Sinds mijn middelbare schooltijd, die inmiddels al een jaar of 10 geleden is, heb ik al verschillende periodes last van mijn zelfbeeld en bepaalde overtuigingen hierover. De eetgestoorde gedachten hebben nooit helemaal doorgezet tot het najaar van 2020. Ik had twee heel zware en moeilijke jaren achter de rug; met een ongezonde relatie en lichamelijke klachten die hier bij kwamen kijken. Ik voelde mij eenzaam, afgewezen, niet goed genoeg en niet gezien.

Al snel raakte ik verstrikt in de eetstoornis. Het begon onschuldig, zo schreef ik: "Het is even een tijdelijke levensstijl." En: "Het is niet dat ik mij schuldig voel na het eten, ik voel mij alleen beter als ik het niet doe." Ik voelde mij trots, het gaf een kick en ik hoefde even niet meer te denken aan alles wat ik had meegemaakt. Ik was ervan overtuigd dat ik eindelijk iets had gevonden waar ik goed in was en wat mij een beter mens zou maken.

Na jaren dacht ik mij eindelijk wat zelfverzekerder te voelen. Ik dacht dat anderen het knap zouden vinden en misschien op deze manier mij zouden zien staan. Het is alleen allemaal schijn. Ik heb mij nog nooit zo onzeker gevoeld en het gevoel van 'het is nog steeds niet goed genoeg' sloopte mij. Het was iets van mij alleen en ik deelde het nog met niemand, tot een moment dat ik voelde dat het niet goed ging en dat het meer was dan 'even een fase'.

Het niet mogen eten en vele bewegen werd een verplichting en het voelde alsof ik het niet kon stoppen. Het voelde alsof, inderdaad, want achteraf zie ik in dat dat ook de eetstoornis is geweest die dat mij wijs maakte. Ik veranderde van vrolijk en energiek in vermoeid en afwezig. Ik kon niet meer de vriendin/zus/dochter/collega zijn die ik graag wilde zijn, maar zelfs op dat moment had ik dat niet door. 

Tijdens een klinische opname van bijna 3 maanden heb ik weer de eerste stappen gezet naar een passend en regelmatig voedingspatroon en ook kon ik hier lichamelijk weer wat aansterken. Na mijn ontslag ben ik vrijwel gelijk doorgegaan naar een dagbehandeling. De eetstoornis kreeg alleen weer meer grip op mij en ik leerde een kant kennen die ik nog niet kende. Ik werd opstandig, deed mijn eigen ding en wilde mij niet aan afspraken houden. Ik wilde het graag doen zoals de eetstoornis dat wilde en het maakte mij niks meer uit wat anderen hiervan vonden.

Uiteindelijk ben ik gestopt met deze behandeling omdat ik mij niet aan bepaalde voorwaarden had gehouden. Ik voelde op dat moment veel boosheid. Ik zei toch dat ik zo graag wilde herstellen, maar dat het gewoon niet lukt! Hoezo willen zij mij dan niet helpen? Ik kon het maar niet begrijpen en het maakte mij boos en verdrietig. Ik herinner mij nog een metafoor die mijn psycholoog vertelde. Ze vergeleek mij met iemand die bang is voor honden en daarvan af wil, maar absoluut niet in de buurt ging komen van die hond. Dit was precies wat ik eigenlijk deed. Ik zei dat ik écht wilde herstellen, maar mij aan de eetlijst houden? Ho maar! Onder andere deze uitspraak heeft mij zo aan het denken gezet en uiteindelijk maakte ik een positieve omkeer. Ik voelde een motivatie die ik nog niet eerder had gevoeld en ik ging ervoor op mijn manier!

Iets wat ik heel belangrijk vind: het doen op mijn manier zodat het goed voelt en behapbaar blijft. Ik pakte mijn eetlijst op, een week later heb ik gesolliciteerd bij een restaurant/winkel bij mij in de buurt en ik ging weer naar festivals en feestjes. Allemaal dingen die ik eerst niet meer kon en durfde. Het 'echte' leven weer oppakken is het beste geweest wat ik had kunnen doen. Hierdoor heb ik ervaren waarvoor ik het doe. 

Al vrij snel ging ik mijzelf steeds meer uitdagen op eetgebied en op een gegeven moment lukt het zelfs om de eetlijst helemaal los te laten en te gaan eten op gevoel. Iets wat ik superspannend vond, maar wat een heel juiste beslissing is geweest. Het schuldgevoel over iets 'extra' eten bestaat niet meer en ik ben vrijer geworden in wat ik kan eten. Op momenten dat ik het moeilijker heb houd ik wel weer vast aan de eetlijst, dit geeft op zulke momenten nog rust en ik hoef er op die manier niet over na te denken wat ik moet eten en wanneer. 

Momenteel gaat het over het algemeen echt heel erg goed. Ik woon weer op mijzelf, heb een heel lieve vriend, het contact met mijn vriendinnen is nog meer verbeterd, ik heb het heel erg naar mijn zin op werk en heb mij in jaren niet meer zo gelukkig gevoeld. Allemaal dingen waarvan ik een jaar geleden echt niet had gedacht dat ik dat nu zou kunnen zeggen. Ook merk ik dat de negatieve gedachten rondom eten minder worden en dat ik anders naar mijn lichaam kan kijken.  

Ik ben mijn twee therapeuten zo dankbaar. Het zijn echt de twee allerbeste en ik heb zoveel aan hen gehad - en nu nog steeds. Zij hebben altijd veel vertrouwen gehad en dat heeft mij erg geholpen, hierdoor kreeg ik ook meer vertrouwen in mijzelf.  

De kracht van mijn herstel heeft gezeten in het hebben van zoveel lieve vrienden, vriendinnen en familie. Goede en oprechte gesprekken met mijn zus en vriendinnen zijn zo waardevol geweest. Iedereen is er altijd 100% voor mij geweest. Iets wat ik iedereen gun! 

Tuurlijk gaat het niet elke dag zo goed als ik zou willen, maar weet dat een slechte dag of week niet gelijk een terugval is. Je leert hiervan en het wordt steeds makkelijker om het weer op te pakken. Het allerbelangrijkste wat ik wil zeggen is: ga ervoor! Doe de dingen die je graag wilt, maar spannend vindt. Ga maar bij die hond in de buurt staan. Leef het leven dat jij graag wil leven. Laat je niet langer tegenhouden door de eetstoornis, neem de regie over jouw eigen geluk! Ik geloof er echt in dat dat, in combinatie met therapie in welke vorm dan ook, dé manier is om te herstellen. Weet dat de kracht om te herstellen echt in je zit en dat je het niet alleen hoeft te doen! Volledig herstel is echt mogelijk, ik heb dat gezien in mijn nabije omgeving en voel bij mijzelf ook dat het erin zit! Kleine stapjes, maar we komen er. Het is het zo waard.

Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.