De eetstoornis dicteert

 

We zien dat het concentratievermogen van Aafke gelukkig iets toeneemt, en durven langzamerhand weer te denken aan een leven op school. En juist als we de hoop hebben dat het weer beter gaat, gebeurt er iets waardoor Aafke volkomen van slag raakt. Het is niet duidelijk wat er gebeurd is, maar Aafke hangt meerdere malen in volledige blinde paniek aan de telefoon. Aafke is in de war van het behandelbeleid, dat nog steeds voor een groot deel in het teken staat van gewichtstoename.

De eetstoornis is heel erg op boos op de omgeving en op Aafke. Ik leg Aafke keer op keer uit dat de manier waarop we het nu aanpakken een teleurstelling is voor de eetstoornis, maar goed nieuws is voor de gezonde Aafke. De eetstoornis heeft dus nog wel even een teleurstelling te verwerken.

genezen eetstoornis recovery eating disorder free

Als Aafke weer wat rustiger is, vertelt Aafke ons dat de eetstoornis haar de hele dag dicteert wat ze moet doen en wat ze moet denken. Aafke is bang om niet naar de eetstoornis te luisteren. Bij elke hap die Aafke wil nemen, dicteert de eetstoornis het gewicht waar zij weer naar toe moet. Het is tot onze schrik het gewicht van voor de ziekenhuisopname. Als wij tegen Aafke zeggen dat het belangrijk is dat zij deze informatie deelt met haar psychiater, raakt ze in paniek. Wat is hier aan de hand? Er zit niets anders op dan de paniek over te laten gaan. We proberen erachter te komen waarom ze in paniek is geraakt van onze opmerking. Bevend vertelt Aafke ons dat de eetstoornis haar dicteert om niets hierover tegen de psychiater te zeggen. Als zij dat doet, dan gebeuren er de meest vreselijkste dingen.

We kijken ontredderd toe hoe de eetstoornis Aafke in haar ongelukkige cocon gegijzeld houdt. Hoe gaat Aafke ooit deze vicieuze cirkel doorbreken? Aafke zegt gek te worden in haar hoofd, omdat ze moet en wil luisteren naar wat de eetstoornis haar dicteert, maar tegelijkertijd weet dat zij dan met de hulpverleners en ons ruzie krijgt. Maar ze zegt niet anders te kunnen.

Ik probeer de cirkel te doorbreken met de vraag welk leven ze fijner vindt: het huidige leven of het leven van de ziekenhuistijd met alle beperkingen. Aan haar ogen en houding zie ik dat de eetstoornis haar dicteert wat ze moet zeggen. Het verbaast mij dan ook niets als Aafke zegt dat ze het leven met de beperkingen fijner vindt. Op de vraag of ze dat werkelijk meent, zegt Aafke dat ze van de eetstoornis niet mag zeggen dat ze beter wil worden. Het allerliefste wil Aafke een "normaal" leven met een zwaar ondergewicht.

recovery

Het is duidelijk dat de eetstoornis in de startblokken staat om het gevecht met de hulpverleners en ons, voor meer dan 100% weer aan te gaan en te winnen. Voor ons zit er niets anders op dan voor de zoveelste keer heel diep adem te halen, rustig te blijven en de energie te vinden om alles op alles te zetten om de schade te beperken, en weer door te gaan waar we mee bezig zijn.

Volgende keer: Komt het ooit helemaal goed?

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

m - Zaterdag 22 maart 2014 19:11
Herkenbaar, alleen op die manier in het leven willen of kunnen staan,
het is altijd nog jezelf dat dicteert en niet de eetstoornis, is mijn mening, maar als je toegeeft dat je het zelf bent, dan geef je je geheim prijs, geef je het enige af wat je nog bent, daarom spreek je natuurlijk namens de eetstoornis, maar dat is in wezen niet zo, het is natuurlijk wel een drama dat je alleen nog maar via je eetstoornis kunt spreken. Hoe komt het of is het zo gekomen dat Aafke dat zo voelt of is gaan voelen vraag ik mij af.
Heel veel sterkte in de hoop dat tijd je een veiliger gevoel kan geven over je gedachten over het leven en hoe daarin te staan, want ik denk dat het daar omdraait?
julia - Zaterdag 22 maart 2014 19:43
Jeetje zo herkenbaar dit
-Metaphor - Zaterdag 22 maart 2014 21:34
Is dat 'praten' van de 'eetstoornisstem' een metafoor of horen de meeste mensen dat echt? Want ik heb dat eigenlijk nog nooit gehad...
- - Zondag 23 maart 2014 00:53
Heel herkenbaar, inderdaad. Lastig voor Aafke, als ze het gevoel heeft dat ze zo gevangen zit tussen twee hele verschillende dingen. 'Ja, ik wil beter worden maar ik wil niet aankomen.' Ik hoop dat het goed gaat!
Sharon - Zondag 23 maart 2014 03:57
Deze blog is erg herkenbaar voor iedereen die een eetstoornis heeft. Je bent continu in tweestrijd.

@Metaphor, ik denk dat het een metafoor is. want ik zei altijd dat het meer dwangmatige gedachten zijn. Niet echt een stem die in je oor fluisterd. Ik benadruk wel dat het dwangmatig is. Hierdoor lijkt het alsof alsof we spreken van stemmen in onze hoofd, en de gedachten die we hebben lijken niet van ons te zijn, maar ook weer wel. Ingewikkeld!
Jimmy - Zondag 23 maart 2014 08:08
@-Methaphor- en Sharon:
Simon schreef hier eerder over in de blogpost "Stemmen in je hoofd" van 15 Februari. Het is juist niet bedoelt als metafoor. Aafke hoort echt stemmen.

Stemmen horen komt veel meer voor dan vaak wordt gedacht. Het hoeft ook geen onderdeel te zijn van bijv schizofrenie of een psychose. De Volkskrant kopte een keer: "Bijna één op de tien mensen 'hoort stemmen'" (als je het googelt vindt je dat artikel wel)
Sara - Zondag 23 maart 2014 09:02
@jimmy volgens mij gaat het daar ook over gedachtes vd eetstoornis hoor. Stemmen horen is in principe geen onderdeel van eetstoornissen.
_Luckamy_ - Zondag 23 maart 2014 09:14
Bij mij is het juist aangeleerd als dat het een deel van mij is. Je hebt verschillende delen in je, de 3 hoofdgroepen zijn je volwassen ik, je criticus en je kinddeel. Van de volwassen ik is er maar 1 deel, van je criticus en kinddeel zijn er veel meer. Mij is geleerd dat de eetstoornis 1 van de criticusdelen is. Het is een onderdeel van jou, maar het denkt zelf een beetje eigenlijk. Soms kan een criticusdeel heel erg sterk zijn en ga je echt geloven wat dat deel zegt. Doordat je er dus geen vat meer op hebt lijkt het alsof je stemmen hoort in je hoofd, maar eigenlijk is het dus gewoon een deel van jouzelf met zijn gedachten, wat dus eigenlijk gewoon jouw eigen gedachten zijn, die je jezelf (onbewust) oplegt.
N.I.91 - Zondag 23 maart 2014 09:54
@ Luckamy: Mooi gesproken. Denk ook wel dat het zo in elkaar steekt ja. En als je erg van jezelf verwijderd bent, kan je het inderdaad als 'stemmen' in je eigen hoofd ervaren, maar dat is dan wat Luckamy al zegt een afgesplitst deel van jezelf die op zo'n manier tot uiting komt.
Wat een weg legt Aafke/heeft Aafke afgelegd.
Moeilijk en heftig hoor!
Ook wel herkenbaar.
Groetjes
Erni - Zondag 23 maart 2014 17:21
Wat moeten jullie en Aafke moe zijn van de eeuwige strijd. Wat een doorzettingsvermogen hebben jullie nodig om dit vol te kunnen houden. Ik wens Aafke een muur van bescherming tegen datgene wat niet goed voor haar is. Ik wens vader Simon, moeder en zus vleugels die hen dragen en spreek de diepe wens uit dat het nu beter gaat. Moedige gezin zoals jullie elkaar vasthouden.
Scorpiors - Zondag 23 maart 2014 19:08
Bij mij is het eigenlijk precies het zelfde, ook erg herkenbaar ook.
Bij mij is het niet echt een stem, maar een gedachte die mij er na toe brengt om minder te gaan eten, en af te vallen. En telkens als ik probeer er tegen in te gaan gaan mijn gedachtes (eetstoornis stem) er tegen in. Soms erg verwarrend ook.
Ik wens dan ook het hele gezin heel veel sterkte toe.
Liefs. xx
G. - Zondag 23 maart 2014 21:00
Het viel mij ook op - bijvoorbeeld ook in een documentaire: het benoemen van 'de eetstoornis' als iets externs.

Als ik naar mijzelf kijk dan denk ik: ik verknal het zelf, ik gedraag me naar mijn gedachten en ik ben geen weerloos slachtoffer van iets externs. Dus alles is 1, ikzelf en ikzelf ben 'de schuldige'.

Maar.. na er even over nagedacht te hebben zie ik de functie ervan: het is een manier om over iets te communiceren waarvan je weet dat het er niet mag zijn maar wat er wel is/te communiceren over iets waar je je voor schaamt / iets waar je onzeker over bent. En, door je te distantiëren van een ongezond deel geef je tzt ook meer ruimte voor gezonde gedachten/ een gezond deel.
Charlie - Maandag 24 maart 2014 09:35
Het "horen" van stemmen komt veel voor o.a. bij eetstoornissen. Volgens mij bij mensen met anorexia meer dan bij andere eetstoornissen. Het komt echter ook voor bij andere problemen waar mensen mee worstelen.

Wat ik jammer vind is dat heel vaak geprobeerd wordt deze stem te negeren of weg te drukken. Hoe vind je het zelf als jij iets wilt zeggen en mensen walsen over je heen of luisteren niet naar je? Ga je dan schreeuwen of trek je je terug maar word je van binnen steeds bozer totdat de bom barst. Hoe harder je iets probeert weg te drukken of te negeren, hoe krachtiger komt het naar boven (als een duveltje in een doosje).

Het nare is dat "anorexia"-stemmen heel vaak hele nare boodschappen geven als "Je bent niets waard, je moet dood, je hebt het weer helemaal verknalt, etc". Op het moment dat deze boodschappen binnenkomen, ontstaat angst en paniek en vanuit die angst ga je dan dingen doen (extreem compenseren, nog minder eten, nog strenger op je doen en laten).

Ga toch het gesprek aan met de stem. Zie het als een deel dat jou voor iets wil beschermen of iets voor jou wil bereiken. Die stem heeft dus een functie. Hoe rottig het gedrag en de woorden van die stem ook zijn, ergens hebben ze een doel. En meestal is het (onder de vaak hele nare woorden) een positief doel voor jou. Ze willen soms dat jij je niet belachelijk maakt (beschermen je voor afgang), willen dat je aantrekkelijk gevonden wordt (daarom moet je zo op je gewicht en eten letten), willen dat je rust neemt (daarom krijg je een eetbui, zodat je even afgeschermd bent van de wereld en na de eetbui ben je toch doodmoe en dan neem je wel rust) of misschien is het bij jou heel anders.

Maak eens een tekening van dat stemdeel van jou of vraag of jouw hulpverlener je hierbij kan helpen om het gesprek aan te gaan en te achterhalen wat die stem voor jou wil bereiken of voorkomen. Geef het ruimte en blijf ademen.
Jimmy - Maandag 24 maart 2014 11:43
Misschien is het een idee als hier een blogpost over wordt geschreven voor Proud2BMe? Ik heb gezocht maar volgens mij is zo'n artikel er nog niet.

Stemmen horen komt veel voor, zoals ik hierboven al schreef, ook bij mensen met een es. Helaas is er veel onbegrip over. Mensen vinden het eng, of denken dat zo'n iemand gevaarlijk is. Een artikel zou kunnen helpen.
Star* - Maandag 24 maart 2014 19:09
snap nog steeds niet hoe het nu zit met die stem.. is het een echte stem of "de eetstoornis". Het klinkt zo.. ja niet lullig bedoeld.. alsof ze er zelf niks aan kan doen.
Jenn - Maandag 24 maart 2014 20:30
Het kan helpen om de eetstoornis als een tweede persoon te zien om de gezonde gedachten weer aan jezelf te koppelen, en de eetgestoorde gedachten los te koppelen van jezelf. Het kan het concreter maken om je los te koppelen van de eetstoornis.
Ik heb het nooit ervaren als een stem of een tweede persoonlijkheid, maar het is makkelijker om een onderscheid te maken in conflicterende gedachten; dít zijn gezonde gedachten; dit ben IK, hier moet ik me aan vast houden. Dát zijn eetgestoorde gedachten; dat ben IK NIET en hier moet ik me NIET aan vasthouden.
Je maakt op die manier de eetstoornis een losmakend onderdeel; je BENT niet je eetstoornis.
G. - Maandag 24 maart 2014 22:32
@ Charlie:

Dankjewel (denk namens anderen ook :) voor wat je schrijft - erg helder - verhelderend - zet je aan het denken : waardevol!

Ik neem mee wat je schrijft. Denk wel: onderdrukken van die stem heeft ook een functie, niet alleen negatief (stem wordt sterker) ook positief (zonder onderdrukking alleen maar die stem?) - maar dat zal 'angst' zijn.

Enfin - dank! Food for thought :)
Simon - Vrijdag 18 april 2014 16:48
Dag allemaal,

Dank voor jullie mooie reacties.

m – Je raakt de kern van het verhaal. Uiteindelijk zijn alle gedachten jouw gedachten; en kan je elke dag beslissen om anders om te gaan met je eigen gedachten. Maar ja … werkte het in de realiteit ook maar zo simpel.

-Metaphor – Veel eetstoornispatiënten horen inderdaad stemmen. In de psychiatrie heet dat “Auditieve hallucinaties”. In het echt zijn het uiteraard gedachten; maar ze worden door sommige patiënten beleefd als echte stemmen. Dat is een beangstigende ervaring.

_Luckamy_ - Je hebt het fantastisch geformuleerd.

Erni – Je hebt gelijk dat er doorzettingsvermogen voor nodig is, en tegelijkertijd heb je geen enkele andere keuze; dus je gaat gewoon door!

Charlie – Wat een mooie en positieve kijk heb je op het horen van de stemmen. Heel mooi geformuleerd ook. Ik vind het een mooie gedachte om het gesprek aan te gaan met de stemmen, en te achterhalen waarvoor ze je willen beschermen.