Al jaren ben ik een stille volger en bezoeker van Proud2Bme, maar na het droevige bericht dat ik gisteren kreeg - het overlijden van één van mijn lotgenootjes - kan ik niet anders dan mijn stem laten horen. Niet voor mezelf, maar voor haar. Deze lieve, zorgzame, grappig en dappere jonge vrouw heb ik mogen leren kennen tijdens meerdere van mijn opnames. Zij stond altijd voor iedereen klaar en had een hart van goud. Haar liefdevolle intenties en oog voor anderen vragen om een stem, zodat deze prachtige eigenschappen van haar behouden blijven voor alle anderen in de strijd tegen een eetstoornis en/of andere psychische kwetsbaarheid.  
 
Gek genoeg dook zij vorige week meerdere keren in mijn gedachten op, zonder duidelijke aanleiding. Ook nu is zij veel in mijn gedachten. Gedachten als had ik maar... spoken op dit moment door mijn hoofd. Ik had haar dood niet kunnen voorkomen, maar ik had graag naast haar gestaan omdat ze het had verdiend om omringd door liefde afscheid te nemen van dat wat haar zo’n pijn deed; het leven. Ik kan de tijd niet terugdraaien, dus die liefde kan ik haar niet meer geven, maar ik kan wel in het hier en nu haar de liefde, aandacht en ruimte geven die ze zo verdiende.  

In 2018 vroeg zij om aandacht voor de dood van een ander lotgenootje, door iedereen op te roepen tulpen in huis te halen. Als symbool van kracht, verbinding en liefde. Als er iemand is die iets vergelijkbaars verdient, dan is zij het wel!  
 
Zelf hield zij heel erg van wilde bloemen. Ik zou jou, als je dit leest, willen vragen om samen met mij een wilde bloem/veldboeket in huis te halen de komende dagen, weken. Samen vormen we dan een zee aan bloemen, zodat we opnieuw, net als in 2018, de verbondenheid, kracht en liefde kunnen creëren waar zij toen zo hard voor streed.  
 
Mocht je haar persoonlijk kennen, dan kun je dit symbool gebruiken om haar te herdenken en/of herinneringen te delen, maar ook als je haar niet hebt gekend, nodig ik je van harte uit om mee te doen. Want zoals zij destijds omschreef, kun je wellicht op die manier de verbintenis en liefde voor jezelf en/of een andere dierbare die je bent verloren aan een eetstoornis voelen.   
 
Samen, met elkaar, kunnen we een zee aan liefde, kracht en verbinding creëren, om de lotgenoten te herdenken die niet meer bij ons zijn, maar ook en misschien nog wel vooral om hun gouden hart en liefde om te zetten in de strijd tegen onze eigen eetstoornis. Voel je tot niets verplicht, niets moet, het mag. Ieder van ons volgt zijn/haar eigen weg en wat die weg ook is, hoe die weg er ook uitziet, dat is de goede weg. Het is jouw weg, waarin jij liefde en kracht verdient als steunpilaren voor alle hobbels die je onderweg tegen komt.  

Lieve jij  
met een hart van goud  
jij verdient een symbool  
dat jouw liefde, warmte en genegenheid in ere houdt 
 
Jouw overlijden  
komt heel dichtbij  
Zowel letterlijk als figuurlijk  
slechts een kleine afstand tussen jou en mij 
 
Het raakt me 
doet me intens veel pijn  
Gedachtes aan jou  
vliegen door mijn brein  
 
Je hebt zo hard gevochten  
lieve, dappere jij  
Ga maar, vlieg maar,  
vlieg maar hoog en vrij  
 
Geniet van de mooie wilde bloemenzee   
die je onder je ziet  
Als blijk van liefde en waardering  
met de boodschap: jou vergeten we niet 

♥ 

Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.