en ik vond dat ik ook geen NAO had. Ik wilde alleen heel graag Anorexia hebben. Ik deed mijn best om dat te krijgen door steeds periodes extreem te lijnen, maar hield dit nooit langer dan een paar dagen vol. Sommige periodes compenseerde ik niet en at ik gewoon mee. Ik deed dan weer andere dingen met eten, bijvoorbeeld: Elke dag hetzelfde eten, onregelmatig eten, overdag weinig eten en ‘s avonds heel veel of een paar dagen streng lijnen en daarna juist weer een paar dagen best veel eten. Alles om me maar iets beter te voelen.
bang
Ik had in ieder geval een probleem, maar met dat probleem durfde ik naar niemand toe. Het paste toch niet in een hokje en niemand zou me serieus nemen. Ik stelde het jaren uit, te lang. Als ik er nu aan terugdenk had ik al veel eerder hulp kunnen krijgen en had het nooit zo ver hoeven komen. Ik wist dat niet. Ik dacht dat ik me aanstelde en heb me alles af laten pakken door mijn eetstoornis. Als ik eerder aan de bel had getrokken was mijn lichaam denk ik een stuk gezonder geweest en ik had dan minder vrienden verloren, minder achterstrand opgelopen qua studie en niet zulke nare herinneringen gehad.
Al die jaren had ik dan misschien wel geen eetstoornis die voldeed aan het stereotype, maar een stevige eetstoornis was het wel. Wat ik nu met deze ervaring kan doen is doorgeven dat het niet meevalt, dat je hulp mag zoeken en dat er voor ieder probleem een gepaste oplossing te vinden is. Welke naam het ook heeft en ook als het niet in een hokje past. Het is een last voor jou, het belemmert je om op een normale manier met je gevoelens om te leren gaan en je te ontwikkelen op een gezonde manier.
aandacht
Vaak denk je dat jij die ene bent die zich wèl aanstelt, die wèl alleen maar aandacht loopt te trekken door te zeggen dat je een eetstoornis hebt. Dat jij precies die uitzondering bent die zichzelf iets aangepraat heeft. Probeer die gedachten te laten varen, hoe eng dat ook is. Door jezelf als uitzondering te zien, kun je dingen blijven ontwijken. En als jij echt zo’n aandachttrekker was, had je er er al lang over gepraat of hulp gezocht.
Niemand heeft een nep-eetstoornis. Twijfel je of je een eetstoornis hebt, begin dan met te praten met mensen die je vertrouwt. Vertel dat je problemen hebt met eten en neem jezelf serieus. Misschien voelt het ongemakkelijk, omdat je denkt dat het wel meevalt, maar uitstellen zorgt alleen maar voor meer ellende.
het gaat niet vanzelf weg
Een eetstoornis lost niet vanzelf op. Het is net onkruid. Het gaat niet vanzelf dood en als je het niet serieus neemt, komt het steeds weer terug. Je kunt jezelf voorhouden dat het meevalt, maar toch heb je steeds weer moeilijke periodes. Die periodes blijven zich herhalen en breiden zich, net als onkruid, alleen maar uit als je er niks aan doet.
geen nep-eetstoornis
Je hebt geen nep-eetstoornis en je hebt hier ook niet zelf voor gekozen. Die keuze alleen al heb je gemaakt vanuit negatieve gedachten of vanuit eetstoornisgedachten. Er is een reden dat je die eetstoornis hebt ontwikkeld, en voor die reden mag je aan de bel trekken. Dat verdien je.
Een tussenstap naar hulp
Is de stap om naar de huisarts te gaan of het aan iemand in je omgeving te vertellen nog te groot? Dan kun je ook voor een tussenstap kiezen. Je bent altijd welkom op het forum of in de chat van Proud2Bme, zodat je er gratis en anoniem over kunt praten met mensen die je begrijpen. Wij hebben namelijk ook ooit voor het dilemma gestaan waar jij nu voor staat. Ook kun je eens een kijkje nemer op fEATback, een online, gratis en anoniem zelfhulpprogramma voor mensen die worstelen met eten.
Als jij jezelf in deze blog herkent, wil ik je vragen:
Wat heb je nodig om de eerste stap te zetten naar hulp?
Deze blog kwam oorspronkelijk online in 2012.
Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en diëtisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.
Geef een reactie