Waarom deze Fitgirl klaar is met fitgirls

 

Hoe hard mensen mij vast ook hebben uitgelachen, wat mijn vrienden of familie er ook van vonden, ook ik viel ten prooi aan de hype van de #fitgirls. En hoe cliché: ook ik hoorde in de lange lijst van fitgirls met een "probleem, een probleem dat hopelijk opgelost kon worden door me te storten op deze nieuwe levensstijl. Ik schrijf dit met een dubbel gevoel in mijn maag en ik durf zelfs niet aan mezelf te beloven dat ik niet morgen (of zelfs vanavond) weer op de bank zit met een kwarkje na een slopende 10km run. Maar het "fit" zijn knaagt. Sterker nog: mijn hoofd en lichaam smeken iedere dag om te stoppen, nog vaker dan ze schreeuwen om een workout of een gezonde maaltijd.

Begrijp me niet verkeerd: gezond eten en genoeg lichaamsbeweging is het laatste dat ik ooit zal veroordelen, maar ik heb geleerd dat deze hype mij genadeloos in zijn greep houdt. En misschien leef ik in een te kleine wereld of ben ik ten prooi gevallen aan de zogeheten "tunnelvisie", maar naar mijn idee ben ik niet de enige en ik maak me daarom zorgen over de invloed van de #fitgirl hype. Hieronder geef ik zeven redenen waarom ik er zo ongelooflijk klaar mee ben.

vrouw

1. Perfecte schijn
Het internet is een prachtig medium om alles met de hele wereld te delen. Alles. Dat zijn dus de succesverhalen, maar ook de baalmomenten. Al heb ik genoeg gezond verstand, ik merkte dat ik al snel uit het oog verloor dat dit niet is wat er op instagram/facebook/whatever welk medium gebeurt en daar deed ik zelf ook aan mee. Wat er wordt gepost zijn de stevige workouts, de gezonde maaltijden, de "sixpacks" ‘s ochtends vroeg met precies het goede licht. Wat we niet zien zijn de dagen dat we te lui zijn om een poot voor de andere te zetten, we hongerig aanvallen op een pizza of dat we na het eten met een enorme "foodbaby" rondlopen.

Een enorme eye-opener voor mij was de dag dat een bekende #fitblogger haar opgeblazen buik na het eten deelde op instagram. De meer dan 500(!) reacties op die post bestonden haast uit niets anders dan "Oh dankje! Ik heb dit altijd en dacht echt dat ik raar was!" Het doel mag dan misschien zijn om mensen te motiveren, de waarheid is dat alleen maar strakke, afgetrainde quinoa-eters op internet mensen het gevoel geeft lui en ongedisciplineerd te zijn, omdat zij dat niet kunnen opbrengen iedere dag. In de loop van de tijd leerde ik (met mijn naïeve hoofd) dat niemand dit elke dag kan opbrengen, er op z'n minst niet iedere dag om staat te springen! Maar opgeven hoort natuurlijk niet in het leven van een echte #fitgirl, dus dat wordt  niet gedeeld.

2. Afvallen, afvallen, afvallen
Blijkbaar gaat de #fitgirl hype hand in hand met de term afvallen. Ondanks dat niet iedereen er zo openlijk voor uitkomt, is dit blijkbaar toch vaak een onderliggend doel. Ik vind het een goede ontwikkeling dat er meer aandacht is voor mensen met overgewicht en dat gezond leven wordt gestimuleerd, maar waarom moeten we in hemelsnaam met z'n allen massaal gaan afvallen? Iedere vetrol werd er één te veel in mijn ogen. Alles moest strak en gedefinieerd. Totdat ik verhalen hoorde van meisjes om mij heen die niet meer menstrueerden sinds hun sixpack. Er wordt maar gestrooid met de term "gezond", maar is dit nog gezond?

fitgirls instagram - https://www.instagram.com/explore/tags/fitgirl/

3. Je doet het nooit goed
Langzaam maar zeker werd ik opgeslokt door de wereld van de sportschool en de kwarkjes. Soms had ik dagen dat ik dolgelukkig was: ik had hard getraind en had naar mijn weten die dag ook nog eens gezond gegeten. Maar een paar uur later las ik dat kwark slecht voor je is, want lactose, en dat ik beter een kracht-dan een cardiotraining had kunnen doen, want meer vetverbranding. Uiteindelijk belandde ik zo diezelfde dag toch nog ongelukkig op de bank. En hoe meer je leest, hoe minder je weet. Op een gegeven moment zag ik door de bomen het bos niet meer. Moest ik nu "clean" eten, of juist gaan voor de eiwitshakes en proteinerepen? Zijn koolhydraten uit den boze of geven ze je toch de energie die je lichaam nodig heeft om fanatiek te sporten? Kracht of cardio? 7 dagen per week of rustdagen nemen? Het getal op de weegschaal of het lichaam in de spiegel?

Ik leefde van de bij elkaar gesprokkelde adviezen van andere (wellicht niet eens alwetende) #fitgirls en het eindresultaat was dat ik nooit tevreden kon zijn en altijd onzeker was of ik wel het juiste deed. Sterker nog: ik werd steeds vaker boos op mezelf, omdat ik naar mijn idee niet het "goede" had gedaan.

Inmiddels probeer ik de meest extreme adviezen naast me neer te leggen. Waarom zou ik in godsnaam zuivel uit mijn voedingspatroon schrappen? Vervelend voor al die mensen die beweren lactoseintolerant te zijn of anderszins last te krijgen van zuivel, maar voor zover ik weet heb ik nergens last van. Ik heb een jaar lang chiazaad, gojibessen en andere geldsmijterij gegeten, maar ik voelde me er geen haar fitter of gezonder door.

Welke van de #fitigrl producten je ook eet, er is altijd een partij die beweert dat het ongezond is. Je doet het nooit goed. Mijn leven bestond op een gegeven moment uit niets anders meer dan denken over wat ik in godsnaam nog kon eten, terwijl de wereld om mij heen genoot van het heerlijke zomerse fruit dat ik mezelf niet meer toestond.

4. Het is niet "leuk!"
Hoewel instagram vol staat met foto's van meisjes die stralend hun workout doen en glunderend hun havermoutje eten, is dit niet de werkelijkheid! Al die dagen dat je lichaam schreeuwt om een rustdag, maar jij jezelf toch naar de sportschool sleept, al die feestjes, wanneer iedereen lekkere dingen eet, maar jij met je eigen gezonde zooi op schoot zit. Gezond eten kan heel lekker zijn, maar ik kon geen broccoli met kip en courgettepasta meer zien. Ik geloof best dat het voor veel mensen allemaal een hoger doel dient, maar op een gegeven moment vroeg ik mezelf af: "wat is dan eigenlijk het doel voor mij?" Simpel gezegd was het doel slank, afgetraind en fit zijn. Maar blijkbaar ging dit ten koste van gezelligheid met vrienden. Etentjes werden lastig, want ik wilde de controle hebben over wat er werd gegeten. Ik was steeds bang iets "ongezonds" te eten. Ik werd chagrijnig omdat ik dan niets mocht eten van mezelf, of boos omdat ik mezelf niet had kunnen inhouden. Klinkt als...?

https://www.instagram.com/explore/tags/fitgirl/ fitgirls

5. Juist, een eetprobleem!
En dit is een van de dingen waarover ik mij zorgen maak. Al zou ik er liever nooit meer aan terugdenken en wilde ik dat het inmiddels eindelijk eens allemaal klaar was, ik zit er nog steeds (of misschien zelfs alweer) middenin. Jarenlang heb ik moeten vechten tegen anorexia nervosa, waarin mijn hele wereld draaide om eten en mijn lichaam. Mijn enige doel was slank zijn. Ik zou het genezen omschrijven als een lang proces waarin je tergend langzaam het vertrouwen in je lichaam en in eten probeert terug te winnen. Ik leerde bijvoorbeeld dat je van een patatje op zijn tijd helemaal niet aankomt en dat er meer is in het leven dan alleen streven naar een perfect lichaam. Ik leerde dat mijn lichaam nu eenmaal mijn lichaam is en dat ik dat zal moeten accepteren, dat het geen zin heeft om te streven naar perfectie, omdat perfectie niet bestaat en omdat ik nooit zo zal worden als al die mensen waar ik zo jaloers op ben. Totdat ik belande in de wereld van de #fitgirls, waarin je lichaam maakbaar bleek te zijn.

Je wordt doodgegooid met de meest ongelooflijke before-after foto's, een wereld waar fit het nieuwe slank is en patatjes op zijn tijd blijkbaar toch echt niet konden. Ook al heb je niet met anorexia nervosa of ander officieel gediagnosticeerd eetprobleem gekampt, voor iedereen die op het gebied van uiterlijk onzeker is denk ik dat deze hype vooral een gevaar is, in plaats van een manier om je onzekerheid te laten verdwijnen. Er wordt gesuggereerd dat veel sporten en gezond eten je fitter en slanker zal maken en dus de weg is naar ultieme lichamelijke perfectie, want daar draait het blijkbaar om als je echt gelukkig wilt zijn.

Leuk dat het die mensen blijkbaar allemaal lukt, maar je ziet op het internet vooral die dingen voorbij komen die jou maar niet lukken, de lichamen die jij nooit zult krijgen en de "discipline" waar jij diep van binnen nooit gelukkig van zal worden. Natuurlijk beweer ik hiermee niet dat alle #fitgirls ex-anorexiapatienten zijn of allemaal met een groot probleem rondlopen, maar de hele hype straalt uit dat geluk te bereiken is door een ideaal fysiek en daar maak ik me boos om! Je hoeft niet briljant te zijn om te bedenken dat dit niet alleen mensen met een eetprobleem enorm triggert, maar misschien zelfs eet-of zelfbeeldproblemen in de hand werkt.

6. Iedereen is anders!
Dit is voor mij de meest wijze en meest cliché les geweest. Veel te vaak heb ik met tranen in mijn ogen voor de spiegel gestaan, mezelf afvragend waarom het mij niet lukt er zo uit te zien als al die andere meisjes. Ik sportte toch ook  6, misschien wel 7 of 8 keer per week? Ik at toch ook gewoon gezond en eiwitrijk? En steeds besloot ik dan mijn strijdplan om te gooien. Misschien minder kracht en meer cardio? Misschien toch iets minder eten of juist iets meer? Nu, 2 jaar later,  heb ik eindelijk het niet al te briljante inzicht dat iedereen simpelweg anders is.

Een paar weken geleden zat ik met mijn vriend aan het strand en barstte naast hem in tranen uit, schreeuwend dat ik het zo oneerlijk vond nooit zo te zullen worden als al die mooie meisjes hier. Maar dat was tegelijkertijd precies mijn moment van inzicht. Ik ben geen lange spriet, dat ben ik nooit geweest (oké, afgezien van mijn zieke periode) en zo zal ik ook nooit gaan worden. Het enige moment in mijn leven dat ik eindelijk dunne benen had, was ik verder graatmager en doodongelukkig en ik weet dus wat ik ervoor moet doen en laten om dat weer te bereiken. Het past niet bij mij. 

Ik zal nooit een sixpack krijgen, tenzij ik er werkelijk alles voor opzij zal zetten en dat wil ik niet. Ik heb ook niet de tijd en het geld (en wil dat ook niet maken) om iedere ochtend bananenbrood te bakken en halve dagen in de sportschool te hangen. Iedereen is anders. Ik doe geen avondcursus voedingsconsulente en heb geen slowjuicer of airfriyer. Ik studeer geneeskunde, ik heb vrienden en commissiegenoten waarmee ik gezellig wil eten, ik heb familie waarmee ik onbekommerd van het kerstdiner wil genieten en ik heb een vriendje die ik in de enige twee dagen per week dat ik hem zie een beetje aandacht wil geven. Iedereen is anders. Voor mij zijn deze dingen belangrijk, ze horen bij mijn leven en wanneer ik mezelf opsluit voor die sixpack, ik heb het geprobeerd, ben ik niet meer gelukkig.

fitgirls https://www.instagram.com/explore/tags/fitgirl/

7. Wees lief voor je lichaam
Blijkbaar moest ik eerst 2 jaar geneeskunde studeren en met een hoop mensen praten voor ik tot het inzicht kwam dat je lichaam eigenlijk iets heel bijzonders is. Je lichaam draagt jou, iedere dag opnieuw, de hele dag. Het zorgt dat je het niet koud krijgt, dat je kan lopen en rennen, het vecht elke dag om maar niet ziek te worden. Nu pas realiseer ik me wat een onrecht ik mijn lichaam al die tijd heb aangedaan. Eerst door mezelf uit te hongeren. Ik zou mijn lichaam onwijs dankbaar moeten zijn dat het heeft weten te herstellen van die periode, dat ik weer leef, weer voel, weer groei, weer menstrueer. Maar in plaats daarvan heb ik het opnieuw uitgeput, dit keer door fysiek over mijn grenzen te gaan.

Iedere dag opnieuw door de spierpijn van de vorige dag heen trainen, niet luisteren naar de signalen van vermoeidheid die mijn lichaam constant uitzond en het niet belonen met de juiste voedingsstoffen na een zware training. Ik heb geleerd dat je lichaam heel duidelijk aangeeft wat het wil, je moet er alleen naar leren luisteren. Dat is lastig voor mensen zoals ik, die vooral erg veel denken en soms vergeten te voelen. Ik ging maar door en ging maar door. Mijn lichaam wilde rust, mijn lichaam wilde koolhydraten, ontspanning. Pas als je even een stap terug doet voel je hoe uitgeput je lichaam is. Het is moeilijker, maar ook belangrijker dan ik dacht: luister naar je lichaam, behandel het met liefde, het verdient het en je moet er nog zo lang mee!

Terwijl ik zit te schrijven merk ik dat ik steeds bozer word. Hoe gek het ook klinkt: Ik voel me verraden. Daar zit ik dan, etend van mijn zelfgemaakte fucking #fitgirl granola (nee, niet suikervrij, dat ging me te ver!) verslaafd aan het sporten, zo'n 9 kilo zwaarder dan toen ik met deze gekte begon, me elke dag zorgen makend of dit nu vet of spier is, kijkend naar mijn veel te dikke benen en zenuwachtig over wat we vanavond zullen eten. Behalve een paar niet al te welkome gratis extra kilo's en een 8-delige groenterasp heeft deze hype mij NIETS gebracht! Ja, mensen zijn blij dat ik een lekkere smoothie voor ze kan maken en hebben respect voor het feit dat ik mezelf iedere dag naar de sportschool weet te slepen, maar tegelijkertijd verklaren ze me voor gek! En ik heb harder gerend dan mijn vriendje tijdens de batavierenrace. Poeh, dat was echt waar ik mij nu al twee jaar lang 24 uur per dag voor inzet.

https://beheer.proud2bme.nl/beheer.php?action=cms_contentfeed&feed=40&subaction=versions&item=16091 fitgirls

Ik kan echt genieten van een rondje hardlopen en ik vind het ook fijn om na een zomervakantie met veel pizza en ijsjes weer even wat gezonder te eten, maar die keuze wil ik zelf maken! Ik wil zelf bepalen wanneer ik wil sporten en wat ik wil eten. Ik hoef niet wakker gemaakt te worden met schreeuwerige posts die mij vertellen dat het weer maandag is, dus "NIEUWE RONDE, NIEUWE KANSEN!". Ik wil gewoon lekker doen waar ik gelukkig van word. Dat is voor mij sporten wanneer en zolang ik wil, ijsjes eten wanneer ik wil, wijntjes drinken wanneer ik wil en een donut ruilen voor een appel of een groene smoothie drinken wanneer ik dat wil. En boven al wil ik stoppen met te geloven dat de sleutel naar geluk te vinden is in mijn fysiek. Ik wil stoppen met de dingen die ik wèl echt goed kan aan de kant te schuiven voor deze missie zonder eind. Ik wil trots zijn op de dingen die mij Karlijn maken. Niet op de dingen die mij een #fitgirl maken, net als al die 200.000 andere #fitgirls.

Oh en dan nog wat: als #fitigrl voel ik me geen leuk mens, ik voel me egoïstisch en asociaal. Niet alleen omdat ik mijn vrienden commandeer wat we gaan eten en ik afspraken afzeg om te gaan sporten. Ik realiseerde me ook dat ik dan wel ongelukkig in de spiegel kan staan staren, maar dat er wel grotere problemen op de wereld zijn dan dat. Hoe kan ik klagen over mijn te dikke benen, terwijl in een land verderop mensen massaal worden uitgemoord door een gek met een pistool? Get real Karlijn!

Bron foto's: Instagram & Joestpierre

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Anoniem - Dinsdag 2 augustus 2016 13:14
Mooie blog. Goed geschreven!
aimee - Dinsdag 2 augustus 2016 13:14
Echt een goed geschreven stuk. Ik las gewoon de boosheid richting deze hele hype, dezelfde boosheid die ik voel. Ik wil gewoon niet meer bezig zijn met hoe je je lijf het beste moet voeden. Natuurlijk vind ik het belangrijk dat ik vanbinnen ook gezond ben, maar bij mij ging het ten koste van mijn mentale gezondheid. En dat maakt veel meer kapot dan dat je een keer een koekje eet.
britt2600 - Dinsdag 2 augustus 2016 13:26
WAUW precies waar ik ook mee worstel. en je hebt gelijk je wordt er niet gelukkig van en mijn lichaam ook niet.
Emma - Dinsdag 2 augustus 2016 13:31
Wauw
=) - Dinsdag 2 augustus 2016 13:33
AMEN!!!!👆
Nietaa - Dinsdag 2 augustus 2016 13:50
Precies zoals een blog hoort te zijn; vlot geschreven en prachtig verwoord! Ik zeg Amen girl!
Clueless01 - Dinsdag 2 augustus 2016 13:51
Wauw, wat een super goed geschreven blog. Heel herkenbaar, ookal ben ik geen fitgirl.
Eline - Dinsdag 2 augustus 2016 13:55
Wauw, dankjewel, zo'n mooie blog! Echt ik moest bijna wenen, je hebt echt gelijk, je verwoord het echt perfect!
B - Dinsdag 2 augustus 2016 14:06
Lijkt me inderdaad overduidelijk opnieuw een eetstoornis.
Ik zou hier zeker hulp bij zoeken! Sterkte!
Jes - Dinsdag 2 augustus 2016 14:21
Wauw! Echt een hele mooie blog. Respect voor jou!
Ayla - Dinsdag 2 augustus 2016 14:23
Wauw. Respect voor je fantastische artikel!!
Lessien90 - Dinsdag 2 augustus 2016 14:27
Super geschreven!
xxxm - Dinsdag 2 augustus 2016 14:31
Supermooi geschreven
s_90 - Dinsdag 2 augustus 2016 14:32
Karlijn, ik ken jou niet, maar wat schrijf je mooi, dapper, en wat merk ik een vechtlust in je blog! Je schrijft dat je er (nog) niet vanaf bent, maar als je een dipje hebt, herlees dan deze blog die je zelf schreef, want ik merk dat je verstandig genoeg bent en voldoende vechtlust hebt om hier door te komen. Zet jezelf op de eerste plaats meid, dat verdien je.
Echt knap hoe je het verwoordt en het allemaal inziet! Dit is de eerste goede stap! Zet 'm op!!
Sim - Dinsdag 2 augustus 2016 14:32
Karlijn, wat een supergoede blog. Wat mij betreft de beste van het jaar! Ik zit in hetzelfde schuitje als jij. Ik moet aankomen en worstel met het dilemma meer vet of meer spier. De fitgirlhype vormt een enorme hobbel op de weg naar mijn herstel. Daarnaast maak ik me net als jij zorgen over de negatieve invloed van deze hype, ik word er boos van. Wat mij betreft mogen er meer van zulke kritische blogs komen. Ga vooral door met schrijven! En oh ja, dankzij jouw blog geniet ik nu extra van een broodje kroket en ga ik vandaag lekker niet sporten. Liefs Sim.
hanna - Dinsdag 2 augustus 2016 14:36
Mooi, mooi, mooi, mooi, mooi dit!! Schrijftalent!
Irene - Dinsdag 2 augustus 2016 14:39
Dit is ZO herkenbaar. Zelfs met ondergewicht ben ik alleen maar bezig met mijn herstel OMDAT ik dan weer een #fitgirl kan zijn. Dat ik levensgevaarlijk bezig ben, dat vergeet ik iedere dag. En inderdaad, voor het perfecte plaatje, en doodongelukkig. Dank je wel voor je openheid
rachel - Dinsdag 2 augustus 2016 15:39
heel herkenbaar.. waarom is dit in vredesnaam een hype?
Gezond zijn is goed, maar tot in welke mate?
eva - Dinsdag 2 augustus 2016 15:45
krijg er kippenvel van! Wat mooi geschreven en gezond en helder en verstandig denken. dank je wel :)
Mel - Dinsdag 2 augustus 2016 15:51
Jeetje, ik ben niet snel zo ondersteboven van een blog, maar deze maakte me aan het huilen. Ik voel je frustratie en het lucht me zo op om mijn gevoel zo perfect verwoord te lezen.
Kimberley Janssen - Dinsdag 2 augustus 2016 16:07
Bedankt voor het delen.
Kis - Dinsdag 2 augustus 2016 16:11
Wauw wat een mooie blog, wat eerlijk en wat goed geschreven! Eye opener!
Danique. - Dinsdag 2 augustus 2016 16:22
Heel mooi geschreven!
Sas - Dinsdag 2 augustus 2016 16:27
Dank je wel voor deze blog. Super dat je dit durft te vertellen.
Robin - Dinsdag 2 augustus 2016 16:31
Geweldig bericht nog nooit heeft een bericht mijn situatie zo goed beschreven. Dit bewaar ik!
Joos - Dinsdag 2 augustus 2016 16:36
Ontzettend treffend! alsof je mijn gedachten en gevoelens in woorden hebt gevangen.
May - Dinsdag 2 augustus 2016 16:37
Mooi geschreven en boodschap ontvangen ;) ik denk dat je hiermee echt veel mensen kan bereiken. Op een gegeven moment slaat het inderdaad door.
-123- - Dinsdag 2 augustus 2016 16:46
Xxxxcx thanx proud2bme die bedoel ik
....... - Dinsdag 2 augustus 2016 17:30
Heel veel respect voor je openheid en doorzettingsvermogen. De discipline die je hebt gegeven aan het sporten kan je gaan inzetten voor iets wel constructiefs namelijk je verdere herstel en je eigen geluk. Heel veel succes.

Ikzelf gebruik vrijwel geen social media, nooit gedaan ook en ik ben daar blij mee. Al voel ook ik de druk van 'het perfecte plaatje'. Als ik dit dan ook weer lees dan weet ik dat ik een goede keuze heb gemaakt door er niet aan te beginnen. Ik kan me niet eens voorstellen dat er mensen zijn die dit 'gewoon' los kunnen laten en zich er niet door laten beïnvloeden. Zonder social media is het gevecht tegen anorexia al heftig en zwaar genoeg, dus ik zou iedereen aanraden om een pauze op social media in te lassen of de dingen die je triggeren niet meer te volgen. Kies voor herstel en niet voor het zogenaamde 'perfecte' plaatje.....al zit ik zelf nog helemaal aan het begin van mijn gevecht de eerste stap is om het gevecht aan te gaan. Ik hoop dat mijn idee van perfectie straks niet meer gebonden is aan gewicht maar aan het kunnen zijn wie ik ben.
....... - Dinsdag 2 augustus 2016 17:31
Heel veel respect voor je openheid en doorzettingsvermogen. De discipline die je hebt gegeven aan het sporten kan je gaan inzetten voor iets wel constructiefs namelijk je verdere herstel en je eigen geluk. Heel veel succes.

Ikzelf gebruik vrijwel geen social media, nooit gedaan ook en ik ben daar blij mee. Al voel ook ik de druk van 'het perfecte plaatje'. Als ik dit dan ook weer lees dan weet ik dat ik een goede keuze heb gemaakt door er niet aan te beginnen. Ik kan me niet eens voorstellen dat er mensen zijn die dit 'gewoon' los kunnen laten en zich er niet door laten beïnvloeden. Zonder social media is het gevecht tegen anorexia al heftig en zwaar genoeg, dus ik zou iedereen aanraden om een pauze op social media in te lassen of de dingen die je triggeren niet meer te volgen. Kies voor herstel en niet voor het zogenaamde 'perfecte' plaatje.....al zit ik zelf nog helemaal aan het begin van mijn gevecht de eerste stap is om het gevecht aan te gaan. Ik hoop dat mijn idee van perfectie straks niet meer gebonden is aan gewicht maar aan het kunnen zijn wie ik ben.
M - Dinsdag 2 augustus 2016 18:14
Ik ben het met je eens. Onder het motto 'strong/fit/healthy is the new skinny' wordt deze hype aangemoedigd, maar die zogenaamde 'fitgirls' zijn volgens mij ook niet zo heel gezond bezig...
Tinkerbell - Dinsdag 2 augustus 2016 18:19
Amen. Thank you #yougogirl :)
healthy happy plant based - Dinsdag 2 augustus 2016 19:01
Bedoel je Laura Brijde die die foto van de 'foodbelly' plaatste?
Miku - Dinsdag 2 augustus 2016 21:41
Ja ja JA! Precies dit inclusief het gevoel van boosheid en gekte dat het nooit goed is. Super blog dit. De spijker op zn kop. Ik volg niks op social media van fittgirls maar ben jonge moeder en spreek veel andere moeders en het gaat vaak meer over "hoe het zwangerschapsbuikje er af moet worden getraind" en de calorieën polsbandjes van 65 euro en verplichte workouts dan de kindjes=_=. Ik stop die 65 euro wel op hun spaarrekening.
Bedankt voor deze heerlijke eerlijke blog. Veel succes en sterkte in jouw strijd.
m - Dinsdag 2 augustus 2016 21:42
Echt super mooie geschreven ik zou heel graag met je in contact komen want ik zit er midden in en voel me door jou verhaal eindelijk niet meer alleen ik zit hier letterlijk met tranen in me ogen je leven word gewoon overheerst en wat je zegt ik ben een egoist die alleen maar denkt aan sporten en er alles voor afzegd 1 dag niet kunnen sporten maakt me gek ik krijg zelfs afkick verschijnselen zo diep is het.
Dankjewel voor je prachtige verhaal.
Ingrid - Dinsdag 2 augustus 2016 22:00
Amen!!!! Namaste!!!! Thank you!!! Super blog! Wordt ik blij van!
Spike - Dinsdag 2 augustus 2016 22:14
Respect voor je eerlijkheid. Nu rechtvaardig zijn naar je lichaam toe. Geef het maar wat liefde terug voor hoe het zich staande heeft weten te houden in deze moeilijke tijd.
sibelius - Dinsdag 2 augustus 2016 22:29
Dankjewel! Heerlijk om te lezen en helemaal mee eens!
Annelies - Woensdag 3 augustus 2016 09:27
Heel mooi geschreven.
Gelukkig is het bij mij nooit zo ver gekomen met de hele fitgirlhype.
Ik voelde me wel vaak slecht en onzeker toen ik zag hoe "gezond" deze fitgirls aten en hoeveel ze sportten.
Al
Odette - Woensdag 3 augustus 2016 10:01
Wat een goede blog!
Mies - Woensdag 3 augustus 2016 10:53
Wauw! Ik heb je verhaal ademloos gelezen.

Je verhaal is herkenbaar. Niet leuk, maar wel herkenbaar. Ik doe al al een jaar of 2/3 mee aan de fitgirl hype. Elke dag naar de sportschool, "gezond" eten en je schuldig voelen als je faalt. Maar ja wanneer faal je ? Kan je als mens überhaupt falen als het gaat om eten ?

Elke dag twijfelen over wat is gezond. Wel of geen pindakaas, wel of geen boterham, magere kwark of lactosevrije yoghurt, is soja wel gezond, neem ik spelt pasta of ga ik voor de healthy courgette versie, of toch gewoon weer kip met broccoli. Gaan we vanavond leg day doen of dansen ? Dansen vind ik leuk maar leg day is "goed" voor mij. Continue die vragen, de twijfel en onzekerheid of je wel het juiste doet.

Dan eet je overdag te weinig en 's avonds begin je te snaaien waarna je je schuldig voelt. Logisch dat je meer dan 1 eitwitreep eet, want je lichaam heeft honger. De volgende dag begint het circus weer opnieuw. Met de weegschaal als eeuwige vijand. Weer een kilo erbij terwijl ik er een kilo (of 5) af wil. 100 keer per dag de spiegel checken en nooit tevreden. Altijd kwabjes zien terwijl het met zo'n zes tot tien uur uur sporten toch een sixpack zou "moeten" zijn.

Is het een (eet)stoornis ? Geen idee. Call it what you want. Maar ik denk dat het niet echt "healthy" is. Tegelijkertijd vraag ik me serieus af of het ooit zal veranderen. Helaas wordt ons ideaalbeeld gevormd door de marketing. Er zal altijd geld moeten worden verdiend en trend en hypes zullen elkaar opvolgen. De enige die hier goed mee zijn, zijn de (Rens) Kroesjes, Faja Lourens, Soja industrie, Vega industrie, Biologische bedrijven, Nike, Personal Body Plan, DoorMeal etc. Als een kip zonder kop kopen we massaal hun producten voor duur geld. *zucht*
scattered - Woensdag 3 augustus 2016 11:08
Wat fijn om te lezen. Dit snijdt echt actuele onderwerpen voor zoveel van ons als ik de reacties ook nog mag lezen. Dan rol je na je eetstoornis in je andere verslaving met dezelfde tiran in je hoofd en het gevoel dat het nooit goed genoeg is, terwijl je het zo graag zooo goed wil doen.
Heel sterk geschreven. Dit zou wel eens een turning point voor me kunnen worden. Dankjewel.
Annelies - Woensdag 3 augustus 2016 11:18
Heel goed geschreven.
Naar mijn mening zijn er veel Nederlandse fitgirls op sociale media die een ongezonde invloed uitoefenen op - vaak - jongere mensen, zowel jongens als meisjes.
Ik ben er gelukkig nooit volledig voor gevallen. Als ik al 4 keer per week sport, is dit al méér dan voldoende.
Ook heb ik een bepaalde tijd geprobeerd zeer laag in koolhydraten te eten, maar dat is nooit gelukt.
Gelukkig ben ik daar nu zo goed als over heen. Lekker sporten en lekker eten, ik hou ervan :)
Ik vind macro's tellen even erg als calorieën. Dit houdt een bepaalde obsessie alleen maar meer in stand.
Anoniem - Woensdag 3 augustus 2016 18:19
Wat een ontzettend goede blog Karlijn! En ik ben het volledig met jou eens! Dit is een heel gevaarlijke hype, want het gaat weer over het streven naar perfectie. Het slanke schoonheidsideaal is gewoon ingewisseld voor het fitte en strakke lichaam. Maar worden we daar echt gelukkiger van? Is dat waar het leven om draait? Ik kan mij hier ook boos om maken. Want ook al vind ik sporten/bewegen en gezond eten ook belangrijk, het kan niet de bedoeling zijn dat we onze eigenwaarde hier aan ophangen! Mij maakt het in ieder niet gelukkig en dat is voor mij toch echt belangrijker dan een strak, afgetraind lichaam en ongelukkig zijn! Maar toch triggert het en dat frustreert enorm! Door jou blog word ik ook weer wakker geschud en het inspireert mij! Heel erg bedankt dus voor het delen!
M. - Woensdag 3 augustus 2016 19:22
Goede blog.
Ik was er nooit fan van, die fitgirl toestanden, ook omdat ik weet dat het absoluut niet gezond is (studeer ook geneeskunde). Ik zie meerdere meiden zoals jij, waar ik mee in de kliniek gezeten heb, die nu 'fitgirl' zijn, of zelfs meedoen aan bodybuilding contests. Iedereen roept hoe goed ze bezig zijn, maar ze hebben hun eetstoornis gewoon aangepast naar een sociaal geaccepteerde vorm en maken zichzelf nog net zo hard kapot.

Sowieso heeft een groot deel van die 'fitgirls' gewoon een eetstoornis, alleen in de gekte van deze tijd waarin 'gezond eten' wordt aangeprezen als het middel tegen alles wat slecht is, weten mensen niet hoe slecht dit kan zijn wanneer je doordraaft. En als iedereen bewondering voor je heeft dan houd je er ook niet zo snel mee op, ook al sloop je jezelf.

Het wachten is op de eerste 'fitgirl' wiens hart het begeeft. Ik hoop natuurlijk dat het niet zover komt, maar het zit er dik in dat het gaat gebeuren.
Struggle4life - Woensdag 3 augustus 2016 23:46
Niks meer aan toe te voegen. You go girl.
S - Donderdag 4 augustus 2016 10:01
Wat ontzettend fijn dat je dit beschreven hebt!

Ik herken je verhaal precies, ook ik ben gegaan van eetprobleem (ziekenhuisopname, veel ondergewicht) naar 'normaal'. En een tijd later gegrepen door de fitte lifestyle. Vasthoudend aan krachttraining, buiten in beweging zijn en zo 'clean' mogelijk eten. En dan met een gewicht dat blijft toenemen (en je dan inderdaad afvragen of het spieren of vet is).
Wat ik me ben gaan realiseren is dat het allemaal gaat om hoe je je voelt van binnen. Je fysiek is slechts het omhulsel van 'wie je bent'. En dat is waar ik me nu op aan het focussen ben: wie ben ik? waar wordt ik gelukkig van? wat wil ik met mijn leven?
Natuurlijk is het goed om te letten op je gezondheid (gezonde voeding en voldoende beweging helpen echt mee om je beter in je vel te voelen), maar het is niet iets om je in vast te bijten, om het maar zo goed mogelijk te doen (en wanneer is het dan goed genoeg? gezondheid heeft geen 'einddoel', je lichaam moet nog je hele leven mee!)
''Het leven is een reis en geen bestemming'' heeft mij erg geholpen met deze realisatie. (ook boeken als 'the happiness project', en de website 'sochicken' vind ik aanraders).
Wat je zegt; iedereen is anders, wat voor de een werkt hoeft niet voor de ander te werken. (leren luisteren naar je eigen lichaam is pas een mooi 'doel'..)

Dankjewel voor je verhaal, het kwam precies op het juiste moment! Ik zat namelijk even in een dipje en de drang om me dan extra te focussen op 'fitheid' is aanwezig.

Bo - Vrijdag 5 augustus 2016 13:57
Ontzettend goed en mooi geschreven, en helaas ook heel herkenbaar! X
Erin - Maandag 8 augustus 2016 16:37
We hebben een nieuwe hashtag nodig #fuckfitgirls
Emily - Vrijdag 26 augustus 2016 16:32
Echt heel goed geschreven!! Precies hoe ik over die fitgirls denk. De manier waarop die mensen zeggen hoe we moeten leven om slank en gelukkig te worden is gewoon niet realistisch. Ik hoop dat steeds meer mensen jouw verhaal lezen want het kan anderen echt helpen!
Ilse - Zaterdag 15 oktober 2016 14:01
Heel, héél erg trots
Annemoontje - Dinsdag 11 april 2017 17:00
Super mooie blog! 'En boven al wil ik stoppen met te geloven dat de sleutel naar geluk te vinden is in mijn fysiek.'
Toby - Dinsdag 18 april 2017 16:36
Hoi dames,

Jullie hebben allemaal gelijk. Het lijkt erop dat de kern van jullie probleem is dat het 'kritisch denken' jullie zo moeilijk afgaat. Geen verwijt, wel een constatering. Instagram is een fotoboek. Niets meer en niets minder. Jullie ouders hebben vast nog wel zo'n rij albums staan. Blader die eens door. Wat zie je dan? Juist, de mooiste uitzichten van die reis naar Portugal, de gezelligste momenten met Sinterklaas of Kerst, de gelukkige momenten met familie en vrienden in de tuin, de vertederende plaatsjes van kinderen en kleinkinderen. Was het leven echt zo? Nee. En dat geldt ook voor reclames, modetijdschriften, advertenties, films en series. Het is, een enkele uitzondering daargelaten, allemaal nep, gefilterd, opgeleukt, gefotoshopt, gemanipuleerd.
De kleding op de etalagepop is aan de achterzijde afgespeld zodat zelfs een juten zak nog een bevallige snit lijkt te hebben. Eten ziet er niet altijd smakelijk uit. dat schitterende buitenhuis in Frankrijk staat langs een drukke provinciale weg, maar dat zie je niet op de foto. Liefde is niet altijd romantisch. Seks met je vriend of vriendin lijkt in niets op een pornofilm. En geen weldenkend mens rent dagelijks een halve marathon.
Kritisch (lees: realistisch) blijven, dan is er niets aan de hand. Een Big Mac is troep, maar van één Big Mac kom je niet aan, krijg je geen kanker en ga je zeker niet dood. Calorieën tellen is prima, maar besef dat je er elke dag gewoon 2000 nodig hebt. Minimaal 1500 als je wilt afvallen.
En er is niemand die je verplicht om je gewicht, je maten en je foto's op het internet te zetten.
Verder zijn jullie allemaal schatten van goud. Ook zonder sixpack.

Liefs,

Toby
Karlijn - Maandag 25 maart 2019 15:35
Hoi Toby,

wat een supermooie reactie! Dankje. Een heel mooi advies, ook aan alle andere meiden hier die worstelen met dit probleem.
Lisa - Dinsdag 2 mei 2017 21:59
Ik ben ook echt fanatiek aan het sporten en ik vind het iets moois , ik zit niet op social media en volg niemand. ik zie het als therapy en het geeft mij rust en tegelijkertijd word ik er strak van !Het is net als gamen, eten, series kijken je moet het doen omdat het je gelukkig maakt en je moet er niet in doorslaan en dat is een proces en oefenen want iets waar je voldoening in krijgt is makkelijk om in door te slaan.
Anoniem - Dinsdag 11 juli 2017 21:56
Super goede blog dit, ik hoop dat het goed met je gaat Karlijn, zet em op.
SeviStudent - Woensdag 23 mei 2018 11:26
Hi allemaal,

Mijn naam is Sevi en ik studeer International Communication and Media. Op dit moment doe ik onderzoek naar de juiste campagne berichten voor Proud2Bme om invloed te hebben op gedrag.

Iets meer over mijn onderzoek.
Fitspiration is een trend dat het doel heeft om via foto's en video's de kijker te motiveren om een gezonde levensstijl te volgen en vaak te sporten. Het doel is goed gemeend, maar het heeft meer negatieve invloed dan positief. Er zijn meerdere onderzoeken waaruit bewezen wordt dat dit soort materiaal een slechte invloed hebben op het zelfbeeld van (voornamelijk) pubers en jong volwassenen.
Ik wil erachter komen hoe ik het doelgroep bewust kan maken voor het effect van fitspiration-berichten op Instagram.

Om hier achter te komen, wil ik graag jullie comments analyseren en gebruiken in mijn onderzoek. Het blijft anoniem en zal alleen gebruikt worden voor mijn onderzoek.

Ik wilde vragen of jullie hiermee akkoord gaan?

Groetjes,
Sevi
henk steenhuis - Woensdag 18 december 2019 09:52
Dag Karijn,

Mijn naam is Henk Steenhuis, ik werk bij dagblad Trouw. Samen met mijn dochter Hille schrijf ik een boek over haar eetstoornis. Het boek heet Hongerklop en verschijnt in maart 2020 bij uitgeverij Van Oorschot. Zij heeft veel aan jouw prachtige blog gehad. Ik zou deze regels van je willen citeren. Is dat in orde?

"ik voel me egoïstisch en asociaal. Niet alleen omdat ik mijn vrienden commandeer wat we gaan eten en ik afspraken afzeg om te gaan sporten. Ik realiseerde me ook dat ik dan wel ongelukkig in de spiegel kan staan staren, maar dat er wel grotere problemen op de wereld zijn dan dat. Hoe kan ik klagen over mijn te dikke benen, terwijl in een land verderop mensen massaal worden uitgemoord door een gek met een pistool"

met vriendelijke groet, Henk Steenhuis