Wanneer je zelf een eetstoornis hebt gehad en moeder wordt, is een reële angst dat je kind ook ooit een eetstoornis ontwikkelt. Openheid rondom mijn eigen verleden vind ik heel belangrijk. Ik wil het juist inzetten om mijn eigen en andere kinderen te informeren en behoeden voor mijn leed. Maar ik ben ook realistisch genoeg om te begrijpen dat ik niet alles zelf in de hand heb, dat kan gewoon niet. Het gesprek over mijn eetstoornis is één van de tools die ik meeneem in de opvoeding van mijn kinderen, wanneer de tijd er rijp voor is. Misschien zelfs nog meer wanneer ik er klaar voor ben. Echter de tijd besliste anders … 

Mijn verleden heeft mij gevormd "Mama, moest jij toen ook opgenomen worden in een kliniek?" Het was de eerste serieuze vraag en de eerste keer dat mijn meisje meer wilde weten over mijn verleden.

Hoewel ik er heel open over ben naar anderen, kwam deze vraag van mijn eigen kind wel totaal onverwachts. We fietsten op straat en ineens was daar de vraag, een inleiding naar een goed gesprek met mijn dochter. Wat geen gezellig verhaaltje voor het slapen zal zijn, maar wat mij wel gevormd heeft. Een verleden waar ik niet langer om rouw, waar ik geen gevoelens van boosheid of angst meer bij heb maar waar ik wel ontzettend veel van geleerd heb. Waar ik in zekere zin zelfs dankbaar voor ben omdat het mij in staat stelt signalen op tijd te signaleren en mijn kinderen te beschermen tegen het monster dat eetstoornis heet.

Het einde van het masker
Ruim een jaar geleden besloot ik mijn verhaal te delen. Online. Zonder schaamte of spijt. Gewoon zoals het was. De eetstoornis. Om anderen te informeren en voor mijzelf het laatste stukje masker te laten vallen. Geluk en blijdschap heb ik in die jaren niet veel gekend, ik was aan het overleven. Zo jong en klein als ik was. Een verleden dat verdriet en blokkades heeft achtergelaten maar bovenal sterker heeft gemaakt.

Noodgedwongen overgeslagen
Ik leefde als kind qua emoties en gevoelens het leven van een volwassene. Het echte puber, jongvolwassene en twintiger zijn heb ik overgeslagen. Noodgedwongen. Ik heb er dan ook alles voor over om mijn kinderen dit wel te gunnen. Zonder angst of disbalans het leven te leven zoals het bedoeld is. Genieten, iedere dag opnieuw blij zijn met jezelf en blij zijn met het leven!

Eetstoornis is een mindfuck!
Openheid en eerlijke voorlichting rondom eetstoornissen is hard nodig. Zoals Scarlet zegt: een eetstoornis is een mindfuck! En dat is het ook echt. Ik ben er van overtuigd dat je altijd een stukje van je eetstoornis met je meedraagt. Het is alleen de kunst om er niet naar te handelen. Met het stemmetje in je hoofd en de kennis die je hebt, steeds weer gezondere en verstandige keuzes te maken. De andere kant op. Niet wegkijken, niet negeren maar erkennen dat de stem soms hard van zich laat horen. Er naar luisteren en beseffen dat veel een oplossing kan zijn alleen dát nu net niet. Het kan. Ik leef al ruim 10 jaar op die manier, gelukkig en in control! 

Hoewel ik geen last meer heb van mijn eetstoornis, vroeg mijn meisje laatst of ik nooit meer zo ziek zal worden. Ik vertelde haar dat ik zeker weet dat dat nooit zal gebeuren maar dat ook ik — met nu gezond en eetstoornisvrij verstand — wel eens periodes van 'letten op mijn voeding' heb. Dat heeft niets met een eetstoornis te maken. Ik ben daarin hetzelfde als iedere andere vrouw van 40 jaar met rondingen. Dat het hier wat gevoeliger ligt, dat begrijp ik.

Er is altijd een betere oplossing
Terug naar haar serieuze vraag over of ik opgenomen moest worden. Omdat ik 'op straat' niet echt de juiste setting vond, heb ik met haar afgesproken dat ik binnenkort een keer haar vragen zal beantwoorden. Uiteraard vertel ik haar niet alle ins en outs, maar wel wat het is, hoe het kan ontstaan en waarom het niets oplost. Ik vertel het haar liever zelf dan dat ze verkeerde informatie of propaganda op internet tegenkomt. Want dat bestaat en dat meisjes daar gevoelig voor zijn, weten we allemaal!

Ik hoop dat ze hierdoor goed geïnformeerd de rest van de stappen in haar jonge leven kan gaan zetten. Een leven dat gekenmerkt zal zijn door kleine en grote uitdagingen maar waar altijd een betere en gezondere oplossing voor zal zijn dan kiezen voor mijn verleden. Dat gun ik haar met alle liefde die ik voor haar voel!