Het hoeft natuurlijk niet, maar toch ga je rond de jaarwisseling bijna automatisch nadenken over de toekomst en het verleden. En als je niet zo lekker in je vel zit en worstelt met je mentale gezondheid, kan dat best verdrietig of hopeloos maken. Je denkt aan waar je nu staat, hoe het afgelopen jaar is geweest, wat je nog moeilijk vindt voor het komende jaar. Meh… Maar misschien dat deze blog toch een beetje kracht kan geven aan dat waar je eigenlijk klaar mee bent. Er bestaat helaas geen reset knop rond oud en nieuw, maar je kan wel reflecteren op wat je los wilt laten en dat kan juist motiveren. Dat we samen even zeggen: wauw hier ben ik he-le-maal klaar mee. Goed?
Probeer het niet te diep te maken als het erg zwaar voor je voelt. En als de jaarswisseling de bedrukkend voelt, weet dan ook: het is (in dit geval) uiteindelijk ook maar een woensdag en een donderdag. Dat het de jaarwisseling is hebben we ook maar bedacht. En elke dag, oud en nieuw of niet, mag je weer stapjes zetten en voor jezelf zorgen. Maarrrr, dit is wat ik achter zou willen laten in 2025.
Me sterk voelen omdat ik fysieke en mentale signalen negeer
Een mooie uitdrukking die ik in mijn tijd bij Proud2Bme heb gehoord is: “Leer naar je lichaam te luisteren wanneer het fluistert, in plaats van wanneer het schreeuwt” Ik weet niet goed meer wie deze ooit had genoemd, maar credits daarnaar!
Het is niet sterk om constant maar je grenzen over over te gaan en je behoeftes weg te wuiven, dat is destructief. Ja, soms is het oké om jezelf een beetje te pushen, om afleiding te zoeken en te verdragen, maar je lichaam liegt niet en hoe jij je voelt doet ertoe. Dat is een belangrijke nuance. Je mag echt voor jezelf kiezen en voor jezelf zorgen. Zullen we dat meenemen naar 2026?
Denken dat ik alles alleen moet kunnen
Voor jezelf kiezen en voor jezelf zorgen, betekent niet dat je dat allemaal alleen moet kunnen. Een ander om hulp of steun vragen, is ook een manier van voor jezelf zorgen. En het is een manier van verbinding maken. Het is fijn om er voor iemand te kunnen zijn, om dingen samen te doen.
Ik hoop dat je je in 2026 minder tot last mag voelen, als dat iets is wat jij nu ervaart. We zijn allemaal mens, we proberen allemaal onze weg te vinden. En juist door lief én leed te delen, kunnen we voelen dat we ook niet de enige zijn die deze emoties of gedachten ervaren. We lijken soms meer op elkaar dan we denken, echt. En jij doet ertoe, voor jezelf, maar ook voor de ander.
Eten gebruiken om emoties te verdoven
Want een eetstoornis, tja, uiteindelijk gaat het niet eens over het eten zelf, maar om wat je probeert te verdoven of op te vullen, door je manier van omgaan met eten. En ik weet als geen ander hoe effectief het kan zijn, je ontwikkelt het niet voor niks. Maar ik weet ook dondersgoed hoe destructief het kan zijn. En dat de korte termijn effecten, niet opwegen tegen de lange termijn gevolgen. Ik gun je meer en beter dan dat.
En ik weet ook hoe het op de automatische piloot kan gaan. Hoe eetstoornisgedachten en -gewoonten erin slijten en haast als normaal beginnen te voelen, of gewoonweg doodeng om los te laten. Je kan je gewoon niet voorstellen hoe dan wel? En ik wens je voor 2026 dat je dit mag doorziet, ontdekken en met mildheid naar jezelf en hulp en steun van anderen, eigen mag maken. Het kan echt!
Zwart-wit-denken
Zooo deze ‘denkfout’ (zoals je dat noemt) is bij mij een veelbesproken thema geweest in therapie. En nog steeds is het denkpatroon waar mijn brein gemakkelijk in verzeild kan raken. Het dient ook als een vorm van overleven of zelfbescherming, want als alles zwart of wit is, is dat heel overzichtelijk en veilig. Als het leven even wankel voelt, is het niet gek dat duidelijke kaders rust geven. Maar het doet vaak wel tekort aan hoe complex wij mensen en het leven soms kan zijn. En die complexiteit kan ook juist heel mooi of relativerend zijn.
Verschillende gevoelens en ervaringen kunnen naast elkaar bestaan, zonder dat ze afdoen aan elkaar. Iets kan en-en zijn, in plaats van altijd of-of. Goed en moeilijk. Bang en blij. Gekwetst en geliefd. Fijn en vermoeiend. Je mag zorg dragen voor het een, zonder het ander uit het oog te verliezen. Dat is soms ingewikkeld, en een goed gesprek met een naaste kan soms weer helpen de balans op te maken, maar het maakt het leven ook heel rijk en het biedt nuance die vaak ook zo goed en nodig is.
PERFECtIONISME
Perfectionisme ligt misschien wel heel erg in lijn met zwart-wit-denken. Iets moet perfect en anders is het mislukt. Of zijn er nog grijze gebieden waar ruimte is voor trots, groei, kwetsbaarheid, rust en verbinding? En is dat niet eigenlijk iets heel moois?
Er is niets mis met willen groeien, iets belangrijk vinden of je best doen. Maar als dat iets is dat vanuit toewijding komt, is dat heel anders dan wanneer het vanuit de angst komt om niet goed genoeg te zijn, te falen en afgewezen te worden. En als er geen ruimte is voor nuance, heb je vooral het gevoel dat je heel veel verkeerd doet, terwijl je ook zo veel goed doet en er zo veel mooi is.
Niks of niemand is perfect. We proberen allemaal onze weg te vinden in dit leven. Het hoeft en kan niet altijd allemaal binnen de lijntjes. Het hoeft niet perfect te zijn om bestaansrecht te hebben. En-en, niet of-of. Dat maakt ons leven alleen maar rijker. Spreken we die af? <3
Wat laat jij achter in 2025?
Ook tijdens de feestdagen staat Proud2Bme voor je klaar! Dit kan een hele leuke periode zijn, maar ook een lastige of eenzame. Je staat er niet alleen voor. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier).
Geef een reactie